FanFic.nl

I'm not different, I'm a human too [AFGEWERKT]

14. Uitleggen

“Lot.”� Ik voel een slag in mijn gezicht. “Lot, hoor je me?”� Weer een slag in mijn gezicht. “Lot, alsjeblieft.”� Een andere stem, een smekende stem. Ik wil mijn ogen wel openen maar het lukt gewoon niet, hoe hard ik ook probeer. Mijn handen probeer ik ook te bewegen maar ook dat wil niet lukken. Ik probeer steeds opnieuw en hoe meer slagen ik krijg, hoe meer kracht ik krijg om mijn handen te bewegen. Langzaam knijp ik in het hand dat mijn rechterhand vasthoudt. “Lot!”� Weer diezelfde, smekende stem. Vanwaar ken ik die stem nu weer? Ik probeer het me te herinneren maar het wil maar niet lukken. Ik voel iemand in mijn hand knijpen. Ik knijp terug en weer hoor ik die smekende stem. “Lot, alsjeblieft, kom terug.”� Stukje voor stukje probeer ik mijn ogen te openen. Ik schud wild met mijn hoofd als het maar niet wil lukken. “Lot, rustig.”� Iemand dwingt mijn hoofd in een kussen. “Probeer rustig.”� Ik adem een paar keer diep in en uit maar mijn ogen gaan niet open dus laat ik het maar zo. Ik hoor 3 stemmen tegen elkaar praten maar ik heb geen idee waarover. Na een tijdje hoor ik een deur open en toe gaan en blijft er maar 1 stem over. “Lot?”� Ik kreun zacht als iemand over mijn arm streelt, schud met mijn hoofd en probeer nog eens mijn ogen te openen. Er komt een glimlach op mijn gezicht als ik mijn ogen eindelijk kan openen. Een wazig Tom verschijnt voor me. “Lot?”� Hij was dus die smekende stem. Ik knipper een paar keer met mijn ogen tot ik weer een normaal zicht heb. Langzaam kom ik recht. Tom slaat meteen een arm om me heen ter steun. “Gaat het weer?”� vraagt hij bezorgd. Ik knik en leg mijn hoofd tegen zijn borst. “Zou je niet iets eten?”� Tom kijkt me voorzichtig aan. “Volgens mij ben je van honger flauw gevallen.”� Weer knik ik. Hij heeft gelijk. Ik voelde me al een paar dagen slap en dat zal daardoor zijn. “Ik zal wel iets gaan halen.”� Tom maakt aanstalten om recht te staan maar ik klamp me aan hem vast. “Niet weggaan.”� fluister ik wanhopig. “Maar je moet iets eten.”� Tom komt terug naast me zitten en slaat zijn arm weer om me heen. “Ik zal wel met je meegaan.”� Ik kruip uit bed en wankel naar de deur. “Kom hier.”� Tom tilt me op en draagt me naar de keuken. Zwak ga ik op een stoel zitten en bekijk Tom terwijl hij met wat potten rammelt. “Hier.”� Hij zet een glas melk voor me neer. “Drink dit maar al op. Dat is goed voor je botten.”� Gehoorzaam zet ik het glas aan mijn lippen maar na 1 slok moet ik al terug bijna kotsen. “Blijven drinken.”� zegt Tom streng. Ik snap niet hoe hij het kan zien dat ik gestopt ben met drinken want hij staat met zijn rug naar me toe. Toch zet ik het glas terug aan mijn lippen. Ook al heb ik het gevoel dat ik moet kotsen, blijf ik drinken tot ik het glas met een klap op tafel zet. Ik grijp naar mijn mond als het kotsgevoel sterker en sterker wordt. Ik spring van mijn stoel, storm naar het aanrecht en kots een deel melk uit. Ik kan er niet aan doen, het is mijn lichaam, niet ik. “Lot!”� roept Tom boos. “Zo gaat het niet lukken hoor.”� Beschaamd sla ik mijn ogen neer en voel mijn ogen weer vochtig worden. Ik wil dit helemaal niet. Ik zie in dat ik meer moet gaan eten maar dat kotsgevoel kwam gewoon naar boven en ik kon er echt niks aan doen. “Hey, komaan het is niet erg.”� Tom slaat sussend zijn armen om me heen. “Ik kan er niet aan doen, Tom. Het kwam gewoon naar boven.”� Snikkend sla ik mijn armen om Tom heen. “Het geeft niet, Lot maar je zult het moeten afleren.”� Hij heeft gelijk. Ik moet eten en niet alles uitkotsen, ook al gaat dat moeilijk worden. “Ga maar in de zetel zitten.”� Tom duwt me een stukje van zich af. “Ik zal je wel wat eten brengen.”� Ik knik en ga gehoorzaam in de zetel zitten. Tom hoor ik met verschillende dingen rommelen. Ik hoop dat hij zich niet teveel uitslooft voor mij want dat wil ik niet, ik ben blij met een simpele boterham. Weet je wat ik me eigenlijk afvraag? Hoe zal Jasper reageren? Hij is terug naar België gegaan voor de begrafenis van zijn grootvader en sindsdien heb ik hem niet meer gesproken. Hij is nu wel mijn vriendje niet meer maar hij blijft mijn beste vriend. Hij accepteerde dat ik mijn gevoelens voor Tom niet kon onderdrukken en dat we dus uit elkaar gingen, dat apprecieer ik. “Hier.”� Tom zet een bord spaghetti op mijn schoot. “Tom, dat moest echt niet.”� Ik pruts een beetje met de spaghetti, honger heb ik nog steeds niet. “Eet het nu maar gewoon op.”� Ik kruip op Tom z’n schoot en blijf met mijn spaghetti prutsen. Af en toe steek ik een beetje slierten in mijn mond. “Jij?”� Ik hou het vork uitnodigend voor Tom zijn mond. “Eet nu maar, Lot.”� zucht deze geërgerd dus eet ik braaf verder tot mijn bord leeg is. “Was dat nu zo moeilijk?”� vraagt Tom glimlachend. Ik schud mijn hoofd en loop naar de keuken om mijn bord weg te zetten. “Je weet toch dat we morgen een interview hebben?”� Tom komt ook de keuken ingelopen en slaat zijn armen om me heen. “Ik vrees dat we ons gekus moeten uitleggen.”� Ik haal mijn schouders op en sla mijn armen om zijn nek. “Heb ik geen probleem mee.”� fluister ik glimlachend. “Dat hoor ik graag.”� Tom legt zijn handen op mijn onderrug en drukt langzaam zijn lippen op de mijne. Al na een seconde trek ik Tom dichter tegen me aan. Mijn T-shirt kruipt een stukje omhoog als Tom me op het aanrecht tilt. “Lot, Tom, komen jullie even?”� Sinds wanneer is David hier? Ik dacht dat hij ergens anders was. “Ik draag je wel.”� grijnst Tom. Hij tilt me op zijn middel, draagt me naar de woonkamer en zet me neer in de zetel waarna hij dicht tegen me aan komt zitten. “Oké,”� begint David, “jullie weten dat jullie morgen een interview hebben. Dat is om 5 uur in de namiddag dus jullie kunnen nog uitslapen. Vanaf overmorgen hebben jullie vakantie. Ik heb ervoor gezorgd dat Bill dan ook vakantie heeft.”� Sam slaakt even een hoog gilletje en klapt even in zijn handen. “Ja, Sam, dat heb ik speciaal voor jou gedaan.”� glimlacht David naar mijn blije broertje. “Als jullie iets gepland hebben om te doen, doe het dan vooral. Nu hebben jullie er de tijd voor. Jullie vakantie duurt 2 weken, daarna komt jullie nieuwe single uit dus zorg ervoor dat jullie uitgerust zijn. Nieuwe single betekent persconferenties, signeersessies en nog allemaal andere dingen. Jullie hebben de tijd om uit te rusten dus wil ik geen zombies voor de camera’s. Oké?”� Een instemmend gemompel zegt dat iedereen het begrepen heeft. “Oké, bedankt om te luisteren.”� En weg is David. “Wie heeft er eigenlijk plannen?”� vraagt Tom. “Ik zit de volle 2 weken bij Jacob.”� antwoordt Ashley meteen. “Dacht ik al.”� giechel ik en por Ashley tussen haar ribben. “En jij gaat de hele tijd bij Tom zijn.”� kaatst ze terug. “En dan?”� Ik kietel haar lachend in haar zij. “Nee, Lot!”� gilt Ashley lachend. “Komaan, Lot, laat Ashley met rust.”� zegt Tom serieus maar schiet dan zelf in de lach. Ik por Ashley nog een laatste keer tussen haar ribben en kruip dan terug op Tom z’n schoot. “Ik heb plannen.”� beantwoordt Tom zijn eigen vraag. Geschrokken kijk ik hem aan. “En jou neem ik mee.”� zegt hij direct. “Ik kan niet zonder je.”� Giechelend verstop ik mijn hoofd in Tom zijn nekholte en sla mijn armen om hem heen. “Wat gaan we dan doen?”� vraag ik nieuwsgierig. “Verrassing.”� antwoordt Tom geheimzinnig. Beteuterd kruip ik van Tom z’n schoot en sta recht om naar boven te lopen. Ik ben totaal niet kwaad maar ik wil weten wat Tom z’n reactie is. “Hey, komaan.”� Tom staat ook recht en loopt me achter na maar ik blijf verder lopen terwijl ik zo goed mogelijk mijn lach probeer in te houden. Ik loop mijn kamer in en sla mijn deur toe maar Tom steekt er net zijn voet nog tussen. “Je bent toch niet kwaad?”� vraagt hij onzeker. Zijn armen weven zich om me heen. Ik ril even als het koude metaal van zijn piercing in mijn nek terecht komt. Ik kreun goedkeurend en ben al meteen vergeten dat ik ‘kwaad’ was. “Zie je wel dat je niet kwaad bent.”� fluistert Tom z’n stem in mijn oor. “Kan ik niet.”� fluister ik terug en sluit mijn ogen als Tom zijn lippen weer in mijn nek plaatst.***Als ik wakker word, is het al half 4 in de namiddag. Heb ik echt zo lang geslapen? Djeezes, slaapkop die ik ben. “Eindelijk wakker?”� vraagt een grijnzende stem. Ik draai me om en zie Sam in de deuropening staan. “Hoelang sta jij daar al?”� vraag ik geschrokken. “Niet zo lang.”� antwoordt Sam schijnheilig. “Jaja en ik ben de paus.”� zeg ik sarcastisch. “Waar is Tom trouwens?”� Ik merk nu pas dat hij niet meer naast me ligt terwijl hij gisteren wel bij me in bed is gekropen. “Onder de douche.”� antwoordt Sam terwijl hij naast me op bed komt zitten. “Denk ik. Maar zeg eens, het gaat wel goed tussen jullie.”� Hij zet zijn meest brave gezicht op. “Och komaan, Sam, ik mag toch ook verliefd zijn zeker?”� Lachend geef ik hem een duw. “Zeker maar ik ben gewoon nieuwsgierig.”� “Ik vraag toch ook niet naar alle dingen die jij en Bill doen als jullie alleen zijn dus moet jij dat ook niet aan mij vragen.”� antwoord ik met een geheimzinnig lachje. Sam kijkt meteen wat serieuzer. “Hebben jullie het al gedaan?”� “Sam! We zijn nog maar 2 dagen samen. Het is niet omdat Bill en jij het al gedaan hebben dat Tom en ik dat ook al gedaan hebben é.”� “Hoe weet jij dat Bill en ik het al gedaan hebben?”� vraagt Sam geschrokken. “Doe het de volgende keer een beetje zachter. Ik kon jullie horen.”� Ik kruip lachend uit bed en loop de slaapkamer uit maar bots bijna tegen Tom. “Je ligt niet meer in je bed.”� stelt hij teleurgesteld vast. Ik haal even mijn schouders op, loop mijn kamer weer in en kruip terug in bed. “Zo, nu lig ik terug in bed.”� zeg ik lachend en duw Sam weg. Hij is nog altijd geschrokken. Tja, ze moeten het maar een beetje stiller doen. Sam loopt de kamer weer uit en Tom komt de kamer in met een dienblad. “Ooh zo lief.”� Ik ga wat rechter zitten zodat Tom het dienblad op mijn schoot kan zetten. “Je wilt toch niet dat ik dit allemaal opeet?”� vraag ik voor de zekerheid. Er ligt echt veel te veel eten op het dienblad. “Ik zal helpen.”� antwoordt Tom lachend en neemt een stukje chocoladekoek. “Mmmm, yummie.”� Lachend leun ik tegen hem aan maar neem niets van het dienblad. Raar genoeg heb ik geen honger maar Tom zal me wel dwingen om iets te eten. “Lot, eet iets.”� smeekt Tom me en duwt een croissant in mijn richting. Ik neem de croissant dan maar vast en breng hem naar mijn mond. Net als ik er een stukje af wil bijten, zie ik een enveloppe liggen. Lag die nu onder die croissant? En heeft Tom die daar gelegd? Ik leg de croissant terug weg, neem de enveloppe en kijk Tom aan. “Verrassing.”� zegt hij zacht. Ik zet het dienblad op de grond, open de enveloppe en hou even mijn adem in als ik er 2 vliegtickets in zie zitten. “En?”� vraagt Tom afwachtend. Ik zeg niets, gooi de tickets op de grond en spring op Tom. “Fantastisch.”� fluister ik voor ik onze lippen tegen elkaar druk. Al snel lig ik onder Tom en dwalen zijn handen af naar mijn buik, onder mijn T-shirt. Mijn nagels klauwen in zijn rug, laten 8 rode lijntjes achter. Ik giechel als Tom het deken over ons heen trekt en zijn lippen weer op de mijne drukt. “Tohoom.”� giechel ik als Tom natte kusjes op mijn buik drukt. Tom trekt zich daar niks van aan en blijft kusjes zetten, steeds lager tot aan de rand van mijn slipje. Daarna kust hij zich weer een weg naar boven maar net als hij bij mijn lippen aankomt, hoor ik iemand mijn naam roepen. “Lot?”� Met een zucht laat Tom zich op me vallen. “Antwoord niet.”� fluistert hij in mijn oor maar ik negeer hem. Ik kruip vanonder het deken en fatsoeneer snel mijn haar voor ik kijk wie er in mijn kamer staat. Axl? Nee, dit kun je echt niet menen. “Hey, Lot.”� zegt hij normaal. Snel trek ik mijn T-shirt terug naar beneden voordat Axl er iets over zegt. “Wat kom je doen?”� vraag ik bot. “Gewoon kijken hoe het met je gaat.”� antwoordt hij en komt op de bedrand zitten. Volgens mij heeft hij nog niet gehoord dat Tom en ik samenzijn. Anders zou hij hier nu niet zijn. “Het gaat goed en straks heb ik een interview dus moet ik me nu gaan klaarmaken.”� antwoord ik en hou een gil nog net binnen als ik een paar handen onder mijn T-shirt voel. Ze glijden naar boven, naar mijn rug en dan terug naar beneden. Dan voel ik weer een paar lippen op mijn buik. “Axl, wil je weggaan? Ik ben echt gehaast.”� Axl merkt niet eens dat Tom naast me onder het deken ligt, hij blijft gewoon naast me zitten en is blijkbaar niet van plan weg te gaan. Ik haal even op gelucht adem als de lippen en handen verdwijnen maar schrik dan weer als Tom vanonder het deken komt. “Tom?”� Axl kijkt hem ongelovig aan. Dat had hij blijkbaar niet zien aankomen. Tja, hij moet de roddelblaadjes maar lezen, dan had hij geweten dat Tom en ik iets hebben. “Hey Axl.”� glimlacht Tom en slaat zijn armen om me heen om Axl nog duidelijker te laten zien dat we samen zijn. “Zijn jullie…”� Axl wijst van Tom naar mij en terug. “Al 2 dagen.”� antwoordt Tom fier en drukt een kus op mijn wang. Blijkbaar vindt Axl dat niet grappig. Hij staat ruw op en loopt de kamer uit. Voor hij echt wegloopt, draait hij zich nog even om. “Veel geluk samen.”� Ik hoor aan zijn stem dat hij er niks van meent, het klinkt eerder spottend. “Zeker.”� glimlacht Tom weer, hij hoort de spot in Axl z’n stem niet, denk ik. “Tom, hij gaat je iets aandoen.”� zeg ik van zodra Axl weg is. “Waarom?”� vraagt hij niet-begrijpend. “Hij was toch niet kwaad ofzo?”� “Heb je de spottende ondertoon in zijn stem niet gehoord?”� Ik ga in kleermakerszit voor Tom zitten en kijk hem vragend aan. “Nee, was die er dan?”� “Soms kun je echt naïef zijn.”� verwijt ik hem en loop mijn kamer uit, naar de badkamer om te douchen.***“Lot, maak eens voort!”� Snel trek ik nog een vest aan en spring met 2 treden tegelijk de trap af. Gelukkig staat Tom onderaan de trap, anders was ik van de laatste treden gedonderd. “Bedankt.”� Ik druk snel een kus op zijn wang en huppel naar het busje dat voor de studio staat. Ashley, Sam en David zitten al lang in het busje. Ja, het is mijn schuld dat we bijna te laat zijn maar ik kan er toch niet aan doen, ik moest me nog klaarmaken. “Eindelijk.”� zucht David als Tom naast me in het busje ploft. “Sorry.”� giechel ik verontschuldigend. David zegt niks meer voor de rest van de rit, hij is blijkbaar een beetje kwaad. Tja, ik kan er niet aan doen. Ik kruip op Tom z’n schoot en leg mijn hoofd op zijn schouder zodat ik nog een beetje kan slapen, ik ben nog altijd moe. “Slaap nog maar een beetje.”� fluistert de stem van Tom in mijn oor. Een rilling loopt over mijn ruggengraat als er een kus achter mijn oor gedrukt wordt. Slapen kan ik eigenlijk niet meer, ik heb alleen maar mijn ogen gesloten. Tom is een perfect kussen maar toch val ik niet in slaap en ik heb geen idee waarom. Na een paar seconden open ik dan ook terug mijn ogen. “Kun je niet meer slapen?”� vraagt Tom. Ik schud mijn hoofd en kijk hem aan. Hoe ben ik eigenlijk ooit op hem verliefd kunnen worden? Hoe is hij op mí­j verliefd kunnen worden? Dat vraag ik me nu eens af. Van alle jongens op deze planeet wordt hij verliefd op mij. Ik vind het fantastisch, echt waar. Als we bij het gebouw aankomen waar het interview zal plaatsvinden zie ik de fans al staan. Hoe kunnen ze nu weten dat we hier een interview hebben? Het is een interview voor een muziektijdschrift. Naja, ze staan er en dat betekent handtekeningen uitdelen. Ik stap na Sam uit het busje terwijl ik een stift uit mijn broekzak neem. Van alle kanten hoor ik mijn naam, zie ik cameraflitsen en voel ik handen. Gelukkig bestaat er nog security. Mike beschermt me tegen alle fans en zorgt er tegelijk ook voor dat ik nog een paar handtekeningen kan zetten. “Lot, meekomen.”� Tom trekt me aan mijn arm mee het gebouw in. “Je moet niet iedereen een handtekening geven hoor.”� zegt Tom terwijl hij een arm om me heen slaat en we samen naar een aparte kamer lopen waar het interview plaats heeft. “Ik wil gewoon vriendelijk zijn.”� antwoord ik beteuterd. “Op sommige momenten moet je gewoon niet vriendelijk zijn.”� zegt Tom glimlachend en drukt even zijn lippen op de mijne. Dat had hij beter niet gedaan. Onze lippen raken nog maar net als er een foto van ons gemaakt wordt. Ik laat Tom meteen los en ga in een zetel zitten. “Die foto wordt niet gepubliceerd anders heb je een rechtszaak aan je been.”� dreigt Tom tegen de fotograaf. Deze knikt braaf en verwijdert de foto meteen. Tom knikt tevreden en komt glimlachend naast me zitten. “Zo moet je dat doen.”� Lachend leun ik tegen hem aan en speel nonchalant met zijn vingers. We moeten nog even wachten voor het interview begint. De fotograaf moet zijn fototoestellen nog allemaal uittesten en de interviewer zit nerveus met zijn papieren te rommelen. “Lot, Tom, hou jullie handen thuis tijdens het interview.”� waarschuwt David ons. “Ik wil geen friemelfoto’s van jullie zien, oké.”� Direct kruip ik op Tom z’n schoot. “Als het tijdens het interview niet mag, moet ik het nu doen.”� leg ik mijn actie uit. Tom vindt het helemaal niet erg, dat zie ik aan zijn gezichtsuitdrukking.

Reacties: