FanFic.nl

stand alones, crying and laughing

meet again

Harry,
ik schrik weer wakker, altijd heb ik weer dezelfde droom. Al 3 jaar lang, iedere dag begint saggerijnig voor mij. De droom is verschrikkelijk het ergste moment van mijn leven, en het ergste is dat ik het heb meegemaakt, en dat het voor altijd in mijn geheugen gegrift staat. Iedere ochtend moeten de jongens me weer troosten, en nu weer, tranen stromen over mijn wangen heen.
~~~~~~de droom~~~~~~~~
het meisje dat ik haat, die Emely haat, die iedereen haat. Ze staat voor mijn neus, met een enorme grijns op haar gezicht. ‘Emely is dood’ zegt ze lachend, mijn wereld stort in. In een klap, mijn hart bevriest. Ze kijkt me aan en zegt ‘dus nu ben je weer vrij’ een ondeugende glimlach verschijnt op haar mond.
~~~~~~einde droom~~~~~~
Dit keer is het louis die me troost, zijn hand wrijft gecontroleerd over mijn rug heen. ik heb de jongens alle details over Emely vertelt, hoe verschrikkelijk veel ik van haar hou, over haar hobby’s en over haar plotselinge dood die ik van haar en mijn aardsvijand heb moeten horen. Nooit is er een begrafenis geweest, nooit heb ik haar nog gezien. Emely was de liefde van mijn leven, nooit zou mijn hart weer ontdooien, mijn hart is voor eeuwig bevroren. Ik veeg mijn tranen weg, ‘gaat het maatje’ vraagt louis voorzichtig. Ik knik ja en sta dan op, in de badkamer laat ik mijn handen vol lopen met water en gooi het dan in mijn gezicht, daar word ik rustig van. Dan kleed ik me om. ‘kom je mee ontbijten?’ vraagt louis, heel vaak sla ik het ontbijt over omdat ik me daar dan te beroert voor voel. Ik knik van ja, ik heb enorme honger en voor de rest is het ook niet leuk als ik nooit mee eet. Louis glimlacht lief naar me, ‘fijn harry’ zegt hij zachtjes. Samen lopen we de gang op, Niall en Zayn staan al klaar op de gang. Niet veel later komt Liam er ook aan, ik lach om hoe hij er uit ziet. Zijn haar staat alle kanten op, hij heeft wallen onder zijn ogen, en zijn ogen staren een beetje vaag voor zich uit. Als een zombie loopt hij achter Niall aan richting de lift, ik hoor hoe louis helemaal dubbel ligt en Zayn ook niet meer bij komt van het lachen. Na een paar seconden op de lift wachten gaan eindelijk de deuren open, ik stap naar binnen. Dan bedenk ik me dat ik al veel te lang niets heb getweet, ik pak mijn iphone uit mijn zak. Als ik net twitter heb geopend gaat de lift weer open, in mijn ooghoek zie ik een paar mensen instappen. Ik negeer het en stel een tweet op, als ik merk dat de stilte die in de lift hangt iets van spanning heeft kijk ik op. Mijn mond valt open, mijn iphone glijd uit mijn handen en valt met een klap op de grond. Nee dit kan niet, Emely is dood. Met open mond staat ze voor mijn neus, de tranen prikken achter mijn ogen. Die jongens kijken van mij naar emely en dan weer terug, natuurlijk de jongens wisten hoe ze eruit zag, ik had ze minstens duizend foto’s laten zien. Ik open mijn armen en trek Emely in een knuffel, wat had ik dit gemist. Haar warme knuffel, ik duw haar stevig tegen me aan. ‘Harry, ik Harry, ik ben niet dood’, mijn hart slaat een slag over als ik haar stem hoor. Haar prachtige stem waar ik dagenlang naar kon luisteren, het maakte niet uit wat ze met te vertellen had, haar aanwezigheid was genoeg voor mij.
Emely pov,
‘Harry, ik Harry, ik ben niet dood’ is het enige wat ik kan uitbrengen. Ze had hem voorgelogen, alsof hij haar dan wel wilde. Die arrogante trut, ik haat haar. Ze heeft mijn en Harry’s leven kapot gemaakt, ik kon onmogelijk meer bij Harry komen. Eerst kon het niet omdat die trut me vast hield, en daarna kon het niet omdat alle meisjes in heel de wereld bij hem wilde komen. Ik kijk in zijn prachtige groene ogen, ze staan vol met tranen, langzaam komen onze hoofden dichter naar elkaar toe. Onze lippen raakten elkaar bijna, en toen stond de lift weer stil. De tranen rolden ondertussen over mijn wangen heen, langzaam en hand in hand lopen we de lift uit. Nu pas valt het me op dat de andere leden van one direction ook in de lift stonden. Ze kijken me allemaal bewonderend aan, net alsof ik een aliën ben of zo. Ik voel Harry zachtjes in mijn hand knijpen, ik geef een kneepje terug. Als ik hem aankijk zie ik de mooiste glimlach van heel de wereld op zijn gezicht staan, ik glimlach terug. Dan komt louis ineens naast me lopen, ‘dus jij bent dan Emely denk ik’ zegt hij. Ik knik, hhmm Harry heeft dus mensen over me vertelt. ‘Harry had gelijk, je bent inderdaad knap’ zegt hij dan. Niall schiet in de lach en Harry word helemaal rood, ik glimlach maar een beetje ongemakkelijk. ‘kom je anders met ons mee ontbijten?’ vraagt Zayn dan, Harry geeft me een bemoedigend kneepje in mijn hand. ‘ja lijkt me gezellig’ antwoord ik dan maar, eigenlijk heb ik al ontbeten maar ik wil absoluut Harry niet weer achterlaten, nu laat ik Harry nooit meer gaan. Ik zie Harry’s glimlach nog groter worden, voor zover dat mogelijk is. Langzaam lopen we richting de ontbijt zaal, hij is best wel groot. Aan de zijkant is een mega lopend buffet, maar ik heb geen honger meer, ik had vanmorgen en vergadering met ontbijt. We zoeken de grootste tafel uit die er is, helaas is dat een ronde tafel waar maar 5 mensen aan passen. Harry gaat zitten en klopt dan op zijn schoot als teken dat ik er op moet gaan zitten, ik wil net gaan zitten als louis me voor is. Harry kijkt louis verbaast aan, net als ik, ‘Larry’ zegt Louis zachtjes. Hij zegt het op zo’n zielige toon dat ik er heel hart van moet lachen, dan plof ik maar op de stoel naast Harry en Louis. ‘bedankt Louis’ zegt Harry dan sarcastisch, waardoor ik nog harder moet lachen. Wwow wat had ik dat gemist, lachen om Harry, eigenlijk had ik alles met hem gemist, vooral s’avonds dan voelde ik me heel alleen, dan had ik een gevoel van machteloosheid omdat ik met geen mogelijkheid bij Harry kon komen. Ik heb aan minstens 100 wedstrijden meegedaan voor een meet and great, ook ben ik naar 3 concerten geweest. Maar het was gewoon hopeloos, Harry dacht dat ik dood was en ik kon daar niets tegen doen. Ik zie Louis en Niall naar het buffet rennen, Louis botst tegen een ober op waardoor alle borden en kopjes door heel het restaurant heen vliegen. Ik kan mijn lach niet onderdrukken als Louis het restaurant uit word gezet en Niall letterlijk op de grond ligt van het lachen. Ik kijk opzij naar Harry, die ook helemaal dubbel licht. Ik pak mijn kans en ga nu op zijn schoot zitten, Louis is er toch uit gezet.
Harry,
waarom moeten we nou precies nu weer een interview hebben, verdomme. Ik wil deze dag vieren, ik ben zo verschrikkelijk blij dat Emely nog leeft. We staan op de gang van het hotel, Emely staat voor mijn neus. Ik heb haar handen vast, ‘ik wou dat ik nog hier kon blijven’ zeg ik zachtjes. Ze glimlacht lief terug, ‘het maakt niet uit Hazz we zien elkaar vanavond wel weer’ zegt ze dan, hazz zo noemde ze me altijd, ook dat had ik gemist. Langzaam beweeg ik mijn hoofd naar voren, haar lippen komen op de mijne. Ik pak haar bij haar heupen vast, en zij legt haar handen in mijn nek. De warmte van haar liefde stroomt mijn lichaam binnen, langzaam ontdooidt mijn hart weer. Ik voel mijn hartslag weer kloppen, het bloed schokt door mijn aderen. I’m alive!!!

Reacties: