FanFic.nl

I'm not different, I'm a human too [AFGEWERKT]

4. 1 september

Twijfelend kijk ik mijn kast rond. Ik heb geen idee wat ik zou aantrekken. Ik kan natuurlijk niets aantrekken dat verkeerde gedachten wekt, ik zou niet willen dat ze al verkeerde dingen denken vanaf de eerste dag. Ik neem verschillende broeken uit mijn kast om ze vervolgens op mijn bed te gooien omdat ze niet goed zijn. Ook een paar T-shirts moeten er aan geloven en komen op mijn bed terecht. Misschien moet ik het simpel houden, geen kleurrijke rokjes of skinny’s maar een gewone zwarte skinny jeans. En dan nog een simpel wit bloesje, een paar dunne armbandjes en mijn make-up nog. Ik loop naar de badkamer en rommel in mijn make-up tas. Simpele zwarte oogschaduw, oogpotlood en mascara. Ik huppel de trap af naar beneden, neem een appel uit de fruitschaal, loop nog even naar mijn kamer om mijn schoudertas te nemen en loop dan samen met Sam naar de auto. Sam heeft net zijn rijbewijs. Dat is ook goed want anders gaat mam weer klef staan doen als ze met ons mee zou gaan. “Hey, Lot!”� hoor ik als ik in de auto wil stappen. Verbaasd kijk ik in de richting van het geluid. Ik kijk naar het huis naast ons en daar zie ik Bill staan. Tom staat nog half slapend naast hem. Ik zwaai lachend naar Bill “Hey, Bill.”� en stap dan in de auto.***Als ik uit de auto stap, hang ik mijn schoudertas over mijn schouder en loop samen met Sam het grote gebouw in. Iedereen in de schoolgang kijkt naar ons. Angstig laat ik mijn hoofd hangen. Ik neurie zachtjes een liedje om mezelf te kalmeren.
Nevermind what haters say.
Ignore them 'til they fade away.
Amazing they ungreat.
For after all the games I gave away.
Safe to say I paved the way.
For you can't get paid today.
You still be wasting days away.
Nah had I never saved the day.
Consider them my protégé.
How much I think they should pay.
Instead of being gracious.
Vanachter mijn haar kijk ik naar iedereen die mij ook aankijkt. Hun blikken zijn verbaasd, afkeurend en ook bang. 1 meisje lijkt me normaal aan te kijken. Ze heeft ongeveer dezelfde stijl als ik. Ik schrik als ze naar me komt gelopen. “Hey, jij bent nieuw niet?”� Ik knik verbaasd. “Ik zal je het hier een beetje tonen.”� Ze neemt mijn arm vast en trekt me naar een lokaaltje waar een dame achter een balie zit. Ook zij kijkt me vriendelijk aan. Ze zal waarschijnlijk iedereen zo aankijken en die lach duizend keer hebben ingestudeerd. “Dus je bent nieuw hier.”� “Ja, ik ben net naar hier verhuisd.”� antwoord ik ongemakkelijk. “Hier.”� De vrouw duwt een plattegrond en een paar papiertjes in mijn handen. “Kom dat na je lessen terugbrengen.”� Ik knik, stop de papiertjes in mijn tas en word dan weer door het meisje -waarvan ik de naam nog altijd niet weet- meegetrokken. “Welke lessen volg je?”� vraagt ze en trek me nog steeds me tot we buiten op een bankje terecht komen. “Zang, gitaar en samenzang.”� antwoord ik nog voor ze haar vraag helemaal heeft kunnen stellen. “Ik ook!”� gilt ze blij. “Euhm, oké leuk, maar eigenlijk weet ik niet eens je naam.”� zeg ik voorzichtig. “Oh sorry, ik ben Ashley.”� Ik schud haar hand en staar dan even voor me uit. “Hey, meiden.”� Bill komt naast me zitten. “Hey, Bill. Gelukkig verjaardag trouwens.”� Ashley springt recht en geeft Bill 3 zoenen. Geschrokken sla ik mijn hand voor mijn mond. “Het geeft niet.”� stelt Bill me gerust voor ik iets kan zeggen. “Je kon het niet weten.”� Ook ik geef hem 3 zoenen waarna we met z’n drieën naar 1 van de vele lokalen lopen. Ik loop eerst naar de leraar om papier te laten tekenen en ga dan naast Bill achteraan in het lokaal zitten.***Samen met Ashley en Bill loop ik door de gangen. Iedereen kijkt ons na. Ik kan er nog altijd niet tegen, ik wil niet dat ze zo naar me kijken. “Trek het je niet aan. Ze zijn gewoon jaloers.”� Bill slaat een beschermende arm om me heen. Ik lach zwakjes maar voel me toch nog niet op mijn gemak. Ik vind het gewoon beangstigend als mensen zo naar me kijken. Bill en Ashley zijn dat natuurlijk al gewoon, ze gaan hier waarschijnlijk al lang naar school, maar ik ben nieuw hier, dan hebben ze nog meer reden om naar me te kijken. Ik heb nog zo geprobeerd om niet op te vallen en toch kijken ze nog naar me. Kunnen ze niet naar ergens anders kijken ofzo? Naar hun liefje misschien, als ze dat hebben? Zuchtend laat ik mijn hoofd weer hangen, een rustige schooldag zal het waarschijnlijk niet worden. Net nu ik hoopte dat ik vrienden zou kunnen maken. Ik heb al 2 vrienden en nu ik er over nadenk, heb ik niet meer nodig. Natuurlijk wil ik meer mensen leren kennen maar Bill en Ashley zijn echt super leuke mensen, dat weet ik nu al. Zeker de spontaniteit van Ashley vind ik zo leuk aan haar. Misschien, als ik meer met haar omga, zal mijn zelfvertrouwen dan ook vergroten. “Hey, Lot! Kom!”� Bill trekt me een kamer in. Ik kijk verbaasd rond als ik merk dat we in een opnamestudio staan. “Ik moet even iets opnemen.”� Bill wijst naar een bank in de hoek van de opnamestudio. “Je kunt anders even gaan zitten. Dan weet je hoe dit allemaal gaat.”� Ik ga, nog steeds verbaasd, zitten en kijk met grote ogen rond. Nooit gedacht dat ik ooit een opnamestudio langs de binnenkant zou zien. Bill is net een tiental minuutjes aan het zingen als de deur van de opnamestudio opengaat en Tom naar binnenloopt. Pas als hij naast me komt zitten, heeft hij door dat ik er ook ben. “Hey.”� Ik heb geen idee waarom ik verlegen ben. Nadat ik Tom gelukkige verjaardag gewenst heb, kijk ik terug naar Bill die Tom en mij grijnzend aankijkt. Ik haal even mijn schouders op. Bill denkt toch niet dat Tom en ik… Nee, daar komt niks van. Waarschijnlijk is Tom wel een toffe gast maar daar zal het wel bij blijven. Ik heb nu trouwens geen nood aan een vriendje. Ik wil eerst vrienden maken en ervoor zorgen dat ik mee kan volgen met alle lessen. Ik pruts een beetje aan de knoopjes van mijn bloesje terwijl ik gefascineerd naar Bill kijk. Het zou zo geweldig zijn als ik dat ook eens zou kunnen doen. “Lot, kom eens.”� Bill wenkt me vanachter het glas. Geschrokken kijk ik hem aan, alsof ik niet kan geloven dat hij mij roept. “Ja, kom maar.”� Weer wenkt Bill me en deze keer sta ik wel recht en loop ik naar hem toe. Hij zet een koptelefoon op mijn hoofd, neemt mijn heupen vast en leidt me naar de microfoon. “Zing maar.”� zegt Bill. “Wat?”� vraag ik verbaasd, ik kan echt niet geloven dat ik hier nu sta met een koptelefoon op mijn hoofd en niet om naar muziek te luisteren. “Zing gewoon een liedje. Zing het liedje dat je gisteren aan het zingen was of zing een liedje dat je mooi vindt.”� Ik knik even, richt mijn hoofd naar de microfoon en begin zachtjes te zingen.
See me through
No don't hurt me
No don't hurt me
See me through
When the lights go down on the broken hearted
I want to be with you
'cause being with you
Is the same as never growing older

Morning breaks as you awake
Spring may call you have it all
There's no doubt you bring it out

See me through
If it takes all night I will feed the fire
See me through
When the lights go down on the broken hearted
I want to be with you
'cause being with you
Is the same as never growing older

Morning breaks as you awake
Spring may call you have it all
There's no doubt you bring it out
Oh see me through
Als ik de laatste zin gezongen heb, voel ik dat iedereen me aankijkt, ik zie het niet, ik kijk naar de grond, bang dat het niet mooi was. Iemand tilt mijn hoofd op. Ik sluit mijn ogen zodat ik niet kan zien dat niemand het mooi vond. “Lot, doe niet zo. Doe je ogen open.”� Bang open ik mijn ogen. Ze gaan nog meer open als ik de blikken van Tom, Bill en de gast achter de knoppen zie. Ze kijken me geschrokken, verbaasd en glimlachend aan. Nooit gedacht dat die 3 emoties op 1 gezicht konden verschijnen. Een bescheiden lachje vormt zich om mijn lippen. “Was het zo goed?”� “Lot, wees niet zo bescheiden.”� Bill legt zijn arm op mijn schouder en draait me naar hem om. “Je bent echt een fantastische zangeres, iedereen zal dat zeggen. Je moet niet zo onzeker zijn over jezelf. Je hebt een geweldige stem en ik denk dat de mensen hier daar zeker iets mee kunnen doen. Je kunt zo een zangcarrière beginnen. De platenlabels zullen aan je voeten liggen als ze weten hoe goed jij kunt zingen. Ik zeg dit niet zomaar, ik meen het. Iemand als jij verdient een eerlijk iemand en daarom zeg ik dit ook. Zoiets zeg ik niet tegen iedereen. Ik ga al lang naar deze school en niet iedereen geraakt zo ver als jij zal geraken dit jaar. Er zijn veel mensen die talent hebben en jij zeker. Je hebt meer talent dan je zelf misschien wilt geloven.”� Ik krijg bijna tranen in mijn ogen. Als hij dit meent, is hij een echte vriend, mijn eerste échte vriend. Snikkend sla ik mijn armen om hem heen. “Bedankt.”� fluister ik snotterend.***Lachend lopen Bill, Tom, Ashley en ik door de gangen, naar de kantine. Sam heb ik eigenlijk nog niet gezien vandaag. Misschien heeft hij ook al vrienden gemaakt. Als ik op een stoeltje neerplof, check ik voor de zoveelste mijn make-up. Door al mijn gesnotter is hij een beetje uitgelopen en loop ik nu met een paar zwarte strepen op mijn gezicht rond. Met mijn zakdoek veeg ik de viertal strepen weg en bekijk mezelf nog een laatste keer in mijn minispiegeltje. Mijn haar ligt nog goed en mijn make-up ziet er weer toonbaar uit, goed. Ik sta op van mijn stoel en loop samen met Tom naar de zelfbediening. Ik ben niet van plan veel te eten, zoals altijd. Ik neem een klein kommetje, vul het met wat sla, koude erwten, een beetje worteltjes en een stukje brood en loop terug naar het tafeltje waar Bill en Ashley zitten. “Ga jij zo weinig eten?”� vragen Bill en Tom tegelijk. “Ja, ik eet nooit veel.”� antwoord ik grinnikend. “Eindelijk iemand die ook weinig eet.”� Ashley slaat lachend haar arm rond mijn schouder. “Ik eet ook nooit veel en dat vinden zij natuurlijk raar.”� “Ik heb nooit veel gegeten.”� mompel ik en prik met mijn vork in een erwt. “Meestal dwingen mensen mij om te eten omdat ik anders echt niet eet.”� Weer prik ik een paar erwten op mijn vork en stop het vork in mijn mond. De hele tijd kijken Bill en Tom me aan, precies of ze willen controleren dat ik mijn eten wel opeet. Geïrriteerd prop ik een stuk sla in mijn mond en schuif dan mijn kommetje voor me op tafel. “Het is leeg hoor.”� mompel ik kwaad. “Lot, als je zelf zegt dat mensen je dwingen om te eten, dan wil dat toch iets zeggen.”� Bill kijkt me waarschuwend aan en duwt het kommetje terug in mijn richting. Hij heeft waarschijnlijk gezien dat het nog niet leeg is. “Kan ik eraan doen dat ik nooit honger heb?”� Mopperend stop ik de laatste groenten in mijn mond. Ze hebben misschien wel gelijk maar als ik geen honger heb, moet ik toch niet eten. Dan ga ik me alleen maar opgeblazen voelen. Als iedereen gedaan heeft met eten neem ik een flesje water mee en loop dan samen met Ashley naar ons lokaal. We hebben bijna alle lessen samen heb ik net gezien. Spijtig genoeg zijn er 7 uren per week die ik zonder Ashley volg. Dat zal de hel worden want ik denk ook niet dat Bill dan bij me zit. Ik zal het dus alleen moeten doen. “Trek je niets aan van wat de twins zeggen.”� Ashley slaat een arm om me heen. “Ze hebben dat ook bij mij gedaan en nu zijn ze bezorgd om jou. Zij kunnen echt veel eten en ze verstaan het dus ook niet dat mensen geen honger hebben.”� Ik knik dankbaar, loop voor de zoveelste keer naar de leraar om mijn papiertje te laten tekenen en ga dan op de stoel zitten die Ashley voor me vrij gehouden heeft. Opeens wordt iedereen in het lokaal stil wat ik eigenlijk niet snap want de les gaat nog niet beginnen. Ik kijk Ashley vragend aan. “Lila.”� antwoordt ze kortaf en knikt met haar hoofd naar de deur van het lokaal. Daar staat inderdaad een meisje. Platina blond haar, knalrode lippenstift, veel te veel en veel te lichte make-up, kort rokje, lange laarzen en een kort shirtje waar haar borsten bijna uitfloepen. “Diva.”� mompel ik afwijzend. “En slet.”� vult Ashley me aan. Lila heeft me blijkbaar opgemerkt. Ze komt naar me toegelopen. “Dus jij bent die nieuwe.”� zegt ze met een hoog stemmetje. Ik draai met mijn ogen en besteed er geen aandacht aan maar dat is blijkbaar buiten Lila gerekend. “Je moet niet denken dat je beter bent dan mij want ik ben gewoon de beste leerling van deze hele school. Iedereen zegt dat en ze zullen dat blijven zeggen.”� “Tuurlijk, ik geloof je.”� Ik heb geen zin om er meer woorden aan vuil te maken. Zo’n mensen moeten van mij geen aandacht verwachten. Dat is 1 van de weinige ‘mensensoort’ waar ik wel mijn gedacht tegen durf zeggen. “Oh ja, ik heb je al gezien met Tom maar je moet niet denken dat je hem kunt krijgen.”� Lila komt weer voor me staan en slaat haar armen over elkaar. “Tom en ik houden van elkaar. We hadden eergisteren wel ruzie maar die is helemaal opgelost.”� Nu ik haar beter bekijk, lijkt ze wel heel erg op het meisje dat ik eergisteren heb gezien toen ik Tom voor het eerst zag. Toen wist ik wel nog niet dat hij het was. “Tohoom!”� Lila loopt wild zwaaiend en heupwiegend naar de deuropening als Tom met een paar vrienden voorbijloopt. Hij kijkt haar met opgetrokken wenkbrauw aan. “Lila, was ik niet duidelijk genoeg? Het is gedaan.”� zegt hij geërgerd. “Hihi, altijd even grappig.”� Lila slaat giechelend haar armen rond Tom z’n nek en zorgt ervoor dat zijn handen op haar kont terechtkomen. Ik denk dat Tom wel wat hulp kan gebruiken. Ik sta recht en loop naar Tom en Lila toe. “Tommie, kan ik je even spreken?”� vraag ik zo verleidelijk mogelijk. Ik doe dit liever niet, ik wil Tom gewoon als vriend houden maar ik wil hem gewoon helpen. “Sorry, Lila.”� Tom slaat grijnzend een arm om me heen en samen lopen we door de gang tot we uit het zicht zijn van Lila. “Bedankt.”� Tom drukt een vluchtig kusje op mijn wang. “Maar denk niet dat Lila je nu gerust laat. Ze snapt echt niet dat het over is. Nu denkt ze waarschijnlijk dat wij iets hebben en ze gaat je echt het leven zuur maken.”� “Dat kan ik wel aan maar dat ze denkt dat wij iets hebben wordt een probleem.”� Ik staar bedenkelijk voor me uit. “We kunnen toch niet doen alsof.”� Dat zou pas belachelijk zijn. Ik zou het ook niet kunnen. Ik weet niet hoe je van iemand moet houden, tenzij van mijn ouders en broer. Ik heb al gezegd dat ik nog nooit een vriendje heb gehad en dat meen ik ook. Jongens kunnen bijna nooit tot me doordringen, alleen Tom, Bill en Sam hebben dat al kunnen doen. “Het zal niet anders kunnen.”� mompelt Tom. “WAT?!”� roep ik bijna voor het hele gebouw. “Tom, ik weet niet hoe het is om een vriendje te hebben. Ik heb nog nooit een vriendje gehad, laat staan dat ik ooit al verliefd ben geweest.”� “Dat meen je toch niet. Zo’n mooi en lief meisje als jij heeft nog nooit een vriendje gehad?”� Tom streelt zachtjes met zijn handpalm over mijn wang. “Tom?”� vraag ik verbaasd. “Ow, sorry.”� Hij haalt zijn hand weg. “Maar het kan niet anders. Lila zal je zo het minste aandoen. Als ze ziet dat wij ‘oprecht van elkaar houden’ zal ze gaan begrijpen dat het over is.”� “Dan kan het niet anders zeker.”� zucht ik toegevend. “Dan zijn we nu een koppel zeker.”� Tom slaat voorzichtig zijn arm rond mijn middel en leidt me terug naar het lokaal. Iet wat onwennig druk ik een kus op Tom zijn wang en loop dan terug het lokaal in. Nog voor Ashley iets kan vragen leg ik haar het hele verhaal uit. “Zorg er maar voor dat je niet echt van hem gaat houden.”� waarschuwt ze me grinnikend en ontwijkt nog net 1 van mijn schriften. “Zorg jij er maar voor dat die gast daar je vriendje niet wordt.”� Ik knik met mijn hoofd naar de gast die helemaal achteraan in het lokaal zit en al de hele tijd naar Ashley aan het kijken is. “Jacob? Nee.”� Ze schudt ongelovig haar hoofd. “Oh jawel. Vanaf we het lokaal inkwamen, zit hij je al aan te kijken.”� Ashley kijkt blozend naar Jacob die verlegen zijn ogen neerslaat als hij merkt dat Ashley naar hem kijkt. “Zie je wel.”� Ik por Ashley grinnikend in haar zij. “Hij is smoorverliefd. Waarom ga je niet even naar hem toe?”� “Nee!”� roept Ashley geschrokken. “Zal ik even naar hem toe gaan?”� Ik wil net rechtstaan als de leraar met een luide knal de deur toeslaat ten teken dat de les gaat beginnen. “Damn.”� vloek ik binnensmonds. “Denk er niet aan dat nog eens te doen.”� sist Ashley kwaad in mijn oor. “Dat zullen we nog wel zien.”� antwoord ik geniepig.***Tom zijn arm ligt rond mijn middel als we het schoolgebouw uitlopen. Van zodra niemand ons kan zien, haalt Tom zijn arm weg. Zuchtend ga ik op een bankje zitten. Ik vraag me af hoe lang ik dit zal kunnen volhouden. Waarschijnlijk niet lang. Ik leg mijn hoofd op Tom zijn schouder als Lila voorbij loopt en ons vuil aankijkt. Dat ben ik al gewoon dus het verbaasd me niet maar er zit ook jaloezie in haar blik. Weer draai ik met mijn ogen en neem mijn GSM om een sms naar Sam te sturen. Waar zit je? X, Lot “Ik denk niet dat ik het aankan, Tom.”� Ik kijk hem bang aan. Ik ben ook bang, bang dat er iets met me gaat gebeuren. “Lot, alsjeblieft. Ik zou je heel dankbaar zijn als je het zou kunnen volhouden. Je weet niet hoe erg Lila is. De maanden dat ik met haar samen was, waren een hel.”� Aan zijn blik te zien vond hij het echt niet leuk. Misschien moet ik toch volhouden maar niet te lang. “Oké dan.”� geef ik toe en neem mijn GSM uit mijn broekzak. Ben al naar huis. Ik dacht dat je met je vrienden naar huis zou komen. Ik wil je ook komen halen. Bel me maar als ik je moet komen halen. X.Sam “Kan ik met jullie meerijden?”� vraag ik aan Tom. “Sam is al naar huis.”� “Ja, tuurlijk maar…euh…mag…mag…ik je…euh GSM-nummer?”� Tom slaat blozend zijn ogen neer. “Tuurlijk.”� Lachend typ ik mijn nummer in Tom z’n GSM. “Maar eigenlijk gingen Bill en ik met een paar vrienden iets drinken omdat we vandaag verjaren.”� zegt Tom als hij zijn GSM terug in zijn broekzak laat glijden. “En mag ik niet mee?”� vraag ik geschrokken. “Natuurlijk wel. Ashley gaat ook mee.”� Ik zucht opgelucht. Ik dacht even dat ze me niet mee wouden hebben. “Kom, we gaan.”� Tom trekt me recht en leidt me naar zijn auto. Ashley en Bill staan al te wachten. Er staan ook nog een paar andere mensen bij waaronder ook Lila. Tom slaat snel zijn arm weer rond mijn middel en ik doe net hetzelfde. Bill kijkt ons grijnzend aan maar Ashley legt hem fluisterend het verhaal uit en de grijns verdwijnt al snel. “Lila, wat doe je hier?”� Tom loopt kwaad naar Lila toe. Ik loop naar Bill en Ashley. “Nu dacht ik dat ik eens gelijk had.”� moppert Bill. “Dream on, boy.”� Ik sla lachend op zijn schouder en leun tegen de auto. “Maar, Tom, ik ben je vriendin!”� Dat was Lila. “EX-vriendin!”� En dat was Tom. Hij duwt Lila weg en stapt dan in zijn auto. “Komaan mensen!”� We proppen ons op allemaal op de achterbank en zwaaien nog een keer naar Lila die stampvoetend wegloopt. Het rijden duurt niet lang, 10 minuutjes ongeveer. Pas als we uit Tom z’n auto stappen heb ik door dat Jacob er ook bij is. “Hey, Jacob!”� Ik loop naar hem toe en negeer de waarschuwende blik van Ashley. “Oh euh hey.”� Jacob kijkt me even geschrokken aan. “Lot.”� Het is inderdaad niet moeilijk om vrienden te maken. Je moet gewoon zoeken welke mensen verliefd zijn op elkaar en die dan koppelen. Dan zijn die 2 mensen gelukkig en dan heb je er 2 vrienden bij, simpel toch. Of je wordt gewoon vrienden met de vrienden van je vrienden. Duitsland doet me inderdaad goed, mijn zelfvertrouwen is nu zo groot dat ik iedereen aankan, behalve de leerkrachten. Ik word bij Jacob weggetrokken en ik heb zo’n gevoel dat het Ashley is die me wegtrok. En ik heb gelijk. “Je denkt er nog niet aan het hem te vertellen.”� sist ze in mijn oor. Ik antwoord niet maar loop giechelend het café in en plof naast Tom aan een tafeltje. Alsof we al jaren iets hebben, slaat Tom een arm om me heen en ik moet toegeven dat het goed voelt. Er gaat iemand naast me zitten die ik niet ken maar hij ziet er niet mis uit. Hij lijkt een beetje op Jasper, die gast die in mijn klas zat en verliefd op me was. Hij is mooi, dat moet ik toegeven maar ik zit hier wel met Tom z’n arm rond mijn schouder. “Wel Tom, nieuwe chick gescoord?”� Geschrokken kijk ik Tom aan. “Gescoord?”� “Zo ben ik niet meer, Axl. Na Lila weet ik wel beter.”� antwoordt Tom. Die gast heet dus Axl. Dat weten we dan ook weer. Maar hoe zou Tom geweest zijn? Zou hij een player geweest zijn? Geen zin om daar over na te denken. Ook Axl slaat een arm om me heen. Nu zit ik hier tussen 2 jongens die elk een arm om me heen hebben geslagen. Ik moet zeggen dat die arm van Tom veel leuker voelde toen die van Axl er nog niet lag. Met een moeilijke glimlach kijk ik naar Tom in de hoop dat hij snapt dat ik dit niet leuk vind. Ik durf het niet recht in Axl z’n gezicht te zeggen, zoveel zelfvertrouwen heb ik dan ook weer niet. “Sorry,”� fluistert Tom in mijn oor, “Axl is nogal een meisjesverslinder. Hij zal dat wel meer doen.”� “Maar ik vind het niet leuk.”� sis ik kwaad terug. “Zeg dat dan.”� “Durf ik niet.”� Ik sla verlegen mijn ogen neer en probeer het te verbergen door mijn hoofd achter de drankenkaart te verstoppen. “Dan zal ik het wel zeggen maar verpest de sfeer nu niet. Het is mijn verjaardag.”� Ik knik en bekijk nu echt de drankenkaart. “Je moet hier niet naar kijken.”� Tom trekt de kaart uit mijn handen. “Iedereen krijgt champagne.”� “Maar ik ben nog geen 18. Ik verjaar pas volgende maand.”� stribbel ik tegen. Natuurlijk wil ik wel van die champagne drinken maar ik wil hier niet meteen de wet tegenwerken en gaan rebelleren. “Ik zal er wel voor zorgen dat je hier straks met een glas champagne in je hand zit.”� Tom trekt me ietsje dichter tegen zich aan waardoor de arm van Axl een stukje van me afglijdt. Dat voelt al beter maar Axl komt alleen maar dichter bij me zitten en slaat zijn arm nog wat steviger om me heen. Er gaat een rilling door me heen. Ik wil dit totaal niet. 1 arm om me heen, oké, maar 2, liever niet. “Tom.”� fluister ik, de bange ondertoon in mijn stem kan ik spijtig genoeg niet verbergen. Tom is veel te druk bezig met bestellen dat hij het niet eens doorheeft. Vanuit mijn ooghoek kijk naar Axl en bijt op mijn onderlip, waardoor 1 van mijn piercings zachtjes tegen mijn tanden tikt, als ik merk dat Axl met flikkerende ogen terugkijkt. Snel wend ik mijn ogen af en staar naar een punt op tafel. Weer trekt Axl me wat dichter tegen zich aan en weer gaat er een rilling door me heen. “Ik moet naar de wc.”� Ik sta recht en loop naar de deur waar ‘WC’ op staat. Ik voel dat de ogen van iemand me volgen en als ik de deur dicht doe, zie ik dat het Axl z’n ogen zijn. Zuchtend ga ik op het wc-deksel zitten. Wat moet ik hier nu tegen doen? Nu krijg ik positieve aandacht en voelt het aan als negatieve aandacht. Snapt die Axl echt niet dat ik zijn aandacht niet hoef? Na een tijdje loop ik terug de wc uit. Iedereen zit lachend aan tafel met een glas champagne voor zich. Waar ik zat, staat ook een glas. Axl ziet me als eerste. “Kom er terug bij zitten, schatje!”� Oké, dat schatje moest er voor mij niet bij. Voor Tom ook niet blijkbaar. Gelukkig helpt hij me. Hij gaat op de stoel zitten waar ik eerst zat en doet teken dat ik op zijn stoel moet gaan zitten. Ik ga zitten en druk een kort en luchtig kusje op zijn wang ter bedanking. Weer voel ik dat een paar ogen me aankijken maar nu weet ik dat het Axl is. Hij moet niet denken dat ik terugkijk. Voorzichtig nip ik van mijn glas champagne en probeer me in het gesprek van de andere te mengen maar het lukt niet echt. Ik leun dan maar tegen de leuning van mijn stoel en staar een beetje voor me uit. Pas rond 5 uur staat iedereen recht om naar huis te gaan. Ik sta ook recht en voel meteen een arm rond mijn middel. “Je was zo stil, schatje.”� Geschrokken sla ik de arm weg. Door dat ‘schatje’ weet ik dat het Axl is. Nood aan hem heb ik op dit moment even niet. Weer voel ik een arm rond mijn middel maar nu weet ik dat het Tom is. “Laat haar gerust, Axl.”� Tom trekt me bij Axl weg en laat me instappen. Ik trek mijn benen op, sla mijn armen er rond en kijk naar Tom en Axl die bijna ruzie hebben. Ik hoop dat het niet over mij gaat maar ik weet gewoon dat het valse hoop is. Als Axl Tom in z’n gezicht slaat is voor mij de maat vol. Ik spring uit de auto, geef Axl zelf een mep in zijn gezicht en spring dan naast Tom in de auto. “Bedankt maar dat had je echt niet moeten doen.”� zegt Tom terwijl hij de auto start en wegrijdt. “Ik kon je toch niet in elkaar laten slaan door die klootzak?”� Tom antwoordt niet en rijdt met een hoge snelheid over straat. “Kun je niet wat trager rijden?!”� roep ik bang. “Nu niet.”� mompelt Tom en zet zijn voet nog wat harder op de gaspedaal tot hij met gierende banden onze straat inrijdt. Dan pas rijdt hij wat trager tot hij tot stilstand komt op hun oprit. Ik wil uitstappen maar Tom houdt me tegen. “Lot.”� Ik ga terug zitten en kijk Tom aan. “Ik heb al gezegd dat Axl een meisjesverslinder is. Ik wil je voor hem waarschuwen. Ik was vroeger ook zo. Ik zag niet dat ik die meisjes allemaal brak, ik dook met ze in bed en stuurde ze de volgende dag weg. Nu kan ik zien wat echte liefde is. Ik wil niet dat Axl je kwetst, daarvoor ben je teveel voor me gaan betekenen. Ik weet wat Axl doet met meisjes en als hij dat met jou doet, mag je er zeker van zijn dat hij niet lang meer zal leven dus zeg me al hij iets doet wat je niet wil dan zal ik hem een persoonlijk bezoekje brengen om hem te laten zien dat hij je niet zo mag behandelen. Ook al zijn het maar kleine dingen zoals daarstraks die arm rond je schouder, ik wil dat je me zegt wanneer hij iets doet dat je niet wil. Beloof je me dat je dat zult doen?”� Ik knik, verbaasd van zijn verhaal en open de deur van de auto om nu echt uit te stappen. Tom stapt ook uit, neemt zijn gitaar uit de koffer en wil naar binnen lopen maar nu hou ik hem tegen. “Bedankt om me te waarschuwen.”� Ik druk een kus op zijn wang en loop dan naar huis waar mam ongerust op me wacht. Ik heb vrienden gemaakt en ze is al ongerust. Grinnikend om mijn eigen gedachten loop ik naar binnen.***Als ik ’s avonds niet kan slapen, kruip ik uit mijn bed, open mijn raam en ga op de vensterbank zitten. Ik staar voor me uit en trek mijn benen op. Nu pas zie ik dat Tom en Bill een zwembad hebben. Een groot buitenzwembad ligt in hun achtertuin met een zeil over. Ik heb zo het gevoel dat ik daar wel eens zou kunnen inspringen. Ik beschouw Bill, Tom en Ashley nu als vrienden. Ze zijn 1 van de weinige die zich mijn vrienden kunnen noemen maar ze zijn het waard. De vrienden van de twins moet ik nog wat beter leren kennen maar van sommige weet ik al dat ze nooit mijn vrienden zouden kunnen worden, Axl bijvoorbeeld. Hopelijk heeft hij begrepen waarom ik hem sloeg en denkt hij niet dat ik het deed omdat ik van hem hou. Het zijn trouwens de domme mensen die zo’n dingen denken. “Lot?”� Geschrokken kijk ik in de richting van het geluid en zie Bill zitten. Hij zit net hetzelfde als ik, op de vensterbank met zijn benen opgetrokken. Eigenlijk staan onze huizen niet zo ver van elkaar. Ik denk dat er tussen Bill en mijn raam nog geen 3 meter is. “Bill?”� Oké, dat was overbodig maar goed. “Ik kan niet slapen.”� antwoordt Bill en wrijft even in zijn ogen. “Same here.”� grinnik ik. “Ik zit de hele tijd te denken over…”� Even stopt hij en kijkt bedenkelijk voor zich uit. “Over?”� vraag ik nieuwsgierig. Ik weet dat het niet beleefd is om zo nieuwsgierig te zijn, misschien is het iets waar hij echt mee zit. “Ik denk dat ik op jongens val.”� Hij zegt het zo stil dat ik het bijna niet hoor. “Dat is toch niet erg. Sam valt ook op jongens. Mam en pap weten dat wel nog niet maar goed.”� Bill grinnikt maar zijn gezicht gaat al snel terug naar serieus. “Ik denk dat Tom het niet gaat aanvaarden.”� zegt hij voorzichtig en bang. “Dat denk ik niet. Hij zal het volgens mij begrijpen. En als hij het niet begrijpt dan zal ik er wel voor zorgen dat hij het aanvaard. Bill, je moet daar niet mee inzitten. Iedereen heeft toch recht om verliefd te zijn en het doet er toch niet toe of het nu op een jongen of een meisje is. Liefde is het mooiste dat er bestaat, of het nu voor hetzelfde geslacht is of niet.”� Dat lijkt hem een beetje op zijn gemak te stellen. Deze preek heb ik ook bij Sam gebruikt en het helpt echt. “Bedankt, Lot.”� Bill werpt me een kushandje toe. “Maar ik denk dat ik toch ga proberen slapen. Doe jij dat ook maar.”� Ik knik en spring van de vensterbank. Ik sluit mijn raam weer en kruip terug onder mijn deken. Voor ik mijn ogen definitief sluit, kijk ik nog even op mijn GSM om te kijken hoe laat het is maar in plaats van het uur zie ik dat ik een sms heb gekregen. Wie stuurt er mij nu een bericht? Zuchtend leg ik mijn GSM weg, dat berichtje lees ik morgen wel.
http://www.youtube.com/watch?v=gnvvCSvTPyk
http://www.youtube.com/watch?v=qFL_z-WpsC4

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.