FanFic.nl

I'm not different, I'm a human too [AFGEWERKT]

12. Love and an award

Zenuwachtig dartel ik door onze studio. Straks is het onze eerste awarduitreiking en ik snap nog altijd niet waarom we genomineerd zijn. We bestaan nog maar een paar maanden. Volgens mij ben ik diegene die het zenuwachtigs is. De rest zit nog rustig in de zetel en ik ben al een hele dag zenuwachtig. Ik ben ook zo chagrijnig als het maar kan zijn, al van deze morgen. Ik was verschrikkelijk vroeg wakker en dan kwam Sam mijn kamer ook nog eens binnenlopen met het fijne nieuws dat mam en pap er niet bij zullen zijn. Kan het nog beter? Nu dacht ik dat ik aan hen steun zou hebben maar nee, ze moeten ergens naartoe en konden dat niet uitstellen. Tom kwam dan ook nog eens mijn kamer binnengewandeld om een beetje te praten. Op zich was het wel lief, hij wou mijn gedachten verzetten maar na het nieuws van mam en pap wou ik even alleen zijn. Ik weet trouwens nog altijd niet wat ik ga aantrekken. In een kleedje zou ik mij niet goed voelen maar ik denk dat ik toch een kleedje ga dragen. Maar dan wel met een felgekleurde legging eronder, dan heb ik toch iets van mezelf. Het is nu 10 uur en om 7 uur moeten we naar de awarduitreiking vertrekken. Dan heb ik nog tijd om te gaan shoppen. Ik weet het, ik had het eerder moeten doen maar het was zo hectisch de laatste dagen met het opnemen en zo. Misschien wilt er wel iemand mee gaan shoppen. Ik loop naar mijn kamer om mijn schoudertas te nemen en loop dan naar de eerste kamer die ik tegenkom, die van Tom. Ik klop zachtjes op de deur en open de deur na een korte ‘ja’. “Hey.”� zeg ik zacht en ga naast Tom op z’n bed zitten. “Hey.”� krijg ik als antwoord. “Wil je mee gaan shoppen?”� vraag ik en kijk Tom vragend aan. “Ja, tuurlijk. Nu?”� Hij staat recht en rommelt wat in zijn nachtkastje. Met zijn GSM en portefeuille in zijn hand staat hij al aan de deur. “Kom je nog?”� Grinnikend loop ik zijn kamer uit, de studio uit nadat ik naar Ashley en Sam geroepen heb dat ik met Tom ga shoppen. Toch wat onwennig ga ik naast Tom in zijn auto zitten. Na zoveel bijna-kus-momenten blijf ik hopen op een echt-kus-moment. Ik verlang naar Tom en ik kan er niks aan doen. Hij heeft een sterke aantrekkingskracht die ik niet kan beschrijven en ook niet kan negeren. Ergens kun je wel zeggen dat Tom en ik bijna een koppel zijn maar ik wil toch weten of Tom echte oprechte gevoelens voor me heeft. Starend naar buiten met mijn hoofd tegen het venster zit ik naast Tom in de auto. Mijn hand ligt op mijn been en opeens wordt er een hand op het mijne gelegd. Geschrokken kijk ik naar Tom die gewoon voor zich uit blijft kijken. Het voelt wel goed dus laat ik het maar zo. Aangekomen in het stadscentrum zet ik een zonnebril op, hang mijn schoudertas over mijn schouder en stap uit. Het is lang geleden dat ik hier nog geweest ben. Ik kijk glimlachend rond tot ik een hand rond het mijne voel. “Ik ga ervoor zorgen dat jij er vanavond oogverblindend uit zult zien.”� glimlacht Tom. Hij blijft mijn hand vasthouden tot we een winkel binnenlopen en beide naar kleren kijken. Ik zucht even van geluk als ik door de broeken rommel. Dit heb ik zo gemist. Door al dat opnemen is het zo lang geleden dat ik heb kunnen shoppen. “Lot.”� Opeens staat Tom naast me. Ik draai mijn hoofd naar hem om. “Wat vind je van dit.”� Hij houdt een felblauw kleedje vast. Het is vrij simpel, geen versieringen of zo’n dingen. De bandjes zijn ongeveer een centimeter breed en kruisen op de rug. Het lijkt me niet erg lang maar dat is goed, ik hou niet echt van lange kleedjes of rokjes. “Wil je het niet eens passen?”� vraagt Tom. Hij duwt het kleedje al in mijn handen en dropt me in een kleedhokje. Even blijf ik verbaasd naar het kleedje kijken maar trek het dan aan. Het komt tot ongeveer 15 cm boven mijn knieën, de bandjes kruisen inderdaad op mijn rug, de decolleté is diep maar ook niet te diep. Als ik hier nu een legging onder zou dragen… Kritisch bekijk ik mezelf in de spiegel en denk er een legging bij. Het zou er mooi uitzien. “Lot?”� hoor ik Tom vragen. Ik schrik op uit mijn dagdroom en open het kleedhokje. “Wow.”� Tom kijkt me met open mond aan. “Vind je het mooi?”� vraag ik hem en draai me terug om naar de spiegel. Tom legt zijn hoofd op mijn schouder en kijkt via de spiegel in mijn ogen. “Het staat je verschrikkelijk goed.”� fluistert hij in mijn oor. Zijn handen glijden over mijn heupen naar mijn buik. Mijn hart raast aan een snel tempo door mijn borstkas. Misschien is dit het moment. Ik draai me langzaam om naar Tom. Zijn handen verplaatsen zich van mijn buik naar mijn onderrug. Ik laat mijn ogen over zijn gezicht glijden. Ze blijven even hangen bij zijn lippen gaan dan terug naar zijn ogen. Tom buigt zijn hoofd ietsje naar beneden, trekt me zacht tegen zijn lichaam en kijkt me in mijn ogen. Zijn gezicht komt steeds dichter en mijn ogen dwalen weer af naar zijn lippen. Mijn ademhaling wordt onrustig en ook wat zwaarder. Zou dit echt het moment zijn? Is dit het moment waarop Tom en ik niet gestoord worden? Ik leg voorzichtig mijn handen in zijn nek en voor de zoveelste keer kijk ik naar zijn lippen. De lippiercing schittert in het licht dat in het kleedhokje hangt. Nog een paar millimeter en het is gebeurd. Ik verklein het aantal millimeter met de seconde, net als Tom. Ik sluit mijn ogen als ik een paar lippen op de mijne voel. Mijn armen sla ik na een paar seconden steviger rond Tom z’n nek, ga op mijn tippen staan en druk onze lichamen tegen elkaar. Tom tilt me voorzichtig op zodat ik mijn benen rond zijn middel sla en duwt me zacht met mijn rug tegen de wand van het kleedhokje. Zijn handen blijven de hele tijd op mijn onderrug. Na ongeveer een minuut lost Tom mijn lippen. Ik zie tranen in zijn ogen verschijnen maar ik veeg ze weg voor ze over zijn wangen kunnen rollen. “Wat is er?”� vraag ik en veeg weer een traan weg. “Ik kan het niet geloven. Ik heb al zo lang op je gewacht en nu is het eindelijk zover.”� antwoordt hij fluisterend. “Nu kan ik het eindelijk zeggen.”� Hij steunt met zijn voorhoofd tegen het mijne. “Lot, ik hou van je. Met heel mijn hart en meer dan ik zelf misschien wel wil. Je weet niet wat je met me doet door zo lief te zijn. Je bent te perfect voor me. Ik verdien je niet. Ik heb veel te veel meisjes gekwetst en, ook al wil ik het niet, zul je denken dat ik je zal kwetsen. Ik-”� Snel leg ik mijn vinger op zijn lippen. “Shht,”� fluister ik, “ik denk helemaal niet dat je me gaat kwetsen. Je verdient me wel, misschien denk je van niet maar ik verlang naar je en ik kan er niet aan doen. Ik hou van je, Tom en als jij denkt dat je me niet verdient zal ik er niks aan kunnen doen dat ik me depressief ga voelen.”� Een glimlach verschijnt op Tom z’n gezicht. “Ik hou zoveel van je.”� fluistert hij voor hij zijn lippen een tweede keer op de mijne drukt.***Nu Tom z’n arm rond mijn middel ligt, besef ik het echt, hij houdt van me en ik hou van hem. Het eerste koppel binnen Midnight River is geboren. Oké, het zal ook maar bij 1 koppel blijven tenzij Sam opeens Bill laat vallen en voor Ashley zou vallen maar Ashley heeft Jacob dus die gaat ook niks voor Sam voelen. Wat onze fans hiervan gaan zeggen? Ik heb geen idee maar dat interesseert me niet. Ik vind mijn liefde voor Tom veel belangrijker dan de reacties van onze fans of van de paparazzi. Nu zullen we ook wel achtervolgd worden door paparazzi. Natuurlijk was dat vroeger ook al zo maar nu zal het waarschijnlijk erger zijn. Tom haalt me weg uit mijn gedachten door me een juwelierswinkel in te trekken. “Kies maar iets.”� glimlacht hij. “Zie het als een cadeautje.”� “Tom, ik-”� wil ik tegenstribbelen maar Tom drukt een kus op mijn lippen. “Nu kan ik je zo doen zwijgen.”� fluistert hij met een gelukzalige glimlach. “Maar kies gewoon iets. Maakt niet uit hoeveel het kost.”� Onwennig kijk ik de juwelierswinkel rond. Er zijn hier zo veel dingen die ik zou willen maar ik wil niet dat Tom veel geld aan me uitgeeft. Een armband wil ik misschien wel. Nieuwsgierig bekijk ik alle armbanden. Uiteindelijk neem ik voorzichtig een klein armbandje. Het bestaat uit afwisselend een hartje, een sterretje en een maan. “Vind je dit mooi?”� Ik schrik even door Tom zijn armen rond mijn middel. Ik moet er nog aan wennen dat ik nu een vriendje heb. Het is mijn tweede vriendje en ik moet er echt nog altijd aan wennen. “Ja, maar ik weet niet hoeveel het kost.”� antwoord ik en wil het prijskaartje bekijken maar Tom neemt het armbandje uit mijn handen en loopt er mee naar de verkoper. Nog geen minuut later staat Tom weer naast me om het armbandje rond mijn arm te hangen. “Ik doe het nooit meer uit.”� fluister ik terwijl ik mijn arm bekijk. Als we de juwelier weer uitlopen flitst er een fototoestel in mijn gezicht. Ik werp de fotograaf een kwade blik toe en loop dan met Tom terug naar zijn auto. De hele weg terug naar de studio ligt mijn hoofd op Tom z’n schouder en hebben we elkaars hand vast. Ik neem een snoepje uit het doosje dat vooraan in de auto staat en steek het lachend in Tom z’n mond als hij er om smeekt. Aangekomen bij de studio stap ik met al mijn zakken met kleren uit de auto. Tom wilt zijn arm om mijn middel slaan maar ik kijk hem even aan. “Mogen ze het weten?”� “Waarom niet? Ik ben niet van plan het verborgen te houden.”� antwoordt hij. “Ik zou het trouwens niet kunnen. Ik hou teveel van je om het niet te laten zien.”� Glimlachend leg ik zijn arm terug rond mijn middel en loop de studio in. Ashley zit onderuitgezakt in de zetel met iemand te bellen, Jacob waarschijnlijk. Sam staat in de keuken. Ashley is de eerste die Tom zijn arm rond mijn middel opmerkt. Ze legt haar GSM weg en komt naar me toe gelopen. Mijn gegiechel zegt genoeg dus trekt Ashley me al snel mee naar haar kamer. Ik voel dat Tom me blijft nakijken en kan nog een giechel niet onderdrukken. “Kom, vertel.”� Ashley zit stuiterend op haar bed en kijkt me nieuwsgierig aan. Met een gelukzalige glimlach laat ik me op Ashley haar bed vallen maar zeg nog niks. Ashley moet niet alle details weten. “Vertel nuhuuu!”� stuitert Ashley ongeduldig. Weer giechel ik en zeg nog steeds niets. “Lohoooot! Ik wil het weteeheen.”� zaagt Ashley en dwingt me haar aan te kijken. “Tom z’n arm ligt niet zomaar rond jouw middel.”� “Oké, oké.”� geef ik dan maar toe. “Ik was een kleedje aan het passen, Tom kwam het kleedhokje binnen, ik draaide me naar hem om en de rest kun je wel raden.”� “In het kleedhokje?”� Ashley kijkt me ongelovig aan maar ik knik. Ze gilt even luid en werpt zich dan op mijn om me een stevige knuffel te geven. Een geklop op de deur maakt een einde aan onze knuffel. “Komen de dames eten?”� Tom piept met zijn hoofd vanachter de deur en kijkt eigenlijk meer naar mij dan naar Ashley. Ashley loopt giechelend de kamer uit en laat Tom en mij dus alleen achter. Verlegen sta ik op van het bed en loop langs Tom de kamer uit maar Tom trekt me tegen zijn lichaam. “Je moet niet verlegen zijn.”� fluistert hij lief in mijn oor. “Ik hou van je en dat zal de komende jaren niet veranderen. Ik hoop zelfs dat dat de rest van mijn leven niet zal veranderen.”� Glimlachend leg ik mijn handen in zijn nek en druk onze lippen tegen elkaar. Dit is onze derde kus en hij voelt nog altijd als de eerste. Het is een even voorzichtige kus als de eerste. “Hey, flikflooien doe je niet op de gang! Daar bestaan kamers voor.”� roept de stem van Ashley en de bulderlach van Sam komt er luid achteraan. “Ik denk dat we best naar beneden gaan.”� grinnikt Tom. “Straks gaan ze nog verkeerde dingen denken.”� Ik draai met mijn ogen en loop dan achter Tom naar de keuken waar Sam me met een veelbetekenende blik aankijkt. “Geen details.”� fluister ik als ik hem voorbij loop en plof op de stoel naast die van Tom. Deze kijkt me glimlachend aan maar eigenlijk kijk ik niet echt terug. Ik stort me meteen op de spaghetti die Sam gemaakt heeft. Sam maakt de beste spaghetti die er bestaat en dat zul je ook zien aan de hoeveelheid die ik eet. Normaal eet ik niet veel maar van deze spaghetti eet ik echt veel. De hele tijd heb ik het gevoel dat Tom naar me kijkt. Als ik Tom opeens aankijk, slaat hij betrapt zijn ogen neer. Geruststellend leg ik mijn hand op zijn been. Hij is zo schattig als hij bloost. Na het eten help ik de tafel opruimen en zeg dan dat ik de afwas wel zal doen. “Ik help wel.”� zegt Tom met een onschuldig gezicht. “Kom Sam, we laten hen best alleen.”� Ashley trekt Sam de keuken uit en sluit de deur. Van zodra de deur dicht is, slaat Tom zijn armen om me heen. “Afwassen.”� herinner ik hem en met tegenzin laat hij me los. Ik laat de afwasbak vollopen en doe er wat afwasmiddel bij. Ik kan het niet laten wat van het schuim naar Tom te blazen. Grinnikend slaat Tom zijn armen rond mijn middel terwijl ik de potten en pannen begin af te wassen. “Tom, je zou helpen.”� zeg ik lachend en schrob de laatste restjes tomatensaus uit de pot. “Straks.”� mompelt Tom en laat als antwoord zijn neus en lippen mijn nek strelen. Ik zet de laatste pan in het afdruiprek en draai me om. Tom kijkt me half grijnzend aan. Ik streel met mijn vinger langs zijn kaaklijn en druk even mijn lippen op de zijne. “Afdrogen.”� Grinnikend gooi ik hem de handdoek toe en loop de keuken uit.***Ik laat de laatste druppels uit de douche lopen, wikkel me in een handdoek en loop naar mijn kamer. Op de gang kom ik Tom tegen. Sinds ik hem heb laten afdrogen negeert hij me maar ik merk wel dat hij het er moeilijk mee heeft. Nu ook trouwens, hij probeert me niet aan te kijken maar als ik hem voorbij ben gelopen voel ik zijn ogen in mijn rug. “Het lukt je niet, liefje!”� roep ik hem toe voor ik mijn kamer inloop. Ik wil me net beginnen afdrogen maar mijn deur vliegt open. “Ik hou teveel van je om je te negeren.”� fluistert de stem van Tom in mijn oor. “Doe het dan niet.”� fluister ik terug. Mijn ademhaling wordt onregelmatig als Tom zijn handen op mijn heupen legt en zijn lippen mijn nek laat bekoren. Hij drukt zijn borst tegen mijn rug. Zijn warme ademhaling strijkt langs de haartjes in mijn nek. Hij dwingt me zacht me om te draaien en kijkt me een lange tijd aan. Volgens mij is dit een droom. Straks word ik wakker en heb ik Tom helemaal niet gekust. Hij is zo mooi, zo perfect. Ik heb niks op hem aan te merken. Hij is ook zo voorzichtig, alsof ik van porselein ben. Natuurlijk weet hij dat hij mijn eerste echte vriendje is en daarom zal hij zo voorzichtig zijn, dat vind ik helemaal niet erg. Ik wil alles op z’n tijd doen. Niet te snel gaan op sommige gebieden. Ik geef toe dat ik het nog nooit gedaan heb en daar wil ik ook zo lang mee wachten tot ik de ware gevonden heb. Of dat Tom is, weet ik nog niet. Dat zal de toekomst moeten uitwijzen. “Je bent zo mooi.”� Tom legt zijn hand in mijn hals, het is warm. Ik check even of mijn handdoek nog goed zit, hij zit nog goed. In 1 sprong zit ik op Tom z’n middel. Mijn handdoek doet wel een beetje vervelend maar daar trek ik me niks van aan. Weer lijkt het op onze eerste kus, er gaat zoveel aan vooraf. Ik denk dat we hier al 5 minuten staan. Voorzichtig trekt Tom me iets dichter tegen zich aan voor hij zijn lippen op de mijne drukt. 1 van mijn piercings tikt tegen zijn lippiercing als ik langzaam zijn mond open met mijn tong. “Ik moet me klaarmaken.”� fluister ik als Tom me zachtjes loslaat. “Doe maar, ik kan niet wachten om het resultaat te zien.”� Tom drukt zijn lippen nog even op mijn wang en loopt dan de kamer uit. Langzaam droog ik me af, trek ondergoed en een trainingsbroek aan en loop met mijn haardroger en stijltang terug naar de badkamer. Sam staat voor de spiegel met zijn haar te prutsen. “Ah, dat heb ik nodig.”� Hij grist de stijltang uit mijn handen en steekt ze in het stopcontact. Ik haal even mijn schouders op en duw Sam een beetje opzij zodat ik mijn haren kan drogen. Na een half uurtje loop ik terug naar mijn kamer. Als ik voorbij Tom z’n kamer loop, hoor ik zijn zingende stem. Ik blijf even luisteren en besef dan dat afluisteren niet echt beleefd is dus loop ik verder naar mijn kamer. Zo voorzichtig mogelijk trek ik mijn kleedje aan. Ik trek ook nog een donkerblauwe legging aan. Twijfelend kijk ik naar mijn schoenen. Zin om pumps te dragen heb ik niet, dan maar zwarte sneakers. Nog even een ketting en de armband die ik van Tom gekregen heb aandoen. Met knikkende knieën bekijk ik mezelf in de spiegel. Mijn zwarte haren sluik over mijn schouders, mijn pony half voor mijn ogen, felblauw kleedje, donkerblauwe legging, zwarte sneakers, zilveren ketting en een zilveren armbandje. Ik zie er goed uit, al zeg ik het zelf. Nu nog hopen dat die rode loper goed verloopt. “Lot!”� roept de stem van Sam. “Wil je even komen!”� Ik werp nog een laatste blik in de spiegel en huppel dan naar de kamer van Sam. “Wat scheelt er, broertje?”� vraag ik glimlachend. “Ik weet niet wat ik moet aantrekken.”� Sam staat twijfelend voor zijn kleerkast. Ik bekijk even al zijn kleren en neem er dan een paar dingen uit. “Hier, aantrekken.”� Ik gooi een donkerblauwe skinny jeans naar zijn hoofd en bekijk dan zijn T-shirts. “Zwart of niet?”� vraag ik over mijn schouder. “Liever niet.”� antwoordt Sam terwijl hij zijn broek aantrekt. “Hier, probeer dit eens.”� Ik gooi een donkerpaars T-shirt naar hem. “Bill gaat gek worden als hij je hier in ziet.”� grinnik ik nog voor ik de kamer uitloop. “Zorg jij maar dat Tom niet gek wordt als hij je ziet!”� werpt Sam terug. Hoofdschuddend loop ik naar Tom z’n kamer. Nog steeds hoor ik zijn zingende stem. Ik kan het toch niet laten om naar zijn stem te luisteren, ze is zo prachtig. Glimlachend tik ik met mijn vinger tegen het hout van de deur. De zingende stem houdt meteen op en de deur gaat langzaam open. Ik leun tegen de deurpost. “Je hebt een mooie stem.”� fluister ik. Ik loop de kamer in en plof me op het bed. Het ligt vol met shirts en broeken. “Bill komt nog naar hier. Hij zou me helpen met kleren uitzoeken.”� zegt Tom als hij me ziet kijken. “Ik heb geen idee wat ik moet aandoen.”� Zijn ogen glijden over me heen en nemen mijn lichaam in zich op. “Je ziet er fantastisch uit.”� fluistert hij en komt naast me op de bedrand zitten. “Dankje.”� fluister ik verlegen terug. “Wanneer komt Bill trouwens?”� vraag ik dan weer duidelijk. “Ik weet het niet. Hij zei dat het niet lang meer zou duren.”� antwoordt Tom. Hij komt achter me zitten, slaat zijn armen om me heen, trekt me met mijn rug tegen zijn borst en drukt een kus op mijn schouder. “Weet hij het al van ons?”� Ik draai me om en kijk Tom vragend aan. “Is er wel een ons?”� fluistert hij vragend. “Wil je niet dat er een ons is?”� Ongemakkelijk kijk ik hem aan. “Natuurlijk wil ik dat maar ik ben gewoon niet zeker of je me wel als vriend wilt. Ik weet dat ik vroeger heel erg grof was met meisjes, daar heb ik dan ook spijt van.”� “Tom, stop nu eens.”� lach ik en leg mijn vinger op zijn lippen. “Je hebt dit al een paar keer gezegd en elke keer je dit zegt, maakt het geen verschil voor mijn gevoel voor jou. Ik hou al lang van je maar ik durfde het nooit te zeggen. Natuurlijk waren er die bijna-kus-momenten maar door het voorval in het kleedhokje deze voormiddag wil ik altijd bij je blijven. Ik weet dat je vroeger een player was en dat je vriendinnen had voor de seks maar ik zie dat je veranderd bent, dat heeft Bill me ook verteld. Ik zeg niet dat je er fier op moet zijn of dat je niet mag veranderen. Ik zou echt willen dat je verandert maar je bent al heel erg veranderd en dat vind ik toch al iets heel belangrijk. Ik hou van de Tom die ik nu ken, niet van de player-Tom. Knoop dat alsjeblieft in je oren. Ik zou het niet aankunnen nu al gekwetst te worden. Ik heb ergens het gevoel dat ik voor de rest van mijn leven maar 1 relatie meer wil, een relatie met jou en met niemand anders.”� “Meen je dat nu?”� vraagt Tom lichtjes snikkend. Ik buig naar zijn oor, fluister “Vanuit de grond van mijn hart.”� en druk een kusje net onder zijn oor. In 1 zwaai lig ik onder Tom die me grijnzend aankijkt. “Dan mag iedereen het weten.”� Hij drukt kusjes in mijn nek en blijft dan net boven mijn gezicht hangen. “Mevrouw Kaulitz.”� “Dat nu ook weer niet meteen.”� zeg ik serieus. “Ooit zal ik het kunnen zeggen.”� fluistert Tom. Zijn lippen raken onbewust de mijne. “Eindelijk.”� hoor ik iemand zuchten als Tom zijn lippen liefdevol op de mijne drukt. Geschrokken kijk ik over Tom z’n schouder naar Bill die in de deuropening staat. “Het werd tijd hoor.”� grinnikt hij en komt de kamer ingelopen. Tom kruipt van me af. “Sorry.”� lipt hij met een verontschuldigend gezicht. “Geeft niet.”� stel ik hem gerust en kom ook recht van de matras die nog steeds bezaait is met T-shirts en broeken. “Lot!”� Sam zijn hoofd verschijnt vanachter de deur. Zijn blik veranderd meteen als hij Bill ziet. Zijn ogen worden liever, verliefder. “Ja, Sam.”� grinnik ik en trek mijn broer de kamer uit. “Wat denk je?”� Hij draait een pirouette en kijkt me dan afwachtend aan. “Ik vind het leuk. Houden zo. Maar trek schoenen aan.”� Lachend loop ik de kamer van Tom weer in waar Tom in alleen een boxer rond staat te kijken. “Oei, sorry.”� Ik sluit grijnzend mijn ogen en loop tastend naar Tom toe. “Je moet je ogen niet toe doen.”� fluistert deze als ik zijn armen om me heen voel. “Ik zie er goed uit.”� Grijnzend open ik mijn ogen. “Je weet het dan toch.”� zeg ik lachend. “Kom, Tom, aantrekken.”� Bill gooit een broek en T-shirt naar Tom z’n hoofd. Met tegenzin laat Tom me los. “Geeft niet, ik ga mijn make-up uitzoeken.”� Ik huppel de kamer uit naar de badkamer waar ook Sam bezig is met zijn make-up. Even kijk ik naar al mijn verschillende kleuren oogschaduw en ga dan toch voor zwart, net als Sam. Lijntje onder mijn ogen, oogschaduw, mascara en een beetje poederfoundation. Neuriën huppel ik terug naar de kamer van Tom waar Tom ondertussen al een broek en T-shirt aanheeft. “En? Hoe vind je het?”� vraagt hij. Grijnzend loop ik naar hem toe en fluister in zijn oor “Je bent oogverblindend.”� “Ik laat jullie wel alleen.”� hoor ik Bill zeggen en even later valt de deur in het slot. “En toen waren we weer alleen.”� grijnst Tom en weer zit ik met 1 sprong rond zijn middel. Nu druk ik veel sneller mijn lippen op de zijne. Nu Tom gezegd heeft dat hij wel degelijk oprecht van me houdt, wil ik hem de hele tijd bij me hebben. Ik voel de klink van de deur in mijn onderrug duwen als Tom me tegen de deur drukt en iet wat dwingend zijn tong tegen mijn lippen drukt. Ik grijp met mijn handen in zijn dreads als Tom me nog dichter tegen de deur duwt. Ik slaak even een gesmoord gilletje als ik de klink voel bewegen. “Hou jullie seksuele activiteiten voor een andere keer.”� grinnikt de stem van Sam. “We moeten vertrekken.”� Ik laat Tom met tegenzin los en loop achter Sam naar beneden. Pas na een paar minuten komt Tom naar beneden. “Waar zat je?”� vraag ik fluisterend als we naar buiten lopen en in de limo stappen. “Ik moest nog iets nemen.”� antwoordt hij en slaat een arm om me heen. Bedenkelijk kijk ik hem aan. Moet ik hem wel geloven? Ik weet het niet, misschien is hij toch nog steeds een player. Hij was ook wel dwingender dan anders daarstraks dus misschien… Ik hoop dat dit niet waar is, ik wil nog niet verder gaan en ik hoop dat Tom dat begrijpt. “Lot, ik ben veranderd. Ik moest echt nog iets nemen.”� fluistert Tom in mijn oor alsof hij mijn gedachten kan lezen. “Ik weet niet of ik je kan geloven, Tom.”� geef ik onzeker toe. “Dan zal ik het je nu maar al geven zeker.”� zucht hij en haalt iets uit zijn broekzak. Niemand let op ons. Sam zit tegen Bill aangeleund en Ashley heeft Jacob, die speciaal van vakantie is teruggekomen, tegen de leuning van de zetel geklemd. Jacob smeekt om genade maar daar heeft Ashley geen oor naar, zoals altijd. Ik focus me weer op Tom. “Ik wou het je pas later geven.”� Hij opent zijn hand. 1 van mijn kettingen ligt in zijn handpalm. Het is een lange zwarte ketting met een groot rood hart eraan. “Tom, dat is mijn ketting.”� “Weet ik.”� zucht hij vermoeid. “Dit heb ik er in laten graveren.”� Hij draait het hart dat aan de ketting hangt om. Even sla ik mijn hand voor mijn mond. Ich liebe dich für immer, staat er in de achterkant gegraveerd. “Ik had gehoopt dat je het ooit zou zien staan en dan zou inzien dat ik van je hou maar door het kleedhokincident weet ik al dat je van me houdt en geef ik het je nu gewoon als een cadeau.”� Tom hangt de ketting rond mijn nek. Het rood past totaal niet bij de felblauwe kleur van mijn kleedje maar ik ben niet van plan die ketting uit te doen. Mijn zilveren ketting doe ik uit en leg ik weg. Ik ga grijnzend op Tom z’n schoot zitten met mijn gezicht naar hem toe, leg mijn handen in zijn nek en trek zijn hoofd naar me toe. “Bedankt.”� fluister ik in zijn oor. Ik plant mijn lippen op de huid van zijn nek en drukt natte kusjes tot net onder zijn lippen. “Je bent een schatje.”� fluister ik en druk mijn lippen weer op zijn huid. Ik voel zijn handen op mijn heupen en zijn adem in mijn nek als ik mijn lippen weer naar zijn nek verplaats. Een korte kreun ontsnapt uit zijn mond als ik mijn tanden in zijn oorlel zet. Ik stop als ik gillende meisjes hoor, beseffend dat de fans er ook nog zijn en dat ze onze relatie misschien afkeuren. Als voorlaatste stap ik uit de limo en word bedolven onder flitsen van fototoestellen. Ik voel een hand in de mijne en kijk glimlachend opzij. Tom z’n gezicht straalt als ik zijn hand wat steviger vastpak. Samen met de rest lopen we over het rode tapijt. Af en toe zet ik mijn krabbel op een papiertje dat fans me toesteken of pauzeer ik voor een fototoestel. Tom blijft de hele tijd in mijn buurt en als hij kan legt hij zijn arm rond mijn middel. Zelfs tijdens een mini-interview ligt zijn arm rond mijn middel. De glimlach is niet weg te slaan van Tom z’n gezicht. Ook niet als hij me backstage tegen zich aantrekt, zijn handen op mijn onderrug legt en voor 1 van de camera’s die er staan me zachtjes op mijn lippen kust. Zijn lippen overmeesteren me en even later ga ik helemaal op in de kus door mijn armen stevig rond Tom zijn nek te slaan en me tegen zijn lichaam te drukken. Ik giechel als Tom met zijn tong een natte lijn maakt in mijn nek en dan zijn tanden even in mijn schouder zet. “Ich liebe dich.”� fluistert Tom in mijn oor en tilt me, totaal onverwacht, op. Met 1 hand onder mijn oksels en zijn andere hand in mijn knieholtes draagt hij me naar onze kleedkamer. “TOM!!”� gil ik geschrokken en sla mijn armen nog steviger rond zijn nek. “Ik moet toch oefenen voor als we gaan trouwen.”� zegt hij zo serieus dat ik het nog geloof ook. Natuurlijk hou ik van Tom maar trouwen zit er bij mij toch niet direct in hoor. Ooit wil ik wel trouwen, al dan niet met Tom, maar nu nog niet hoor. Daar ben ik nog veel te jong voor. Tom is wel een jaar ouder maar dat is nog altijd jong. “Grapje.”� fluistert Tom in mijn oor als hij me in de zetel van onze kleedkamer legt en voorzichtig op me gaat liggen. “Ik hoop het.”� antwoord ik. Tom kijkt me geschrokken aan. “Liefje, ik bedoel dat ik nog niet klaar ben om te trouwen. Als je het binnen een paar jaar nog eens zou vragen zou ik ja zeggen maar nu nog niet. We zijn nog te jong om te trouwen. En we zijn ook nog maar vanaf vandaag samen.”� Dat stelt hem blijkbaar wat gerust. “Ooit zal ik het vragen.”� grijnst hij en zet zijn lippen weer vast in mijn nek. Genietend sluit ik mijn ogen maar schrik op als de deur van onze kleedkamer opeens openvliegt. Als ik merk dat er een cameraman mét camera en 1 van de mensen die de show presenteren in de deuropening staan, kruip ik snel vanonder Tom en ga normaal in de zetel zitten. Ze mogen dan wel al weten dat Tom en ik een relatie hebben, zo’n positie is nu ook weer niet hetgeen fans willen zien. Ze zullen al genoeg negatieve reacties geven. De presentator praat tegen de camera en terwijl loopt hij naar de zetel waar Tom en ik in zitten. Ik kruip wat dichter tegen Tom aan zodat de presentator naast me kan komen zitten en ons meteen een hele waslijst vragen kan stellen. Op de meeste vragen antwoordt Tom, zoals gewoonlijk maar als de vragen meer naar mij gericht worden, geef ik toch zelf antwoord. “En Lot, hoe denk je dat de fans zullen reageren?”� “Ik heb geen idee maar ik hoop dat ze het zullen accepteren.”� antwoord ik in de micro. “Ik hou oprecht van Tom, het heeft lang geduurd voor we echt een koppel werden maar ik denk wel dat fans de chemie tussen ons opmerkten. Daarom denk ik wel dat ze het zullen aanvaarden en nog altijd van onze muziek zullen blijven houden. Liefde is trouwens de beste inspiratie voor nieuwe songs dus binnenkort zal er zeker een nieuwe single in de winkel liggen.”� Dat laatste is vrij normaal want de volgende single is al bepaald en die komt binnen 2 weken in de winkelrekken te liggen. Ik voel Tom zijn arm terug rond mijn middel en zijn hand op mijn kont als hij ietsje naar me toebuigt om te antwoorden op een vraag van de presentator.***Met een stukje abstracte kunst in mijn handen loop ik onze studio terug in. Ik besefte eigenlijk niet dat we wonnen toen ze onze naam in de micro riepen. Ik bleef maar voor me uitstaren tot Tom me optilde en naar het podium droeg. Ik moest dan ook nog een kleine speech geven en dat ging echt niet meer dus heb ik de micro maar aan Sam gegeven. Hij kon gelukkig nog iets zinnigs zeggen. Ik kon alleen maar voor me uitstaren en ervoor zorgen dat mijn make-up niet zou uitlopen door mijn tranen. Uiteindelijk heb ik toch mijn tranen kunnen binnenhouden maar ik denk toch dat ik straks een paar traantjes zal laten. Tranen van geluk, uiteraard. Onze award zet ik in de leefruimte op de kast en strompel al half slapend naar de badkamer waar ik mijn kleedje en legging uittrek en een T-shirt over mijn hoofd trek. Ik ben veel te moe om mijn tanden te poetsen, mijn make-up haal ik wel van mijn gezicht. Als ik daar mee ga slapen, sta ik morgen op met zwarte strepen op mijn gezicht. En dat is wel het laatste dat ik wil. Ik kam nog even door mijn haar en terwijl ik dat aan het doen ben, gaat de deur open en komt Tom de badkamer ingelopen. Zijn armen worden rond mijn middel gevlochten. Ik leg mijn borstel weg en kijk naar hem via de spiegel. Hij is zo mooi, zo perfect. Met gesloten ogen leun ik met mijn hoofd tegen zijn borst. “Ik ga slapen.”� deel ik na een paar minuten mee. “Kom je niet bij mij slapen?”� vraagt Tom met een onschuldige grijns. “Tom, je hebt een eenpersoonsbed.”� merk ik op. “Ik wil niet uit bed vallen als ik slaap.”� “Jij hebt toch een tweepersoonsbed?”� Tom trekt een pruillipje dat me meteen overtuigt. Als hij zielig gaat doen, ben ik meteen overtuigd. Eigenlijk wil ik ook niet meer alleen in bed liggen. Ik heb lang genoeg gewacht op het moment waarop ik Tom z’n armen om me heen kon voelen dus ga ik er dubbel en dik van genieten. “Maar wat als ze ons morgen vinden?”� vraag ik onzeker. “Ze zullen verkeerde dingen gaan denken.”� “Niemand zal ons zo vinden. Sam is bij Bill in zijn studio en Ashley is bij Jacob gaan slapen. En nog iets, wat maakt het uit dat ze ons morgen samen in bed zullen vinden. Daar is toch niks mis mee?”� “Ja, dat is wel waar.”� mompel ik. Hij heeft ook altijd een argument. “Ik wacht op je.”� fluister ik nog voor ik de badkamer uitloop, naar mijn kamer. Ik lig nog geen minuut onder mijn deken of Tom is daar al. Ik ben al bijna in slaap gevallen maar Tom wil me toch nog even wakker hebben blijkbaar. Hij slaat zijn arm om me heen, drukt even zijn lippen tegen mijn voorhoofd en trekt mijn lichaam nog wat dichter tegen het zijne. Ik geniet er van om zijn lichaam tegen het mijne te voelen. Het voelt goed, vertrouwd. Het doet me denken aan de tijd toen ik nog bij Sam in bed kroop omdat ik bang was. Ik schrik even als er buiten een donder weerklinkt. Ik ben altijd bang geweest voor onweer en voor vannacht was er inderdaad onweer voorspelt. Gelukkig heb ik Tom. Hij trekt me beschermend tegen zich aan en drukt een kus op mijn haren. “Niet bang zijn. Ik ben bij je.”� Ik sluit geruststellend mijn ogen maar schrik terug op als het ook hard begint te regenen en er weer donder weerklinkt. Bang draai ik me met mijn gezicht naar Tom en verstop mijn gezicht in zijn nekholte. Ik ben blij dat Tom me niet uitlacht met mijn angst. Ook zoiets kan ik niet aan. Als mensen me uitlachen ga ik me nog onzekerder voelen dan ik al ben. Tom laat me eigenlijk zijn wie ik wil zijn, net zoals Sam dat doet. Ze doen me de negatieve dingen vergeten of zorgen ervoor dat ik ze niet hoor. “Niet bang zijn, schatje.”� fluistert Tom. “Het is buiten en wij zitten binnen.”� Zijn hand streelt troostend over mijn rug. “Ik kan er niet aan doen.”� verontschuldig ik mezelf. “Ik ben nu eenmaal bang voor onweer, daar kan ik niks aan veranderen.”� Ik snik zachtjes maar ook dat ontgaat Tom niet. Natuurlijk voelt hij mijn tranen, zijn nek wordt niet zomaar nat. “Hey,”� Tom kijkt me medelevend aan, “je moet echt niet bang zijn. Ik ben toch bij je. Het onweer kan je niks doen en als het iets doet, ben ik de eerste die iets terug zal doen.”� Ik glimlach zwakjes maar druk me toch wat dichter tegen Tom aan als weer een donderslag de kamer vult. “Shhthht.”� Zijn hand blijft troostend over mijn rug wrijven, zijn andere hand door mijn haren. “Wil je anders iets drinken?”� probeert hij. “Melk met honing ofzo. Daar word je slaperig van.”� Ik schud mijn hoofd maar eigenlijk is het misschien wel een goed idee. “Of toch wel.”� zeg ik toch maar. “Kom dan maar mee.”� Tom stapt uit bed en leidt me naar de keuken waar hij een beetje melk warm maakt. “Je moet echt niet bang zijn. Het gaat wel weer weg.”� Ik knik en spring op het aanrecht. Tom zijn armen worden weer rond mijn middel gevlochten en zijn neus streelt liefdevol mijn nek. “Je moet gewoon ontspannen en niet aan het onweer denken.”� “Dat is niet makkelijk, Tom.”� mompel ik. “Weet ik maar probeer gewoon.”� Proberen kan inderdaad nooit kwaad. Een belletje zegt dat de melk warm is. Tom neemt de kop melk uit de microgolfoven en doet er wat honing bij. “Hier, drink hier maar wat van.”� Hij drukt de kop in mijn hand. Ik loop ermee naar boven, zet ze even op mijn nachttafeltje, kruip onder mijn deken en neem de kop terug in mijn handen. “Bedankt.”� fluister ik als ik mijn hoofd op Tom z’n schouder leg. “Je hoeft me niet te bedanken. Ik hou van je en zou alles voor je doen.”� antwoordt hij en slaat zijn arm terug rond mijn middel. “Ik hou ook van jou.”� fluister ik en zet mijn kop terug op mijn nachttafeltje. Buiten is het onweer ondertussen bijna voorbij. Het klinkt al veel minder luid. “Ik denk dat ik nu wel zal kunnen slapen.”� Ik kruip dieper onder mijn deken en druk me tegen Tom aan, onze voorhoofden tegen elkaar. Ik weet niet hoeveel keer ik de donder nog hoor maar door Tom z’n arm om me heen ontspan ik toch een beetje. “Niet bang zijn.”� fluistert Tom als hij merkt dat ik toch nog even bibber als er weer een donderslach klinkt maar veel verder. “Denk aan mij, dat zal wel helpen.”� voegt hij er grijnzend aan toe. “Dat zal zeker helpen.”� lach ik en ik meen het ook maar dat heeft Tom dan weer niet door. “Ik meen het.”� fluister ik in zijn oor en druk er een kusje onder voor ik mijn hoofd terug naast het zijne laat vallen en mijn voorhoofd weer tegen het zijne druk. “Ik hou van je.”� fluistert hij lief en ik antwoord met een glimlach en een kus op zijn lippen. “Ik hou ook van jou.”� Het onweer is nu echt overgevlogen, ik hoor er bijna niks meer van. Gerustgesteld druk ik me nog ietsje dichter tegen Tom aan. Nu kan ik gaan slapen maar toch schrik ik nog eens wakker. De wekker op mijn nachtkastje wijst half 4 aan. Ik hoor de voordeur open gaan en 2 lachende stemmen. Geschrokken veer ik recht. Tom blijft gewoon slapen, die krijg ik niet wakker. De stemmen worden luider als ik 2 paar voetstappen op de trap hoor. Voorzichtig kruip ik uit bed, open mijn deur een beetje en kijk naar de schimmen die voorbijlopen. Ik zucht opgelucht als ik merk dat het Bill en Sam zijn die door de gang lopen. Ik kruip weer naast Tom in bed die nu wel wakker is geworden. “Waar was je?”� vraagt hij slaperig en slaat al snel zijn armen weer om me heen. “Ik dacht dat ik iets hoorde.”� mompel ik en ga terug wat dichter tegen hem aanliggen. Even later hoor ik de deur van mijn kamer opengaan. “Kijk hoe schattig.”� hoor ik de fluisterende stem van Bill. Ik hoor dat hij ietsje teveel gedronken heeft maar toch nog weet wat hij doet. Tom doet alsof hij net wakker wordt en kijkt Bill en Sam slaperig aan. “Wat doen jullie hier?”� vraagt hij schor. “We komen toch hier slapen.”� antwoord de stem van Sam. Kreunend draai ik me een stukje om en sla mijn armen stevig rond Tom zijn middel waardoor hij een stukje naar beneden wordt getrokken. Mijn hoofd leg ik op zijn schoot en slaap gewoon verder. Ik slaap niet echt helemaal want ik kan volgen wat de 3 jongens allemaal zeggen. “Ga maar terug slapen, we wouden jullie eigenlijk niet storen.”� Ik hoor de deur van mijn kamer weer terug dicht gaan en Tom ploft zijn hoofd weer in een kussen. “Hopelijk worden we nu niet meer gestoord.”� mompelt hij en voor de zoveelste keer slaat hij zijn armen om me heen. Ik verleg mijn hoofd van zijn schoot naar zijn schouder en krab zachtjes rond zijn navel. “Dat kietelt.”� giechelt Tom en legt zijn hand nonchalant op mijn heup. “Goed dat ik dat weet.”� grijns ik maar besluit dan toch om te gaan slapen. “Slaapwel.”� fluister ik nog voor ik definitief mijn ogen sluit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.