FanFic.nl

The Unforgiving

Lost

.
In paniek zoek ik het figuur van Lyanne tussen de vlammen. Niets dan hitte en rook, en geschreeuw. Vooral dat laatste denk ik. Mijn hersenen lijken wel op stop gezet. Ik klamp de eerste de beste persoon aan. 'Heb U een meisje van mijn leeftijd met rood haar en een geweer gezien?' vraag ik angstig aan de man. 'Die maniak die op iedereen begon te schieten en toen zelf neergeschoten werd bedoel je?' vraagt hij sarcastisch, waarna hij geïrriteerd zijn vlucht vervolgd. 'Ze.. Is neergeschoten in die puinhoop?' Ik bedenk me geen seconde maar storm de brand in. Haar naam en gezicht spoken constant door mijn hoofd. Ik ren brandende steegjes door, klim over daken die vlam vatten. Ik volg oliesporen, op de één of andere manier weet ik dat ze aan het eind moet zijn. 'Lyanne!' schreeuw ik. Alleen maar instortende balken, sirenes en miauwende katten in doodsnood. 'Help, ik stik!' hoor ik plots. Het lijkt van het kerkhof te komen. Ik ril, ondanks de hitte, en verander dan van richting. Richting de hoge, witte kalkstenen kerktoren, die overal bovenuit steekt. De schaduwen van de vlammen dansen over de muren van het gevaarte. En dan zie ik de kleine figuurtjes bij het pasgedolven graf. Met grijze mantels en hoeden, waakzaam en gewapend. Ik maak geen schijn van kans... Een kille tochtvlaag strijkt langs mijn hart, en wil daar niet meer weg. 'Lyanne!' roep ik, nu in gedachten. 'Help!' lijkt ze te antwoorden. Het snijd als een dolk van ijs door mijn hart. Alsof de ijskoningin uit sprookjes me hoogstpersoonlijk het hart uit kwam scheuren. Maar ik moest door. Tot het eind. Elk eind. Liefde was bindend, ook deze liefde. Misschien zelfs wel sterker dan andere, en niemand ging dat veranderen. Ze moest en zou overleven, daar ging hij voor zorgen! Terwijl ik via de struiken langs de weg het kerkhof nader, zie ik het verschrikkelijke schouwspel vol afschuw aan: Twee grijze Doomrapers openen een kist, en twee anderen pakken een spartelend meisje vast met lang rood haar. Deze keer kan ik mijn schreeuw niet onderdrukken. De gewapende Rapers kijken op, en richten hun loop allemaal op mij...

My hope is on fire
My dreams are for sale
I dance on a wire
I don't want to fail her

I walk against the stream
Far from what I believe in
I run towards towards the end
Trying not to give in

She's lost in the darkness
Fading away
I'm still around here
Screaming her name
She's haunting my dreamworld
Trying to survive
My heart is frozen
I'm losing my mind

Help me, I'm buried alive
Buried alive

I'm burning the bridges
And there's no return
I'm trying to reach her
I feel that she yearns

I walk against the stream
Far from what I believe in
I run towards towards the end
Trying not to give in

She's lost in the darkness
Fading away
I'm still around here
Screaming her name
She's haunting my dreamworld
Trying to survive
My heart is frozen
I'm losing my mind

Help me, I'm buried alive
Buried alive

I tried to revive what's already drowned
They think I'm a fool
Can't realise,
Hope plays a wicked game with the mind
'Cause I thought that love would bind
I cannot revive what's already drowned
She won't come around

She's lost in the darkness
Fading away
I'm still around here
Screaming her name
She's haunting my dreamworld
Trying to survive
My heart is frozen
I'm losing my mind

Help me, I'm buried alive
Buried alive

http://www.youtube.com/watch?v=Pw-qXiAKCYM

Reacties:

Aimeery zei op 14 maart 2013 - 7:40:
GEWELDIG!!!!! GO ON!!!! je schrijft echt zo goed! kijk deze reactie is zo kort om dat ik sprakeloos ben.... vandaar -.-''