FanFic.nl

Leugens

Leugens

Hey dit is mijn eerste nederlandse verhaal en ik ben echt nerveus eigenlijk. Ik ben Vlaams dus aan alle Nederlanders: Sorry als ik iets schrijf dat je niet begrijpt ik kan er niets aan doen :

ps: de uiterlijken van de jongens zijn helemaal anders geworden.

maar hun namen zijn de namen die ze elkaar ooit in een interview gaven en die rijmen met hun echte naam dus normaal valt het wel op wie wie is. xx

Nu zal ik u laten lezen

dada directioners (alliteratie )



Victoria:

"Vicky!", zingt mijn moeder in mijn oor. Ik kreun en kijk naar de wekker. Het schermpje geeft aan dat het half 5 is. Er ontsnapt nog een kreun uit mijn mond. Half 5! Ik zweer het mijn moeder word elke dag gestoorder ik ben blij dat ik vanaf morgen van haar af ben.

"Mam het is half 5.", vertel ik haar met een slaperige stem terwijl ik haar van mijn bed duw..

"Proficiat, zusje en hoe voelt ge u nu?", antwoord mijn moeder met een Antwerps accent. Als je het raar vind dat mijn moeder mij zusje noemt dan zal ik je misschien eerst iets over haar moeten vertellen: Mijn moeder is... hoe moet ik het zeggen, niet zoals normale moeders. Ze is nu 47 maar ze voelt zich nog altijd 16... en dat laat ze graag zien. Bijvoorbeeld door mij zusje te noemen omdat ze zoals ze zelf zegt "Te jong lijkt om mijn moeder te zijn."

Ik sta op en hijs mezelf in de kleren die ik de dag ervoor heb klaargelegd: een los streepjes t-shirt, een short en een paar armbanden. Als ik klaar ben loop ik naar de badkamer om mijn tanden te poetsen en mijn make-up te doen, niet dat ik zoveel make-up draag maar om de een of de andere reden voel ik mij minder onzeker als ik wat mascara op heb. Ik weet dat het dom is eigenlijk haat ik al die make-up en zo. Ik snap niet waarom mensen mij gewoon niet kunnen accepteren zoals ik ben zonder mijn uiterlijk.

Ik zucht en kijk in de spiegel. Mijn bruine haar ligt zoals gewoonlijk weer vreselijk en mijn groene ogen zien er moe uit, geen wonder, als mijn moeder mij wakker maakt om half 5.

Vandaag is mijn eerste dag op de universiteit van Antwerpen, dat verklaard trouwens het Antwerps accent van mijn moeder daarstraks. Ze probeert Antwerps te spreken zodat ik het accent al een beetje gewoon ben en dat doet ze nu al de hele zomer. Je begrijpt waarschijnlijk wel waarom ik hier weg wil.

Als mijn haar er een beetje deftiger uitziet loop ik naar beneden.

"Goeiemorgen!", zingt mijn moeder als ze mij ziet aankomen. Ik rol mijn ogen, hoe kan iemand zo wakker zijn om 6 uur 's ochtends.

*DINGDONG* klinkt de deurbel veel te luid. Ik loop snel naar de deur en zie dat Sara er al is.

"Vick!", roept ze als ik de deur open, "Ben jij nu nog gegroeid."

Ik glimlach. Ik ben heel groot en Sara pest mij daar graag mee maar ik zit er niet mee in want dat is hoe onze vriendschap werkt Sarah pest mij met mijn grootte en ik pest Sarah met haar lach die nog het meest op een zeehond trekt.

"Nee hoor jij bent waarschijnlijk gewoon gekrompen.", antwoord ik grijnzend.

Sara lacht ook "Goeie come-back. Maar gaan we nu ik wil niet te laat zijn op onze eerste schooldag."

Als je Sara zou kennen zou je weten dat ze helemaal niet niet te laat wil zijn maar dat ze gewoon extra tijd wil om te flirten met jongens. Ze is nog al een flirtmachine.

Soms snap ik echt niet dat ik en Sara vriendinnen zijn, ze is gewoon het omgekeerde van mij en niet alleen qua uiterlijk want met haar blond haar en bruine ogen zou er geen schriller contrast kunnen zijn met mij, maar ze heeft ook altijd succes bij de jongens terwijl ik nog maar 1 lief heb gehad die mij maar 1 keer gekust waarbij we in elkaars beugel zijn blijven steken. Romantischer kan het bijna niet zo een halve dag in elkaars mond vastzitten... of toch het bezoekje aan de tandarts was toch ook wel heel romantisch hoor. Er loopt een rilling over mijn rug bi de herrinering aan Frank .

Dit jaar heb ik besloten dat ik meer ga flirten en uitgaan zodat ik eindelijk eens een vriendje kan hebben waarin ik niet blijf vastzitten als ik hem kus dat zal een hele opluchting zijn.

*een half uur later*

Ik kan Sara echt niet geloven. We zijn exact 10 minuten op de campus en ze zit al schaamteloos te flirten met een gast die ze nog geen 5 minuten kent.

Na nog 5 minuten besluit ik dat ik genoeg heb van de oogseks die nu gaande is tussen Sara en de jongen, die blijkbaar Vince heet.

"Sara ik ga kijken of ik Bram ergens zie. Daag.", vertel ik haar met een stem vol ergernis die ze waarschijnlijk niet eens opmerkt.

"Doe maar, daag!", antwoord Sara zonder haar oogcontact te verbreken. Ik zucht en loop zo snel mogelijk weg van Sara en "Vince" op zoek naar Bram. Als ik de gang door loop voel ik dat er honderden ogen op mij gericht zijn. Ik zucht weeer, ik haat aandacht. Instinctief beginnen mijn ogen mijn vingers te bestuderen alsof ik ze niet elke dag zie. Maar mijn vingerstaar word abrupt bëeindigt als ik tegen iets hard aanloop en op de grond terecht kom.

"Oh my god are you all right?", vraagt een lage Britse stem mij bezorgd,

Engels? Ik kijk hem een beetje raar aan wat hij waarschijnlijk merkt want hij gaat verder in vlekkeloos nederlands.

"Ehm sorry ik vergeet altijd dat ik Nederlands moet praten.", legt hij uit

Ik kijk omhoog naar de eigenaar van de stem en zie een lange knappe jongen met prachtige blauwe ogen zijn hand naar mij uitsteken.

Ik bloos dat is zo typisch dan ontmoet ik eens een grote mooie jongen die ook nog is vriendelijk is en dan loop ik er kei hard tegen aan. Dat kan ook alleen Victoria Verbruggen overkomen. Ik krabbel zo snel mogelijk recht en trek mijn haar naar 1 kant van mijn nek zodat het mijn litteken weer verbergt..

"I'm fine nothing's broken except my pride.", antwoord ik in mijn beste Engels met een zo charmant mogelijke glimlach die er waarschijnlijk meer uitziet als een grimas . Ik slaag mijzelf mentaal voor mijn irritante verlegenheid bij jongens

Hij lacht een beetje nerveus "Je mag Nederlands tegen mij praten hoor."

"Goed want mijn Engels trekt op niets.", ik steek mijn hand naar hem uit, " Victoria maar iedereen noemt mij Vicky. Jij?"

De jongen kijkt mij aan met angstige ogen.

"Zijn naam is Ian.", antwoord een blonde jongen die ik niet eens had opgemerkt in de plaats van Ian, "Hij kan niet zo goed overweg met meisjes.", legt hij uit met een grijns. Ik glimlach opgelucht dan ben ik niet alleen.

"OK ehm dag dan ik moet naar mijn les.", zeg ik een beetje ongemakkelijk en ik loop weer door de gang deze keer op zoek naar lokaal 1,4,07. Maar als ik wegloop vang ik nog een flirt van blonde jongen en Ian's gesprek op.

"What just happened, Liam?", vraagt de blonde jongen geirriteerd.

"I don't know, Harry. I just blocked when she asked my name."

Ah de blonde jongen noemt dus Harry maar waarom noemde Harry Ian Liam. Ik zou het verkeerd kunnen verstaan hebben Liam lijkt wel hard op Ian. Maar ik heb zo het gevoel dat er meer aan de hand is. Een luide stem wekt mij uit mijn gedachten.

"Vicky!"

Ik kijk om me heen en zie dat Bram op me afkomt.

"Brammieboy, waar was je ik vond je niet.", zeg ik in zijn nek terwijl hij mij bijna stikt in een omhelzing.

"Nou nou, Vicky nog maar een uur student en al zo liegen.", antwoord Bram terwijl hij mij heel traag losmaakt.

Ik frons mijn wenkbrauwen "Ik heb niet gelogen ik was echt op zoek naar jou."

"En terwijl even flirten met die lekkere blonde jongen zeker."

Ik glimlach "Ian? Ik zou wel willen maar-"

"Hij is homo!" maakt Bram mijn zin hoopvol af.

Ik lach en schud mijn hoofd "Ik zou het niet weten. Maar ik wens je veel succes met hem want nadat ik tegen hem ben aangelopen en op de grond ben gevallen zal flirten geen optie meer zijn."

"Oh arm kindje toch.. heb je zijn sixpack kunnen voelen toen je tegen hem aanliep?"

Ik geef Bram een por in zijn zij en giechel "Jaloers?"

"Ehm jaaah en hoe voelde het?"

De herinnering aan Ian's sixpack laat mijn wangen vreselijk warm worden en dat gaat Bram niet ongemerkt voorbij.

"Je bloost! Je bloost! Oh mijn god Vicky heb je een crush op blondie.", vraagt Bram mij met grote ogen.

Ik lach en schud mijn hoofd "Nee, dat niet maar laten we zeggen dat zijn sixpacks nog lang de hoofdrol in mijn dromen zullen spelen."

Bram's ogen worden zo groot als horloges. Sh*t horloges ik ga te laat zijn voor mijn eerste les Fantastisch Vick! Ik neem snel afscheid van Bram en loop de gang door op zoek naar mijn zaal. De deur vliegt met een klap open en opeens sta ik in een gigantische aula met een honderdtal ogen op mij gericht.

"Ah en u bent?", vraagt de professor mij met een hautaine stem.

"Vi- Victoria Verbruggen?" aarzel ik.

"Aaah mevrouw Verbruggen bedankt om toch maar naar de les te komen zet u nu maar neer en ik verwacht van u dat u niet meer te laat zal komen want ik heb een hekel aan laatkomers die de les komen verstoren."

Ik zet me snel neer op de eerste vrije stoel die ik zie en kijk naast me om te zien of ik misschien naast een knappe jongen zit. Mijn adem stopt als ik zie wie er naast mij zit, Ian.

"Hey!", zeg ik zo normaal mogelijk, mijn razende zenuwen bedwingend. Stomme hormonen zou ik daar niet al over moeten zijn op mijn negentiende? Dus niet.

Ian negeert mij en gaat verder met naar de professor te luisteren die een preek aan het houden is over hoe hij van ons verwacht dat we allemaal slagen dit jaar. Oersaai dus waarom luistert hij daar naar

Ik rol mijn ogen wat is zijn probleem? Misschien heeft hij je gewoon niet gehoord. zegt een stem in mijn hoofd.

"Hey.", herhaal ik een beetje luider. Nog steeds geen reactie.

"Waarom negeer jij mij?", vraag ik hem geirriteerd.

"Ik ben aan het luisteren.", antwoord Ian droog.

"Let maar niet op hem.", zegt nog een britse stem van achter mij "Hij word zenuwachtig als hij bij meisjes is." dat laatste fluistert hij.

"Ik weet het dat heeft Harry mij al vertelt.", antwoord ik blij dat ik iemand heb om mee te praten. Ik draai mij om naar een rosse jongen met bruine ogen die mij een beetje bezorgd aankijken.

"Je bedoelt zeker Barry.", zegt hij onzeker. Ian noemde blondie toch Harry misschien heb ik het weer verkeerd verstaan.

"Ehm ja Barry en hoe noem jij?"

"Hughy en jij heet Victoria mooie entrance trouwens, heel subtiel."

Ik grijns niet zo mooi als mijn val van deze ochtend.

"Val? Welke val?"

Ik bloos "OK dat was raar oftewel kan jij gedachten lezen oftewel heb ik juist weeral luidop gedacht."

"Het laatste.", grijnst Hughy.

"Aw ik hoopte dat je een vampier was.", vertel ik hem oprecht. Ok misschien niet misschien probeerde ik gewoon grappig te zijn bij een knappe jongen.

"Ik ook.", antwoord hij droog.

"Wat heb jij nog van lessen vandaag?"

Hughy haalt zijn schema uit zijn zak en kijkt er een paar seconden naar.

"Taalvaardigheid en literatuur . Jij?"

" Vrouwenrecht en Engels.", antwoord ik een beetje droevig dat ik niet naast Hughy kan zitten bij de volgende lessen.

"OOH English my language!", zegt Hugy enthousiast.

"I noticed!", lach ik naar hem.

"Hey mijn accent niet uitlachen ik doe mijn best, ok.", antwoord hij gekwetst maar hij blijft zijn brede grijns behouden. Dit is het langste gesprek dat ik al ooit met een jongen heb gehad ik zucht dat kan maar één ding betekenen Hughy is homo. Aw hij is te mooi om homo te zijn.

"Dankje maar ik ben geen homo hoor.", zegt Hughy grijnzend.

Mijn gezicht gloeit. Ik moet echt is stoppen met luidop denken "Dat heb ik weer luidop gezegd zeker."

Hughy knikt de grimas noch steeds prominent aanwezig op zijn gezicht.





Liam:

Hoe kon Louis zo hard liegen en zich er niet slecht bij voelen. Ik kon het zelfs niet over mijn hart krijgen om Victoria mijn "nieuwe" naam te vertellen. Ian, echt waar ik snap niet hoe die anti-directioners ons zo ver hebben kunnen drijven. Maar directioners zijn in gevaar en zonder directioners geen One Direction. Dat en ik wil niet de reden zijn dat er honderden meisjes verkracht en vermoord worden. De moordenaars hadden ons maar 1 opdracht gegeven om het moorden te stoppen.

Verdwijnen. Liegen dat we zijn omgekomen in een auto ongeval en met een nieuw uiterlijk, nieuwe naam en nieuwe taal ons leven opnieuw opbouwen. Iedereen waarvan we hielden achterlaten en een levende lopende pratende leugen worden.

Zelfs onze uiterlijken zijn leugens mijn haar is blond geverfd en ik draag blauwe contactlenzen Harry is ook blond en nadat de make-over specialisten eerst een uur hebben moeten zagen hebben ze ook zijn krullen afgescheert en hebben Harry's trademark krullen plaats moeten maken voor een kleine kuif die hem eigenlijk nog vrij goed staat. Louis daarin tegen ziet er echt belachelijk uit met zijn ros Justin Bieber haar en Zayn is niet veel beter hij heeft zijn gigantische kuif moeten opgeven en heeft nu haar zoals Louis had voor de make-over maar dan in het lichtbruin en Niall heeft zwart haar en bruine ogen gekregen.

"Liam!", zingt Louis in mijn oor. Ik schrik op uit mijn gedachten en merk dat de hele aula leeg is.

"Waar is iedereen?", vraag ik verward.

"Op de maan", antwoord hij droog, "maar dat is niet waar ik met jou over wilde praten. Waarom negeer je Vicks?

Fantastisch hij heeft zelfs al een bijnaam voor haar.

"Ik negeerde haar niet."

Louis fronst ongelovig "Gast, ze zei 3 keer hey tegen u zonder antwoord te krijgen en dat noem jij dan niet negeren."

"Oei niet gehoord zeker?", antwoord ik shouder ophalend.

Louis kijkt mij aan met een ongelovige blik. "Wat is er, Liam?"

"Stop met mij Liam te noemen als je dan toch dat kut nederlands gaat praten. Kun je mij even goed Ian noemen.", zeg ik kalm maar duidelijk geirriteerd.

"Ian dan. Wat is er, Ian?"

"Dat is er. Ian is er. Hoe kunnen jullie van mij verwachten dat ik zomaar ga liegen tegen iedereen waar ik van hou en nog allemaal andere mensen die er niets mee te maken hebben. Hoe kunnen jullie van mij verwachten dat ik normaal ga doen terwijl mijn hele leven over hoop gegooid word!", barst ik uit.

Louis kijkt mij aan alsof ik vuil ben "Denk je dat wij een keuze hebben Liam denk je dat wij dit willen, he? Nee dat doen we niet. Maar wat is er belangrijker? Dat je u perfecte leventje moet achterlaten of dat er honderden meisjes vermoord en verkracht worden. Je moet begrijpen dat je geen keuze hebt OK . Want ik verlang niets van u. Maar misschien doen de ouders van die meisjes dat wel. Want jij bent niet degene die ziijn eigen vlees en bloed heeft moeten zien liggen in een lijkhuis, jij bent niet degene die nooit zijn dochter kan leren rijden en al die andere dingen die vaders doen omdat ze te vroeg en te brutaal uit hun leven zijn weggegrepen. Je kan jezelf vanalles vertellen Liam maar wij blijven de reden dat de enige manier voor die ouders om hun dochter te zien een foto is. Dus alsjeblieft Liam doe niet moeilijk omdat je moet liegen tegen mensen waarvan je houd wees blij dat de mensen waarvan je houd er nog zijn."

Ik slik dat is de eerste keer dat ik Louis echt boos heb gezien. Maar hij heeft gelijk ik ben een egoistische klootzak. Er zijn ergere dingen dan mijn geweten. Ik zal er mee moeten leren leven dat mijn leven vanaf nu een leugen is. Ik zal een lach op mijn gezicht moeten plakken, mijn haar om de 2 weken moeten blond kleuren en vergeten wie ik was, Liam Payne van One Direction. Nu ben ik Ian Welling een gedreven literatuurstudent uit Engeland en ik haat het nu al.

"Het spijt me, Hughy."

Louis glimlacht "Het is OK sorry dat ik zo tegen je ben uitgevlogen ik mis Eleanor en mijn familie ook heel hard maar ik probeer er het beste van te maken. Trouwens vanavond gaan we naar Victoria's kot voor haar eerste huisfeestje."

Ik frons even, Victoria jaagt mij de stuipen op het lijf het lijkt of haar felgroene ogen recht door mijn leugens kunnen heenkijken en dat is geen prettig gevoel.

"Leuk!", lieg ik zo geloofwaardig mogelijk. Nog een leugen

aan Louis' blik te zien gelooft hij er niets van maar hij laat het zo. "Laten we gaan eten de rest zit waarschijnlijk al op ons te wachten."

"Wat gaan we eten?", vraag ik hem ook al weet ik het antwoord al.

"FRIETJES!!!", schreeuwt hij uit. Ik lach Louis is zo voorspelbaar.



Sorry dat dit hoofstuk echt slecht en kort is het word beter dat beloof ik. Dit is gewoon een beetje van een voorstelhoofdstuk zodat jullie Victoria kunnen leren kennen en zodat jullie weten hoe Liam zich voelt. Dus blijf hier en lees het volgende hoofdstuk als dat er al is en als het er nog niet is sorry het komt zo snel mogelijk. Bedankt om te lezen!

daag daag!!

Charlottexx

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.