FanFic.nl

een dagboek met verloren gedachten

hoofdstuk 11 (hihi elf)

18 januari

Creatief dagboek,
vandaag is er niet veel speciaal gebeurt. Het was een saaie zondag. Hete enige wat ik heb gedaan is tv kijken en muziek luisteren op mijn Ipod. Is het trouwens oké om als 16-jarige naar K3 te luistern of ben ik daar te oud voor. Wat!? Kan ik er aan doen dat ik hou van nerderlandse muziek en musical muziek. Ik ben nu eenmaal anders en dat is nu maar zo. En weet je al was ik te oud het zou me toch niet boeien. Want ik ben anders maar cool en ik ben raar en trots. Vandaag heb ik met mama en papa gepraat over Tessa. Mama was opgelucht dat ik niet zwanger was en ze hebben me allebei geknuffeld. Soms denk ik dat ik eigenlijk de beste ouders heb. Eindelijk begrijpen ze me. En dat is het enige wat ik wou. Ik heb het ook aan Klarissa gezegd en ze reageerde ongeveer hetzelfde. Maar toen ze me knuffelde gebeurde er iets raar. ik voelde een rare tinteling. Dezelfde die ik voelde toen Arne me kustte. Ben ik verliefd op Klarissa? Ik weet het niet. Wat ik weet is dat wat het ook is Klarissa mijn beste vriendin blijft. Liefde is hetzelfde als haat. Alleen laat haat zich zien en is de liefde te verlegen om zich soms te tonen. Weet je mensen zijn als muziek. Sommige spreken de waarheid en andere zijn gewoon geluid dat we niet willen horen maar we toch elke dag doen. Muziek geeft een ziel aan het universum, vleugels aan onze gedachten, een vlucht naar onze fantasie en een leven aan alles. En daarom hou ik zo van muziek. Omdat het soms een stukje poëzie op zich zelf. Begrijp me niet verkeerd sommige liedjes trekken echt op niks. Zoals dat stomme liedje dat iedereen leuk vind: Gangnam Style. Als ik dat liedje nog een keer hoor dan flip ik. Ik heb trouwens vandaag nog wat gebeld met Klarissa en ze zei dat Irene, een meisje uit mijn klas, al een paar dagen vermist is. Ik ben blijkbaar een trendsetter. Maar dat wil ik niet! Wel ja, ik hoop dat het goedkomt. ik zou niet willen dat haar hetzelfde overkomt als ik. Wel ik ga slapen. Het is morgen mijn eerste dag school sinds ik was weggelopen met Arne. Ik ben benieuwt wat we gaan doen als het PO is. Misschien krijgen we iemand anders al leerkracht of misschien krijgen we nooit meer PO!!!!!!!!!!!!!!! Dat mag niet gebeuren dagboek. Ik wil PO! Arne of geen Arne. Wens me geluk, dagboek. (Wow, dit lijkt wel Good Luck Charlie)

19 januari

Creatief dagboek,
dat was me een dag vandaag. En niet alleen op school. Op school werd ik met open armen ontvangen. Iedereen was super blij me te zien. En of ze nu blij waren of niet, ze zagen me tenminste. In de klas hebben we ook gepraat over wat er gebeurt was. Weet je nog dat meisje dat me zo pestte. Ze was aan het wenen waardoor haar mascara uitliep. Ze heeft me geknuffeld en me gezegt dat ze me nooit meer zou pesten. Ik ben ook beginnen huilen. Bij PO kregen we een nieuwe leerkracht dus is het nieet afgelast. Hij is niet een geweldige tekenaar maar ook geen slechtte. Ik ben tevreden. De rest van de lessen gingen nog wel. Natuurlijk door mijn lichtte vorm van autisme is het iets moeilijker. Maar ik doe mijn best. Maar het echte rare gebeurde pas na school. Dus ik kwam thuis en mijn moeder kwam net de gang in om haar jas aan te doen. "Liefje, ik moet dringend naar je tante. Papa zit nog op zijn werk en komt over een uurtje thuis. Ga je het zo lang volhouden?" Ik knikte. "Goed. Zou je wel nog even boodschappen willen doen. Het boodschappen lijstje ligt op de tafel. Tot straks lieverd." Mama gaf me en kus en liep door de deuropening naar buiten. Ik ging naar de eetkamer en vond het boodschappenlijstje op tafel net zoals mama gezegd had. Er stonden niet veel dingen op. Ik pakte het lijstje en ging samen met Shiva naar de supermarkt. De supermarkt is niet ver van mijn huis dus ging ik graag te voet. Nadat ik alle spullen had gepakt die op het lijstje stonden stond ik aan de kassa aan te schuiven om te betalen. Er stond een meisje voor me met bruin haar. Ze had veel pakjes kant-en-klaar-eten bij en nog wat flessen drinken. Ik vond het raar en vroeg me af wat ze daarmee ging doen. Haar bruin haar zat helemaal in de war. Toen ik buiten kwam zag ik het meisje net op haar fiets springen en wegfietsen. Een fles frisdrank viel op de grond. Ik herkende het. Ik had hem op de band zien liggen bij de boodschappen van het meisje. Ze was hem waarschijnlijk vergeten. Shiva stond vastgebonden aan een paal op me te wachten. "Shiva, luister. Een meisje is deze fles frisdrank vergeten. Wil jij de boodschappen bewaken?" Shiva blaffte. "Oké, brave meid. Ik ben zo terug." Ik paktte de fles frisdrank en liep in de richting van het meisje. Toen ik haar een beetje verder zag roepte ik haar haar. Ze keek geschrokken achter zich en fietste nog harder. Ik begon nog harder te lopen. De koude wind snijdde langs mijn gezicht. Ik bleef het meisje roepen maar ze bleef fietsen. Ik volgde haar tot het bosje dicht in de buurt. Wat zou ze hier doen? Ze fietste een heel eind verder van me en ik kon haar bijna niet bijhouden. ik was niet goed in lopen maar wel in mikken. Ik paktte een steentje van de grond en concentreerde me. Ik gooide het steentje naar haar achterwiel dat er in terechtkwam waardoor ze viel. Ik liep op haar af en zag haar op haar buik liggen. Ik draaide haar om zodat ik in haar groene ogen kon kijken. Ik keek geschrokken naar haar toen ik zag wie het meisje was. "Irene!" riep ik geschrokken. Ze keek me geschrokken aan. "Je was deze vergeten op de parking van de supermarkt." Ze paktte de fles uit mijn handen, paktte haar fiets op en reed onmiddellijk weg. Ik keek haar met open mond na. Ik had Irene gevonden. Ik ging terug naar de supermarkt waar Shiva nog altijd op me zat te wachten met de boodschappen. Ik maaktte haar los en ging naar huis. De hele terugweg tot nu heb ik zitten denken aan Irine. Waarom zou ze weggelopen zijn? Moet ik iemand vertellen waar ze is? Ik denk dat ik morgen na school terug ga gaan naar het bos om haar te zien en met haar te praten. Wat denk jij dagboek? Zou ik met haar gaan praten?
We zien wel. Tot morgen. X

Reacties: