FanFic.nl

Truly, Madly, Deeply

Twenty-five

De volgende twee dagen probeerde ik te vergeten wat Niall had gezegd maar het bleef toch wel door mijn hoofd spoken.
"Lils, wat is er aan de hand? Je doet zo afstandelijk." Ik schrok op toen Niall tegen me praatte, we zaten met z'n tweeën voor de tv, de rest was weg. Ik was in gedachten verzonken toen hij dat zei.
"Doe ik niet."
"Jawel, elke keer als ik een arm om je heen sla of jouw hand wil pakken ga je bij me vandaan zitten." Ik keek naar het gat dat tussen ons in hing op de bank. Hij had gelijk, ik had het niet eens doorgehad. Ik zweeg en keek hem aan, ik wist niet wat ik moest zeggen dus ik haalde mijn schouders maar op, daarna richtte ik mijn blik weer op de tv. Zwijgend keken we verder.

De rest van de week ging langzaam voorbij. Woensdag ontmoette Julia en Niall elkaar. Julia was helemaal weg van hem en ze maakten samen grapjes over mij. De rest van de week zag ik hem niet. Hij wilde wel langskomen maar ik zei dat ik met huiswerk zat. Eigenlijk was ik alleen maar bang om hem onder ogen te komen, wat als hij nou het 'ik hou van jou' zei en ik het niet terug kon zeggen? Bovendien was het huiswerk-smoesje niet helemaal gelogen, ik ging vast vooruit werken zodat ik in het weekend niet achter kwam te liggen.
Vrijdagavond stond Niall weer voor de deur. Dit weekend was de awardshow in Los Angeles. Julia en ik hadden deze week een super mooie jurk gehaald die ik aan kon doen. We reden zwijgend naar het vliegveld, waar de privé jet van One Direction stond. Ik begroette de jongens die op het vliegveld aan het wachten waren. Eleanor was er ook, Danielle was al in Amerika en kwam later en Perrie kwam ook morgen pas.
"Gaat Taylor niet mee?" vroeg ik speels aan Harry. Niall had me verteld dat de publiciteits-relatie tussen Harry en Taylor alweer voorbij was. Harry zuchtte overdreven en begon te vertellen over hoe zij dacht dat ze een echte relatie hadden gehad en hem nog steeds boze smsjes stuurde.
De vliegrit ging snel voorbij, omdat ik de hele weg sliep. We vlogen negen uur terug in de tijd. Toen we daar aankwamen was het twaalf uur 's nachts. Ik zuchtte, niemand van ons zou vanavond kunnen slapen want iedereen had de hele reis geslapen. We reden naar het hotel, waar gillende fans stonden te wachten maar we reden ze voorbij de garage in. Ik was wel blij want ik had er eerlijk gezegd niet zoveel zin in. We volgenden onze tassen naar onze kamers en toen Niall en ik die van ons in liepen gaf Niall de piccolo fooi en hij ging weg. Niall keek naar buiten en hij zei niks tegen mij. Ineens voelde ik me schuldig over hoe ik me naar hem toe gedroeg. Hij wist niet eens wat er aan de hand was en we hadden de vlucht nauwelijks wat gezegd. Ik liep naar hem toe en sloeg mijn armen om zijn middel. Ik merkte dat zijn lichaam schrok van mijn plotselinge aanraking. We stonden een tijdje zo tot hij zich omdraaide en mijn gezicht in zijn grote handen vasthield. Hij zoende me. Het was een van de meest gepassioneerde zoenen die ik ooit had gehad, vol met onuitgesproken emoties. Ik ging helemaal op in de zoen en ging met zijn handen door zijn haar. Ik voelde hoe hij me optilde en ik sloeg mijn benen om zijn middel. Hij liep naar het grote bed en liet mij erop vallen en kwam toen boven op mij liggen. Toen onze lippen elkaar niet meer aanraakte hapte ik naar adem. Ik wilde zijn lippen weer voelen en trok zijn hoofd weer naar de mijne. Vlak voor mijn gezicht stopte hij en keek me in mijn ogen.
"Let me make love to you," zei hij. Ik keek hem even aan en nam zijn gezicht in me op, waarna ik met hem zoende. Ik voelde hoe mijn shirtje en broek uit werden gedaan, hetzelfde gold bij hem. Ik wist dat dit het goede moment was, ondanks alle verwarring waar ik last van had.

We lagen naakt naast elkaar. Niall sloeg een arm om me heen en met zijn andere hand borstelde hij mijn haar. Ik keek hem aan, en hij keek mij aan. Zijn ogen namen me in me op. Zijn ogen keken me bewonderd aan, ik voelde vlinders, ik voelde me mooi.
"Je bent zo prachtig," zei hij om het nog duidelijker te maken en hij zoende me. Ik kon er niks aan doen en een klein traantje verliet mijn ooghoek.
"Lily, wat is er? Heb je er spijt van?" vroeg Niall geschrokken toen hij het zag. Ik lachte en schudde mijn hoofd.
"Alles behalve. Alleen, er heeft nog nooit iemand op die manier naar me gekeken zoals jij nu doet en deed. Ik vraag me af of ze me überhaupt aankeken." Met 'ze' bedoelde ik de jongens met wie ik nog meer het bed had gedeeld. Niall veegde het traantje weg met zijn duim en kuste me op mijn voorhoofd. Ik was echt helemaal gek op die jongen.

Reacties: