Hoofdcategorieën
Home » Overige » een dagboek met verloren gedachten » hoofdstuk 9
een dagboek met verloren gedachten
hoofdstuk 9
15 januarie
creatief dagboek,
Cara is echt geweldig. Ze is net een moeder voor me. Het is nu middag en ik wacht op mama en papa om me te komen halen. Voor de eerste keer zal ik blij zijn ze te zien. Voor de eerste keer kan ik bijna niet wachten. Vandaag heb ik een heel verwen ontbijt gekregen. Ik heb het eten letterlijk aangevallen. Eerst keek Cara me raar aan maar uiteindelijk lachtte ze. Ik had denk ik 4 dagen overleefd met alleen water en brood dus ik had honger. Vanmorgen ben ik naar het ziekenhuis gegaan omdat sommige wonden die had opgelopen door Arne waren beginnen ontsteken en tijdens de brand heb ik wat brandwondes opgelopen. Ze hebbben me goed verzogt en ik mocht bijna direct weer naar huis. Nu wacht ik op mijn ouders om me op te komen halen. Ooh trouwens dagboek met Shiva is ook alles oke. Ze heeft helemaal niks. Shiva is een echte heldin. Ze is een super hond. Ze is de hondversie van mega mindy. Alleen dan minder roze. En is ze niet verliefd op een vent die niet kan acteren. En is ze geen agent met een daboek. Ik hoop dat mijn ouders me snel komen halen. Ooh trouwens vandaag is de politie geweest. Ze hebben al mijn spullen uit de brand gered en mijn koffers hierheen gebracht. De politie in Spanje is geweldig, net als het weer en Cara. Maar toch wil ik terug naar België. Ik heb de regen en de kou gemist. Ik heb Klarissa gemist. Ik hoor de deur. Volgends mij zijn mijn ouders. Ik moet gaan dagboek XXXXXXXXXXXXXXXXX
iets later die dag.
Zeggen ze dat niet zo in een boek? Wel mijn dagboek is geen boek maar een kunstwerk.
Eerst beantwoord ik je vraag. Ja, het waren mijn ouders aan de deur en ja, ik zit terug in mijn kamer. Ik ben eindelijk thuis en het heeft nog zo goed gevoeld. Ik zal je vertellen hoe het is gegaan. Want voor mijn allerliefste dagboek heb ik geen geheimen. Daarom ben jij na Klarissa en Alexis mijn beste vriend. Dus net toen ik jou had neergelegd deed Cara de deur open. Mijn moeder rende naar binnen zonder Cara te begroeten en greep me vast. Ze had gehuild en iet me niet meer nog. Voor de eerste keer wist ik dat mijn moeder van me hield. Ik heb haar terug geknuffelt en heb gehuild. Ik gaf het toe, ik had mijn moeder verschrikkellijk gemist. Toen mijn moeder me losliet keek ze recht in mijn ogen aan. "Liefje, ben je helemaal oké? Heb je ernstige wonden? Ben je gewond? Wat heeft die Arne bij je gedaan? Waarom ben je weggelopen? Ik was zo ongerust." "Mama...Ik kan het allemaal uitleggen. Maar je moet beloven niet boos te worden." Mijn moeder kniktte. Ik gaf haar een briefje. Een gedicht dat ik op het vliegtuig had geschreven. En nu plak ik het in mijn dagboek. Omdat jij dat verdient. je bent maar een stukje papier voor de rest. Voor mij je veel meer. Ze zeggen dat je geen gevoelens hebt maar je draagt die van mij bij je en bewaard ze voor eeuwig. ik hou van je dagboek. Ik wil dit even zeggen omdat ik het echt doe. kusjes van deze meid. Hier is het gedicht.
http://tinypic.com/r/4jqfm9/6
Mijn mama en zelf papa is beginnen huilen. Beiden grepen ze me vast.Eindelijk voelde ik mebegrepen door ze. Alexis stak haar hand weer op en weer leesde ik Hodidt. Ik hou echt van mijn ouders. Nu echt. We zijn samen naar de auto gegaan en daar stond Klarissa op ons te wachten. Ook zij had gehuild. Toen ze me zag kwam ze onmiddellijk op me af gerend en greep me vast. Ze vermoorde me bijna maar ik vond het niet erg. Toen ze me losliet lachtte ze. "Jij bent raar..." Ik keek haar even triest aan. "...Daarom vind ik je leuk." Ik lachtte en knuffelde haar weer. Mama zei dat we moesten instappen en ik vroeg of Alexis mee mocht in de auto. Even dacht ze na. Maar snel glimlachtte ze en knikte. In de auto hebben ik, Klarissa en Alexis de hele tijd gepraat. Ik ben echt blij weer thuis te zijn. Klarissa ligt nu naast me in mijn bed. Soms vraag ik me af hoe Klarissa haar lippen smaken. Die van Arne smaaktte naar sigaretten en drank. Ik gok op zoet. Somsdraagt Klarissa rode lippestift dan denk ik altijd dat ze naar aardbei smaken. Klarissa is zo perfect. Ze heeft een prachtig figgur en is met haar prachtig lang haar net een model. Ik heb ook lang haar maar bij mij is het altijd vettig. Zou ik proeven? Heb ik gevoelens? misschien kan zij voor Tessa zorgen. Ze is goed met kinderen. Ik weet het nog niet. Misschien bestaat Tessa niet eens. We zien wel. Volgende maand. Tot morgen dagboek. XXX
Reacties:
zo mooi!