FanFic.nl

Shadow of Doubt • Zayn Malik

#003

Ik trok mijn jas aan en sloeg om mijn nek een dikke sjaal. Ik was naar mijn woede uitbarsting mijn eetlust totaal verloren. Mijn broer was al een aantal keer komen kijken hoe het met me ging, maar ik had hem iedere keer verzocht om me even alleen te laten.
‘Ik ga een stukje wandelen.’ Ik glimlachte een beetje verlegen.
‘Is goed Cam. Doe je wel voorzichtig?’ Ik kon de bezorgdheid aflezen in het gezicht van mijn broer.
‘Belooft.’ Ik pakte mijn sleutels van de keukentafel en verliet ons appartement. Eenmaal buiten wist ik eigenlijk niet zo goed waar ik heen moest het was per slot van mijn rekening maar mijn eerste dag. Ik wist dat mijn broer vlak bij een park woonde en niet veel later zag ik een wegwijs bordje met de tekst Hyde Park. Ik baalde een beetje van mijn woede uitbarsting tegenover mijn broer. Hij kon er natuurlijk ook niks aan doen.In het park nam ik plaats op een van de bankjes ik verstopte mijn kin in mijn sjaal en mijn handen deed ik de zakken van mijn vest. Ik staarde voor me uit en ik probeerde nergens aan te denken. Het enige wat je hoorde was het kletterende geluid wat de fontein maakte en de wind die de bladeren over de straat jaagde. Het voelde heel raar om hier alleen te zitten op een onbekende plek. Ondanks dat ik pas enkele uren hier in Londen was twijfelde ik nog steeds aan mijn keuze. Ik voelde me eigen heel erg schuldig dat ik mijn vader alleen achter had gelaten in Nederland. Ik wist niet of hij het in zijn eentje zal redden. ‘Maak je maar geen zorgen om mij Cam.’ Had mijn vader nog gezegd toen ik de vertrek hal in liep, maar dat was vanuit zijn kant wel heel makkelijk gezegd om me eigen geen zorgen te maken. Als ik me eigen rot voelde had ik altijd Noah nog die na me luisterde, maar mijn vader had eigenlijk niemand behalve familie leden die altijd voor hem klaar staan, maar geen gezinsleden. Ik had me zelf voorgenomen om zoveel mogelijk te bellen en te Skype met mijn vader, zodat ik hem alsnog een klein beetje in de gaten kon houden. Deze week zou ik beginnen aan mijn mode beurs en zou heel mijn levenspatroon moeten omschakelen. Een druk studenten leven stond mij te wachten. Ik was heel erg zenuwachtig, maar ik kon niet wachten. Vernieuwing zou me goed doen.
‘Mag ik je wat vragen.’ Vroeg een onbekende stem. Geschrokken keek ik op zei. Ik zat zo diep in gedachten verzonken dat ik helemaal niet in de gaten had dat er iemand naast me was komen zitten.
‘Heb ik je laten schrikken.’ De jongen keek me geschrokken aan. Ik knikte verlegen met mijn hoofd
‘Ik zat met mijn gedachten ergens anders wat wilde je vragen’
‘Dat was niet mijn bedoeling. Heb jij misschien een aansteker die ik mag lenen.’ De jongen glimlachte na me.
‘als je geluk hebt heb ik er eentje in mijn jaszak zitten.’ Ik voelde aan de binnenkant van mijn jas en ik voelde al snel een langwerpig voorwerp.
‘Je hebt mazzel.’ en stak mijn hand uit om de aansteker af te geven.
De jongen nam mijn aansteker dankbaar aan en stak een sigaret op uit zijn pakje. Hij reikte het sigarettenpakje mij kant uit.
‘Wil je er eentje?’ Ik keek twijfelend na het pakje.
‘Ik ben eigenlijk gestopt, maar ik kan er wel eentje gebruiken als ik eerlijk ben.’ De jongen lachte na me.
‘Stoppen met roken kan altijd nog en eentje kan geen kwaad.’ Dankbaar nam ik een sigaret uit zijn pakje en stak hem aan.
‘Dankje.’ Ik stopte mijn aansteker weer in mijn jaszak.Eigenlijk had ik dit wel gemist ik kon altijd heel erg ontspannen als ik een sigaretje rookte. Beide zaten we op het bankje voor ons uit te staren en namen geregeld een trekje van onze sigaret.
‘Woon je hier in de buurt?’ vroeg ik om de stilte te verbreken.
‘Ik woon op loopafstand van het park en jij?’
‘Ik woon hier schuin achter.’ Ik wees in de richting waar ik woonde. Weer was het enkele minuten stil. Ik nam een laatste trekje van mijn sigaret en ik druk mijn peuk uit.
‘Je komt hier niet vandaan hé!’
‘Hoe bedoel je?’ ik keek hem verbaasd aan.

Reacties: