FanFic.nl

She got that one thing <3 Niall horan love story

Chapter 2

Chapter 2
Celeste’s P.O.V
Joice kijkt me verwachtingsvol aan en wenkt naar me om haar te volgen. Ik zucht diep , sta op en pak nog snel mijn blok en pen, wetend dat ik die nodig zal hebben.
We komen in de kamer waar allemaal mooie kleding hangt die rijke families gedoneerd hebben. Alle kinderen noemen het de Be Prett y room, maar het enige wat ik zie zijn jurken, jurken en nog eens jurken. En ik ben niet echt een jurken fan, geef mij maar een spijkerbroek en een shirt. Joice gaat meteen naar de meest meisjesachtige jurken en ik weet dat het met me gedaan is.No way in Hell dat ik zo’n jurk ga dragen en hakken. Joice pakt een knalroze jurk die zo te gokken net boven mijn knieeen komen, en die zo barbie aan kan. Ik trek een gezicht en schud mijn hoofd zo duidelijk mogelijk.
Joice gaat weer verder zoeken en ik laat me in een stoel zakken, ongeduldig tot deze kwelling eindelijk stopt. Misschien kan ik net doen alsof ik plotseling ziek ben en hoef dan geen jurk te dragen. Ik bedoel, zo erg sta ik nou ook weer niet te popelen om ‘One direction’ te ontmoeten. Ik weet zeker dat het me alleen een gehoor beschadiging zal opbrengen door alle gillende en schreeuwende kinderen die haast dood gaan om hun te ontmoeten. ‘’Wat denk je van deze?’’ Vraagt ze en houd een wijde blauwe jurk tevoorschijn met pofmouwtjes. Ik doe mijn duim naar beneden en zucht luid. Ik pak mijn blok en schrijf op wat ik te zeggen heb.

Moet ik perse een jurk dragen??

‘’Kom op Celeste, doe het voor mij please??’’ Smeekt Joice en gaat op haar knieeen zitten. En wie is nu het kind hier dan? Ik bijt mijn lip ,wetend dat ik deze keer niet ga winnen en geef een knikje als goedkeuring. Een grote glimlach verschijnt er op Joice haar gezicht en vlug gaat ze weer verder met zoeken.
‘’Deze!!’’ Schreeuwt ze bijna en haalt een witte jurk tevoorschijn zonder mouwen en wat aan de onderkant wijd is. Voordat ik iets kan opschrijven duwt ze de jurk al in mijn handen ,en voor ik het weet sta ik in een pashokje. Ik trek je jurk aan die zich perfect om mijn lichaam heen vormt en loop het pashokje uit alleen maar om Joice met een geschokt gezicht te zien. Zie ik er zo erg uit??
‘’Je bent beeldschoon..’’ Vertelt ze me glimlachend en veegt een traan weg. Ik draai me om en bekijk mezelf in de spiegel. Met mijn handen glij ik over het fluwelen stof en krijg tranen in mijn ogen. De laatste keer dat ik een jurk droeg was op mijn verjaardag. Mijn laatste verjaardag die ik vierde met mijn hele familie… Ik sluit mijn ogen en voel de herinnering terugkomen.

‘’ Gefeliciteert lieverd’’ Zegt mijn moeder en geeft me een knuffel. Mijn vader kijkt me met een trotse glimlach aan en mijn zusjes staren naar mijn speciale verjaardagsjurk. Mijn moeder krijgt tranen in haar ogen en ik zucht glimlachend. ‘’Kom op Mam het is niet dat ik voorgoed wegga’’
‘’Het spijt me lieverd maar je bent ook zo groot geworden’’ Mijn moeder veegt haar tranen snel weer weg en schenkt me nog een glimlach..
‘’Lessi!!’’ ik draai me om en zie mijn jongere broertje Koda naar me toe rennen. Ik spreid mijn armen en geef hem een dikke knuffel. Hij was mijn favoriet..

De herinnering gaat over naar een andere, een die ik niet al te graag herinner.

‘’Lessi!!’’ Schreeuwt Koda van de pijn uit. Ik word vastgehouden en gedwongen om te kijken hoe mijn lievelings broertje zwaar mishandeld wordt.’’KODA!!’’ Tranen glijden over mijn wangen en ik probeer met alle macht vrij te komen. Maar ze zijn te sterk.. De mes glijd door koda arm heen en zijn gekrijs is onverdraaglijk. Bloed stroomt er uit zijn kleine lichaampje en ik weet dat hij verloren is. Gelach, dat is wat ik hoor van de gemaskerde mensen die me vasthouden. Koda’s betraande ogen beginnen te sluiten en ik schreeuw harder dan ooit. ‘’Koda, nee!! Niet dichtdoen!!..KODA!!!’’ Mijn woorden komen te laat, ongelovig staar ik naar het levenloze lichaampje die pal voor me ligt. Ze laten me los en ik storm naar mijn broertje toe.. Ik knuffel hem stevig en ben van plan nooit meer los te laten. Hij is weg..Helemaal weg..

‘’Celeste?’’ Ik kijk op en zie een bezorgde Joice. Ik heb niet door dat ik aan het huilen was en veeg mijn tranen weg. ‘’H-het spijt me..Het was gewoon een herinnering’’ Zeg ik en Joice slaat haar armen om me heen.
‘’Ahw Meissie, geen zorgen alles komt goed’’ Fluistert ze in mijn oor en ik knik, ook al weet ik dat het mij niks meer uit maakt.
‘’Kom..We gaan naar de grote zaal’’ Ik knik opnieuw en samen lopen we naar de grote zaal waar we One direction gaan ontmoeten. En zodra we de deur open doen hoor ik allemaal gejuich.. Ik kijk om me heen en zie allemaal kinderen juichen en gillen. Dan draai ik mijn hoofd en zie 5 jongens staan.. One direction.

Reacties: