FanFic.nl

Bite me, Edward.

Chapter 19: One Decision too Make.

Het is even stil in de kamer. De angst dat hij het niet zou waarderen neemt de leiding in mijn hoofd. Rustig draait Edward zich om en richt zich tot mij. "Wat wil je hier mee bereiken?" vraagt hij vlak. Ik laat mijn hoofd hangen. Great, just great. "Ik wou mijn excuses aanbieden, alles werd me net iets te stressend, en daardoor zei ik dingen waar ik nu al spijt van heb." verontschuldig ik me. Met dezelfde emotie blijft hij me aankijken. Oftewel, geen emotie. Dan verschijnt er een brede glimlach op het gezicht van de persoon tegen over me. Hij tilt me op en draait een rondje met me. Dan raken mijn voeten de grond weer. "Excuses aanvaard." zegt hij en al snel word er een tedere kus op mijn lippen geplant. Maar als te graag kus ik terug. Snel trekt hij zich terug. "Wat is dat eigenlijk?" vraagt hij nieuwsgierig als hij naar mijn bovenlip wijst. "Ooit van piercings gehoord?" giechel ik. Hij knikt onbegrijpend. Ik kijk hem betekenisvol aan. "Oh! Ik snap het al. Deed het pijn? Heb je nog meer piercings?" Met grote ogen kijk ik hem aan. "Uh, nee het deed geen pijn, en ja ik heb nog een navelpiercing. That's it." vertel ik vrolijk. Hij knikt en trekt me tegen zich aan. Hij zucht diep. "Ik heb net veel kunnen nadenken Mary." begint Edward. Dit voelt gewoon niet goed. Ik trek hem dichter tegen me aan en verstevig mijn grip terwijl mijn hoofd begraven in zijn shirt op zijn borst rust. Ik hoor hoe hij lacht. "Het is niets ernstigs, niet voor jou in ieder geval." steld hij me gerust. Ik kijk hem nieuwsgierig aan. "Ik heb dus nagedacht, en ik denk niet dat ik de persoon ben die iemand kan bedriegen." Gaat hij verder, hij stopt even. "Ik ga het uitmaken met Bella." zegt hij dan waarmee hij ook gelijk zijn zin afsluit. Ik merk waterige ogen op en streel zacht zijn wang. "Je hoeft het nog niet te doen als je dat niet wilt." zeg ik met een warme glimlach. "Ik moet het doen." mompelt hij. Hij neemt mij nog steviger in zijn armen en legt zijn hoofd in mijn schouder. "Leven is zo gecompliceerd." zegt hij. Ik schiet in de lach en aai over zijn hoofd. Hij begint me te kietelen en ik maak allerlei spastische bewegingen. "Kunnen de waxinelichtjes niet beter uit?" giechel ik. Hij knikt. Ik blaas de lichtjes uit en doe het licht weer aan. Dan zucht ik. "Hmm, ik haat opruimen." En doe geen moeite een kreun te onderdrukken. Hij pakt me bij mijn heupen en trekt me dichterbij. Een speelse kus word naast mijn oor geplaatst. "We hoeven niet op te ruimen." fluisterd hij in mijn oor. Een siddering gaat door me heen. "Oh jawel! Want eh, ik heb honger." ga ik er snel tegen in. "Je hebt vanmiddag nog gegeten." zeurd hij. "En je was daarstraks boos omdat iemand ons moment had verstoord. Dan maken we dat nu toch af?" vraagt hij dan. Ik schud heftig mijn hoofd. "Honger." zeg ik en dan knik ik. Edward lacht. "Als je het nog niet wilt zeg dat dan gewoon, ik zal rustig afwachten." lacht hij nog steeds. Ik voel het schaamrood naar mijn wangen stijgen en knik. Samen ruimen we de lichtjes op en op ieders kamer zetten we een orchidee. Edward kijkt vaak op de klok. "Waarom kijk je steeds naar de tijd?" vraag ik. "Ik zal vanavond niet thuis zijn." mompelt hij. Ik knijp mijn ogen verward fijn. "Waarom niet?" Hij zucht. "Ik heb Bella beloofd vanavond naar haar te gaan." Ik sla mijn ogen neer, dat had ik kunnen raden. "Maak je het vanavond uit?" vraag ik dan maar, het antwoord al wetende. "Ja, ik denk het wel." hoor ik tot mijn grote verassing. Ik kijk hem strak aan. "Meen je dat?" vraag ik serieus. Hij knikt glimlachend. Meteen verwikkel ik hem in een omhelzing. Hij lacht. Het mooiste geluid op de wereld. "Ik ga nu, ik zie je nog." zegt hij dan opeens. Ik knik en geef hem een kus. "Tot straks." zeg ik. Hij gaat via het raam weg. Als ik er zeker van ben dat hij me niet meer kan horen begin in hyperactief rondjes te rennen en blij te gillen. Ik ren rechtstreeks naar beneden en Rose en Alice kijken me vaag aan. Meteen loop ik weer relaxed met een vlakke uitdrukking langs en als ze niet meer op me letten ren ik naar mijn kamer. Niet veel later betreed Rose mijn kamer. "What is going on with you?" vraagt ze. Ik grijns. "Edward gaat het uitmaken met Bella." zeg ik opgewonden. Haar ogen worden groot en ze begint vrolijk allerlei hatelijke opmerkingen over Bella op te noemen. Ik schiet in de lach. "Oh wacht! Dan heb ik een verassing voor Edward!" roept ze opeens. Ik kijk haar vragend aan. "Heeft ie al gehad vandaag." zeg ik. Ze grijnst. "Die piercing staat je goed, je gaat me helpen met die verassing." grijnst ze. Ik kijk niet-begrijpend. Ze glimlachd breed en fluisterd het in mijn oor. Mijn ogen worden groot. Een grijns verschijnt. "Vind ie dat niet erg?" vraag ik grijnzend. Ze haalt haar schouders op. "Like we care."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.