FanFic.nl

You dont know you are beautiful

003

“Oh kijk, we zijn er!” zei Harry vrolijk. In plaats van de deur te nemen waarmee je de bakkerij in komt, opende Harry een deur daarnaast.
Hij hield de deur open voor mij. “Tada, dit is mijn huis!” zei hij vrolijk. Ik lachte en keek rond. Er was een lange gang voordat er pas een echte kamer kwam. “Kom mee,” zei hij. Harry liep voor me uit naar een deur. “Hang hier je jas maar op.” Hij wees naar een jassenrek en hing zijn eigen jas eraan. Daarna pakte hij mijne en hing die ook op. “Ik ga je wel even een rondleiding geven,” zei Harry. “Is goed!”
“Dit is de woonkamer,” zei Harry, terwijl hij een andere deur opende. We kwamen terecht in een schattige kleine woonkamer. Er stond alleen een tweepersoons bank, een stoel ernaast, een tv hangend aan de muur met daarvoor een saloontafel, een ladekast en een eettafel. Harry opende wee een andere deur. “Dit is de keuken,” zei hij. Ook de keuken was niet groot.
“Klein,” zei ik. “Ja, maar we wonen hier toch maar met ze tweeën, dus we hebben niet een supergroot huis nodig,” zei Harry terwijl hij zijn schouders ophaalde. “Wie zijn we?” vroeg ik.
“Mijn vader en ik,” antwoordde Harry. Ik knikte met mijn hoofd als teken van ‘aha’. “Zijn je ouders gescheiden?” vroeg ik.
Harry schudde zijn hoofd. “Nee. Mijn moeder is overleden toen ik 5 jaar was.”
Ik zag Harry even ongemakkelijk naar de grond kijken. Oh shit waarom vroeg ik dat nou weer. “Oh, sorry. Wat erg voor je,” zei ik. Harry glimlachte. “Het geeft niet.”
Ik glimlachte terug naar hem. “Zullen we verder gaan?” stelde hij voor. Ik knikte en we liepen een trap op. Boven aangekomen opende Harry weer een deur. “Dit is zegmaar de ‘tweede’ woonkamer,” zei hij. Deze kamer was iets kleiner dan de andere woonkamer en hier stond ook een bank, een tv en een tafeltje, maar ook een x-box, wii en playstation. “Een soort game kamer?” vroeg ik lachend aan Harry. “Ja, zo kun je het ook zien,” zei hij. We liepen de kamer weer uit. “En dit is mijn kamer,” hij opende een andere deur en we kwamen in een typische jongens kamer terecht. Overal op de grond lagen kleren, papiertjes en andere spullen. Ook stond er een drumstel. “Drum je?” vroeg ik. “Nee, niet echt. Soms speel ik er wat op maar ik kan het niet supergoed hoor.”
Ook stond er een computer en op zijn bed lag een laptop.
“Waarom twee computers?” vroeg ik. “Nou kijk, ik had eerst een vaste computer, deze,” hij wees naar de computer, “maar als ik dan op mijn bed wilde zitten met de computer, kon dat niet. Dus nu heb ik ook een laptop,” legde hij uit. “Aha, ik snap het.”
Ik liet mijn blik nog even glijden door zijn kamer. “Sorry dat het zo’n rommel is,” zei hij. “Oh geeft niet hoor,” zei ik lachend.
“Wil je wat te drinken?” vroeg Harry. “Ja hoor,” zei ik. “Kom dan gaan we weer naar beneden.” Harry stond op van de bureaustoel waar hij aan was gaan zitten en liep richting de deur. Ik volgde hem.
“Is jou kamer boven de bakkerij?” vroeg ik toen we op de gang stonden. Harry knikte. “Ja, als mijn vader ’s ochtends aan het bakken is en ik lig nog in mijn bed, dan ruikt het heerlijk.”
“Ja, dat geloof ik graag.” Ik glimlachte. “Ach, je kan natuurlijk altijd bij mij komen slapen, dan kan je het ruiken,” zei Harry. “Ha ha.” Ik keek hem waarschuwend aan en Harry lachte. “Oh trouwens hier is de badkamer, de werkkamer van mijn vader en de slaapkamer van mijn vader,” zei Harry terwijl hij snel wees naar drie deuren. “Oké,” zei ik. “En nu wil ik drinken.” Harry sprong op de trap en rende er vanaf. Ik keek hem lachend na en liep op een normaal tempo de trap af.
“Pap?” Harry liep een andere deur door en hij kwam terecht in de bakkerij. “Dit is Tessa.” Harry stelde me voor aan zijn vader. “Oh hallo Tessa. Ik ben Harry’s vader,” zei de man. “Aangenaam,” zei ik lachend.
“Neem jij het van me over?” vroeg Harry’s vader aan Harry. “Ja, maar we gaan eerst even wat drinken oké?” Zonder op antwoord te wachten trok Harry me al weer mee de keuken in. “Wil je cola?” vroeg hij. “Ja hoor, is goed,” antwoordde ik. Harry pakte twee glazen en schonk ze bijna tot de rand vol met cola. Daarna gaf hij een glas aan mij en nam uit het andere glas een grote slok.
Toen we ons drinken op hadden liepen we weer terug naar Harry’s vader, in de bakkerij. Van een ruimte achter de bakkerij haalde Harry en schort en deed die om. Dat schort droeg hij ook toen ik bij de bakker was, een paar dagen geleden.
“Wil je misschien wat eten? We hebben croissants, koeken, appelflappen, stokbrood, andere vreemde broodjes,” zei Harry. “Oh ja lekker. Ehm doe maar wat,” zei ik. “Appelflap?” vroeg Harry. Ik knikte en Harry pakte twee appelflappen die hij in de over stopte. Hij drukte op een paar knopjes en ging toen op een kruk zitten. Hij trok een andere kruk van achter naar zich toe en zette die naast hem neer. Als teken dat ik daarop moest gaan zitten klopte hij erop. Ik klom op de stoel en keek even rond in de bakker.
“Vroeger wilde ik altijd werken in een bakkerij,” zei ik lachend. “Ja? Het is heel leuk hoor. Behalve sommige mensen die soms langs komen.”
“Je bedoelt mensen die hele domme en gênante dingen doen?” vroeg ik. “Zoals vallen over de drempel bij de deur?” Harry keek me lachend aan. “Ja, dat soort mensen ja.”
“Nee, dat soort mensen zijn meestal het hoogtepunt van mijn dag.” Ik voelde hoe mijn wangen rood kleurde, maar keek snel de andere kant op.
“Ik zie heus wel dat je rood wordt hoor,” zei Harry lachend. “Oh kut.” Gelukkig kwam er op dat moment een vrouw binnen. “Oh, hallo mevrouw.” Harry sprong op van de kruk en liep naar de vrouw. “Waarmee kan ik u helpen?” vroeg ik.
“Ik wil graag een kersentaart met abrikozenjamvulling,” zei de vrouw. “Het spijt me mevrouw maar die hebben wij helaas niet.”
“Wat is dit voor bakker? Jullie hebben niet eens kersentaart met abrikozenjamvulling!” zei de vrouw boos. “Sorry mevrouw. Misschien kunt u het proberen bij een andere bakker?” stelde Harry voor.
“Ja, dat is me veel te ver rijden! Nou, mij zul je hier niet meer zien jongeman!” De vrouw keek Harry nog een keer heel boos aan en stampte toen de winkel uit. Harry kwam lachend weer naast mij zitten.
“Dat soort mensen bedoel ik eerder,” zei hij. Ik lachte. Precies op dat moment piepte de oven. “Oh, de appelflappen zijn klaar,” zei Harry blij. Hij sprong weer van de kruk af en haalde de appelflappen uit de oven. Uit een kastje pakte hij twee bordjes en vorkjes en toen kwam hij weer mijn richting op lopen. Een van de bordjes gaf hij aan mij.
“Alsjeblieft. Maar pas op, het is nog wel heet. En ik wil niet dat je je tong brandt hè,” zei Harry glimlachend. Ik lachte terug en pakte het bordje aan.

“Als je het saai vindt moet je het maar gaan hoor. Want jij zit nu ook een beetje niks te doen,” zei Harry tegen mij. Ik lachte naar hem. “Nee hoor het is niet erg. Ik vind het juist wel gezellig. Thuis zit ik toch alleen maar depressief een loser te zijn op mijn kamer.”
Harry lachte, “ja dat is waar. Blijf dan maar. Wil je nog wat eten of drinken?” vroeg Harry. Ik schudde mijn hoofd. Ik had nu al een appelflap en een puddinggebakje op, ik hoefde echt niet meer. “Weet je het zeker?” vroeg Harry. Ik knikte. “Oké.”
De deur van de bakkerij ging open en de jongen van het park kwam naar binnen lopen. Ik lachte even naar hem en schaamde me toen dood. “Hé Tessa en andere jongen,” zei hij lachend. “Harry.” Harry stak zijn arm over de toonbank heen om de hand te schudden van de jongen, die nu ook zijn arm uitstrekte. Daardoor ging zijn mouw iets omhoog en kon ik zijn gespierde arm bewonderen. “Liam, aangenaam,” zei de jongen.
“Waarmee kan ik je helpen?” vroeg Harry. “Ehm ik wil graag een taart bestellen. Mijn moeder zei dat ik dat hier moest doen.”
“Ja, dat kan hier ja. Wat voor taart wil je?” vroeg Harry. Liam pakte een briefje uit zijn broekzak en las wat dingen voor. Daarna gaf hij het briefje aan Harry.
“Oké, dat kunnen wij wel maken.” Harry legde het briefje ergens achter hem neer. “En wanneer is hij klaar dan?” vroeg Liam aan Harry.
“Ik denk, over drie dagen, vrijdag dus,” antwoordde Harry. “Oké, dat is mooi.”
“Als je hier dan even je telefoonnumer opschrijft, dan kunnen wij je bellen als je de taart kan ophalen,” zei Harry terwijl hij een briefje en een pen neerlegde op de toonbank.
“Ja is goed.” Liam pakte de pen en schreef iets op het papiertje. “Nou, dan zie ik je wel weer!” zei Harry tegen Liam. “Ja, doei, fijne dag verder nog,” zei Liam. Ik zwaaide even naar hem, “dag dag.”
Toen hij de deur uit was pakte ik het papiertje waar Liam zijn nummer op had geschreven en pakte mijn mobiel uit mijn zak. “Wat ga je doen?” Harry keek me vragend aan. “Ja, wat denk je. Hij is knap, hier staat zijn nummer, die moet ik in mijn telefoon hebben! Ik spaar zegmaar nummers van knappe jongens.” Ik nam het nummer over en wilde mijn mobiel weer in mijn zak steken. “Wacht,” Harry pakte mijn mobiel vast. “Dan zal ik je ook even mijn nummer geven.”
“Hoezo?”
“Nouja, als je de nummers van knappe jongens spaart,” lachte Harry. “Oh haha. Ja doe jou nummer er ook maar in. misschien komt het ooit van pas.”
Pff ooit, ik zou Harry helemaal dood gaan smsen als ik straks weg was. nee, beter deed ik dat niet. terwijl Harry zijn nummer invoegde keek ik naar hem. Het viel je op dat hij een hele mooie kaaklijn had. Oké, hij was zoiezo heel erg mooi, dus alles aan hem was mooi.
“Tessa, je zit me aan te staren,” zei Harry lachend. Ik sloeg mijn hand voor m’n mond. “Oh oeps sorry,” zei ik lachend. “Maar hier is je mobiel. Probeer me niet helemaal dood te smsen straks, want dat is gewoon geen goed idee. alhoewel, ik zou het niet zo heel erg vinden.”
Ach, ik zou hem zeker wel smsen. Ik had toch genoeg beltegoed omdat ik nooit smste met mensen. Alleen maar met Milou.
Ik zag op mijn mobiel dat het al half zes was. Wow, had ik hier zo lang gezeten met Harry? “Ik denk dat ik nu maar wel ga eigenlijk,” zei ik tegen Harry, “het is al half zes.”
“Wow, kom maar vaker langs, dan gaat de tijd veel sneller!” zei Harry lachend. Ik bedacht me net dat ik Milou gister had beloofd dat ik een foto zou maken van Harry als ik hem weer zag.
“Wacht even, ik moet even een foto van je maken, Milou wilde weten hoe je eruit zag,” zei ik terwijl ik mijn mobiel weer pakte. “Oh, dus je hebt haar verteld over mij?” Harry keek me ondeugend aan.
“Eh ja, zoeiets,” zei ik. “Oké, lachen!” Ik hoopte dat mijn subtiele onderwerp verandering hielp. “Maar nu ga ik echt.” Ik stond op van de kruk en liep naar Harry toe om hem een knuffel te geven. Hmm ik zou hem nu ook kunnen zoenen, bedacht ik me. Maar ik hield me in en deed het niet. “Doei, ik vond het heel gezellig en ik spreek je wel weer,” zei ik tegen Harry. “Ja, ik vond het ook superleuk. Ik laat je wel even uit,” zei Harry terwijl hij met me meeliep.

Reacties: