FanFic.nl

When the night falls - Drastoria.

2. When the night falls.

Ik zat in de gemeenschappelijke kamer van Zwadderich. Deze liep langzaam vol met mensen, die terugkwamen van het avondeten of van een nachtelijke wandeling. Met mijn gitaar op mijn schoot zaten een stel meiden op de grond voor mijn stoel te luisteren naar hoe ik speelde. Ze slaakten opgewonden kreetjes en gaven elkaar elleboogjes als de aandacht ook maar enigszins verslapte. Het portret voor het deurgat vloog opzij en een meisje met bruin golvend haar stapte naar binnen. Ik fronste toen ik niet meteen doorhad wie ze was. Astoria.

Ze glimlachte naar me en stak haar hand op. Ik reageerde met dezelfde handelingen en de meisjes voor me begonnen te protesteren. Met een grinnik speelde ik door, mijn ogen op de snaren van mijn akoestische gitaar en mijn gedachten bij Astoria. Ik betrapte mezelf op mijn eigen gedachten en zuchte. ''Oke genoeg.'' Glimlachte ik naar de meiden. Ik deed mijn gitaar in de hoes en stond op, klaar om naar boven te lopen. Ik liep langs Astoria toen ze mijn arm pakte. ''Draco... eh...'' Astoria schrok van haar eigen gedrag. Ik keek om en grijnsde. ''Goed man.'' Knikte ik naar het groene logo op haar gewaad. Ze knikte en liet me snel los. ''Slaap lekker.'' Groette ik.

Eenmaal boven grijnsde ik naar Benno. ''Die nieuwe ziet er goed uit, of niet dan.'' Grijnsde hij. ''Kop dit Zabini.'' Grinnikte ik, nadat ik neerplofte op mijn bed. Ik merkte aan mezelf dat ik Astoria niet wou gebruiken zoals ik dat bij de andere meiden vaak deed... Nou ja, gebruiken, ze hingen om me heen en gilden bij alles wat ik deed. Astoria was anders, of misschien kende ze me nog niet goed genoeg...

Ik deed mijn gewaad uit en klom onder de dekens waarna ik is goed gaapte. Benno sliep al. De sukkel. Ik rolde op mijn zij en sloot mijn ogen. Ik verheugde me op morgen, want de zwerkbaltrainingen zouden weer beginnen. We hadden try outs maar ik had er een goed gevoel over. Onze teamcaptain was weg van mijn zoekers-kunsten en zou me er zeker weer bijlaten. Ik was ook niet bang om zonder Benno te moeten, want ook hij zou erbij kunnen.

Een grote adelaar klopte op mijn raam met zijn snavel, maar ik merkte het al niet meer. Ik sliep.

Reacties: