Hoofdcategorieën
Home » One Direction » The Wrong Shoe Size ~ One Directon » O15 ~ Niall Horan
The Wrong Shoe Size ~ One Directon
O15 ~ Niall Horan
Niall Horan
Op maandagochtend werd ik dan eindelijk uit het ziekenhuis ontslagen! Ik liep nog wel op krukken en had een paar bodyquarts toen ik het gebouw veriet. Buiten was het erg koud, maar nu ik buiten was geweest en de frisse buitenlucht had geroken was ik blij dat ik eindelijk uit die benauwde kamer was.
Op de parkeerplaats moest ik eerst zoeken naar Louis' clio die mij zou ophalen samen met de andere jongens. De kleine rode auto was eigenlijk te klein voor vijf passagiers, maar gelukkig paste het. Ik zat voorin, Louis bestuurde de auto en Harry en twee jongens die ik nog niet kende: Zayn en Liam zaten achterin.
'Hoe lang moet je op krukken lopen Niall?' vroeg één van de jongens achterin.
'Vijf dagen,' antwoordde ik en ik keek achterom.
'Dan heb je veel geluk gehad,'
'Ja, dat hoor ik veel... Ben jij trouwens Liam?' vroeg ik aan de jongen.
'Nee, ik ben Zayn,' glimlachte hij.
'Bedankt trouwens voor je tekening,'
Zayn keek gewardeerd. Ik draaide me weer om en keek naar Louis die geconcentreerd van versnelling wisselde. Langs mij zag ik beelden van het Londonse straatleven, saai, maar ik vond het toch geweldig.
Soms zwaaide er iemand naar ons in de auto, we zwaaiden enthousiast terug.
'Niall?' vroeg Harry. 'Weet je waar we eigenlijk heen gaan?'
'Wil ik dat weten dan?' vroeg ik terug.
'Misschien wel. We gaan naar Simon, we hebben een vergadering,' zei Harry en ik zag in Lou's achteruitkijkspiegeltje dat hij met zijn ogen rolde.
'O leuk, krijgt Niall Horan in zijn leven ook nog eens rust,'
'Genoeg, maar je moet wel hard werken,' zei Liam op een kalme toon.
We reden een parkeerplaats van een groot gebouw op. Op de gevel van het gebouw stond in het rood met geel "SyCo Records". Om de tien seconden veranderden de kleuren; wat eerst rood was werd geel en andersom.
'Werken we hier?' vroeg ik terwijl ik naar het torenhoge kantoorgebouw op keek vanuit het autoraampje.
'We zijn zangers, duh,' zei Harry en Zayn gaf hem een por. Ik hoorde hem nog een kleine sorry zeggen. Lekkere vriendschap zou ik zeggen.
'Nah jongens geen ruzie maken,' zei Louis geïrriteerd. 'Stap uit!' riep hij vervogens en hij gooide het portier open en hielp mij er vervolgens eruit, zodat Harry, Zayn en Liam er ook uit konden.
'Let's go!' riep Zayn en zette een looppasje richting de ingang.
'Ja hey hallo, we hebben een mankepoot, Zaynie!' riep Liam en hij zwaaide met zijn armen. Ik mocht deze twee jongens echt. Op internet had ik gelezen dat ik het heel goed ook met hun kon vinden; dat was dus geen leugen!
Reacties:
Higi, leuk hoofdstukje. (:
Ziam moment
Ik ga snel het volgende hoofdstuk lezen c:
Xoxo
Aawww
hij dagt dat zayn liam was ):
zoo sneu