FanFic.nl

Truly, Madly, Deeply

Twenty-four

Binnen ontmoette ik Nialls' broer, Greg. Hij was ouder dan Niall en had speciaal dit weekend vrij genomen om hier te komen en mij te ontmoeten. De ouders van Niall zijn gescheiden, dus zijn vader zou ik een andere keer ontmoeten. Wel ontmoette ik zijn stiefvader, Chris. Binnen stond de tafel vol met eten, ik begon al bijna te watertanden bij de heerlijke geur die in het huis hing. Niall en ik werden op een stoel gezet en kregen een bord voor ons. Terwijl de rest van het gezin ook aanschoof schepte Maura mijn bord vol. Tijdens het avondeten stelden Maura en Chris me allemaal geïnteresseerd vragen over mijn leven. Niall was er niet echt bij want die was flauwe en vieze grappen aan het maken met Greg.
"Jongens doe eens normaal, we hebben een gast," zei Maura en ze gaf de jongens een waarschuwende blik, waarop Niall als antwoord een boer liet. Ik moest proberen mijn lachen in te houden toen Maura allerlei dingen tegen hem zei. Niall keek haar geamuseerd aan en op een gegeven moment moest Maura toch wel lachen.
"Je leert het ook nooit he, Lily ik wens je heel veel succes. Ik heb mijn best gedaan," zei ze zuchtend. Na het eten bracht Niall onze spullen naar zijn kamer en ik hielp zijn moeder met het afruimen, Greg en Chris hadden zich op de bank genesteld.
"Ik ben echt blij dat ik je eindelijk heb ontmoet. Elke keer als ik Niall belde wilde hij maar niet stoppen met praten over jou," zei ze. Ik voelde mijn wangen rood worden terwijl ik de borden van tafel pakte.
"Niall wilde ook heel graag dat ik jullie zou ontmoeten," zei ik. Maura knikte en begon toen te vertellen over dingen die Niall had uitgevreten toen hij een klein jongetje was.
Toen Niall weer beneden kwam pakte hij mijn hand en fluisterde wat in mijn oor.
"Kom, we gaan een stukje wandelen," zei hij. Ik keek op mijn horloge, het was al aardig laat. Niall mompelde snel wat tegen zijn moeder en ze knikte. Hij pakte onze jassen en hielp mij om in mijn jas te komen.
"Waar gaan we heen?" vroeg ik toen we buiten stonden. Niall begon te grijnzen.
"Naar jouw verrassing," zei hij en hij pakte mijn hand, onze vingers verstrengelden zich. Ik was bijna vergeten over de verrassing maar ik werd nu ineens weer nieuwsgierig. Ik probeerde van alles los te krijgen uit Niall maar hij gaf niet toe. We liepen ongeveer tien minuten toen ik een groot gebouw zag opdoemen. Ik kon eerst niet zien wat het was maar toen we dichterbij kwamen zag ik het. Ik keek Niall verbaasd aan. Hij nam me in me op en wachtte op een reactie. Ik wist niet hoe ik moest reageren.
"Gaan we schaatsen?" vroeg ik, ik wist niet of ik dolblij was of bang. Ik had niet meer geschaatst sinds mijn moeder was overleden, zij ging altijd mee en het voelde niet goed als zij er niet bij was. Maar nu was het anders, Niall was bij me. Ik draaide me naar hem om, sloeg mijn armen om hem heen en drukte een kus op zijn mond. Daarna liet ik los en pakte zijn hand terwijl ik hem mee trok richting de deur. We huurden allebei een paar schaatsen. Ik klapschaatsen en hij gewone noren. Op het ijs was het even glibberen, ik voelde me net Bambi op het ijs, en Niall had het er duidelijk ook niet makkelijk mee. Na een paar rondjes voelde ik me steeds beter thuis op de schaatsen. Niall lukte het duidelijk niet super goed en ik hield zijn hand vast terwijl we een paar rondjes schaatsten. Op een gegeven moment liet Niall los en zei hij dat ik zelf maar even moest gaan schaatsen, hij redde zich wel. Dat liet ik me geen twee keer zeggen en ik zette af. Ik ging steeds sneller en toen ik voelde dat ik genoeg snelheid had probeerde ik beentje over in de bocht, het lukte! Ik was het nog niet verleerd. Ik ging steeds meer hurken en schoot over de ijsbaan. Ik voelde Niall me met zijn ogen volgen.

"Ik snap nog steeds niet hoe je het doet," zei Niall kreunend toen we terug liepen. Ik had de hele tijd niet meer kunnen stoppen met lachen. Ik had het oude gevoel weer gekregen dat ik altijd kreeg als ik schaatste. Ik had het echt gemist.
"Je bent echt geweldig," zei ik nogmaals. Niall zuchtte, hij vond zichzelf wat minder geweldig toen hij was gevallen.
Toen we thuis kwamen was iedereen al naar bed, ik keek op mijn horloge en zag dat het kwart voor elf was. We schonken nog wat drinken in en gingen even tv kijken. We zeiden weinig tegen elkaar en ik keek op mijn mobiel. We hadden aan een mede schaatser gevraagd of hij een foto van ons had willen maken en ik besloot hem te instagrammen, we stonden er allebei breed grijnzend op.
Rond half twaalf besloten we naar boven te gaan. Zijn kamer was echt de kamer van een klein jongetje, hij had er nooit echt wat aan veranderd zei hij. Ik keek naar zijn eenpersoonsbed en haalde vragend mijn wenkbrauwen op. Niall grinnikte.
"Ja, dat wordt knus vanavond," zei hij en drukte een kus op mijn voorhoofd. Ik zuchtte en hees mezelf in mijn pyjama. We liepen naar de badkamer en poetsten onze tanden. Niall was eerder klaar want ik moest ook nog wat make up van mijn gezicht halen en toen ik in zijn kamer kwam zag ik dat hij al in bed lag te slapen. Hij had een plekje naast zich voor mij vrij gelaten en ik kroop onder de dekens dicht tegen hem aan. Ik voelde hoe hij slaperig 'welterusten' mompelde en hij sloeg zijn arm om me heen. Hij viel direct weer in slaap en ik kroop nog dichter tegen hem aan. Ik keek hem aan en nam zijn slapende gezicht in me op. Ik was nog lang niet moe dus ik besloot hem maar aan te blijven kijken. Zijn vredige gezicht had een kalmerende werking. Op een gegeven moment mompelde hij wat.
"I love you, Lily," zei hij. Ik verstijfde. Zei had dat nou echt in zijn slaap?Ik kroop wat van hem af en voelde me ineens heel benauwd. We waren nog niet zo lang bij elkaar, hoe kon hij van mij houden? Ik kroop uit bed en liep naar de badkamer. Ik nam een slok water en keek mezelf aan in de spiegel. Hield Niall echt van me? Of droomde hij gewoon maar wat? En hield ik ook van hem? Ik wist het allemaal niet.
De rest van de nacht deed ik geen oog meer dicht.

Reacties: