FanFic.nl

dancing (gepauzeerd)

hfst 3 van super leuk naar de ergste hel ooit!!

ik moest weer rustig gaan zitten en mee luisteren. Ik was zo opgewonden dat ik niet meer heb lopen opletten.Toen ze was uitgepraat begonnen we met de dans. Het lukte me maar niet om het nieuwe pasje onder de knie te krijgen en ik gaf het op. Met een nep boos gezicht keek de lerares mij aan en kwam op me af. Wat is er toch, niet blij dat je door bent? zei ze. Ik krijg het nieuwe pas je niet onder de knie en het is belangrijk voor me auditie zei ik. Ze begon te lachen en zei:'ik help je wel maar dan moet je voortaan wel opletten' Ik deed haar precies naar en het lukte bijna. Ik werd weer boos en zei: 'dit gaat mij nooit lukken en ik kan zo nooit winnen' Ze keek me aan en zei: 'let nou eens goed op hoe ik dit doen' Ik keek heel aandachtig en zag wat ik fout deed. Ik stond op en blij probeerde ik het opnieuw. Het was gelukt en ik vroeg of ik samen met haar de hele dans mocht doen. Ze knikte als teken dat het goed was en samen deden we de dans. Bij het laatste stukje knalde ik vol hard op de grond en viel recht op op me pols. De tranen branden in me ogen en iedereen staarde me aan. Ik stond op en voelde de pijn nu echt heel erg en dat zag de lerares. Ze nam me mee naar de wasbak en zetten de kraan aan. Ik hield me pols eronder en het voelde al een stukje beter. Ik stond al een tijdje bij de wasbak toen opeens de lerares terug kwam met een verband doos en me pols in het verband stopte. Het deed heel soms pijn maar toen ze klaar was voelde ik hem niet meer zo erg. We liepen samen de grote kamer binnen en gingen weer verder met de les. We gingen onze gezamenlijke dans doen en onder het dansen moest ik op me hoofd staan. Ik hoopte dat het lukt en dat me pols het hield. Helaas lukte het me niet en ik viel op me rug. Het deed niet echt pijn. Ik stond op en ging rustig verder met dansen terwijl iedereen mij aan staarde. ik probeerde het nog een paar keer om op me hoofd te staan. Maar elke keer viel ik om. Ik baalde als een steker dat het niet lukte. Het moest gewoon lukken, anders kan ik nooit winnen. Na half uur was de les voorbij en ik ging opgelucht naar huis. Toen ik thuis kwam rende ik meteen naar me moeder toen en vertelde haar het goede nieuws. Mijn moeder was helemaal niet blij met dit nieuws en dat kon ik van haar gezicht af lezen. Ze opende haar mond maar er kwamen geen woorden uit, alleen uit haar ogen kwamen tranen. Ik schrok en wist niet wat er was maar wat het ook was het was niet goed

Reacties:

DjMalikjuh zei op 21 maart 2013 - 20:49:
Wowie, what's happend?!