FanFic.nl

Reminded

Proloog

Het is donker maar mijn ogen zijn het ondertussen al gewend. Ik hoorde hier niet, ik was anders dan de anderen.
Zij zijn groot, ik ben klein in vergelijking met hun.
Zij houden van mensen- en dierenvlees en ik van groenten.
Zij houden van geweld, ik van boeken.
Zij hebben een rare huid, ik een hele mooie egale.
Hun stemmen schreeuwen, mijn stem is slechts een fluistering die niet harder is dan een zachte zomerbries.
Hun enige kleding is een stuk stof rond hun middel, mijn kleding is een te kleine, oude en kapotte jurk. De kleur ervan is vervaagd en ik weet niet wat mijn oorsprong is hoewel ik elke avond rare dromen heb.
In mijn droom houdt een man met wit haar mij vast, laat mij aan heel veel mensen zien. De mensen buigen voor mij of voor de man en zijn zoon naast hem. Ik kan niets anders doen dan met mijn helderblauwe ogen rond te kijken en te lachen als de mensen mij aankijken.
Ik zie hoe ze smelten van liefde terwijl ik lach. Ze houden van me maar roepen rare dingen in een vreemde taal.
En als ik wakker wordt ben ik weer in het vreemde ondergrondse hol vol goblins die mij willen opeten maar wachten totdat ik genoeg vlees heb.
Mijn leeftijd weet ik niet maar de goblins maken mij bang.
Ze schreeuwen elke keer als ze een prooi hebben en elke keer zie ik de moord voor mijn ogen gebeuren.
Onschuldige mensen, dieren en andere wezens of personen die het uitroepen van pijn en angst als ze worden geslacht.
Hun geschreeuw blijft bij mij, elke avond als de goblins hun opeten bid ik tot mijn eigen gevormde goden. Dan vraag ik hun of ze de mensen die door de goblins zijn omgekomen goed willen verzorgen en opvangen maar vooral zich daar thuis te laten voelen waar ze ook heen gaan.
Ik wil geen minuut langer in dit ondergrondse hol blijven en mijn besluit staat vast als ik de volgende beste gelegenheid zie om te ontsnappen naar de buitenwereld.

Reacties: