Hoofdcategorieën
Home » Overige » een dagboek met verloren gedachten » hoofdstuk 12
een dagboek met verloren gedachten
hoofdstuk 12
20 januari
Gelukkige verjaardag creatief dagboek,
inderdaad, vandaag vier ik mij sweet 17. Misschien klinkt 17 niet echt als een spannende leeftijd maar het duurt nog een jaartje en ik ben volwassen. Ik vraag me af wanneer jij jarig bent. Ben jij jarig als ik je heb gekregen of als je werd gemaakt. Wel bij een baby is het als je het hebt gekregen. Weet je wat. Jij bent jarig als ik een volledig jaar in je heb geschreven. Dan zit je volgends mij helemaal vol en voor je verjaardag krijg je dan een broertje of zusje. Trouwens ik heb je kaft versierd wil je het zien?
Wat denk je? Veel beter, ik weet het. Maar ik moet nu mijn verjaardag gaan vieren. We gaan naar het museum van parijs en ik ben super blij. Een wens die uitkomt. ik wil echt de Mona Lisa in het echt zien maar ik wil ook veel andere dingen zien. Na het museum gaan we gewoon rond stappen in parijs en gaan we alle mooie monumenten zien. De Eiffeltoren, Le Notre Dame,... Ik heb er zo veel zin in. Maar ik moet me nu wel gaan klaarmaken. Oh, niet huilen dagboek, je mag mee hoor. Jippie. Wil je weten wie er nog allemaal mee gaat? Mama, papa, Klarissa, Alexis en Shiva. Maar ik ben bang dat Shiva niet binnen mag in het museum en dat maakt me triest. Ik bedoel ze gaat echt niet alle beelden omver stoten en alle schilderen afkrabben. Nee dat zou ze nooit doen! Shiva is de liefste en braafste hond in de geschiedenis van honden. Maar ja, we zien wel. ik moet nu echt gaan want mama roept me. Dag! Welke dag? Uuuh, woensdag. Waarom? Omdat je zei dag. Ja, eigenlijk waarom zegt iedereen dat eigenlijk. Wel ja, tot later dagboekje van me. X
die avond zit ik aan mijn bureau in mijn dagboek te schrijven alsof ik in een boek schrijf maar dan bedenk ik me dat mijn dagboek geen boek is maar een kunstwerk.
Creatief dagboek,
vandaag was echt fantastisch! ik heb echt prachtige dingen gezien. Van prachtige beeldhouwwerken tot de meest gedetailleerde schilderijen en dan heb ik het nog maar over het museum. De hele stad is eigenlijk een levensgroot kunstwerk. En niet alleen de monumenten. Ook de vele getalenteerde kunstenaars op straat. Opeens is de Mona Lisa maar een meisje op een doek. De stad zelf is het mooiste kunstwerk op zich. Jammer dat we zo weinig op reis gaan. Anders had ik al veel andere culturen gezien. ik wil ook heel graag eens naar Italië. Naar Venetië of Rome. Dat zijn pas kunstwerken. Maar parijs is ook geweldig en ik ben er super blij mee. Wat kan ik zeggen? Beste verjaardag in jaren. En weet je wat nog beter is? Mama heeft in de auto gezegd dat als ik echt wil ik mag stoppen met school tijdens de vakantie. Als ik niet in de auto had gezeten zou ik letterlijk een gat in de lucht gesprongen hebben. Maar ik bleef kalm. Ik heb ja geknikt en vanbinnen zitten gillen. Maar mama heeft wel gezegd dat ik dan een niveau lager moet gaan. Maar dat vind ik niet erg. Waarscheinlijk gaat Klarissa hetzelfde moeten doen want door die coma heeft ze een enorme achterstand gekregen en gaat ze haar jaar waarscheinlijk moeten overdoen en daarom wil ze een niveau zakken maar ik weet niet of haar ouders dat zien zitten. Ik ben echt blij dagboek maar ik maak me wel zorgen om iets. Het gaat om Irene. Vanavond keek ik naar tv en in het nieuws hadden ze het over haar. Ze zeiden dat ze vermist was en dat als iemand haar had gezien ze naar het nummer moesten bellen dat ze toonden of dit moesten melden bij de politie. Ik had haar gezien maar ik heb niet gebeld. Ze hadden ook gezegd dat ik nog maar een paar dagen ervoor was verdwenen en nu al terug was. Ik ga haar niet veraden. Want ik ben zeker dat ze een goedde reden heeft om weggelopen te zijn. Ik vraag me alleen af wat. Morgen ga ik haar opzoeken en kijken wat ik ga doen. Want weglopen lijkt misschien de beste oplossing maar ik weet uit ervaring dat het niet zo leuk is. Tot morgen dagboek en wens me succes XXX
21 januarie
Creatief dagboek,
was het leuk in mijn rugzak. Vandaag was het een spannende dag. Ten eerst ben ik naar Irene gegaan en dat was al heel moeilijk. En ten tweede was mijn rugzak gestolen waardoor ik je bijna kwijt was. Maar laten we niet voorop lopen met ons verhaaltje. Dus ik vertrok vanmorgen al redelijk vroeg. Ik had een fles water en een paar kleinde zakjes chips, die ik niet lustte en van mijn klasgenoten had gekregen, in mijn rugzak gestoken om later aan Irene te geven. Ik besef me nu pas hoeveel haar naam op de mijne lijkt. Dus ik was in het bos en beseffte hoe groot het eigenlijk was. Het was onmogenlijk om Irene hier in te vinden maar plots toen ik net wou terug gaan zag ik een bandenspoor van een fiets. Het van iemand kunnen zijn maar toch besloot ik het te volgen. Helaas was het bandenspoor niet van Irene waardoor ik in de plaats van bij Irene aan de andere kant van het bos kwam. Ik zuchtte en keek in het rond. In de hele verte zag ik wat rook. ik besloot om eens te kijken of er daar niemand zat. Toen ik er aankwam zag ik een kampvuur maar geen Irene. Ik wilde door de omheining stappen maar opeens ging er een alarm af. Ik zag nu pas de sensoren bij het prikkeldraad en wist niet welke kant ik op moest. Ik hoorde gevloek achter me en keek in de ricting van de stem. Irene pakkte vlug al haar spullen en doofde het vuur. Ze trok aan mijn arm en leidde me naar een hut. Vlug deed ze de deur dicht en zette er een stoel voor. Toen keek ze weer naar mij. haar boze blik vertelde me dat ik iets verkeerd had gedaan. Ze hief haar hand op en gaf me een klap in mijn gezicht. Ik viel van het bed waarop ik zat. Ze schopte me in mijn ribben. ik stond recht en wierp me op haar. We vochten en spullen vielen op de grond. We bleven trekken en duwen tot opeens ik gesnik hoorde. Ik liet los en zag Irene op de grond uitbarten in tranen. Ik knielde bij haar neer en greep har vast. "Veraad me niet." zei ze door 2 snikken door. "hey, stop met huilen. Ik ga je niet veraden." Ze keek me aan met haar betraande ogen. Haar wimpers waren nat en lang. Ze had geen mascara nodig om lange wimpers te hebben, ze heeft haar tranen. "Ik ga je niet verraden", herhaalde ik. Ze was bang, enorm bang. ik kende dat gevoel. Ik trok haar recht en ging met haar naar het oude bed waarop we gingen zitten. Z greep me vast, deze keer deed het geen pijn. Het was juist fijn. Ik ben 2 jaar ouder dan haar maar toch zit ik bij haar in de klas. Dit komt omdat ik een jaartje heb moeten blijven zitten. Ze bleef huilen tot ik opeens een sms kreeg van mijn moeder. "Waar ben je?" ik keek op mijn gsm en zag dat het al laat was. "ik zit in het bos met Alexis", antwoorde ik. Irene keek van mij naar mijn gsm. "Zie je. ik ga je niet veraden. Ik weet hoe het voelt om je zoals jouw te voelen. Ik wou ook blijven waar ik zat maar soms zegt je hoofd iets anders dan je hart en moet je hoofd luisteren. Je gevoel heeft het soms ook eens fout", zei ik en stond recht. Ik stapte naar de deur maar juist voor ik wegging draaide ik me om en glimlachtte naar Irene. Daarna ging ik weg en liet haar achter. Ik voel me ene beetje slecht omdat ik haar alleen heb achter gelaten. Ik vraag me af wat ze doet als ze zo alleen is. Morgen ga ik denk ik terug naar haar maar nu ga ik slapen. Aw! Sorry maar Shiva sprong op me. Ze is zo lief maar soms... Wel ja. Tot morgen X
Reacties:
ik wil niet lastig doen maar spannend is met een d
maar dank je x
Wel iris is iris en irene is irene zo moeilijk is het niet hoor
Oke dan 0.0