FanFic.nl

You only live once [non-related tc]

Hoofdstuk 6

Met pijn deed ik mijn ogen open alles deed pijn. Gisteren was alles zo perfect tot ik thuis kwam. Toen viel heel mijn droom inelkaar. Nu durf ik me Niemeer te vertonen aan Tom, ik schaam me zo ! Ik had mijn vader een uur geleden horen vertrekken. Dat betekent dat hij weer op zakenreis moest. Na veel twijfelen had ik besloten niet naar school te gaan. Rond een uur of elf werd er op de deur geklopt. Aarzelend keek ik naar buiten met schrik dat het mijn vader zou zijn. Maar nee het was Tom. Wat deed hij hier nu weer ! Ik opende mijn raam en zei:'wat doe je hier, moet je niet op school zijn?' ' ik wou je net hetzelfde vragen, is je vader thuis?' 'Nee, op het moment niet nee.' Zei ik . 'Nou zou ik mogen binnenkomen?' Vraag Tom met de gebruikelijke puppyogen. Met een bons sloeg ik mijn raam toe, raapte mijn kleren bijeen en deed mijn haar goed. Stormend kwam ik de trap af en deed de deur met een bang hartje open. 'Hey bill, is alles wel goed met je?' 'Ja hoor.' Wuifde ik die vraag weg. 'Kom erin.' Tom keek me bestuderend aan en ik hoopte dat hij mijn blauwe oog niet zou opmerken. 'Wil je iets drinken?' 'Wel een colaatje zou leuk zijn.' Knikte Tom dankbaar. Net toen ik Toms drankje op de tafel plaatste keek Tom me indringend in de ogen. 'Bill, is je vader altijd zo?' Vroeg Tom aarzelend. Met neergeslagen ogen en een zucht antwoorde ik stil:' bijna elke dag.' Tom keek me geschrokken aan, door die mimiek kreeg ik het een beetje ongemakkelijk en ging ook zitten. 'Bill?! Wat zijn dat ?! Is dat van George of van je vader?!' Schreeuwde Tom geschrokken. Eerst keek in Tom raar aan maar toen ik door had dat bijna alle blauwe plekken zichtbaar waren antwoorde ik:' van beide , maar de meeste van mijn vader.' Het was een moeilijk onderwerp om over te praten maar toch deed in het. Met Tom dan nog wel! 'Dit kan toch niet bill, je bent negentien ga toch alleen wonen!' 'Wil ik wel Tom maar ik heb het geld er niet voor en van mijn vader mag ik niet gaan werken want ik moet hier opruimen!' Zei ik met tranen in mijn ogen. ' ik wil ook dat het veranderd maar dat gaat niet , kijk is goed naar mij ik ben een nietsnut!' ' ik ben gewoon ieders schandpaal tot ik het op een dag niet meer zou aankunnen.!' Met die laatste zin stortte ik ineen. Inplaats dat Tom antwoorde kwam hij bij mij zitten , nam me in zijn armen en liet mijn hoofd op zijn schouder rusten. 'Je bent geen nietsnut, je bent geweldig.' Fluisterde Tom me toe. In die positie bleven we nog een halfuur zitten. Tot ik geen tranen meer overhad. Ik voelde Toms hand over mijn rug strijken, bij elke beweging voelde ik warmte. Ik voel me zo veilig bij Tom.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.