FanFic.nl

You only live once [non-related tc]

hoofdstuk 3

Een geeuw ontsnapt mijn mond als ik mijn ogen open. Mijn wekker schreeuwde het uit en uit frustratie sloeg ik hem kapot. Toen ik op mijn gsm keek hoe laat het was schrok ik opeens recht. Ik was al veel te laat voor school, ik sprong in mijn kleren en nam de eerste bus richting mijn school. De warmte van de zon drong mijn huid binnen. Voor ik de eerste stappen zette richting mijn lokaal rookte ik eerst mijn sigaret op. Een goeie manier voor even alle stress achter me te laten. De bel van de pauze ging dus liep ik richting de koer en zette me neer op het eerste beste bankje dat ik zag. Opeens zag ik George en gustav lopen met Tom aan hun zijde. Mijn ogen bleven hun volgen tot mijn en tom"s ogen kruiste. Moest ik niet beter weten zou ik zeggen dat hij me zocht. George en gustav stopten abrupt en keken naar mij. Ik zag ze iets tegen Tom fluisteren en bulderend gelach van de drie jongens. Verdrietig door de mogelijkheden over wat ze allemaal over mij roddelen tegen hem, liep ik naar het toilet zodat ik mijn ogen kon verstoppen achter mijn knieën. Hoe kon ik ooit denken dat er misschien een mogelijkheid was dat Tom en ik bevriend zouden worden? Dat er toch iemand zo zijn die me begreep op deze school allemaal illusie's... Net toen ik uitgehuild was hoorde ik de wc-deur opengaan, mijn hoofd schoot bijna meteen recht. Het was Gustav en Tom. 'Hey, nu we alleen zijn wat heeft Bill misdaan waardoor jullie hem zo haten?' 'Alles ! het is al erg genoeg dat die homo bestaat!' snauwde Gustav direct. ' het is toch ook maar een mens ik snap jullie niet?' 'Waarom verdedig jij die homo?! Als je dat gaat blijven doen zou ik maar oppassen !' met die woorden stormde Gustav naar buiten. "Ik vraag me af wat Bill heeft gedaan om zo behandeld te worden.Het is ook maar een mens" fluisterde Tom tegen zichzelf. Dat mensen zeggen dat ik het niet waard ben om te bestaan ben ik al gewend, maar dat er iemand ook maar een beetje sympathie heeft voor mij is nieuw. En ik heb ook wel medelijden met Tom omdat Gustav dreigt om hem ook te beginnen pesten. Volgens mij is Tom wel mentaal sterker dan mij toch is gepest worden pijnlijk. De lessen begonnen weer en na veel twijfelen sleepte ik mijn lichaam naar het lokaal en ging op mijn vaste plaats tegen het raam zitten. Terwijl ik naar buiten keek en even wegdroomde voelde ik opeens dat iemand naast me kwam zitten. En zoals verwacht was dat Tom. Ik trachtte naar niemand te kijken want mijn make-up was uitgelopen door het huilen. Tom"s ogen branden op mijn rug en ik verplichtte mezelf om naar buiten te blijven staren. Totdat ik opeens op de grond lag, George was mijn stoel komen wegtrekken. Iedereen staarde naar mij en naar mijn ogen. Tom zag er geschrokken uit , mijn eerste reactie was gewoon de klas uitlopen. Ik bleef lopen tot ik thuis was. Onderweg hoorde ik precies iemand mijn naam roepen maar ik negeerde het. Net toen ik mijn sleutel zocht tikte er iemand op mijn schouder. Angstig draaide ik me om en keek recht in Tom"s ogen. 'Gaat het, heb je gehuild?' bleef Tom doorvragen. 'Waarom volgde je me! Je hebt Gustav gehoord , nu gaan ze je zeker pesten' schraapte ik uit mijn keel, tranen prikte in mijn ogen maar ik hield ze in. 'Dat trek ik me niet aan! ik wou gewoon weten wat er is? En hoe weet je wat Gustav heeft gezegt ?' zei Tom verwonderd. 'Ik hoorde jullie praten ik zat in een toilethokje en er is niets! Ga gewoon weg...' Ik draaide mijn sleutel in het slot en ging naar binnen zonder Tom nog één blik te gunnen. Ik had schrik ik wou niet dat er nog slachtoffers van de teisteringen gingen volgen. Niet nog iemand die ik ken die zelfmoord pleegd want anders ga ik ook kapot. Ik wil echt iemand dat me begrijpt maar niet als ik zijn/haar toekomst ook op het spel zet. Ik at snel iets, stapte in de douche en keek nog naar een paar films voor ik inslaap viel. Nachtmerries overvielen mij 's nachts. Beelden van Andreas(mijn vroegere beste vriend die zelfmoord pleegde) schoten door mijn hoofd. Hij stierf vlak voor mijn ogen, ik had zeker twee weken liggen huilen en nachtmerries over zijn dood maaktte mij wel vaker wakker. Na nog een uurtje wakker te liggen lukte het me eindelijk om terug inslaap te vallen en alle emoties te vergeten. Tom doet wat me maar ik wil niet dat er iets gebeurd met hem.

Reacties:

beertje zei op 6 maart 2013 - 19:33:
wow mooi