FanFic.nl

Stand Alones

3 The hard choice [Niall Horan]

Ik sta geruisloos op en kleed me aan.
Vandaag is het zover. Simpele kleren en een paar gympen.
Dat is mijn outfit voor vandaag. Snel prop ik wat eten in mijn mond.
Niet te veel, niet te weinig. Precies genoeg.vZonder een sleutel mee te nemen loop ik het huis uit.
Ik zal toch niet meer terug keren. Een briefje laat ik achter.

Ik slik. Het is moeilijk, maar nodig. Een paar mannetjes zijn bereid geweest het voor mij te doen. Geen spoor van mij zal er achter blijven. Niemand zal me kunnen redden.
Met pijn in mijn hart loop ik de oprit af. Nog één maal kijk ik om, ik laat me tranen de vrije loop.
Langzaam loop ik verder. Ik wil het niet, maar het moet. Een plattegrond haal ik uit mijn zak.
Ik zoek naar de juiste plek. Al snel heb ik het gevonden en loop ik er heen.
Diep haal ik adem, dan klop ik aan.
‘Wie daar?’ hoor ik. ‘Het is Niall.’ antwoord ik.
Mijn stem trilt niet. Ik weet dat het moet. De deur gaat open en ik stap de loods in. Een man staat me op te wachten. ‘Kom maar mee.’
Vastberaden loop ik achter hem aan. Hij staat stil bij een tafel.
Ik zie instrumenten liggen. Een pistool, ik slik.
Zoutzuur, om mijn lichaam op te lossen. Een afvalcontainer, om mijn horloge in te gooien. Ik zucht. De man kijkt om. ‘Ben je er klaar voor?’
Ik knik. ‘Doe het snel.’ De man kijkt me aan en knikt langzaam.
Hij fluit en twee mannen komen aan lopen. Ze pakken me ieder bij een arm en houden me stevig vast.
De man pakt het pistool op en strijkt er liefkozend overheen.
‘Jammer dat dit moet Niall.’
Mijn keel is droog, maar ik antwoord. ‘Het is nodig.’
De man knikt weer en richt het pistool. Ik zend een schietgebedje naar boven en staar strak voor me uit. Een knal, brandende pijnen.
De mannen laten me los en ik zak door mijn knieën.
Met veel wilskracht weerhoud ik me ervan om te gillen.
Ik voel me laatste ademhaling over mijn lippen rollen en sluit me ogen.
Het was nodig.

Reacties: