Hoofdcategorieën
Home » Supernatural » Een confrontatie met het verleden » De Duisternis
Een confrontatie met het verleden
De Duisternis
"DEAN!" Sam bleef schreeuwen totdat z'n keel er pijn van deed. Hij keek om zich heen... niets. Alles was donker. Zo donker en duister als een van je ergste nachtmerries. Sam lag kreunend op de grond. Hij voelde een enorme pijn scheut door z'n lichaam trekken en hij schreeuwde het uit. Schreeuwde om hulp, schreeuwde om Dean maar er kwam geen antwoord. Hij was alleen in het duister. Hij deed zijn ogen dicht en hoopte wakker te worden uit deze nachtmerrie. Na een paar minuten gaf Sam het op hij wist dat het geen nachtmerrie was. Hij deed z'n ogen weer open. De duisternis begon gelukkig weg te trekken. Sam kon een paar omtrekken onderscheiden van elkaar, een oude krakkemikkige stoel, een tafel die vol lag met stof en een kast vol met oude boeken. Voor de rest was de kamer leeg en kil. Sam kneep z'n ogen dicht vanwege het felle licht dat de kamer plots verlichtte. Hij kon z'n ogen niet open houden en moest een paar keer flink knipperen om aan het licht te wennen. Hij deinsde achteruit... Er zat ineens een vrouw op de stoel, ze was mooi, met lang blond golvend haar en ze had een witte jurk aan. Maar er zat een grote rode bloed vlek op haar buik. "Jess?" Er begonnen tranen over Sam's wangen te lopen. Hij kon het niet meer aan. De pijn en nu gaat hij ineens dingen zien, zijn geliefde Jessica nog wel. "Het is oke Sam, ik ben er, ik zal er altijd voor je zijn." Jessica liep naar Sam toe, die nog steeds op de grond lag van de pijn. "W-w-at doe je?" "Ssshhh alles komt goed Sam ik ben er, ik zal er altijd voor je zijn." Jessica legde haar vinger op Sam's mond en gaf hem een kus. Sam voelde haar warmte en hij glimlachte naar haar. "Jess, ik hou van je. Ik ben nooit gestopt, ik..." "Shhhh niet praten alles komt goed." Jessica zorgde dat Sam rechtop kon zitten. En ze ging voor hem zitten. Ze lachte naar hem. Sam wilde terug lachen maar het deed te veel pijn. Ineens begon haar gezicht uit te lopen en kreeg allemaal rare trekjes. "Jess?" Haar hoofd vervormde net zoals haar lichaam. Het zag er onmenselijk uit. Er zat ineens een man voor hem. "NEE, dit kan niet waar zijn. Dit-dit kan niet. "Hey Sam hoe is het met mijn cel maatje?" Zei de man met een brede glimlach op zijn gezicht. "Dit is niet echt, je bent niet echt!" Rustig joh, je doet jezelf nog pijn." En hij duwde Sam terug op de grond. "AAUUUW... Dit... Kan niet... je was weg, voorgoed! ...Daar heeft Cas voor gezorgt!" Zei Sam stotterend. Hij kon bijna geen adem meer halen het deed zoveel pijn. Het leek wel alsof iemand met een vuist zijn longen vast kneep. "Helaas Kiddo ik ben er nog steeds en er is niemand die je kan helpen, niet Dean zelfs niet ouwe Castiel! Ik ben terug en ga heel wat lol maken met mijn cel maatje." Lucifer begon te grijnzen en drukte zijn hand op Sam's borst. Hij voelde een intense pijn en kromp in elkaar. Lucifer liep weg. Sam kon met veel pijn en moeite opstaan maar zakte meteen weer in elkaar. Lucifer draaide zich om. "Hé je gaat toch niet weg? Het feestje begint pas net!" Hij pakte een mes dat op de tafel lag en liep weer naar Sam toe. "Het spijt me dat het zo moet gaan Sam maar het kan niet anders." Sam begon achteruit te kruipen maar botste tegen de wand van de boekenkast aan. Het stof dwarrelde naar bendeden. Lucifer hield het mes omhoog. En bekeek zichzelf in de weerspiegeling van het mes. Hij liep dreigend op Sam af. Het leek wel alsof alles zich in slowmotion afspeelde. Het leek een eeuwigheid te duren. Sam probeerde nog om hulp te roepen maar er kwam geen geluid uit z'n mond, zijn keel was kurkdroog. Hij voelde zijn hart bonzen in z'n keel. Het duurde een paar seconden, maar die voelden als een eeuwigheid. Hij stond nu recht voor hem. Lucifer Boog zich voorover grijnsde naar Sam en stak hem recht in zijn buik. Hij voelde zich nog zwakker worden, hij zag alleen nog maar bloed. Langzaam zakte hij weg. Met veel pijn en moeite probeerde hij bij bewustzijn te blijven. Het lukte hem niet. Het laatste wat hij zag, was Lucifer die naast hem op de grond zat. Toen werd alles zwart. En voelde hij niks meer.
Reacties:
Wejoooo! Heftig!! Heb ik deze aflevering gezien?? Het komt me bekend vor namelijk! Je schrijft echt goed en je weet spanning op te bouwen, veel hebben daar moeite mee (waaronder ik..)!
Kan niet wachten op de volgende!
Xxxxxxxxxx YouKnowWho😊
❤