Hoofdcategorieën
Home » Overige » een dagboek met verloren gedachten » hoofdstuk 7
een dagboek met verloren gedachten
hoofdstuk 7
10 Januarie
Creatief dagboek,
Ken je dat gevoel als de persoon op wie je verliefd bent niet is wie het lijkt. Je ben gelukkig en vlucht samen weg naar Spanje waar je wil bouwen aan een liefde die toch verboden is. Wel dat gevoel ken ik nu wel. Arne is gek geworden. Het begon allemaal gisterenavond. Nadat ik mijn dagboek had opgeborgen kwam Arne bij mij staan. Ik voelde hoe hij zijn sterke armen om mijn middel wikkelde en zijn handen steeds lager gingen. Ik draaide me om om naar zijn warme blik te kijken. In zijn prachtige blauwe ogen die altijd liefde en rust uitstraalde. Maar toen ik me omdraaide herkende ik die ogen niet. Zijn ogen waren nog steeds blauw maar ze straalde alles behalve liefde uit. Het was verlangen naar iets. Naar mij. Maar niet naar mijn liefde, naar mijn lichaam. Ik werd bang. Arne zijn gezicht kwam dichter maar dat wilde ik niet. Zijn greep werd harder. Ik probeerde me los te wringen maar ik kreeg me niet los. ik voelde me gevangen als een dier. In mijn ogen ontstond er een waterstroom. De dam brak en het water stroomde als kleine regendruppels over glas. Aren tilde me op en smeet me op bed. Met een hand hield hij me vast en met zijn andere maakte hij een voor een de knoppen van mijn hemd los. Hij gooit mijn hemd tegen de muur. mijn BH en mijn T-shirt volgen bijna direct. Arne legde zijn vroeger zachtte lippen die nu zo koud waren als steen op mijn buik. Kusje per kusje baande hij zich een weg van mijn buik naar mijn borsten. Ik kreeg een koude rilling over mijn ruggengraad. Zijn hand ging rustig naar benedenen maaktte de knoop van mijn broek los terwijl hij mij bleef kussen. ik voelde hoe mijn broek rustig van mijn benen werd getrokken. Ik bleef huilen. stoptte de kussen en voelde ik Arne van me af gaan. Hij liep rond ons bed en staarde me de hele tijd aan. Het leek alsof hij me keurde voor iets en ik wist goed wat. Hij glimlachtte naar me. Hij ging naast het bed op zijn hurken zitten."Als je braaf bent en mij gewoon laat doen dan doe ik je geen pijn." fluisterde hij in mijn oor waardoor ik nog een koude rilling kreeg. Ik beet op mijn lip en hield me stil. "Braaf meisje." Hij stond recht en kleedde zich rustig uit. Alsof hij wou dat ik keek naar zijn lichaam. Met veel geweld kwam hij op me liggen. Ik voelde zijn blote lichaam op mijn lichaam. Ik wilde roepen maar hij legde zijn vinger op mijn mond. Zijn vinger daalde rustig naar beneden. Bij mijn onderbroek hield hij even stil. Zijn vinger veranderde in een hand en ging naar mijn kruis. Een kleine toon gliptte lang mijn lippen naar buiten. En ik schrok. Arne schudde zijn hoofd. "Dat is niet flink hé." Zijn hand trok mijn onderbroek omlaag en smeet het een beetje verder van ons. En daar lag ik dan helemaal naakt met bovenop mij Arne. Ik voeldde hoe zijn kruis dichter bij dat van mij. Ik gilde het uit. Arne gaf mij een klap recht in mijn gezicht. En begon op en neer bewegingen te maken. Zijn beweging werden steeds sneller en harder ik kreunde. Het deed zoveel pijn. Ik probeerde mij los te wringen maar elke keer als ik een centimeter bewoog kreeg ik een klap of een schop. Ofwel ging expres nog harder. hij genoot van mijn lijden. Ik dacht dat dit alleen in films gebeurde maar ik had het mis; Want dit was geen film dit was realtiteit. ik sloot mijn ogen en probeerde alles weg te fantaseren maar niks hielp; Geen draken met warme vlammen, geen elfen met toverkrachten. Niks kon Arne van mij afhalen. Ik probeerde mij nog een keer los te wringen maar voor Arne was dit de druppel. Hij greep me bij mijn polsen. Hij paktte zijn hemd en bond mijn polsen ermee samen. Met mij hemd bond hij mijn enkels samen. Hij paktte me op en smeet mij in de kelder die helemaal leg was. Hij ging even naar boven en kwam tyerug met iest in zijn handen. Hij begon er mij mee te slaan.Ik gildde en huilde dikke tranen. die zich vermengde met bloed en zweet. Hij smeet het ding waarmee hij me had geslagen weg en stormde naar boven. pas later ondektte ik dat ik hij me geslagen had met jou. Bij elke slag leek het alsof hij een prachtig moment uit mijn dagboek had weggescheurt net zoals hij mijn hart verscheurt had. Uiteindelijk ben ik met veel duwen en trekken toch losgekomen uit mijn boeien. Ik heb zijn hemd aangetrokken om toch nog iets rond mij te hebben en heb jou opgepakt. in mijn hem had ik nog een pen gevonden waarmee ik nu aan het schrijven ben. Ik ben zo bang dagboek. Ik wil in de zee springen en ik weet dat ik dat kan. Het zal maar even duren een lange zucht en het is voorbij maar ik doe het niet. Ik moet dapper zijn. Oiit zal ik mijn vleugels openslaan en wegvliegen. ooit zal ik wegvaren maar nu nog niet. Nu blijf ik sterk. ik hou van je dagboek. ik ga nu mijn ogen sluiten en proberen om weg te lopen van de duivels die in mijn hoofd leven. Van de duivels die op mijn hart stampen. Ik zal proberen mijn hoofd niet te verliezen in de eeuwige duisternis die me omringt. Ik zal vechten in mijn dromen. ik wil varen dagboek. ik wil zo graag varen...
11 januari
Creatief dagboek,
in de kelder is het zo eng. Ik moet het even van mij af tekenen.
http://tinypic.com/r/281gcw8/6
dit is hoe ik me vandaag voel. Ik weet niet meer wat ik moet doen dagboek.
Moet ik in de zee springen of niet.
nog steeds 11 januari
creatief dagboek,
het is al laat maar ik kan niet slapen. Ik ben te bang dat Arne naar beneden zal komen om me iets aan te doen. hij is vandaag wel beneden gekomen om me wat eten te geven. 2 boterhammen en een glas fruitsap. Maar toen hij zag dat ik los was gafhij me weer een klap en rende hij weer naar boven. ik ben bang dagboek. Ik ben echt bang!!!!!
Reacties:
spannend!!!!