FanFic.nl

strange creature

@# 3

Bang kijk ik om me heen, het is mij wel duidelijk dat vampiers mijn ergste vijanden zijn. Ik haal diep adem en zeg dan. 'Dit is een van mijn gaves.'
'Ben jij ook een vampier dan klinkt er vanuit de deuropening?' Vluchtig draai ik me om, in de deuropening staat het monster dat Yuki net gebeten heeft.
'Nee, nee dat ben ik niet.' 'Ben je bang voor ons?' Deze vraag werd gesteld door een jongeman met donker haar en donkere ogen die triest voor zich uitkeken. "Jullie zijn de grootste vijand van mijn soort, maar nee ik ben niet bang ik kan mezelf beschermen en mijn krachten zijn gelijk, misschien zelfs sterker.' 'Mag ik vragen wat je bent?' 'kan ik jullie vertrouwen dan?'
Mijn hersenen draaiden op volle toeren. 'We zullen je niks aandoen. Oké dan, ik ben een Engel van de natuur. Ik heb besturing over de elementen plus nog een paar andere gaven. waar jullie net tegenop liepen is mij wind barrière. Oh ja ik ben ook nog eens de laatste van mijn soort. Na dit gezegd te hebben vloog ik uit het raam en rende ik naar mijn kamer.

1 week later....

Nu de nacht begon te vallen keek ik rustig voor me uit.
Er was geen enkel meisje van de dagklas te zien dus het beloofde een rustige nacht te worden. De vakantie was voorbij en de klassen waren weer begonnen.
Ik had nog niet echt met mensen van de dagklas gepraat en niemand wist veel meer van mij dan mijn naam en leeftijd. ik kon het goed vinden met Zero en Yuki. Voorzichtig laat ik mij benen bungelen over de rand van het dak. Zero komt naast me zitten en samen staren we voor ons uit. totdat ik vraag 'He Zero weet Yuki dat je een vampier bent?' Geschrokken kijkt Zero me aan. 'hoe weet je dat? Nou ik was dus aan het trainen met mijn gaves toen ik een sterke aanwezigheid voelde die alleen vampiers hebben, maar toen ik ging kijken was alleen jij er. Aha, nee Yuki weet het niet alleen Kaname en de hoofdmeester.' IK knik terwijl ik bedenkelijk voor me uitkijk. Ik weet dat Zero een hekel heeft aan vampiers en toch is hij er zelf een. Voorzichtig sla ik een arm om hem heen. Hij kijkt me eerst gek aan en trekt me dan in een knuffel. op een gegeven moment merk ik dat hij het moeilijk krijgt en laat ik voorzichtig los. Ik weet dat mijn bloed zeer aantrekkelijk is en doordat ik Zero een soort van gestalkt heb weet ik ook dat zijn lichaam de bloed tabletten niet accepteert. Met mijn nagel maak ik een kras in mijn nek. Meteen kleuren de ogen van zero rood. Hij zet zich er tegen af, maar houd het niet erg lang vol. Ik voel twee scherpe punten door mijn vel gaan en ik hoor hoe Zero mijn bloed drinkt. Na een tijdje trekt zero zich met moeite terug. Ik laat mijn vleugels uitklappen en sla ze om me heen. Meteen geneest mijn nek weer. Zero zit nog steeds naast me en vermoeid leg ik mijn hoofd op zijn schoot. Het kost erg veel energie om mijn vleugels te gebruiken. Ik sluit mijn ogen en ik val in slaap.
Wanneer ik wakker wordt ben ik nog steeds op het dak en heeft Zero me stevig vast. Buiten is het nog steeds donker. Ik sluit mijn ogen weer en voel hoe Zero met zijn hand door mijn haar gaat. Na zo'n tien minuten ga ik weer rechtop zitten. 'Sorry, mijn vleugels gebruiken kost erg veel energie.' Zero krijgt een vreemde blik in zijn ogen. 'Ik zou degene moeten zijn die sorry zegt, ik dronk jouw bloed en niet andersom.' Nadat hij dit heeft gezegd geeft hij me nog een knuffel en loopt hij weg. Ik blijf nog even zitten en haal mijn handen door mijn haar, zo ken ik hem helemaal niet. Meestal is Zero stil e gevoelloos.
Ik hoor iemand aankomen en kijk om, daar komt Kaname aan. Wat moet hij nou weer denk ik geïrriteerd. Kaname gaat naast me zitten aan de andere kant dan Zero zat. 'Wat is er?'

Reacties: