FanFic.nl

I'm not different, I'm a human too [AFGEWERKT]

1. Let me introduce myself

Ik staar voor me uit naar het landschap dat voorbij flitst. Ik heb geen idee hoe lang we al onderweg zijn, ik wil het niet weten, ik wou gewoon weg. Ik was blij toen ik hoorde dat we gingen verhuizen, eindelijk weg uit die verschrikkelijke buurt waar iedereen me vuil aankeek als ik de deur uitkwam. Ik kan er niet aan doen, ik ben gewoon zo, anders. Al van toen ik 14 was ben ik zo, niemand heeft het ooit aanvaard alleen mijn broer, hij is ook…anders. Anders vind ik eigenlijk geen goed woord, we hebben gewoon onze eigen stijl. Ik draag gewoon graag korte, flashy rokjes met felgekleurde leggings, netkousen met 3 paar kousen er over heen, skinny’s en sneakers en zo van die dingen. Kan ik er iets aan doen dat ik dat graag draag? Ook over mijn make-up hebben ze opmerkingen. Ofwel vinden mensen het te fel ofwel te zwart. Wat moet het dan zijn? Ik zou het niet weten maar ik voel me er goed bij en dat vind ik het belangrijkste. Dat is toch het belangrijkste, dat ik me goed voel? De bomen blijven maar voorbij flitsen, de muziek blijft door mijn hoofd galmen, mijn broer blijft naast me zitten, mijn ouders blijven vooraan in de auto zitten, alles blijft hetzelfde, ook al hoop ik dat, als we eenmaal bij ons nieuwe huis zijn, alles zal veranderen. Ik wil niet meer nagekeken worden, alleen maar in positieve zin. Ik wil niet meer uitgescholden worden, ik wil gewoon mezelf zijn en van mijn muziek leven. Muziek is mijn leven en dat zal het altijd blijven. Dat is ook een reden waarom we verhuizen. Ik ga naar een bekende Duitse muziekschool om me helemaal op mijn muziek te kunnen concentreren. Daar wil ik me mijn hele leven mee bezig houden. Ik zou een hele dag door kunnen zingen, gitaar spelen… Daar heeft tenminste niemand commentaar op. Ik leun met mijn hoofd tegen Sam zijn schouder. Hij is de enige die me snapt, waarschijnlijk omdat hij hetzelfde meemaakt. We lijken erg op elkaar, ook al is Sam een jaar ouder. We hebben beide zwart haar, het mijne is wel langer. Beide dragen we make-up, ik meer als hem maar toch staan we meestal ’s morgens naast elkaar in de badkamer om onze make-up te fatsoeneren. We houden van dezelfde muziek, we zijn bijna een tweeling, zo erg lijken we op elkaar. Sam is de enige vriend die ik heb, ik heb nooit iemand anders gehad en ik heb ook geen nood aan iemand anders. Ik weet niet hoe het voelt om vrienden te hebben. Als ik naar de film ga is het ofwel alleen ofwel met Sam. Shoppen doe ik ook alleen of met Sam. Als ik iets alleen doe, is mijn mp3 mijn beste vriend. Er is misschien toch 1 groot verschil tussen Sam en mij, Sam is homo. Hij heeft het nooit goed voor me kunnen verbergen, ik zie het altijd als hij ergens mee zit. Mam en pap weten het nog niet en het zal ook nog even duren voor ze het weten. Sam wil er eerst zeker van zijn, ook al weet ik gewoon dat hij er 100% van overtuigd is. Het is gewoon een uitvlucht om het uit te stellen. Ik heb er totaal geen probleem mee dat hij homo is, dan kunnen we samen over jongens babbelen. Niet dat ik al veel vriendjes gehad heb, meestal is het gewoon een flirt op een fuif waar we over praten. Vriendjes kun je dat niet noemen natuurlijk, maar van sommige heb ik echt al gedacht dat we goed met elkaar zouden kunnen opschieten maar dan waren ze weer verdwenen voor ik het wist en hadden ze niets achtergelaten waardoor ik hen zou kunnen bereiken. Ik vraag me af of de clubs in Duitsland hetzelfde zijn als in België. In België mag je alcohol drinken vanaf je 16, ik vrees dat dat anders is hier in Duitsland. Niet dat ik me daar iets van ga aantrekken, als ik alcohol nodig heb, drink ik alcohol. Weet je wat ik verwacht van Duitsland? Dat de mensen hier beter kunnen omgaan met mensen die zogezegd ‘anders’ zijn. Daar staan Duitsers toch voor bekend, dat ze het goed met elkaar kunnen vinden? Maar zullen die mensen het ook goed met Sam en mij vinden. Sam gaat ook naar die muziekschool, dan ben ik toch niet alleen. Sam is een verschrikkelijk goede drummer en dat moet hij zeker aan iedereen laten zien. Hij zegt dat van mij ook, dat ik super goed gitaar kan spelen maar daar heb ik zo mijn twijfels over. Ja, ik heb niet veel zelfvertrouwen. Ik kan misschien wel zo overkomen maar vanbinnen heb ik schrik als ik nog maar voor een klas moet gaan staan. Ik wil dat totaal niet, ik wil meer zelfvertrouwen maar zo makkelijk is dat niet. Weet je hoe het voelt om de hele tijd te moeten blozen als je tegen iemand spreekt die je niet kent? Ik zal het je zeggen, het is verschrikkelijk. Eenmaal ik iemand ken, gaat dat wel beter. Dan kan ik heel arrogant uit de hoek komen en dat schrikt mensen af. Misschien heb ik daarom nooit goed vrienden kunnen maken. Ik kan niemand beoordelen zonder arrogant te zijn, ook al bedoel ik het goed. Natuurlijk schrikt dat de mensen af. Als ik heel kwaad ben, kan ik ook heel erg uitvliegen, zelfs als het iemand is die ik niet ken. Ook dat schrikt mensen af, ze denken dan dat ik altijd zo ben, hoewel dat totaal niet zo is. Als ik wil kan ik ook heel lief zijn maar er zijn niet veel mensen die dat verdienen. Sam verdient dat en onze ouders, voor de rest is er niemand die dat verdient.

Reacties: