FanFic.nl

De Zilvere Maan

Chapter 2

De toets was een zware last het duurde even voordat ik hem door begon te krijgen. Gelukkig kreeg ik hem wel binnen de tijd af, ik had het gevoel dat er ogen in mijn rug brandden,ik haatte dat gevoel maar durfde dan nooit achterom te kijken. '' goed, leg jullie toetsen maar neer, ik ga ze nakijken en jullie krijgen de uitslag volgende week te horen.' zei mrs Newland. ik pufte het was ook zo'n warme dag, ik kon me al amper concentreren door mijn autisme. ik legde mijn papier op de tafel gelukkig wist ik nog nét op tijd de laatste vraag stiekempjes in te vullen.
Mrs Newland kwam de toetsen ophalen. ''Goed, veel succes met de andere toetsen zet hem op en hopelijk krijgen we goede cijfers binnen want dat is wat we willen zien.'' zei ze nog en keek veel belovend naar de toetsen die ze stiekem al aan het lezen was.
Ik was het niet gewend hoor dat deze rumoerige klas gewoon leerde en ieder hun best deed voor de proefwerk week.
Ik hoorde de bel gaan, zo stond ik op en deed mijn rugzak om mijn rug. Het was lunchtijd lekker in het zonnetje zitten met een boterhammetje en een pakje sap, dat was mijn favoriete moment van de dag.

Als ik een plekje opgezocht had, kwam mijn lunchpakketje tevoorschijn. Doordat ik autisme heb, kan ik erg moeilijk contact leggen met mensen, alleen met de mensen die ik goed ken.
Daardoor dacht iedereen dat ik een gestoorde was en wilden ze liever bij me uit te buurt blijven, dat was nogal discriminerend voor me, gelukkig liep ik bij een psychologe , die mij tips gaf om beter met mijn afwijking om te gaan.
''Mag ik erbij zitten?'' vroeg een zware stem, ik keek op ik zat een beetje in de schaduw omdat het wel 30 graden was en je zo zou kunnen aanbranden. Ik keek op in twee prachtige wit blauwe ogen,
ongelooflijk dat die kleuren bestonden.
Ik schoof wat aan de kant en legde mijn tas voor mijn voeten neer, zo knikte ik langzaam en verlegen.
''Mooi weer hé?'' vroeg de jongen weer, hij bracht een aparte sfeer met zich mee zodat ik er koude rillingen van op mijn rug kreeg. Ik knikte langzaam.
''N--nogal, ik smelt haast weg.'' wist ik er na een tijdje uit te brengen, hij keek er van op want hij wist dat ik nooit praatte, de jongen zat in mijn klas zijn naam was Damen.
''Jij bent Ellie toch ?'' ik kuchte ''Éllis..'' verbeterde ik hem, zo knikte hij. '' oh ja jij bent dat slimme maar toch stille meisje van de klas. ''
Moest ik me nu beledigd voelen ? ik haal mijn schouders op ''dat is wat ze zeggen hé?'' hij grinnikte.
''Ach, ik zie je nog wel in de les hé? ' zo stond hij op, hij zag lijkbleek en had niet eens een tas bij. '' ja vast wel.'' de bel ging zomaar, hij wist al dat de bel zou gaan 10 seconden van tevoren, was dat toeval ? Zo zag ik hoe hij weg liep naar een groepje mensen, die me even aankeken en zo met hem naar binnen verdwenen.

Reacties: