FanFic.nl

You only live once [non-related tc]

Hoofdstuk 5

Te laat op school weeral, maar dit keer is het niet mijn schuld. Mijn vader had de behoefte hem nog is goed te laten gaan. Nu heb ik nog meer make up op want ik moet mijn blauw oog verbergen. De rest van de blauwe plekken zijn verspreid over mijn lichaam. Bussen reden niet vandaag dus moest ik te voet naar school. Ik moest de hele ochtend denken aan het briefje van Tom. Zoveel dat ik gewoon al mijn leerstof ben vergeten. Ik had nog niet beslist of ik naar de aula zou gaan of niet.
Ik sta voor school en de eerste pauze is nu, zonder er bij na te denken stapte ik direct naar de aula. Eigenlijk was ik wel benieuwd wat Tom te zeggen had. Toen ik de aula binnenkwam zag ik Tom op één van de bankjes zitten. De zenuwen sloegen toe en ik dacht eraan om mij gewoon weer om te draaien en te vertrekken. Het was te laat, Tom had me al gezien. Hij zwaaide naar mij en ik besloot om naar hem toe te lopen. 'Dankje voor mijn boeken in te vullen, maar vrienden worden is volgens mij geen goed idee' zei ik vastbesloten. 'Bill, luister nu toch is. Ik weet dat je bang hebt dat ze mij gaan pesten, maar geloof me dat zou me niets doen en ik kan me best wel verdedigen.''ze zijn met meer.' Zei ik een beetje beledigd. Alsof ik me niet kan verdedigen! Ik heb gewoon een moeilijke tijd achter de rug en één tegen meerdere is niet gemakkelijk. 'Alsjeblieft bill, geef het een kans, we zouden best goede vrienden kunnen zijn. Je moet gewoon stoppen met te twijfelen en gewoon een risico nemen.' Giechelde Tom schaapachtig. Ik plaatste me naast hem op het bankje en zei een beetje aarzelend:'ik wil wel best een risico nemen, maar ik wil geen vriend meer verliezen.' 'Weet ik heus wel, maar als je je gaat blijven afzonderen ga je jezelf verliezen.' Grappig dat is al lang gebeurd ik weet niet meer wie ik ben. Al mijn geluk is afgenomen , mijn moeder, mijn vriend. 'Bill, aub geef het gewoon een kans!' Zei Tom al hopend. 'Ik zal er over nadenken, maar push me niet !' Ik veerde recht van het bankje en stapte naar buiten. Ging ik dit nu serieus overwegen?
Ik wandelde het lokaal in en iedereen staarde weer. 'Hey Billa! Heb je nu eindelijk door dat je zo lelijk bent en heb je daarom meer makeup opgedaan. Nou sorry hoor, het verbergt je kutkop niet echt!' De hele klas bulderde het uit van het lachen. Behalve Tom hij keek me een beetje meevoelend aan. 'Hey , trek je niet aan wat ze zeggen hoor! Je bent veel beter dan dat.' Fluisterde Tom me toe. Precies niet stil genoeg want George sprong recht en begon te schreeuwen:' jij vuile overloper, je eerst voordoen als onze vrienden en dan een beetje gaan slijmen bij die homo?! Je bent al even kut!' Tom keek een beetje raar naar George maar trok zijn wenkbrauw op en likte over zijn piercing en antwoordde:' jij moet veel zeggen, met bill kun je tenminste praten met jou is het altijd pijnlijke conversaties want je doet je stoerder voor dan je bent.' De hele klas maakte rare geluiden alsof er een groot gevecht ging uitbreken. Ik zat gewoon met open mond naar Tom te staren. Hij nam het voor me op en maakte George zo boos. Ja George was erg beledigd maar ik was geschrokken en ook wel een beetje aan het lachen vanbinnen. ' hier zet ik je nog betaald voor kaulitz !' Gromde George. Ik keek Tom aan met een zienouwatjedeed- blik. Het enigste dat hij deed was lachen naar mij.
De middagpauze was aangebroken en ik was zo bang dat George mij en Tom ging inelkaar slagen. 'Bill, mag ik met je mee ?' Zei Tom die me met puppyogen aankeek. Een klein glimlachje kon ik niet onderdrukken en ik knikte ja. Zoals ik al vermoedde was George met zijn bende ons aan het opwachten. De schrik nam mijn lichaam over maar Tom bleef kalm. 'Mogen we door?' Vroeg Tom superbeleefd. 'Nee, alleen de ambulance als ik met je klaar ben!' Ik kroop ineen van de schrik , George sloeg een paar keer op Tom maar hij bleef gewoon staan . Dus George besloot zich te richten op mij. Voor George iets kon doen sloeg Tom hem neer. Met grote ogen staarde ik naar George die over de plek wreef waar tom hem had geslagen. ' this Battle you've won but the war isn't over!' Citeerde George. Hij zette zich recht en slenterde samen met zijn bende weg. Tom keek naar me met een grote glimlach. 'Wat ? Moet ik in je armen vallen en zeggen dat je mijn held bent?!' Zei ik sarcastisch. 'Nouuu, zou wel leuk zijn.' Ik schoot in de lach als ik Tom daar met armen wijd open zag staan. 'Nu ik je leven heb gered... Zijn we dan nu vrienden?' Vroeg Tom zelfingenomen. Mijn hart nam het van mijn hersens over en zei:' misschien wel ja.' En een knipoog volgde. Ik dacht bij mezelf van ohnee wat heb ik n u weer gedaan!
De rest van de schooldag was een droom: lachen, plezier maken, Tom alles laten schrijven en een stukje van de oude bill die naar boven kwam.
Tom stapte met me mee naar huis, toen we voor mijn deur stonden nam Tom me in zijn armen. 'Ik ben zo blij dat we vrienden zijn , en weet dat je bij mij veilig bent.' De tranen sprongen in mijn ogen van zijn lieve woorden. Ik ging mee in de knuffel en verstopte mijn hoofd in zijn nek. Tot opeens de deur met een klap opensloeg. 'Vuilen homo, je kunt maken dat je op je kamer zit en ik wil u Niemeer horen!.' Bulderde zijn vader. ' en jij ! Als ik u kop nog één keer zie vermoord ik je . Mijn zoon veranderen in een homo ! Hoe durf je ! ' Tom was zo verschoten toen de deur voor zijn gezicht weer toesloeg besefte hij pas wat er net was gebeurd. 'Nu snap ik waarom bill het zo moeilijk heeft.' Dacht Tom verdrietig. Ik kan niet geloven dat dat net gebeurde ik verstopte me onder mijn lakens. Toen ik voetstappen hoorde op de trap was ik zo bang! Zoals elke dag sloeg hij me, maar deze keer veel harder! Wanneer houd dit op !
Al huilend viel ik inslaap. En ookal wou ik het niet , Tom was degene waar ik over droomde.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.