FanFic.nl

True Love

Hoofdstuk 5: De therapeut

Kenji werd wakker met stekende pijn in zijn hoofd. Hij zag dat hij in zijn eigen kamer was.
Hij ging zitten. Toen hoorde hij iemand de trap opkomen.
De deur ging open en daar stond Dai met een dienblad met eten erop in de deuropening.
’’Ohayogozaimasu! Ik zie dat je eindelijk wakker bent geworden’’, zei Dai vrolijk en hij zette het ontbijt op het bureau.
’’Hoezo eindelijk?’’ vroeg Kenji verbaasd.
’’Nou, toen je flauwviel, dat ik dus van mijn ouders heb gehoord toen ik uit het ziekenhuis kwam…’’
’’Het ziekenhuis? Jij? Wat is er gebeurd?! vroeg Kenji.
’’Oké, ik zal het je uitleggen. Ik wou van een gebouw afspringen omdat ik het leven niet meer trok, maar jij hield me tegen. Ik was in shock en ik werd afgevoerd naar het ziekenhuis. Later heb ik van mijn ouders gehoord dat, nadat ik was afgevoerd, jij was flauwgevallen en heel hard met je hoofd op de grond terecht kwam. De dokter zei dat je een hersenschudding had opgelopen, omdat je zo hard op de grond viel. Je hebt, sinds die gebeurtenis, wel een dag geslapen. Je zult vast wel honger hebben.’’, zei Dai en hij gaf hem het dienblad.
’’Maar hoe heb je die shock dan overleefd?’’ vroeg Kenji.
’’Het was een lichte shock, dus ik was er weer snel bovenop. Maak je nou maar geen zorgen over mij. Kom, ik help je wel even overeind, want jij gaat douchen. Ik help je daarbij’’, zei Dai en hij hielp Kenji overeind. De weg naar de douche ondersteunde Dai Kenji zodat hij niet viel. Aangekomen bij de douche kleed Dai Kenji uit en laat hem voorzichtig zitten in het bad. Dai pakt de douche en maakt zijn haar en rug nat. Hij pakt de shampoo en smeert het uit in Kenji’s haar. Daarna spoelde hij het uit en pa kte de shower gel en smeerde dat op zijn rug en buik.
Dai pakte de douchekop en spoelde het zeep van Kenji’s lichaam eraf. Hij pakte een handdoek en begon Kenji af te drogen.
Even later zat Kenji met een handdoek op zijn hoofd (natuurlijk wel aangekleed) op de bank. Hij wou de tv aandoen, maar Dai zei dat het niet mocht.
‘’Waarom niet? Ik verveel me dood!’’ zei Kenji.
‘’Het mag niet, omdat de dokter het zei. Oh en hij komt morgen langs om te kijken of alles goed gaat.’’
‘’Hmpfg, k*thersenschudding’’, zei Kenji en ging op de bank liggen. Hij deed zijn ogen dicht en viel in slaap.
Hij had een rare droom. Het ging over Dai. Hij wou van het gebouw springen en dat deed hij ook. Door die droom schrok Kenji wakker. Hij schoot met een ruk omhoog, maar dat hij niet moeten doen, want daardoor ging hij hoofd weer pijn doen.
‘’NEE!’’ riep Kenji.
Dai keek verschrikt naar Kenji en rende naar hem toe.
‘’Wat is er? Je ziet lijkbleek!’’ riep Dai.
‘’Ik…ik… had e-een d-droom over j-jou d-dat je v-van dat g-gebouw sprong…’’, bracht Kenji geschrokken uit.
‘’’Rustig. Ik bel de dokter wel even’’, zei Dai en pakte de telefoon.
‘’Ja hallo dokter, met Dai. Kenji zei tegen mij dat hij een droom had over de gebeurtenis. Is dat normaal?’’
‘’Ja, maak je geen zorgen. Het is een trauma die hij heeft opgelopen en dat kan hem achtervolgen. Daarom wou ik het morgen hebben over therapie voor Kenji.’’ zei de dokter geruststellend.
‘’Oké, dank u wel dokter’’, zei Dai en hij hing op. Hij pakte een glas en vulde dat met water. Hij liep naar Kenji en gaf het aan hem.
‘’Rustig maar Kenji. Het is maar een droom. De dokter zegt dat het erbij hoort.’’
‘’O-Oké’’, zei Kenji met een trillende stem.
Kenji ging weer liggen en deed zijn ogen dicht.

De volgende dag kwam de dokter langs om te kijken of alles goed ging met Kenji en om te vertellen over de therapie. Kenji en Dai vonden dat een goed idee en zo had Kenji de eerste afspraak bij de therapeut. Dai’s vader bracht hem, omdat Kenji nog niet goed kon lopen. Kenji stapte uit de auto en zei:’’Ik bel u als u me weer kan ophalen.’’
‘’Dat is goed’’, zei Dai’s vader en hij reed weg.
Kenji ging zenuwachtig in de wachtruimte zitten.
Even later kwam er een man uit een kamer komen. Hij zei:’’Kobayashi Kenji, komt u maar binnen.’’
Kenji liep de kamer binnen. De man zei dat hij op de bank kan gaan zitten.
‘’Goedemorgen, ik ben therapeut Retsuke Jiro. Ik ben gespecialiseerd in traumatische ervaringen. Ik ga jou- een paar vragen stellen en dan kijk ik aan het einde van ons gesprek wanneer je weer terug kan komen voor een nieuwe afspraak. Is dat afgesproken?’’
‘’Ja hoor, dat is goed.’’

2 uur later.
‘’Oké dan zie ik je volgende week Woensdag om 7 uur ‘s avonds. Het kan niet eerder, want ik heb vergaderingen volgende week van 10 uur ‘s ochtends tot 6 uur ‘s avonds.
‘Oké. Ik zal er zijn, Jiro-san’’, zei Kenji en hij gaf de therapeut een hand.
Kenji liep de deur uit en ging naar de uitgang van het gebouw. Daar belde hij Dai’s vader en wachtte op daarna op hem. Na 5 minuten kwam Dai’s vader. Kenji liep op de auto af en Hiroshi stapte de auto uit.
‘’En hoe is het gegaan?’’ vroeg hij.
‘’Het ging goed en ik heb volgende week woensdag weer een afspraak bij hem. Om 7 uur ‘s avonds, omdat hij vergaderingen heeft van 10 uur ‘s ochtends tot 6 uur ‘s avonds.’’
‘’Oké, dat is goed. Oh en ik moest van Dai zeggen dat hij al de hele tijd op je zit te wachten. Ik werd echt gek van hem’’, zei Hiroshi en begon te lachen.
Kenji lachte mee, maar stopte al gauw omdat zijn hoofd begon te bonken.
‘’Gaat het wel goed Kenji? Je ziet er erg bleek uit’’, zei Hiroshi en hij keek bezorgd naar Kenji.
‘’Nee, het gaat wel’’, zei Kenji.
Kenji deed de autodeur open en stapte in, maar net toen hij wou gaan zitten, begon zijn hoofd nog harder te bonken en werd hij duizelig.
Hiroshi zag dat het helemaal niet goed ging met Kenji en rende op hem af. Hij pakte Kenji vast zodat hij niet naar achter viel, want anders zou hij met zijn hoofd de stoeprand raken. Voorzichtig zette Hiroshi Kenji in de autostoel en belde naar de dokter.
Even later werd Kenji weer wakker. Hij zag iemand op het bed zitten. Het was de dokter.
‘’Ah, je bent wakker. Hou je ogen open, want ik moet even je ogen onderzoeken’’, zei de dokter en hij scheen met een lampje in Kenji’s ogen.
‘’Ik weet waarom je steeds flauwvalt Kenji. Het komt door die hersenschudding. Je hebt niet genoeg rust genomen dus je moet nu 1 dag in bed blijven liggen en je mag niet computeren, bellen of TV kijken.’’
‘’Daar zullen we op letten’’, zeiden Dai’s ouders die in de deuropening stonden.
De dokter gaf Kenji een hand en liep weg.
‘’Ik maak wel even een kopje thee voor je’’, zei Dai’s moeder en liep naar de keuken.

Een week later.


Kenji was er weer helemaal boven op. Hij viel niet meer flauw en hij kon weer normaal lopen.
Het was half 7 ‘s avonds als Kenji bij de deur opening staat en zijn jas aantrekt.
‘’Ik ga naar de therapeut. Ik ben om half 9 weer terug. Als ik later ben, dan bel ik wel!’’ riep Kenji.
‘’Wacht!’’ riep Dai en hij rende de trap af. Hij stormde op Kenji af en begon hem te zoenen. Kenji begon Dai te knuffelen en zei fluisterend in Dai’s oor:’’Ik hou ook van jou.’’
Toen liet hij Dai los en liep naar de deur.
‘’Tot straks’’, zei Kenji en deed de deur open en liep naar buiten.
‘’Tot straks’’, zei Dai en hij sloot de deur achter Kenji.
Onderweg pakte Kenji zijn Ipod uit zijn jaszak en begon muziek te luisteren.
Na een tijdje kwam Kenji bij een steegje. Net toen hij het steegje in wou lopen, werd hij van achteren gegrepen. Zijn mond werd dichtgehouden, zodat hij niet zou schreeuwen.
Iemand bond iets om zijn benen en armen. Zijn mond werd dichtgeplakt met tape.
Toen tilden 3 mensen hem op en legden hem ergens in. Al gauw kwam Kenji erachter dat hij in een kofferbak lag.
De achterklep werd dichtgegooid , de auto werd gestart en reed weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.