FanFic.nl

Stand Alones

All again <3

Langzaam liep ik over het grote bospad. Het was wit van de sneeuw, net als toen. Toen zij er nog was en van me hield, maar nu is ze er niet meer en dat zou ze nooit weer komen. Als ze kon komen had ze dat gedaan, ik weet het zeker. Haar vader verbood het haar om nog met me te spreken. Langzaam liep ik nog verder het bos in. De bomen waren naar elkaar toe gegroeid en hingen over het pad heen. Alle bladeren waren weg, het zag er somber uit. De koude wind blies mijn haren door elkaar. Ik stopte met lopen en keek richting een bankje. Het bankje waar we voor het eerst zeiden dat we van elkaar hielden, waar onze eerste zoen plaatsvond en waar onze eerste herinnering samen was. Langzaam begon ik weer te lopen, richting het bankje. Ik stopte voor het bankje, veegde met mijn hand een laagje sneeuw van het bankje en ging erop zitten. Nu kon ik recht over het veldje kijken. Het veldje met het meertje waar we per ongeluk in vielen.

‘’kijk hier is het meertje’ riep ze vrolijk. Snel begonnen we te rennen. Door de zon begon het meertje te schitteren. Ze ging boven het meertje hangen en keek naar haar spiegelbeeld. Langzaam kroop ik naast haar en keek ik ook naar ons spiegelbeeld. Ze stak haar handen in het water en maakte er een kommetje van. Ze nam het water mee naar boven en liep naar het bankje. Natuurlijk liep ik achter haar aan en ging naast haar zitten. ‘’moet je kijken’ zei ze. Ik keek naar het water in haar heden. Niks te zien, alleen mijn spiegelbeeld. Plots voelde dat mijn hele gezicht nat was. Ze had het water over mijn gezicht gegooid. Snel stond ze op en rende ze weg. ‘’ow nu ga ik je pakken!’ riep ik. Snel rende ik achter haar aan. Vlak bij het meertje gleed ze uit. Net optijd ving ik haar op. ‘’bedankt.’ Zei ze. Ik keek haar aan en begon te grijnzen. ‘’waarvoor.’ Ik zag dat haar ogen groot werden. Ik liet haar in het water vallen. Haar hoofd kwam weer boven waren. Ze begon te lachen. Ik sprong ook het water in. Langzaam sloeg ik mijn armen om haar heen. ‘’ik hou van je.’ Fluisterde ik. ‘’ik ook van jou. We zwommen weer naar de kant. We liepen hand in hand naar het bankje en gingen zitten. We keken elkaar aan. Langzaam bewoog haar hoofd naar de mijne. Ik drukte mijn lippen op die van haar. Ik hield van haar. Dit moment hoefde voor mij nooit meer te stoppen.

Ik voelde dat een paar tranen achter mijn oogleden begonnen te prikken. Snel stond ik op en liep weer verder. Deze herinneringen waren mooi maar toch pijnlijk. Ik liep richting een oud huisje met er naast een hele grote tuin, wat meer op een parkje leek. Ik ging zitten op een steen in het midden van het parkje.

‘’jongedame, ik heb je toch gezegd dat ik niet wil dat je op deze leeftijd met jongens uitgaat.’ ‘’maar pap ik’ ‘’nee niks maar kom nu mee naar huis!’ haar vader pakte haar arm stevig vast en trok haar mee. ‘’auw!’ riep ze hard. ‘’stel je niet aan.’’ Antwoordde haar vader. Voor ik het wist waren ze uit mijn zicht verdwenen. Ik liet mezelf achterover vallen in het hoge gras. Waarom deed ik niets? Waarom liet ik hem samen met de liefde van mijn leven weglopen. Ik stond op en liep naar de steen en begon tranen te krijgen.

De laatste herinnering die ik met haar had en meer herinneringen zou ik ook nooit meer krijgen. Het was mijn eigen schuld ik had ze moeten stoppen en haar met mij meenemen. Maarja dat deed ik niet en het was mijn eigen schuld. Geschrokken stopte ik. Ik zag dat ze daar stond. Ze keek me aan en begon te glimlachen. Was dit een dagdroom of gebeurde dit echt. ‘’Zayn!’ riep ze. Dit was echt. Snel rende ik naar haar toe en gaf haar een knuffel. Ik voelde dat er tranen over mijn wangen naar beneden stroomden. ‘’ik hou van je en laat je never nooit meer gaan’ riep ik opgewonden. Ze keek me aan en zoende me lang. Nu zou ik haar nooit meer laten gaan. Wie er ook zou komen. Ookal zou haar vader weer komen. Dit keer zou ik hem laten zien dat ik mijn meisje niet weer van me af liet pakken. Langzaam liepen we naar het veldje en keken naar het meertje. De zon zakte langzaam achter het veldje naar beneden. Ik pakte haar handen en zoende haar. We keken elkaar aan. Langzaam deed ik mijn ogen dicht en hield haar vast.’’ik hou van je’’ zei ze. ‘’ik ook van jou’’

Reacties: