FanFic.nl

You dont know you are beautiful

002

Ja, dat dacht ik ook. maar mama wilde brood van de bakker
Milou_x zegt:
Oh. Nouja. Vertel nou maar verder.
Tessaaaa zegt:
En er was echt zo’n knappe jongen bij de bakker!
Milou_x zegt:
Fuut fuuw
En nog een beetje geflirt?
Tessaaaa zegt:
Hahah
Milou_x zegt:
Dat is vast een nee?
Tessaaaa zegt:
Ja, een nee ja. Ik was echt zo dom.
Eerst struikelde ik over de drempel, en toen viel ik.
Milou_x zegt:
HAHAHAHAHA
Sorry, ik lach je niet uit.
Maar omg, dat is echt heel gênant!
Tessaaaa zegt:
Ja
En daarna staarde ik hem heel lang aan, maar hij was zo knap akjsdfhajsdfkl
Milou_x zegt:
Heb je een foto gemaakt?
Tessaaaa zegt:
Nee
Milou_x zegt:
Sukkel
Maar nog meer gênante dingen?
Tessaaaa zegt:
Ja
Daarna legde ik te weinig geld neer op de toonbank, en toen keek ik er heel lang naar totdat ik bedacht dat er te weinig geld lag.
En toen ging ik maar snel weg
Volgens mij dacht hij echt, wtf is dat voor loser
Milou_x zegt:
Naa, vast niet
Tessaaaa zegt:
Ach ja, een vriendje zal ik toch nooit krijgen
Milou_x zegt:
Nee, ik ook niet
Tessaaaa zegt:
Ik trouw wel met een vieze oude man
Milou_x zegt:
Ja, ik ook.
Hahah
Okee we zijn echt losers
Tessaaaa zegt:
Ja, weet ik
Je moet snel komen logeren. Of ik bij jou!
Milou_x zegt:
Goed idee.
Maar ik moet nu gaan.
Doeei schatje xxxx
Tessaaaa zegt:
Ow jammer
Maar bye bye
Love you xxxxx

Ik zuchtte en keek of er nog andere mensen online waren, maar dat was niet zo. pff, ik wilde dat Milou hier was. Het maakt niet uit wat we dan zouden gaan doen, maar dan was ik in ieder geval niet zo alleen. Ik liep naar beneden en plofte neer op de bank. Met de afstandsbediening die op de tafel lag zette ik de tv aan en zapte ik langs wat zenders. Toen Saved by the bell voorbij kwam op Nickelodeon, liet ik hem daarop staan.
Milou en ik keken echt altijd naar Saved by the bell. Dat programma was gewoon zo leuk. Maar, nu even niet denken aan Milou. Ze is er toch niet. Stomme vader van haar die zo nodig aan de andere kant van het land moest werken. Nee, Milou’s vader was niet stom. Maar zijn baan wel.

Een paar dagen gingen voorbij, ik zat een beetje niks te doen. Ik pakte mijn laptop en keek of Milou online was, maar jammer genoeg was dat niet zo.
Ineens ging mijn kamerdeur open. “Tessa, ga nou eens naar buiten,” zei mijn moeder. “Waarom?” Ik keek haar vragend aan.
“Je zit nu al de hele tijd binnen,” zeurde ze. “Ik heb vanmorgen toch de planten in de tuin water gegeven, toen was ik buiten,” zei ik.
“Ja, dat was vijf minuutjes. Ga gewoon gezellig wat doen met je broertjes ofzo.”
“Nou, Mart zit ook de hele dag op zijn kamer te gamen en ik ga niet samen met Jens als een mongool met een step door de buurt rijden,” zei ik.
“Dan ga je gewoon even zitten of lopen door het park of zo. Of de hond van de overbuurvrouw uitlaten?” stelde mijn moeder voor.
“Ja, ik ga al naar buiten hoor,” zei ik geïrriteerd. Ik stond op en fatsoeneerde mijn make-up en haar even. Daarna trok ik schoenen aan en liep ik naar buiten. Eenmaal buiten deed ik meteen mijn muziek in mijn oren.
Dan maar even naar het park.
Ik begon te lopen richting het park, wat ongeveer een kwartiertje lopen was. Maar met muziek in m’n oren was het te doen. eenmaal in het park aangekomen, plofte ik neer op een bankje.
Daar zat ik een tijdje, heel alleen en vriendloos naar het water te kijken. Totdat er opeens iemand naast me ging zitten.
“Hé,” zei een jongensstem. Ik deed mijn muziek uit en keek hem aan. Toen ik zag wie het was kreeg ik een kop als een boei. Het was de jongen van de bakker van een paar dagen geleden.
“Oh, hai,” stamelde ik. “Je bent geen loser hoor,” zei hij. Ik keek hem vragend met opgetrokken wenkbrauwen aan. “Wat bedoel je?” vroeg ik.
“Toen je de bakkerij uitliep, een paar dagen geleden, toen zei je tegen jezelf ‘Tessa je bent echt een loser,’ maar dat ben je niet,” zei de jongen.
Oh kut, dat had hij dus gehoord. Ik voelde hoe mijn hoofd nog roder werd. Het liefste sprong ik nu in het meertje en kwam ik er nooit meer uit.
“Oh, ik wist niet dat je dat had gehoord. Ja, ik ben dus wel een loser.”
“Waarom?”
“Waarom wat?”
Oké, die jongen was dan wel superknap, maar hij moest even stoppen met vragen stellen die ik niet snapte.
“Waarom ben je een loser?” vroeg hij.
Ik deed even alsof ik nadacht, “ehm, eerst struikel ik in de bakkerij, dan loop ik je aan te gapen en dan leg ik te weinig geld neer. En ohja, ik zit hier heel loserig alleen en vriendloos op een bankje naar muziek te luisteren. Klinkt als een loser niet?” ik keek hem vragend aan.
“Nou ja, je zit hier niet alleen, want ik zit naast je,” zei de jongen. “Waarom zat je hier dan zo alleen, loserig en vriendloos op een bankje?” vroeg hij daarna.
“Tja, ik ben gewoon erg vriendloos,” zei ik schouderophalend. “Vast niet.”
“Mijn beste vriendin is twee weken geleden verhuist naar de andere kant van het land, dus nu ben ik vriendloos. Ik heb alleen maar een paar van die vriendinnen die ik toch niet goed ken,” zei ik bedroefd.
“Oh dat is kut,” zei de jongen. “Maar hé, je hebt ook mij!” voegde hij er met een big smile aan toe. Ik keek hem weer vreemd aan. “Ik weet niet eens hoe je heet,” zei ik.
De jongen kuchte even en stak zijn hand uit, “nou, ik ben Harry Styles en ik ben 17 jaar. Zo, nu weet je al 2 dingen over mij. En ik werk in de bakkerij. Drie dingen dus. Mijn naam, mijn leeftijd en mijn bijbaantje,” zei de jongen, Harry dus.
“En dat je overbodig te veel praat,” zei ik zuchtend. “Nou hé, dat zijn toch weer vier dingen hè!”
“Wow, wel vier dingen. Nog altijd blijf ik een loser.”
“Ach, dat zal allemaal wel meevallen. Vertel me nu iets over jou. Over jou weet ik namelijk maar twee dingen,” zei Harry. ik keek hem vragend aan. “Twee dingen?”
“Ja, je heet Tessa en je bent een loser. Nou dat zijn er twee,” zei Harry. Ik keek hem lachend aan.
“Tja, wat wil je weten?”
“Hobby’s, leeftijd, school?”
“Hobby’s heb ik niet, ik ben vijftien jaar en ik ga naar de vierde klas van het vwo. En oh ja, ik ben een loser die nog nooit een vriendje heeft gehad. Laat staan dat ik ooit gezoend heb.”
Van dat laatste had ik meteen al spijt dat ik het had gezegd.
“Jij nog nooit een vriendje gehad? Dat lijkt haast onmogelijk!” zei Harry. “Hoezo?” vroeg ik. “Nou ik weet niet, je bent gewoon niet zo’n type die nooit vriendjes heeft. Daar ben je veel te knap voor,” zei Harry.
“Slijmbal,” zei ik lachend. “Er is vast wel een jongen verliefd op je geweest.”
“Nee,” zei ik, “dat denk ik niet.”
Harry lachte en wees naar een jongen aan de overkant van het meer, die naar ons keek. “Zie je die jongen daar? Met dat witte shirt?” vroeg hij. Ik knikte.
“Weet je wat hij denkt?”
“Nou?” vroeg ik, “dat ik een loser ben en dat hij nooit verliefd op mij zou worden?” gokte ik. “Nee. Ik denk, dat hij jaloers op mij is,” zei Harry.
Ik keek hem vragend aan. “Waarom, omdat hij er ook wel zo als jij uit zou willen zien?” raadde ik.
“Ja, dat ook,” zei Harry eigendunkerig, waardoor ik moest lachen. “Wat nog meer dan?” vroeg ik.
“Nou, hij denkt dat ik jou vriendje ben, en daarom is hij dus jaloers op mij, omdat hij zelf ook wel jou vriendje zou willen zijn,” legde Harry uit.
“Ja, vast,” zei ik. Hoe kon hij nou weten wat die jongen dacht? Ik wist zeker dat mijn gedachte over hem beter was.
“Geloof je het niet?” vroeg Harry. Ik schudde mijn hoofd. “Oké, wat moet ik doen zodat je me wel geloofd en dat je niet meer zo sip bent?”
“Ehm, als je wilt dat ik je geloof, dan moet je die jongen hierheen halen en vragen wat hij over mij denkt en als je wilt dat ik niet meer sip ben, dan moet je mijn vriendin Milou weer hierheen halen,” zei ik.
“Zo, mevrouw heeft veel wensen. Maar ik zal mijn best doen om ze uit te laten komen. Alhoewel, dat tweede gaat moeilijk worden.” Harry stond op. “Maar dat eerste kan ik wel even regelen,” zei hij.
“Nee, nee doe dat maar niet,” zei ik terwijl ik hem tegen probeerde te houden.
“Te laat,” zei Harry terwijl hij wegliep, richting de jongen. Ik zuchtte diep en trok mijn knieën op terwijl Harry weer aan kwam lopen met de jongen.
“Kijk, dit is Tessa. En wij vroegen ons dus af hè, waarom zat je net zo naar ons te kijken. Wat dacht je? Dat Tessa een grote loser was óf was je jaloers omdat je dacht dat ik Tessa’s vriendje was, terwijl je dat zelf wel zou willen zijn,” vroeg Harry aan de jongen, die een beetje ongemakkelijk aan zijn ‘sik’ jeukte.
Eigenlijk had ik nu wel medelijden met hem. “Nou, allebei eigenlijk niet echt, maar een loser lijkt ze me niet. Maar eerlijk gezegd dacht ik wel dat jij haar vriendje was, ben je dat niet dan?” vroeg de jongen aan Harry.
Harry schudde zijn hoofd, waardoor zijn bos met krullen vrolijk heen en weer bewoog.“nope, nouja,” hij keek me even vragend aan, maar ik schudde lachend mijn hoofd. “Nee dus.” Harry keek de jongen weer aan, “maar, zou je ja zeggen als je ooit met Tessa zou kunnen afspreken?”
De jongen kuchte even ongemakkelijk, “ja, ook al ken ik haar niet echt. Maar ze is wel knap, en ze lijkt me aardig,” zei hij.
“Oké,” zei Harry glimlachend, “dan kan je weer gaan. Dankjewel voor je medewerking.” Hij gaf de jongen een schouderklopje. De jongen lachte even naar hem en liep toen snel weg.
Ik keek Harry lachend aan, “dat was echt heel gênant weet je!”
“Ja, maar nu weet je wel wat hij dacht. Je bent echt niet zo’n loser als je denkt hoor. Maar ik moet nu naar huis, ik moet werken. Wil je even meekomen?” vroeg Harry.
“Eh, ja hoor. Moet je werken in de bakkerij?” vroeg ik. “Ja, de bakkerij is van mijn vader. We wonen zegmaar een soort van achter en boven de bakkerij.”
Ik keek Harry met grote ogen aan. Ik had al boven een winkel willen wonen, dat leek me echt te gek.
“Echt waar?!” Ik keek hem ongelovig aan. Harry lachte, “ja. Kom mee dan kan je het zien!” Hij stond op en trok me aan mijn arm omhoog van het bankje.

Onderweg naar de bakker kwamen we nog een keer de jongen van het park tegen. “Hallo!” schreeuwde Harry naar de jongen, die verschrikt opkeek, even lachte, en toen maakte dat hij weg kwam.
“Harry, je maakt hem bang,” zei ik lachend tegen Harry. “Tja.” Harry lachte en haalde zijn schouders op.

Reacties: