FanFic.nl

Still the one

1

"Haz! Niet zo hard!" schreeuwde ik terwijl ik bij hem achterop de fiets zat. We scheurden een bult af en hij lachte alleen maar om mijn angstige gegil. Het was zomer en bloedheet hier in Homes Chapel. Ik zat bij mijn buurjongen en beste vriend achterop, Harry Styles. Hij was zestien en ik vijftien. Toen we uitgevierd waren stapten we af, ik stond te trillen op mijn benen. "Snotjong," zei ik en hij gaf me een vriendschappelijke klap op mijn schouder. "Kom, we gaan naar binnen," zei hij en samen liepen we het huis in waar onze gemeenschappelijke vrienden ook waren.

Ik schrok wakker. Ik voelde mijn hoofd bonken. Ik kreunde en keek naast me terwijl mijn ogen langzaam aan het felle licht wenden. Max lag nog in een coma. Ik liet mijn hoofd weer liggen op het veel te harde kussen en probeerde een comfortabele plek te krijgen in het veel te harde bed. Ik dacht weer terug aan de droom. Het was drie jaar geleden dat dit gebeurde, een paar dagen later hadden we ruzie gekregen en toen deed Harry mee aan X-Factor, sindsdien heb ik hem niet meer gesproken. We hadden ruzie gekregen over Max. Harry was mijn beste vriend en toen ik vertelde dat ik een afspraakje had met Max werd hij pisnijdig. Max was toen negentien, vier jaar ouder, en hij stond niet echt goed bekend. Hij had nogal vaak ruzie en sloeg soms wel eens iemand het ziekenhuis in, ook gingen de geruchten dat hij drugs dealde. Toentertijd vond ik het allemaal hartstikke spannend. Na het eerste afspraakje kwamen er meer, Harry verdween en ik verloor mijn maagdelijkheid aan Max, ik begon steeds meer van hem te houden.
Ik was nu achttien, gestopt met school en bij Max ingetrokken. Ondanks dat Max dingen deed die niet konden en regelmatig vreemd ging, kon ik niet bij hem wegblijven. Op momenten als deze was ik zo gelukkig, dacht ik terwijl ik naar de slapende jongen keek. Zijn lange zwarte haar hing slonzig over het kussen en hij had zijn mond een beetje open. We hadden gisteravond in de zwoele avondlucht zoveel bier en wodka gedronken tot we allebei stomdronken in slaap waren gevallen. Ik zag dat Max zo diep lag te slapen dat hij de komende paar uur nog niet wakker zou worden. Ik rolde het bed uit en zocht naar een aspirine. Mijn rug was stijf door het harde bed, ik zeurde al maanden dat we een nieuwe moesten kopen maar ik wist dat daar geen geld voor was. Ik kon geen aspirine vinden en zuchtte, ik moest toch boodschappen doen dus ik besloot om die nu maar direct te halen. Ik schoot in een versleten spijkerbroek en deed er een oversized tshirt overheen. Ik deed mijn teenslippers aan en bond mijn lange, dikke, bruine krullen in een staart. Toen ik in de spiegel keek zag ik dat er mascara onder mijn ogen zat, maar die vermengden zich met mijn donkere wallen dus ik haalde mijn schouders maar op. Ik was de afgelopen maanden erg mager geworden. Max dealde nu ook in cocaïne en hij was zelf ook verslaafd geraakt. Ik zelf deed niet aan drugs maar het meeste geld dat we kregen ging uit naar zijn verslaving. Ik pakte een tas en wat geld en liep toen de deur uit, die ik zachtjes achter me dicht deed.
Het was erg warm buiten, nu al, en ik liep neuriënd naar de supermarkt. De supermarkt was net open, het was nog maar half negen, dus het was lekker rustig. Ik stond voor de medicijnen toen ik ineens een stem achter me hoorde. "Goedemorgen, Claudia!" Ik draaide me om, ik zag Anne Cox staan. Ze was mijn oude buurvrouw en de moeder van Harry. Altijd als ik haar tegenkwam begroette ze me lief en maakte even een praatje met me. Ze woonde nog steeds naast mijn ouders, maar die begroetten me al niet meer en deden altijd alsof ze me niet kenden. "Hee, Anne, jij bent ook -" Ik kon mijn zin niet afmaken want iemand onderbrak me. "Mam, ik heb de eieren gepakt." Ik keek naar het figuur waar de stem bij hoorde. Hij had lange bruine krullen die nonchalant om zijn gezicht hingen. Groene ogen keken me onderzoekend aan toen hij me opmerkte. Hij had een t-shirt aan waardoor ik een paar tatoeages op zijn armen zag. Ik hapte even naar lucht toen het tot me doordrong dat het Harry was. Harry wist duidelijk ook niet wat hij moest zeggen toen ik in zijn ogen herkenning zag.
"Harry! Zeg Claudia eens gedag, je kent haar toch nog wel! Jullie waren vroege beste vrienden," zei Anne die de ongemakkelijke sfeer niet opviel. Ik zag dat Harry zichzelf herpakte en glimlachte, waarbij de twee kuiltjes in zijn wangen zichtbaar werden. "Hee Claudia, lang niet gezien." Ik knikte alleen maar wat. "Zullen we verder gaan, mam?" vroeg hij terwijl hij haar vluchtig een blik toewierp, daarna staarde hij mij weer aan. Ik wist niet waar ik kijken moest en deed langzaam een stapje naar achteren. Harry was zo erg veranderd, hij was echt volwassen geworden. Natuurlijk had ik hem wel enigszins zien veranderen aangezien zijn kop overal op tv te zien was, maar in het echt was het nog indrukwekkender. Anne knikte instemmend en ze begroette me. Ik knikte weer want ik kon nog steeds geen woord uitbrengen. Terwijl ze een gangpad inliepen keek ik ze na, ik zag Harry nog even omkijken. Toen draaide ik me weer om naar het medicijnen rek en slikte. Toen ik me omdraaide schrok ik me weer helemaal lam, Harry stond er weer. We zeiden niks en we keken elkaar alleen maar aan, tot Harry zijn hoofd schudde. "Mijn moeder wil dat je vanavond bij ons komt eten, je ziet er namelijk uit als iemand die wel wat voedsel kan gebruiken." Was dat een belediging? Ik knikte maar weer braaf en toen besefte ik dat ik nog helemaal niks tegen hem had gezegd. "Tot vanavond," mompelde ik en toen liep ik weg, geen idee waar ik heen moest of welke boodschappen ik nog moest pakken. Wat moest ik tegen Max zeggen? Ik had hem alles verteld over Harry en waarom ik hem niet meer sprak, hij was hier vast niet blij mee.

Reacties: