FanFic.nl

You only live once [non-related tc]

hoofdstuk 2

De zon stond al aan de hemel toen ik me aan het klaarmaken was voor school.
Deze dag is allesinds goed begonnen, mijn vader is weg op zakenreis voor de rest van de week dus ben ik alleen thuis. Vorige keer dat hij wegging liet hij geen geld achter nu tog tenminste 50 euro. Een klein glimlachje ontstaat op mijn mond bij de gedachte dat ik de hele week niet afgetuigd ga worden van mijn vader.

Deze keer haalde ik de bus maar net, met mijn ipod in mijn oren zet ik me vooraan op de bus en neurie een beetje mee. Tot ik aan de schoolpoort kwam, toen verdwijn dat sprankeltje geluk. Het leek alsof de wolken opeens grijs werden naarmate ik dichterbij mijn lokaal ging. Als wonder bij wonder was het lokaal kalm ipv zijn lawaaierige zelve. Ik ging mij rustig neerzetten zonder aangevallen geworden of scheldwoorden te moeten aanhoren. Tot het mij ineens doordrong. Vandaag kwam die nieuwe leerling, als er iemand naar het lokaal komt is iedereen altijd kalm. Niet veel later kwam de directeur binnen met een jongen. 'Hallo kinderen, mag ik u voorstellen aan uw nieuwe klasgenoot Tom kaulitz. Ik veronderstel dat jullie snel zullen accepteren.' dicteerde onze veel te oude directeur. Mijn ogen verdwaalde naar de jongen, Tom genaamd. Ondanks zijn veel te grote kleren en wild liggende dreads, vond ik hem aantrekkelijk. Zijn bruine ogen leken me te hypnotiseren en mijn ogen waren geplakt aan zijn perfect gezicht. Toen ik eindelijk mijn blik van hem wist af te scheuren besefte ik dat er alleen nog een plaats vrij was naast mij.
tom plofte zich naast me neer en voor ik het besefte was hij druk in gesprek met George die een bank naast ons zat. Mijn hart bartte toen ik dacht dat deze jongen zich misschien bij de ihatebill-club ging voegen. 'Halloo, alles goed? , hallooooo is er leven ?' zei tom tegen mij! Tegen mij ! Ik was zo bang dat ik er alleen een "mmm" uit wist te krijgen. Tom trok zijn wenkbrauw lichtjes op en likte over zijn tongpiercing.

Tijdens de pauzes was Tom nergens te bekennen maar George en co. wel.
Zoals altijd waren ze me aan het uitdagen , waren ze aan het schelden en hier en daar volgde natuurlijk een klap. 'Hey homo, kun je niet meer praten ofzo? ben je te dom ? maar natuurlijk dat is het hij is te achterlijk om te communiceren!' snauwde Gustav. De anderen waren aan het lachen en mompelde een paar scheldwoorden. Toen ze het eindelijk hadden opgegeven en weggingen zag ik Tom de aula binnenwandelen. Hij kwam recht op me af, en ik dacht dat hij mij ook ging pesten maar nee. 'Nou je zegt ook wel niet veel hé?' ik keek op en zag dat hij het tegen mij had. Ookal al vond ik deze jongen zo adembenemend ik snapte niet waarom hij met iemand als mij wou praten. 'Waarom praat je tegen me ?' floepte ik er uit. 'Oh als je liever hebt dat ik ga dan ga ik wel.' En met die woorden verdween hij weer .Wat had ik nu weer gezegt ?! Er praat niemand met me hier op school. En Tom praat tegen me en ik verpest het !

's Avonds liep ik door het huis te ijsberen. Te bedenken waarom die jongen mij zo fascineerde. Maar ik vond geen logische bedenkingen. Mijn gedachten gingen elke keer naar de kleine dingen die me opvalde. Zoals de manier dat hij over zijn lippiercing likt. De mysterieuze bruine ogen die je onderzochten. Denkend over hoe een normale dag dit was geweest viel ik als een blok inslaap.

Reacties: