FanFic.nl

Truly, Madly, Deeply

Twenty-nine

Kerst ging voorbij. Ik heb Eerste Kerstdag in mijn pyjama doorgebracht met mijn vader. Onze familie woonde nog in Nederland en pappa kon niet weg in verband met een klus na de kerstdagen. Tweede Kerstdag was hij alweer druk bezig met werk en kon ik dus de hele dag huilend in bed liggen. Dat had ik elke vrije minuut tot nu toe gedaan. Toen we terug waren gekomen had ik Niall een knuffel gegeven en hij zei dat we elkaar nog wel spraken. Ik wilde hem niet loslaten en de knuffel duurde ook langer dan normaal, ik voelde ook hoe hij mij vast probeerde te houden maar op een gegeven moment maakte ik me los uit zijn omhelzing. Ik knipperde de tranen in mijn ogen weg en draaide me om. Toen hij mijn gezicht niet meer kon zien liet ik de tranen over mijn wangen stromen zonder geluid te maken. Zo kwam ik ons huis binnen, mijn vader keek me geschrokken aan maar ik zei dat ik niet wilde praten. Ik ging op bed liggen, gooide mijn mobiel weg en deed niks meer. Ik lag alleen maar met mijn hoofd in mijn kussen terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. Ik voelde me leeg, hol, eenzaam, verlaten, verdrietig. Ik was verscheurd van binnen, ik kreeg geen hap door mijn keel, alleen wat water op zijn tijd. Als ik al aan eten dacht werd ik misselijk en draaide mijn maag zich nog een keer om, aangezien hij al de hele tijd omgedraaid zat. Ik was niet alleen emotioneel kapot, maar ook lichamelijk. Ik was uitgeput, alles deed pijn, ik kon haast niks meer, ik had geen kracht en geen zin. Als ik onder de douche stond liet ik het warme water over mijn lichaam stromen, genietend van het brandende gevoel dat het op mijn lijf achterliet. Mijn vader wist niet wat hij met me aan moest, ik hoorde hem met Alison bellen, maar die wist duidelijk ook geen raad met mij. Ik kwam alleen de deur uit om Scooby uit te laten, een beetje frisse lucht deed me goed hoopte ik, dit was helaas niet zo. Toen ik na drie dagen weer op mijn mobiel keek zag ik dat Julia me een paar keer gesmst had.
'Het is uit met Niall. Wil niet praten.'
Stuurde ik haar toen ze vroeg waarom ik niet reageerde. Vijf minuten later belde ze maar ik nam niet op. Ik wilde met niemand praten, ik wilde alleen zijn met mijn verdriet, in mijn kast. Ik miste mijn moeder, ik wilde weten hoe ik hiermee om moest gaan, maar ze was er niet.
Kerst ging voorbij zonder veel bijzonders, toen kwam oud en nieuw. Oudjaarsdag besloot ik op mijn mobiel te kijken. Ik zag dat ik weer een heleboel smsjes had. De eerste die ik opende was van Julia.
'New Year's Eve bij mij! Wees erbij, ik kom je anders persoonlijk uit je kamer sleuren!'
Ik betrapte mezelf op een kleine glimlach, ik wist dat ze het echt zou doen. De tweede was van Eleanor, die vroeg hoe het met me ging, waar ik oud en nieuw vierde want anders was er bij haar ook nog wel plek. Ik zei dat ik naar mijn beste vriendin ging maar bedankte haar voor het aanbod. Ik gooide mijn mobiel weer weg en liet me weer op mijn bed vallen. Deed de deken om me heen en rolde me op. Ik sloeg mijn armen om mijn knieën, bang om uit elkaar te vallen, het voelde namelijk alsof dat elk moment kon gebeuren. Ik deed mijn ogen dicht, ik hoopte dat ik deze nacht goed sliep, geen nachtmerries. Elke nacht droomde ik hetzelfde. Ik wist niet wat het betekende maar ik zag mijn moeder, ik wilde naar haar toe rennen maar ik kwam niet vooruit. Uiteindelijk werd ik elke keer gillend wakker omdat ze in een of ander monster veranderde. Dit gebeurde wel vier keer per nacht. Ik had ook geen besef van tijd meer tot mijn vader met mijn avondeten binnen kwam lopen.
"Hoezo ga je slapen? Het is oud en nieuw," zei hij. Ik keek geschrokken op, ik was nu alweer vergeten dat ik naar Julia zou gaan. Ik zuchtte.
"Ik ga zo naar Julia," mompelde ik. Ik zag mijn vader verbaasd kijken, vast om het feit dat ik het huis uit ging.
"Oke, mooi, ik heb namelijk ook wat afgesproken," zei hij. Ik knikte en rolde het bed uit, het eten gewoon laten staand. Ik strompelde naar de douche en zette die aan terwijl ik eronder ging staan voelde ik tranen over mijn wangen glijden. Ik was benieuwd of ik me ooit beter ging voelen, dat moest toch wel? Uiteindelijk stapte ik eruit en hees me in een simpele zwarte jurk, ik maakte me niet echt druk om mijn uiterlijk. Ik deed een beetje mascara op en borstelde mijn haar, binnen een kwartiertje was ik klaar. Ik propte mijn voeten in een paar comfortabele enkel laarsjes, deed mijn jas aan en verliet het huis zonder doei te zeggen. Ik slenterde over de straat en liep met een omweg naar Julia. Ik had helemaal geen behoefte aan gezelligheid, maar aan de andere kant was het wel goed om mijn gedachten even af te leiden. Ik hoorde overal vrolijke stemmen om me heen en hoorde knallen van vuurwerk. Ik zag Julia's appartement al toen ik de hoek omsloeg. Ik liep via de lobby naar binnen en stapte in de lift. Toen de deuren opengingen verbaasde ik me over de drukte.
"Lils!" riep Julia toen ze me zag. Ze liep op me af en omhelsde me.
"Mijn ouders zijn er niet, dus het wordt hartstikke gezellig. Hoe gaat het met je?" vroeg ze oprecht bezorgd. Ik haalde mijn schouders op en knipperde mijn tranen weg. Ze trok me mee naar de keuken toen ze dat zag en schonk een mega cocktail in voor me.
"Drink op," beval ze me. Ik nam een grote slok en ze keek goedkeurend toe.
"Vanavond gaan we plezier maken en aan iets anders denken!" zei ze, ik glimlachte flauwtjes, ze bedoelde het allemaal zo goed.
"Dankje," zei ik en ze knikte goedkeurend. Ze zei dat ze even de andere gasten moest begroeten en liep weg. Ik draaide me om en toen zag ik hem. Charles. Hij stond me grijnzend aan te kijken en liep toen langzaam op me af. Als ik ergens geen zin in had...

Reacties: