FanFic.nl

Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

Hoofdstuk 14

Silvanita POV
We lopen in een vredige stilte door het park. Het is fijn om hem zo dichtbij me te hebben, maar het doet pijn om te weten dat het toch nooit iets wordt. Ik ril. Het is koud.
Louis ziet me rillen en slaat een arm om me heen. Langzaam stijgt een blos over mijn wangen en hij grinnikt zachtjes. ‘Waarom bloos je toch altijd als ik je aanraak?’
Ik sla mijn ogen snel neer en geef geen antwoord.
Hij legt zijn vinger onder mijn kin en tilt mijn hoofd op. ‘Nou?’
Ik twijfel. Moet ik het zeggen? ‘Het…het…het is gewoon even wennen.’ Stamel ik. Bliksemsnel schiet er een blik van teleurstelling en verdriet door zijn ogen, maar het is zo snel weer weg dat ik niet zeker weet of ik het echt heb gezien. Hij laat zijn hand snel zakken en we lopen verder.
‘Wie gaat er vanavond koken?’ vraag ik. Louis kijkt strak voor zich uit. ‘Harry denk ik.’
Ik bijt op m’n lip. Ik heb het toch niet verpest voor ons? Schiet het door mijn hoofd.
Louis kaak verzacht en hij kijkt me weer aan. ‘Heb je het nog koud?’
Ik schud mijn hoofd, maar hij haalt zijn arm niet weg. Gelukkig.
Langzaam aan lopen we weer terug naar het huis van One Direction.
Opeens klinkt er gegil en er komen een paar meiden aanlopen.
‘Louis! Omg, mag een handtekening?’ vragen ze.
‘Wie is dat?’ vraagt een meisje en ze kijkt me met een vuile blik aan.
Louis glimlacht zuurtjes. ‘Dit is een hele goede vriendin.’
Ik geef het meisje een glimlachje, maar ze kijkt vuil terug.
‘Pff, vast wel. Waag het niet om hem van me af te nemen.’ Sist ze tegen mij.
Geschrokken kijk ik haar aan, maar ze loopt al weg.
Louis geeft ze een handtekening en gaat met een paar op de foto. Dan lopen we weer verder.
‘Pff.’ Zucht ik. ‘Ze denken meteen dat ik je van ze af wil pakken of zo.’
Louis knikt. ‘Sommigen zijn inderdaad nogal…vreemd, maar de meesten zijn heel leuk hoor.’
Ik knik en we lopen de oprijlaan op. Louis opent de deur en laat me voorgaan.
Het ruikt heerlijk in huis. Zijn we zolang weggeweest? Ik kijk op de klok en zie dat het al zes uur is.
Wow, wat hebben we lang gelopen. Louis neemt mijn jas aan en hangt hem op, dan lopen we naar de woonkamer. Ik zie Zayn alweer kijken en loop naar hem toe. Ik geef hem een tik op zijn achterhoofd. ‘Zayn toe.’
Hij wrijft over zijn achterhoofd. ‘Auww! Dat deed pijn.’
Ik grinnik. ‘Ik heb van mijn elfde tot mijn zestiende op karate gezeten dus ik zou maar oppassen.’
Louis kijkt me aan ‘Echt?! Cool.’ Ik knik. ‘Yep, ik heb de zwarte band gehaald.’
Zayn staat op en loopt snel weg. ‘Okee.. Ik kom niet meer bij jou in de buurt.’
Ik grinnik. ‘Mooi zo. Dat was ook de bedoeling.’ Hij steekt zijn tong uit en ik grijns.
Louis grinnikt. ‘Heel volwassen Zayn.’
Zayn trekt een hooghartig gezicht en loopt naar boven. Nog steeds grijnzend loop ik naar de keuken.
‘Hey Harry.’ ‘Hey’ hij glimlacht.
‘Hoe is het?’ vraag ik terwijl ik aan tafel ga zitten.
‘Goed. Mijn hoofdpijn is weg, dus.’
Ik glimlach. ‘Mooi zo. Je wilt zeker niet zeggen wat we eten?’
Hij schud zijn hoofd. ‘Raad maar.’
Ik kijk de keuken rond en mijn oog valt op een paar koekenpannen.
‘Omg, please tell me dat we pannenkoeken eten.’
Lachend knikt hij. Ik spring op en geef hem een knuffel. ‘Omg Harry, dat is super!’
Hij lacht. ‘Speciaal voor jou, omdat je morgen alweer weg gaat.’
Ik glimlach. ‘Dat is echt ongelofelijk lief van je Harry.’
Verlegen glimlacht hij en draait zich om. Ik grijns en loop de woonkamer weer in.
Ik ga naast Louis op de bank zitten. ‘Ik wil niet weg.’ Zeg ik.
Louis slaat zijn armen om me heen. ‘Ik wil ook niet dat je gaat. We moeten echt contact blijven houden.’ Ik knik. ‘Echt wel. Het is hier te leuk om je weer te laten gaan.’
Hij grinnikt. ‘Ik weet het. We zijn gewoon super.’ Lachend geef ik hem een duw.
‘Niet opscheppen.’ Hij lacht en niet veel later lach ik mee.
Niall komt naar beneden gelopen en kijkt ons verbaast aan. ‘Wat is er te lachen.’
Ik grinnik. ‘Niks niks.’
‘ETEN!’ roept Harry. Niall gooit nog één blik op ons en sprint dan naar de keuken.
Louis en ik staan op en lopen naar de keuken. Ook Zayn komt binnen en we schuiven allemaal aan tafel. Harry zet drie borden met een stapel pannenkoeken op tafel. Als we allemaal zitten vallen we aan. Het is heerlijk en ik weet nu zeker dat ik hier niet weg wil.

Louis POV
Het is maandagochtend, de maandagochtend dat Silvanita weer naar huis moet.
Ik zucht. Ze is hier maar een weekend geweest, maar mijn gevoelens hebben een vlucht omhoog genomen. Ook de anderen zijn van haar gaan houden. Ze was altijd vrolijk, net zoals Niall en ze kan prima met ons opschieten. Ik zit met de jongens op de bank, Silvanita is haar koffer aan het inpakken.
‘Ik ga haar missen.’ Zegt Niall. We lachen. ‘Ik ga haar dus totaal niet missen.’ Zegt Zayn.
Ik kijk hem aan en trek een wenkbrauw op. Hij zucht. ‘Oké, ik ga haar heel erg missen. Ze is leuk en gezellig.’ We knikken. ‘Ik wil niet dat ze weggaat.’ Zeg ik en een traan loopt uit mijn ooghoek.
Liam, die naast me zit, geeft me een knuffel. ‘Het komt wel goed Lou.’
Ik snik zacht.
‘Jongens? Wat hulp graag.’ Roept Silvanita. Ik spring op en loop de trap op. Samen tillen we haar koffer naar beneden. Ik zet hem in de hal.
‘Kom, we gaan ontbijten.’ Ze knikt en loopt achter me aan naar de keuken. De anderen schuiven ook aan en we beginnen te eten.
We zijn allemaal stil. Niemand weet iets te zeggen.
Als we klaar zijn staan we op en lopen we naar de woonkamer. Even later komt Paul binnen.
‘De limo staat voor.’ Silvanita knikt en staat op. Ze geeft ons één voor één een knuffel.
‘Ik ga jullie missen.’ Zegt ze. Dan loopt ze achter Paul aan. Ook wij lopen naar buiten en we zien hoe Paul haar koffer achterin gooit. Ik slik en kijk de jongens aan.
Silvanita staat naast de limo en kijkt ons aan. Ik kan het niet meer aan en loop naar haar toe.
Ik pak haar stevig vast en geef haar een zoen. Ze verstart. Ik verbreek onze kus en ze stapt verdwaast in. ‘Bye.’ Fluister ik.
Ik loop terug naar de jongens en ze geven me een knuffel.
Dom dom dom. Wat heb ik gedaan! Ik heb het nu verpest. Ik draai me om en zie de limo weg rijden.
Ik breek en begin te huilen. De jongens slaan allemaal een arm om me heen.
Ze leiden me naar binnen en planten me op een stoel. Ik huil.
Ik heb het voorgoed verpest.

Reacties:

tamarastyles zei op 30 mei 2013 - 8:29:
Je hebt het niet verpest lou!!
She love you very much!
Love this story!!!!!!!
Xtamara

lilovelou zei op 6 april 2013 - 13:58:
Nee lou, het komt goed!!! She'll probably come back!!! Echt supergeschreven!!
Xxx

SnowClocks zei op 5 april 2013 - 19:14:
Arme Lou... het komt wel goed!
snel verder
xo

Malikaa zei op 4 april 2013 - 20:57:
OMG OMG OMG They finalllyy kissed
nooo louis, she love you <333
snel verderr meid!! <3
xXx

1Dlover zei op 4 april 2013 - 20:22:
Awwww
nee Louis je hebt het niet verpest!
Ze houd van je <3
Snel verder!