FanFic.nl

You only live once [non-related tc]

Hoofdstuk 8

Gisteren was raar, raar maar leuk. Tom heeft me gewoon gekust! Hopelijk was het niet uit medelijden... Vandaag is het zaterdag dus ik ga Tom waarschijnlijk niet zien. Mijn vader komt voor het weekend wel naar huis. Niet dat ik het leuk vind. Ik heb nog de hele voormiddag de tijd om te doen wat ik wil. Al zoekend naar mijn schoenen trek ik mijn jas aan. Na een tijdje had ik besloten om naar het park te gaan. Stormend verliet ik mijn huis. Het park is 20 minuten van mijn huis. Met muziek die uit mijn oortjes van mijn iPod weergalmde liep ik met een grote glimlach naar het park. Toen ik net het park instapte zag ik een paar jongens aan het voetbalveldje rondhangen. Als ik dichterbij kwam kon ik zien dat het georg was met zijn bende. "'Nee dit mag mijn humeur niet verpesten!"' Dacht ik. Georg kreeg me in de gaten en niet veel later draaiden alle hoofden richting mij. 'Ohnee, onze homo is er ook.' Merkte Gustav droog op. Ze blokkeerden mijn weg richting de schommels. 'Mag ik door ajb ?' Vroeg ik beleefd. Voor ik door kon stappen voelde ik me op de grond vallen. Klap na klap voelde ik op mijn lichaamsdelen. Niets was veilig , mijn hoofd, mijn ribben alles gewoon. Tranen stroomden over mijn ogen tot opeens alles zwart werd. Een hele tijd later werd ik wakker. De pijn gleed over mijn hele lichaam. Ik strompelde naar huis , wat normaal 20 min duurde duurde nu 40 min. Toen ik de oprit opstapte zag ik dat m'n vader al thuis was. De deur sleepte over de grond als ik ze zachtjes openduwde. 'Waar heb je gezeten !' Schreeuwde mijn vader naar me. Hij stormde de gang in en zag mij. Zijn ogen gingen versperd staan en zijn mond viel open. 'Wat is er gebeurt?' Fluisterde m'n vader me toe. 'Jongens van m'n school' antwoorde ik haperend. 'Ga je opfrissen en omkleden' met die woorden draaide mijn vader hem om. In de woonkamer hoorde ik een vrouw. Ik stak mijn hoofd de hoek om en zag dat het een collega van mijn vader is. 'Oh jongen toch wat is er met je gebeurt!' Zei de vrouw geschokeert. Ik wuifde de vraag weg met een handgebaar en ging naar boven. 'Hij moet naar het ziekenhuis.' Hoorde ik de vrouw nog zeggen achter me. Mijn vader kwam de trap op en informeerde me dat ze me naar het ziekenhuis gingen brengen. Met de auto van de vrouw die Emma noemde kwamen we op de parking van het hospitaal uit. Via spoedgevallen gingen we naar binnen, meteen kwam een zuster naar me. 'Hallo hoe kan ik jullie van dienst zijn?' Vroeg ze formeel. Mijn vader legde het uit en de vrouw nam me mee. Uiteindelijk heb ik gekneusde ribben, gekneusde neus en een gebroken arm. Mijn arm was net genezen... Dit is zo stom. De pijnstillers deden snel hun werk. Alleen spookte door mijn hoofd waarom mijn vader zo anders deed in de buurt van Emma . Zou er iets tussen hun zijn?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.