FanFic.nl

I'm not different, I'm a human too [AFGEWERKT]

11. Het is beter dat...

Ik heb geen idee waarom en hoe maar na een paar maanden begonnen Jasper en ik uit elkaar te groeien. We knuffelden en kusten veel minder en als we sliepen, lagen we elk aan een kant van mijn bed. Hoe het kwam weet ik niet en ik leed er ook onder. Jasper deed alsof er niks aan de hand was. Hij belde wel meer met zijn ouders. Waarover weet ik niet maar hij belde hen heel vaak. We hadden ook heel veel ruzie, toen vond ik troost bij Tom of bij Bill. Ik was het meest te vinden bij Tom, hij is echt een goede vriend. We hadden het ook zo druk met opnemen en zo. We hebben nu een platencontract en we moeten echt hard werken. Jasper snapt dat niet, hij heeft altijd gezegd dat hij blij is voor mij maar daar zag ik nooit iets van, hij was alleen maar jaloers. Ook daarom ging ik naar Tom, hij was, en is nog altijd, een goede steun. Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou doen. Uiteindelijk zijn Jasper en ik uit elkaar gegaan, er was niks anders aan te doen. We zijn nog steeds vrienden, Jasper woont nog altijd bij ons maar we slapen gewoon niet meer in hetzelfde bed. “Gaat het wel met je?”� Ik schrik op uit mijn vele gedachten die tegenwoordig door mijn hoofd spoken. “Ja, het gaat.”� antwoord ik snel op Tom z’n vraag. “Kom je dan?”� Hij steekt zijn hand uit dat ik maar vastpak om me er aan recht te trekken. Ik vind dit eigenlijk maar niks, een eigen ministudio. Ik had liever gewoon alles opgenomen op school maar David wou dat we een eigen studio kregen, net als Bill een eigen studio heeft. Het goede aan niet meer naar die school te gaan is wel dat ik Axl niet meer tegen het lijf loop. Dit wil wel niet zeggen dat hij me met rust laat. Hij heeft ontdekt dat Jasper en ik uit elkaar zijn gegaan en sindsdien stuurt hij me berichtjes en houdt hij niet op met vragen of ik wil afspreken. Dat wil ik totaal niet maar dat snapt Axl niet, hij luistert gewoon niet naar me. Kon ik maar tegen iemand zeggen hoe erg ik onder die aandacht van Axl lijd. Sam is te druk bezig met Bill dus daar moet ik geen steun van verwachten. Ashley heeft het druk met Jacob dus dan blijft er alleen Tom nog over. Ik zal het hem vanavond vertellen, hij kan me wel helpen denk ik, Axl was zijn vriend.***’s Avonds zijn Tom en ik de enige die ‘thuis’ zijn. Met thuis bedoel ik onze studio, bij mam en pap thuis ben ik deze week nog niet geweest. We bellen natuurlijk wel, ik zou dit anders niet overleven. Met Jasper bel ik ook maar minder dan met mijn ouders. Ik loop naar de woonkamer van onze studio en open voorzichtig de deur. Ik heb daarstraks de deurbel gehoord en ik weet niet of het voor Tom was. Ik hoop van niet, mijn gevoelens voor hem zijn sinds Jasper en ik uit elkaar zijn alleen maar gegroeid. Ik kijk naar de zetel waar Tom en nog iemand zitten, een jongen. “Ik weet het niet, Andreas. Ze doet gewoon vriendschappelijk tegen me dus ik denk echt niet dat ze iets voor me voelt.”� hoor ik Tom zeggen, zijn stem klinkt droevig. Zou hij dat nu echt menen, houdt hij van mij? Misschien is dit gewoon toneel, misschien houdt hij helemaal niet van me. Ik zal het wel zien, ik ga hem niet zeggen dat ik ook van hem hou, hij moet het zelf maar ontdekken en dat gaat niet makkelijk zijn. Ik sluit de deur en spring naast Tom in de zetel. “Hey, kan ik je even spreken?”� vraag ik. “Of was je druk bezig?”� Ik wijs naar die Andreas, hij is ook niet mis eigenlijk. Oké, Lot stop!, spreek ik mezelf toe. “Nee, Andreas ging toch net vertrekken.”� Cliché gast, denk ik bij mezelf. Tom loopt even met Andreas mee naar de voordeur en komt dan terug. “Waarover wou je me spreken?”� vraagt hij als hij zich naast me neer laat ploffen. “Jij kent Axl goed?”� begin ik. “Min of meer ja.”� knikt Tom. “Ik word zot van al zijn smsjes, zijn uitnodigingen om af te spreken… Ik word er gewoon zot van, Tom, ik kan er niet meer mee leven.”� Smekend kijk ik hem aan, hopend dat hij snapt waar ik naartoe wil. Ik wil gewoon dat hij met Axl gaat praten, dat is alles. “Ik ga met hem praten.”� Tom staat vastbesloten op maar ik trek hem terug in de zetel. Ik schrik even als hij heel dicht tegen me aan terecht komt maar laat het zo. “Het is veel te laat.”� fluister ik. “Maar ik vind het heel lief van je.”� Ik druk een kus op zijn wang en leun wat tegen hem aan. Mijn hoofd op zijn schouder en mijn hand op zijn been. Zonder het te willen rolt er een stille traan over mijn wang. Ik heb echt geen idee waarom maar het doet goed om eens te kunnen wenen. “Hey, kom eens hier.”� Tom slaat zijn armen om me heen en ik kruip gewillig op zijn schoot. “Ik ga met Axl praten, hij zal je wel gerust laten.”� “Dat weet ik, Tom.”� Ik kijk naar zijn gezicht, het is verschrikkelijk dichtbij. Tom zijn adem blaast zachtjes in mijn gezicht, zijn ogen zijn al half gesloten maar ik wend mijn hoofd af. “Ik ga slapen.”� fluister ik en sta op van Tom z’n schoot. “Lot, wacht nu even.”� probeert Tom nog maar ik ben al de trap opgelopen. Ik ben nog maar net boven of ik zak door mijn benen en donder bijna van de trap. Ik kan me nog net aan de leuning van de trap vasthouden maar dat doet na een tijdje verschrikkelijk veel pijn. “Tom!”� roep ik bang. Ik hang hier zowat te bengelen aan de trapleuning met mijn slechte arm dan nog wel, de arm die ik gebroken had toen Lila me begon af te rammelen. “Tom!”� roep ik nog een keer en deze keer vliegt de deur open. “Lot?!”� roept Tom geschrokken en stormt de trap op. Hij neemt me bij m’n middel en draagt me naar mijn kamer. Daar legt hij me op mijn bed en bekijkt mijn arm. “Doet het veel pijn?”� vraagt hij terwijl hij voorzichtig over mijn huid wrijft. “Ja, heel veel.”� antwoord ik en trek een pijnlijk gezicht als Tom zachtjes op mijn pols duwt. “Ik breng je naar het ziekenhuis.”� Hij trekt me recht en leidt me naar beneden, naar zijn auto. De hele rit naar het ziekenhuis blijft Tom vragen hoe het met mijn pols is en ik blijf maar antwoorden dat het pijn doet en dat is ook zo, het doet vreselijk veel pijn. In het ziekenhuis zelf maken ze een paar foto’s van mijn pols en steken hem dan weer in het gips. Leuk, nu ben ik net van mijn gips af, doen ze er een nieuwe rond. “Nu ga ik er wel mijn naam op schrijven.”� grinnikt Tom als we weer naar zijn auto lopen. De vorige keer had ik iedereen dat verboden omdat ik wou dat hij mooi wit bleef maar nu mag hij wel helemaal volgeschreven worden, het maakt me toch niet uit. Terug in de studio loop ik zo snel mogelijk naar boven, ik wil gaan slapen en liefst zo rap mogelijk. Ik poets mijn tanden, haal mijn make-up eraf en trek mijn T-shirt om te slapen aan. “Ik moet nog iets op je gips schrijven.”� grijnst Tom als ik de badkamer uit kom gelopen. “Oké dan.”� zucht ik toegevend. Ik loop naar mijn kamer, ga op mijn bed zitten en neem een alcoholstift uit mijn nachtkastje. Zorgvuldig tekent Tom een hartje en een muzieknoot op mijn gips en zet er dan ook nog zijn naam onder met 3 kusjes erbij. “Zo.”� zegt hij voldaan. Glimlachend kijk ik hem aan en kijk dan terug naar de gips. De tekening neemt bijna de hele gips in beslach maar het is het waard. “Het is mooi.”� glimlach ik. “Ga nu maar slapen.”� Tom slaat het deken over me heen en drukt voorzichtig een kus op mijn voorhoofd. “Slaapwel.”� “Slaapwel.”� antwoord ik en voel me eigenlijk een klein kind maar dat voelt verdomd goed.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.