FanFic.nl

Bite me, Edward.

Chapter 18: A bad surprise and a change.

Ik buig me over Edward en zoen hem hartstochtelijk. Gepassionneerd. Zijn handen verdwijnen onder mijn shirt en ik trek de zijne uit. Langzaam strelen 2 zachte handen mijn rug. Ik kreun. "Pest me niet zo." klaag ik. Ik voel Edward grijnzen en hij trekt dan toch mijn shirt uit. Ik stop met zoenen en meteen kijken een paar goudgele ogen me vragend aan. Ik glimlach eens en bestudeer zijn torso. Gespierd, maar niet te. Precies hoe ik het mooi vind. Ik plaats een vlinderlicht kusje op zijn borstkas. Ik voel hoe de twee handen zich verplaatsen en nu mijn buik strelen. Ik maak zorgvuldig de knoop van Edwards broek los. Op dat moment gaat mijn telefoon af. Ik zucht geërgerd, trek mijn shirt aan en strijk door mijn haar met mijn vingers. Pas dan doe ik aanstalten om mijn mobiel te pakken. Edward staat op en trekt zijn shirt aan. Ik neem op. "Hallo, met Mary." zeg ik. Edward gebaard dat hij naar beneden gaat en ik knik. "Sorry wie?" vraag ik, als ik erachter kom dat ik niet oplette. Ik herken de stem niet en al snel word er aan de andere kant van de lijn opgehangen. "Ook, doei." mompel ik. Ik zucht. Waarom persé nu? Op het moment waar ik.. Ik onderbreek mijn gedachten. Als iemand kan liegen met zijn gedachten zou ik dan Edward mijn gedachten inlaten? Zou ik wel kunnen liegen met mijn gedachten, dat ben ik niet bepaald gewent. Allemaal vragen over van alles en nog wat dolen rond in mijn hoofd. Nu besef ik pas wat er zojuist is gebeurd. Een anonieme beller, belt mij waarschijnlijk voor de lol. Op mijn magische moment. De tranen van frustratie rollen over mijn wangen. Ik laat mezelf weer terug op het bed vallen. Een vloedgolf van woede borreld in me op. Ik voel hoe een rilling vol haat ijselijk traag over mijn rug kruipt. Een grom komt uit mijn keel. "Hoe durft die zak, wie het ook mag zijn." sis ik kil. De haat word nog erger als ik even bedenk wat er had kunnen gebeuren. Ik draai me om en druk mijn hoofd in het kussen. Een hoge gil galmt zelfs nu nog door het huis. Ik blijf gillen en haal geen adem meer. Iemand streelt mijn rug kalmerend terwijl ik nog steeds gil.Het kalmeert me, het voelt zelfs prettig. Door dat geveol sterfd mijn gegil weg. "Rustig maar." fluisterd zijn perfecte stem. "We hebben alle tijd van de wereld." klinkt er zangerig in mijn oren. Hij neemt me in zijn armen. Ik grom nog eens. "Helaas wel ja." mompel ik bijna geluidloos. "Wat zei je?" vraagt Edward. Ik zucht. "Helaas wel ja." herhaal ik dit keer harder. "Zegt het meisje dat een vampier moest en zou worden." zegt hij en kijkt me met een vage blik aan. Ik staar hem duister aan. "Ja, ik ja. Maar nu niet meer! Het verpest alles! Dit wilde ik niet! Ik wil een normaal leven. Een normaal vriendje. Een normale familie. Een normaal leven!" breng ik vlak tegen hem in. Ik voel hoe Edwards armen de grip rond mij langzaam verslappen. "What the hell." mompelt hij. Met een emotieloze blik staat hij op en verlaat de kamer. "Ik haat mezelf." murmel ik terwijl ik op mijn lip bijt. Plots krijg ik een impulsief idee. Ik ren naar de badkamer en spoel zo snel mogelijk de kleurspoeling eruit. Ik zet de douche uit en bind even snel een handdoek om mijn hoofd. Ik haal de lenzen uit mijn ogen en werk mijn make-up bij. Ik grijns naar mezelf, haal de handdoek weg kwam even snel mijn haar door en vertrek. Ik verlaat stil het huis via het raam in de kamer van Edward, en mij? Of niet? Doesn't matter right now. Ik start mijn donkerroze mini cooper als ik erin zit en scheur weg, richting Port Angeles. Waar een normaal mens een half uur over doet doe ik een kwartier over. Ik ren op topsnelheid naar een tattooshop. Ik speelse grijns speelt rond mijn lippen. Hij is nog open, net als alle winkels. Ik stap zelfverzekerd binnen. Na een korte vijf minuten ben ik aan de beurd. "Wat wil je meissie?" vraagt een aardig uitziende man me. "Een monroe." vertel ik glimlachend. "Mag ik je ID zien?" vraagt hij. Ik haal mijn ID uit mijn zak en laat hem aan de man zien. Hij knikt ter goedkeuring. "Ga maar daar zitten." zegt hij en wijst naar een stoel. De rockmuziek die gedraait word staat me wel aan en ik beweeg lichtjes mee op het ritme. De man komt eraan met een handspiegel, een dunne stift en een piercing in een steriele verpakking. Hij geeft mij de handspiegel. "Je moet zelf een stipje zetten waar je wilt dat je piercing komt." licht hij me glimlachend in. "Maar wat nou als ik het fout doe?" vraag ik. "Je moet zelf weten waar je hem zet, wat jy het mooiste vind, ik kan het niet voor je bepalen." verteld hij. Ik schiet in de lach en knik. Ik zet uiteindelijk een stip waar ik de piercing wil. De man trekt handschoentjes aan en met een watje doet hij er een vloeibaar spul op wat het steriel maakt. Hij wrijft er mee over mijn bovenlip. Dan pakt hij een naald en voorzichtig jaagt hij de naald door mijn lip op de plek van de stip. Met een tang word een stukje van de naald afgeknipt. Daarna trekt hij langzaam de naald uit mijn lip met aan het uiteinde de piercing waardoor ze daarna gelijk in mij lip zit. Hij draait het bolletje erop en ik ben klaar. Ik wandel mee met de man waarmee ik nog even praat. Hij licht me in over hoe ik het moet verzorgen en vraagt of het pijn deed. Terwijl ik afreken antwoord ik de man. Ik groet hem en loop de shop uit. Nog even naar de avondwinkel. Daar koop ik een grote zak vol waxinelichtjes en een paar orchideeën voordat ik op huis aanga. Ik sniek Edwards kamer weer binnen, en er is niemand, gelukkig. Ik zet overal waxinelichtjes neer en de orchideeën op de goede plekken. Ik ren geluisdloos naar mijn kamer en kleed me om. Ik trek een donkerpaars kort jurkje aan met bijpassende pumps. Ik snel weer naar Edwards kamer. Ik dim het licht en steek alle waxinelichtjes aan. Glimlachend kijk ik naar mijn resultaat. Ik loop kalm naar beneden. "Edward wil je even meekomen?" vraag ik. Hij knikt en volgd me, naar zijn kamer. Ik open de deur en Edward loopt naar binnen, net als ik. Ik sluit de deur.

Reacties: