FanFic.nl

Spoed

De diagnose

De volgende dag was iedereen terug aan het werk op spoed.Iedereen nu ook weer niet.Ellen had haar vandaag nog niet laten zien.Voor de meesten was dat vreemd maar Hofkens en Filip wisten wel beter.Het was natuurlijk niet de bedoeling dat ze dit gingen door vertellen.Dat was meer de taak van Goossens.

Iris kwam de koffiekamer binnen en liep onmiddellijk naar de kastjes waar ze zich wou omkleden."Goede morgen!"klonk het opeens.Iris draaide zich om en zag Filip."Goede morgen."antwoordde ze simpel.Daarna deed ze gewoon verder waar ze mee bezig was.Ze opende haar locker en legde haar handtas erin.Filip bekeek haar.Was ze nu nog steeds zo kwaad?Iris liep naar de spiegel en haalde de speld uit haar haar.Filip kwam dichterbij."Ben je nu nog steeds boos?Je weet nu toch dat ik er niets mee te maken heb?"Iris deed alsof ze het niet hoorde en maakte een staart in haar bruine haar waarna ze de speld er opnieuw inklikte.Ze liep weer naar haar locker waar'Iris Van de Vijver'opstond en haalde haar blauwe kleren eruit."Ik zou me graag willen omkleden."Filip keek haar met grote ogen aan."Wil je nu zeggen dat ik moet vertrekken?""Nee,dat je hier gaat toekijken terwijl ik me omkleed!"antwoordde ze geïrriteerd.Filip vertrok zonder nog iets te zeggen.Iris zuchtte.Het was nu ook niet de bedoeling van hem zo maar weg te sturen.Maar ze wist nog steeds niet wat ze ervan moest denken.Ze trok haar kleren aan en ging toen naar het andere gedeelte van de koffiekamer."Koffie?"vroeg ze terwijl ze een tas pakte."Nee,dank je.Ik moet maar terug naar mijn patiënten."antwoordde Filip.Iris keek toen toen hij de deur opende naar buiten ging en de deur weer achter zich dicht deed.Ze had gewoon verkeerd gereageerd daarnet!Het was ook niet haar bedoeling geweest om hem weg te sturen.

Twee mannen stonden voor de balie.Bea keek hen vriendelijk aan."Wat kan ik voor jullie doen?""Wij zijn de politie"antwoordde een van de mannen."Politie?"herhaalde Bea verbaasd."Ja,wij zijn hier om een paar patiënten te ondervragen.""Oké,heeft u een naam?""Sorry,wij hebben ons nog niet voorgesteld.Inspecteur Snoeck en inspecteur De Smet."Bea lachte."Een naam van de patiënt!""Ja,zeker.Rosalie en Fabian."Bea keek op haar dossier."Rosalie en Fabian Ruitenburg?""Ja.""Oké,kamer 106.""Dank u."

Hofkens en Evi zaten in de koffiekamer."Ja,sorry dat ik gisteren zo reageerde."zei Evi opeens.Hofkens keek haar aan."Gisteren?""Ja,over je moeder,dat jij mijn patiënt had afgepakt.""Dat is niks.""Bedankt,maar ik begrijp nu wel waarom...."Hofkens liet haar niet uitspreken."Het is beter dat we het daar niet meer over hebben.""Ja,inderdaad."antwoordde Evi"ik vraag mij af hoe dat is afgelopen met die twee dieven!""Dieven?"Evi keek hem aan."Gisteren nacht,werden we opgeroepen voor een auto-ongeval.We denken dat die iets hebben gestolen bij de juwelier.Die zijn de dieven dan achterna gegaan.""Het is hier wel altijd iets de laatste tijd.""Ja zeg dat wel!"zei Evi"heb jij Ellen eigenlijk al gezien?"Hofkens keek haar aan."Van Poel?Die is niet in haar normale doen.""Nee,ik weet het.Ik heb het ook al gemerkt.Wat zou er zijn?"Hofkens keek haar geheimzinnig aan.Evi haar ogen werden groot."Weet jij soms meer?""Ik?""Ja!""Ellen is in verwachting."antwoordde Hofkens."Dat meen je niet!""Ja,ja toch wel!"Evi keek hem serieus aan."Maar waarom is ze daar dan niet blij mee?""Ze is niet blij met de vader."zei Hofkens toen."De vader?Wat toch niet van Filip zeker!Die is toch met Iris!""Nee,dat dacht ze eerst."Evi dacht na."Komaan zeg het!"Hofkens stond op."Dat ga ik nu eens niet aan uwe neus hangen,ze!""Komaan!"antwoordde Evi"je hebt me nu wel nieuwsgierig gemaakt!""Ik zeg niks!Anders word ik nog zoals Goossens!"Hofkens wou de deur opendoen maar dat gebeurde ook aan de andere kant.Hij deed een stap achteruit en zag toen iemand binnenkomen.Een dokter met zwart haar en blauwe ogen die hij nog nooit had gezien.Hofkens bleef hem nakijken en ook Evi bleef kijken."Hoe is dat nu toch mogelijk!"zei Hofkens toen"weer een stagiair!Het kan weer niet op!Ze moeten niet gaan denken dat ik weer voor stagemeester ga spelen!"De dokters kwam naar hem toe."Ik ben geen stagiair."Hofkens keek hem verbaasd aan."Wat doe jij hier dan?""Ik ben Dr.Peter Paul,ik kom hier werken!Aangenaam!"De man stak zijn hand uit naar Hofkens.Steven schudde hem de hand."Ik ben Dr.Hofkens!Welkom op spoed!""Dank u!Het gaat er hier heel anders aan dan in Nederland."antwoordde Peter Paul."Jij komt uit Nederland?""Ja,ik heb daar op de spoedafdeling gewerkt.Maar Dr,Ivette is teruggekomen en dan waren we met te veel."Evi was ook al opgestaan."Hallo,ik ben Dr.Cauwerghs.""Aangenaam,Dr.Cauwberghs!"Evi lachte."Je mag Evi zeggen hoor!"Hofkens bekeek de twee eens."Niet beginnen he Cauwbeghs!Van Poel gaat haar kans missen!"Evi deed alsof ze het niet hoorde en lachte vriendelijk naar de nieuwe dokter."Het zal allemaal wel nieuw voor je zijn hier.Zal ik je even een rondleiding geven?""Graag!"

Hofkens stond aan de balie."Goossens!Zijn er nog patiënten?"Bea pakte een dossier."Hier Hofkens!Kun je die niet zelf pakken,ik ben bezig!"Hofkens trok het dossier uit haar handen."Goossens!"Bea keek geïrriteerd op."Wat?""Onderzoekskamer?""De twee!En laat mij nu gerust,ik heb werk genoeg!"Hofkens antwoordde niet en liep naar de wachtruimte."Stoffel Verhyden?"een man met gel in zijn haar stond op."Ja?""Ik ben Dr.Hofkens,komt u maar mee!"De man volgde Steven mee naar de onderzoekskamer."Gaat u maar even zitten."Hofkens bekeek het dossier."U heeft last van plotseling geheugenverlies?"Stoffel knikte."Vertel eens,hoe is dat begonnen?"Stoffel keek hem aan."Volgens mij bij het skiën.""Bij het skiën?"herhaalde Hofkens."Ja,ik was aan het oefenen voor de olympische spelen!En toen ben ik gevallen."Hofkens zijn ogen werden groot."Nu skiet u niet meer?""Nee,ik werk als piloot bij Rynair.Ik vlieg naar alle landen."Hofkens stond op."Ga maar even liggen."Stoffel deed wat hem gevraagd werd."Dus ben je dan gevallen tijdens het skiën?""Ja,zeker!""Voelt u zich soms duizelig?""Nee,nooit!""Oké,hoofdpijn?""Ook niet."Hofkens pakte opnieuw het dossier."We gaan u naar de scanner brengen om te zien of u schade heeft opgelopen tijdens de val.""Maar ik moet weg!"riep Stoffel opeens."Mijn vliegtuig vertrekt straks zonder mij!""Rustig maar meneer.""Maar mijn vliegtuig!"riep Stoffel"mijn vliegtuig gaat naar het ziekenhuis in China waar ik dokter ga worden!"De man was helemaal aan het flippen."Meneer Verhyden!"riep Hofkens"als u niet kalm blijf dan gaan we u iets moeten geven om te kalmeren!""Nee!Ik moet oppassen dat mijn vliegtuig niet gaat neerstorten!"kwam Stoffel ertussen.Hofkens deed de deur open."Assistentie!"Bob kwam eraan gelopen."Ik kom dokter!""Ja en haast u,want onze patiënt moet zijn vliegtuig halen!"

"Hier wachten de patiënten dus tot als er een dokter komt"zei Evi terwijl ze naar de wachtkamer wees."De koffiekamer is enkel voor het personeel tijdens de pauze."Evi liep verder door en Peter Paul volgde haar."Dan is er hier de shockroom.Het spreekt voor zich.Mensen die in shock zijn worden hierheen gebracht."Ze kwamen in de garage waar de mug en de ambulance stonden."Hier is dus de garage en daar is de balie."Bea keek op."Wat zijt gij aan het doen,meiske?"Evi lachte"ik geef onze nieuwe dokter een rondleiding."Bea keek naar de man die naast haar stond."Aangenaam,ik ben Bea!""Dag,ik ben Peter Paul."Bea lachte vriendelijk."Welkom!Evi zal u wel verder een rondleiding geven."Voor hij nog iets kon zeggen liep Evi al door."Hier is de brandwondenkamer,en helemaal achter aan de OK."Ze liep verder de gang op."De onderzoekskamers zijn hier,de kleine voor minder dringende gevallen.Als er iemand met de ambulance word opgehaald word die naar de grote onderzoekskamer gebracht."Peter Paul keek haar aan."Nu weet ik al meer,dat was een heel goede rondleiding!"Evi lachte"Bedankt!Sorry maar ik moet nu naar mijn patiënt.""Doe maar,tot straks!"

Hofkens keek naar de beelden van de ct-scan maar hij zag helemaal niks.Alles was in orde.Dat kon toch niet?Als die man was gevallen bij het skiën dan zou hij toch misschien een hersenschudding kunnen hebben?Het was toch niet mogelijk dat hij zomaar geheugenverlies had.Er was gelukkig ook geen sprake van een tumor maar wat kon het dan zijn?Bob kwam naast hem staan."Zie je iets dokter?"Hofkens keek nog een goed."Nee!Niks!""Allez dokter"antwoordde Bob"je hebt toch een bril aan,he!""Hahaha!Grappig Verly!""Wat nu?"vroeg Bob"breng hem maar terug naar de nachtkamer en vraag eens of hij familie heeft.Ik zou die graag eens spreken want bij hem word je niet wijzer."Oké."Bob ging naar de man."Zo meneer,we gaan u naar een kamer brengen."Stoffel keek hem aan."Nee!Ik moet mijn iPads gaan kopen in de winkel voor de dieven ermee weg zijn!En ze hebben al mijn zeven paar dure schoenen gestolen!"Bob bekeek de man die er nogal vreemd uitzag."Dat is ook niet alles!""Nee,ik weet het,meneer!Maar gelukkig werkt mijne pa bij Apple's en kan die iPads meenemen zoveel hij wil!""Geluk voor u dan!""Ja,alleen jammer dat hij dood is!"

Ellen keek op de wekker.Het was al twaalf uur door.Ze voelde zich zo misselijk en had barstende hoofdpijn!Dat kwam door die wijn gisteren bij Harry's!Opeens dacht ze aan haar kind.Van Gijsbrecht!Ze durfde haar op spoed niet laten zien!Nu was ze nog stommer geweest om zoiets aan Hofkens te vertellen!Waarom had ze dat toch gedaan.Ellen stond op.Alles draaide.Ze ging onmiddellijk terug zitten.Toen viel haar oog op haar telefoon.Ze moest het Gijsbrecht vertellen!Hij moest een test laten doen!Ze pakte haar telefoon en toetste het nummer in."Hallo met dokter Gijsbrecht?"klonk het aan de andere kan van de lijn."Ellen hier."antwoordde ze serieus."Ellen?"herhaalde Luc verbaasd."Ja,ik ben thuis.""Maar waarom?Jij moest toch werken vandaag?Ben je ziek?""Zoiets ja!Maar ik moet je iets vertellen"antwoordde Van Poel.Het was even stil."Ik ben zwanger."begon ze."Proficiat!"zei Gijsbrecht vriendelijk.Het was duidelijk dat hij het niet begreep."Ik ben zwanger...van...van u."zei ze toen.Wat had ze toch gedaan?Dat koste haar zeker haar ontslag en wat moest ze dan met dat kind."Van mij?""Ja van jou!"Ellen begon te huilen."Maar dat kan toch niet?"zei Gijsbrecht"nee dat kan niet!Hoe kom je er bij?""Denk maar aan het congres!"antwoordde Ellen"toen we iets waren gaan drinken aan de bar.Omdat we niet begrepen wat er gebeurd was,toen Iris door mij in het ziekenhuis lag!"Maar wat heeft dat..."Hij kon zijn zin niet afmaken of Ellen kwam ertussen."We zijn naar mijn kamer gegaan,we hadden te veel gedronken en toen....."ze begon harder te huilen.Ook Gijsbrecht wist niet wat te zeggen."Ben je wel zeker dat...ik bedoel.."probeerde Luc die niet uit zijn woorden kwam."Ja,het is mijn fout!Ik ben zo stom!Zo stom!Ik weet dat je me gaat ontslagen!En nu ben ik alles kwijt!"riep Ellen boos.Ze verbrak het contact en gooide de telefoon op de grond."Godverdomme!"Nu was alles verpest!Tuurlijk!Ze hadden haar allemaal gewaarschuwd maar zij wou niet luisteren!Het was haar eigen fout dat ze zo stom was!Echt stom!Ze wou geen kind van haar diensthoofd!Toch niet iemand als Gijsbrecht!Een kind van Filip wou ze wel maar van Luc!Nee!

"Hofkens!"zei Bea die achter de balie zat."Mevrouw Verhyden is hier voor u!"Hofkens ging naar de balie."Dag,ik ben dokter Hofkens."De vrouw met blond krullend haar stak haar hand uit."Zeg maar Danni.Hoe gaat het nu met mijn man?""We gaan dat even bespreken"antwoordde Hofkens"Goossens?""De vier is vrij"antwoordde Bea."Oké,komt u maar mee."De vrouw volgde hem tot in de onderzoekskamer."Gaat u zitten."Hofkens keek haar aan."Uw man vertoont vreemd gedrag.""Daarom dat ik hem naar hier heb gestuurd"antwoordde Danni."We waren op een feest en hij zei dat we naar Thailand zouden verhuizen.""Dat is dus wat ik bedoel"zei Hofkens."Ik kan zo onmogelijk een juiste diagnose stellen.Hij verteld steeds iets anders.Waar werkt uw man eigenlijk?""Gewoon in een bureau,niks speciaals"antwoordde Danni"hoezo?""Hij doet dus niet aan skiën?"vroeg Hofkens voor de zekerheid."Of hij werkt ook niet als piloot?"Danni keek hem verbaasd aan."Nee,waar haalt u dat vandaan?""Dat vertelde uw man.Hij heeft het misschien moeilijk gehad met de dood van zijn vader."Danni keek naar Hofkens."Excuseer?""De dood van zijn vader"herhaalde Hofkens.Hij keek naar Danni die voor hem zat.Haar groene ogen werden groot."Zijn vader is helemaal niet dood,dokter.Die leeft gewoon nog,hij heeft daar alleen niet erg veel contact mee."Hofkens begreep er helemaal niks meer van.Hij vertelde steeds nieuwe dingen maar er was gewoon niks van waar!Hoe kon hij nu zo een juiste diagnose stellen?Dat was toch helemaal niet mogelijk."Zijn vader leeft dus nog"zei hij toen.Danni knikte."U moet me helpen dokter!Mijn man flipt helemaal!Straks zegt hij nog dat ik zijn vrouw niet ben!"Ze raakte helemaal in paniek.Hofkens stond op."Rustig maar,mevrouw.Het komt allemaal in orde."

Inspecteur Snoeck keek naar Rosalie die in het ziekenbed lag."Dus de winkel is overvallen?"De vrouw met lang bruin haar knikte voorzichtig."Ja,het was al laat en ik en mijn man gingen sluiten toen er nog iemand binnenkwam.Een man met een donkere zonnebril aan.Die vroeg of hij iets kon kopen en toen kwam er iemand anders binnen en namen ze van alles mee.Mijn man was razend en twijfelde geen seconde.Hij zette de achtervolging in en toen zijn we tegen die auto van de dieven gebotst.""En hebben jullie gezien hoe die mannen er precies uitzagen?"Rosalie keek hem aan."Een had dus een zwarte zonnebril aan.Ze waren donker van huidskleur en die tweede had een oude muts aan.Volgens mij spraken ze geen Nederlands."Snoeck stond op."Goed,we gaan eens even kijken naar die twee mannen,u heeft geen naam?"Rosalie sloot even haar bruine ogen."Nee,maar mijn juwelen!Dat heeft zoveel geld gekost!Daar zaten echt diamanten bij!""We zien wat we voor u kunnen doen,mevrouw Ruitenburg.""Bedankt."

Hofkens kwam de koffiekamer binnen en ging op een stoel zitten.Hij gooide het dossier op tafel en zuchtte.Dan kon toch niet?Hij vond maar geen diagnose voor die Stoffen Verhyden!Peter Paul keek hem aan."Kan ik helpen?"Hij kwam naast Hofkens zitten en bekeek het dossier zonder op antwoord van zijn collega te wachten."Plotseling geheugenverlies?Dat kan vele oorzaken hebben.Bijvoorbeeld een tumor,een hersenschudding en nog zo van die dingen.""Dat weet ik ook wel!"antwoordde Hofkens."Maar die zit de hele tijd dingen te vertellen die niet kloppen!Eerst doet hij mee aan de olympische spelen en dan vliegt hij naar China!"zei Hofkens."Dat bewijst nog maar eens dat er echt iets aan de hand is met die man?"antwoordde Peter Paul"al een ct-scan genomen?"Hofkens knikte"Ja,en daar is niks op te zien!""Dat kan nu toch niet!"Hofkens keek naar Peter Paul die opstond en het dossier meenam."Wat ga je doen?""Ik ga eens met meneer praten."Zonder op antwoord van Hofkens te wachten vertrok hij weer.Maak dat mee!En dat voor zijn eerste dag!Het was nu wel duidelijk dat men in Nederland een andere manier van werken had!

Ellen was terug in haar bed gaan liggen.Hoe meer ze over dat kind van haar-en Gijsbrecht-nadacht hoe erger alles draaide.Nu had ze het hem verteld.Maar wat was ze daar dan verder mee?Opeens werd er aan de deur gebeld.Ellen zuchtte.Ze was eigenlijk niet van plan om open te gaan doen nu.Opnieuw werd er gebeld.Tegen haar zin stond ze recht,waarna de hele kamer leek te draaien.Ze passeerde de spiegel aan de muur en bekeek haar rosse haar dat helemaal in de war zat.Ze zag er niet uit!Haar gezicht zag helemaal bleek en de make up aan haar ogen die ze gisteren niet af had gedaan was helemaal uitgelopen.Ze pakte haar teenslippers die aan de rand van het bed zaten en trok die aan.Ellen liep naar de deur en opende die,tot haar grote verbazing stond daar iemand in de deuropening die ze helemaal niet had verwacht."Dag Ellen."Gijsbrecht?Ze keek hem verbaasd aan maar zei niks.Het enige dat ze merkte was dat het buiten vrij koud was vandaag.Ook Luc bekeek haar vreemd,ze had wel een idee waarom.Opeens dacht ze aan wat ze gisteren aanhad toen ze nog naar die fuif was gegaan.Een kort jurkje met luipaardpirint,netkousen en lange zwarte laarzen,daarover een rode leren jas.Toen zag dat er mooi uit,maar die jurk die ze nu aanhad leek daar nog verre van op.Ze had niet meer de moeite gedaan om die uit te doen gisteren,want ze was gewoon naar huis gegaan en daarna direct in slaap gevallen."Kom binnen"zei ze toen.Gijsbrecht deed wat hem gevraagd werd.De deur ging opnieuw dicht.Ellen keek hem aan.Ze wist niet wat ze moest zeggen."Sorry"zei ze uiteindelijk."Ben je wel zeker dat je gelijk hebt?"zei Gijsbrecht toen."Misschien is er wel iemand anders die..."Hij maakte zijn zin niet af want hij zag de het haar gewoon niet aanstond."Ja,ik weet het zeker!"antwoordde ze niet al te vriendelijk."Ik weet het heel zeker zelfs!En ja ik weet ook dat je me gaat ontslagen omdat dit helemaal niet door de beugel kan en dat Hofkens gelijk heeft door te zeggen dat ik een ziek mens ben!En dat ik alles verpest heb voor Filip en Iris en voor Bob en Britt.Dat hij daardoor zijn kind niet te zien kreeg,en nu heb ik er een!Door mijn stommiteiten!"Ze kreeg opnieuw tranen in haar ogen.Gijsbrecht keek haar bezorgd aan,niet boos zoals ze verwacht had."Als dat dan allemaal zo is"zei hij toen"dan kunnen we ervoor zorgen dat niemand dat te weten komt.Maar verder is er niks tussen ons,dat name dat maar weet he,Ellen."Van Poel knikte.Ze wist het gewoon niet meer.

Hofkens en Peter Paul zaten met de patiënt in de 1ste onderzoekskamer.Hofkens keek toe,hij besloot om 'de nieuwe'eens goed te testen over zijn kennis."Dus u heeft last van geheugenverlies?"Stoffel knikte."Ja,ik heb geen idee hoe dat zou kunnen komen."Hofkens keek hem verbaasd aan."Dat kan toch niet?Zie nu vertelt hij weer iets anders."Peter Paul bekeek de patiënt."Uw vader is overleden,vertelde u?"Meneer Verhyden keek hem vreemd aan."Nee,dat heb ik toch helemaal niet gezegd?Mijn vader is naar Turkije verhuist.""Oké,en wat doet u zoal in uw vrije tijd?""Tennissen of zwemmen.Ik heb deze zomer een nieuw zwembad in mijn tuin laten zetten en voor mijn verjaardag heb ik tennis gespeeld met Kim Klijsters omdat ik al jaren fan van haar ben!"vertelde hij vrolijk.""U bent dus niet gevallen?"vroeg Peter Paul."Nee,waar zou ik gevallen zijn!"antwoordde Stoffel lachend."Kom Stekelenburgh!"kwam Hofkens ertussen"dit heeft geen zin!Die mens kraamt hier alleen maar onzin uit!We zullen hem naar het vierde brengen!""Wat naar het vierde?""Naar de dienst psychiatrie!Daar hoort hij thuis!"Peter Paul keek hem aan."Alstublieft!Zoiets zeg je toch niet in het bijzijn van een patiënt.Ik heb trouwens een diagnose."Hofkens zijn ogen werden groot,hij duwde zijn bril terug op zijn neus en bekeek zijn nieuwe collega aandachtig."Oh ja?"Hij kon het echt niet hebben dat die nieuwe hier nu een diagnose kon stellen en dat hij die niet had gevonden."Ja,
Pseudologia Fantastica"antwoordde Peter Paul simpel."Wat?""Pseudologia Fantastica.Dat is een zeldzaam syndroom waarbij de mensen constant liegen.Dat verklaard waarom er zogezegd geheugenverlies is,die verzinnen ze er meestal gewoon bij.De dingen komen veel te ongeloofwaardig over.Zoals hier het geval is.Dat kan te maken hebben met iets ingrijpend wat er tijdens de jeugd is gebeurd en dat word behandeld door een psycholoog."vertelde hij alsof het iets was dat je dagelijks tegenkwam.Hofkens wist even niet wat te zeggen,maar toen herpakte hij zich."Dat kan goed zijn,Stekelenburgh!Maar hoe weet ik of dat echt bestaat en of u mij hier geen blazen aan het wijsmaken bent?""Heel simpel,collega.Je zoekt het op op internet of gaat in een 'medisch boek opzoeken.Zou jij meneer kunnen doorsturen naar de psycholoog op de dienst?"


Ellen deed de deur weer dicht.Ze wist niet meer wat ze moest doen.Gijsbrecht was eigenlijk helemaal niet zo boos geweest al ze had verwacht.Hij zou een test laten doen om zo te zien of het kind echt wel van hem was.Maar hij had er geen probleem mee dat ze het kind hield.Vreemd genoeg!In het ziekenhuis werden de twee dieven meegenomen naar het politiebureau.Het was dus toch waar.Zo ging de dag op spoed voorbij.En Hofkens die ging vandaag helemaal geen late shift doen,hij ging met Sonja naar de cinema,want Mel ging toch met een vriendin weg.Die zou daar helemaal niks van merken.

"Zo Dr.Gijsbrecht"zei Vanhandenhoven terwijl hij de bloedstalen in een zakje deed voor het lab."U krijgt de uitslag morgen of overmorgen toegestuurd."Luc vertrok weer.En bendeden in de koffiekamer maakten de anderen zich klaar om naar huis te gaan of de nacht te doen.Hofkens was als eerste vertrokken,hij wou zijn afspraak met Sonja Tabasco niet missen.Evi had alle tijd,ze ging dan wel naar huis maar ze was vooral de hele tijd bezig tegen Peter Paul dat het zo ongelooflijk was dat hij die diagnose had gevonden.Evi keek hem aan."Jij bent naar hier verhuist?""Ja,ik woon nu in een appartement."Evi knikte."Alleen?"Peter Paul keek haar verbaasd aan.In Nederland stelden ze dit soort vragen namelijk niet zo snel."Met mijn vriendin:Anneke."antwoordde hij toen.Evi zei niks.Ze had niet verwacht dat hij hier al een vriendin zou hebben."Ze is meegekomen uit Nederland."Iris haalde de speld weer uit haar haren.Filip keek toe maar ze zei nog steeds niks.Iris keek hem aan."Zin om iets te gaan drinken bij Harry's?"Wat had ze nu daarnet gezegd?Ze praatte weer tegen hem?"Ja"antwoordde Filip onmiddellijk omdat hij eigenlijk niet begreep waarom ze nu weer zo deed.Evi die het aanbod van Iris had gehoord kreeg ook een idee.Ze keek naar Peter Paul."Ken je hier al iets,in Antwerpen?""Niet zoveel,de dierentuin,het station,het ziekenhuis."antwoordde die.Evi lachte hoewel dit antwoordde voor de meesten mensen niet zo grappig was."Ik wil je anders wel iets laten zien,je weet ik ben goed in rondleidingen geven.Misschien kunnen we iets gaan drinken bij Harry's,ik veronderstel dat je daar nog niet geweest bent.""Ja,dat is goed.Maar dan moeten we Anneke wel even gaan oppikken,die mag dit niet missen!"

Mel opende de deur en keek naar haar vriendin Bianca die in de deuropening stond."Hallo!"zei ze vrolijk."Dat is lang geleden!Kom binnen!"Bianca ging naar binnen."Zeg dat wel!"Mel bekeek haar eens goed.Ze zag er nog altijd hetzelfde uit.Zwart haar in een vlecht,lichtbruine ogen.Mel keek op de klok."We hebben nog even tijd.Ik ben blij dat jij mee kunt komen,Steven had weer geen tijd.Hij doet de late vandaag.Bianca lachte vriendelijk."Altijd,toch voor zo een mooi film als de Titanic!Die heb ik al zoveel keer gezien,maar nog nooit in 3D.""Ik ook niet,dat gaat echt mooi zijn,zo op een groot scherm.""En hoe romantisch!"antwoordde Bianca"je gaat zien als ze mekaar dan weer tegenkomen!"Mel keek haar aan."Zeg,heb jij nu eigenlijk al iemand tegengekomen?"Bianca schudde haar hoofd."Nee,nog altijd niet.Misschien wel in de bioscoop!""Wie weet!"Opeens ging de bel.Bianca keek op."Wie is dat nog zo laat?Steven was toch werken?"Mel liep naar de deur en opende die."Kom binnen Bea!""Dank u,meiske!"antwoordde Bea vriendelijk.Ze kwam binnen en zag Bianca."Goede avond!""Hallo.""Dat is Bea Goossens!"vertelde Mel"baliebediende en onze babysit voor als Thabo wakker word.""Ik ben Bianca,aangenaam."Ze schudde Bea de hand."Aangenaam!"Mel pakte haar tas."Zullen we vertrekken?Ik wil graag op tijd zijn!""Ja"antwoordde Bianca"er zijn er altijd zo die ergens in het midden van de film nog binnenkomen!"Mel keek nog eens naar Bea."Tot straks!""Veel plezier!"


Sonja zat naast Hofkens in de auto."En Mel die is daar gewoon ingetrapt!"zei ze al lachend."Ja,maar die is goed voor ene keer,zenne!Ik wil niet dat ze iets verkeerd denkt!"antwoordde Hofkens onmiddellijk."Ja,ja!Wij zijn vroeger toch nog samen geweest,weet je het nog Steven?""Ja,dat weet ik nog heel goed.""En toen ben ik Harry tegengekomen"vertelde Sonja.


Filip en Iris zaten bij Harry in het café.Nu kon hij alles alleen doen nu Sonja er niet was.Iris dronk van haar glas champagne."Sorry,dat ik het niet geloofde."zei ze toen.Filip keek haar aan."Ik zei het je toch.Er is niks tussen mij en Ellen!""Ik weet het"antwoordde Iris."Het was mijn schuld,ik heb echt overdreven,Ellen was er vandaag ook niet?""Wat bedoel je daarmee?""Nee,gewoon.Dat ze zo anders doet de laatste tijd."vertelde Iris."Ellen die doet altijd al vreemd"zei Filip"het zou me niet verbazen dat ze niet weet wie de vader is.""Erg genoeg,natuurlijk."Iris keek naar de drie mensen die aan de andere kant van het café zaten.Het waren Evi,Peter Paul en Anneke."En toen zijn we dus naar hier gekomen"maakte Anneke haar verhaal af."Het was nogal stom om in Nederland te blijven als er hier veel meer te doen valt,toch?"Evi knikte alleen maar.Ze had het zich wel anders voorgesteld.Met zijn tweeën misschien?En niet met die Anneke!Zo een irritant mens!Evi bekeek haar nog eens.Speciaal zag ze er niet uit.Ze had blond haar dat gewoon in een staart gedaan was,lichtblauwe ogen en heel gewone kleren aan.Wat zag hij daar toch in.Dat mens was gewoon echt irritant!Ze had het steeds over hun uitstapjes en reizen.Daar gingen we weer."We zijn ook eens naar Londen geweest,weet je het nog Peter?Dat was zo fantastisch he!Alleen werd ons uitstapje wel verstoord door mensen in het hotel die plots ziek waren geworden.Moesten we die gaan behandelen!"Evi keek haar aan."Wat doet u van beroep?"Ze moest toch een beetje interesse tonen?"Ik ben huisarts,maar ik ben ook een tijdje zangeres geweest."vertelde ze."In Nederland,he schat!Hier kennen ze jou nog niet!"Anneke lachte."Oh wacht maar!Dat veranderd nog!En jij lieverd?Wat doe jij eigenlijk voor werk?""Ik ben dokter,ik werk ook op de spoed"antwoordde Evi.Wat een dom mens was dat zeg!En dat voor een huisdokter!Als ze vertelde dat zij en Peter Paul collega's waren dan wist je toch dat ze in het hetzelfde ziekenhuis hetzelfde werk deed!Ze vroeg zich af hoe lang dat nog ging duren!Anneke haalde haar gsm uit haar tas."Kijk,dit was in Parijs voor de eifeltoren!Hoe mooi he!"Evi keek naar de foto waar in de verte twee mensen opstonden."Heel mooi.""Oh wacht en deze aan het zwembad in Turkije!"

"Stay back!Don't comme any closer!Stay where you are!I mean it,i let go!""No you won't!""What do you mean no i won't?Don't presume me to tell what will do and will not you don't know me!""Kijk ze gaat zeker springen!"zei Sonja terwijl ze naar het scherm keek."Dan is die film toch direct gedaan?""Gaat ge nu zwijgen?"klonk het van de rij voor hun."Zeg die verdragen hier ook niks he!"zei Sonja tegen Hofkens."Gaat ge zwijgen?""Ja,ja ik zwijg al!""Hoe lang gaat dat nog duren?"vroeg Hofkens opeens.Sonja keek hem aan."Nog een beetje hoor!Die film duurt drie uur!""Wat drie uur?"herhaalde Hofkens.Hij mocht er niet aan denken!Hij werd nu al gek!Sonja vond het leuk om helemaal achteraan te zitten.Dat hadden ze ook gedaan.Maar het was een 3D film,dat had ze er wel mogen bij zeggen!Hofkens kreeg daar al koppijn van!En dan met die brillen!Dan waren het dus twee brillen over elkaar.En dat ging bijna niet,natuurlijk.De film kijken zonder 3D-bril was geen optie en zonder gewone bril nog veel minder want doordat ze op de achterste rij zaten zag hij helemaal niks!"Help me!Help me!""I've got you,i don't let go!Come on!""Help me!""Oh nee!Ze gaat vallen en Jack heeft haar gewaarschuwd!"zei Sonja.De man achter hen draaide zich om."Gaat ge zwijgen!""Oké,ik zwijg!""Maar doe het dan!"kwam Hofkens ertussen.


"Come on!Give me your hand.Close your eyes.""Open your eyes.""Jack! I fly!""Kijk ze gaan kussen!"fluisterde Bianca naar Mel."Ja,mooi he!In 3D is het toch veel beter!""Every night in my dreams i see you i feel you,that is how i know you go on.Far acros the distens and spaces between us you have come to show you go on.Neer far where ever you are i believe that the heart will go on...."Mel stond op."Wat ga je doen?""Ik ga even naar het toilet."Ondertussen helemaal achteraan in de rij ging Sonja weer helemaal mee in de film.Hofkens had een deel niet kunnen volgen omdat hij zijn bril even had uitgedaan want dat was echt niet te doen!Hij vroeg zich af wanner het nu eindelijk pauze ging zijn.Want de laatste tijd als je naar de cinema ging gebeurde het wel meer dat er helemaal geen pauze was.Hij moest eigenlijk al even naar het toilet maar dan moest hij weer voorbij al die mensen.Sonja keek hem aan."Zeg blijf nu eens stil zitten,zo kan ik niet volgen he!""Ik moet naar het toilet"antwoordde Hofkens."Ja ga dan!""Die mensen gaan weer beginnen zagen,daar voor ons.""Ja en dan?Het is nog geen pauze,we zitten nog niet in de helft."Hofkens besloot om toch maar te gaan en zoals verwacht stoorde hij de mensen.Maar zo gezegd zo gedaan.Hofkens ging de toiletten binnen,hier waren mannen en vrouwen samen.Hij deed de deur op slot maar kwam daarna tot de conclusie dat er helemaal geen wc papier was.Er was ook altijd wel iets!Hij klopte op de muur aan de kant."Excuseer?Kunt u eens wat toilet papier doorgeven,want hier is geen."De vrouw aan de andere kant reageerde eerst niet."Hallo?Is daar iemand?"klonk de stem daarna weer.Nu wist ze het.Ze herkende die stem."Bent u Steven Hofkens?"vroeg ze opeens.Ook aan de andere kant had Hofkens de stem herkend."En jij Mel de Cock?"Het was even stil."Kun je dat papier doorgeven!"vroeg Hofkens toen er niets meer gebeurde.Mel pakte de rol wc papier en smeet die langs boven over de deur.Hofkens zag de wc rol die voor zijn voeten op de grond belande."Zeg wat doe je nu?""Dat kan ik maar beter aan jou vragen!"klonk de stem van Mel.Even later trok Hofkens de wc door en deed de deur open waarna Mel inderdaad voor hem stond."Schatje,wat doe jij hier nu?"Mel keek hem aan,ze zag er niet echt blij uit."Komaan zeg!Wat doe jij hier?Ik dacht dat je vandaag de late deed op spoed!"zei Mel toen.Hofkens zijn bruine ogen werden groot.Wat deed Mel nu hier?Ze ging weg met haar vriendin had ze toch gezegd?"Je moet zo niet kijken!"riep Mel"dat pakt niet bij mij!Met wie ben je hier?"Hofkens keek naar zijn schoenen,daarna naar Mel."Ja...euh..,ik...ja.""Wat ja..ik?"herhaalde Mel"zeg het me!""Met Sonja"antwoordde Hofkens."Met Sonja!"riep Mel"maar ik dacht dat....ik heb je gevraagd om mee te komen en je gaat niet en met Sonja ga je wel?""Maar het is niet wat het lijkt."kwam Hofkens ertussen"Sonja heeft dat gevraagd omdat ze niet alleen wilde gaan want Harry moet het café openhouden!"Mel keek hem aan."Jij hebt iets gehad met die Sonja vroeger he!Nee,moet het niet ontkennen!""Maar lieveke...""Nee,niks te lieveke!"riep Mel"ik wil de waarheid,Dokter Hofkens!Is het daarom dat je zoveel de nacht doet!""Maar nee."antwoordde Hofkens.Hij keek naar wie nu ook de toiletten binnenkwam.Mel draaide zich om."Waar kijk je naar?" Toen zag ze Sonja Tabasco die achter haar stond."Wat doe jij hier?"riep ze boos"hoe kun je nu zoiets doen Sonja!"Sonja keek naar Hofkens"kom je?Straks missen we het beste deel van de film!"Hofkens keek nog eens naar Mel en volgde toen mee met Sonja.Mel keek in de spiegel,ze kon niks zeggen.Waarom deed hij dit nu toch?Met Sonja!En zij dacht dat mens te betrouwen was!Nu stond ook Bianca in de deuropening."Mel?"Melinda keek op."Kom we zijn hier weg!"zei ze terwijl ze haar handtas uit de handen van Bianca trok."Maar wat is er gebeurd?"vroeg haar vriendin die er niks van begreep."Dat leg ik je onderweg wel uit,ik blijf hier geen seconde langer!"Bianca kon niks anders doen dan volgen.

Het was al tien uur door toen Mel in de zetel zat,haar flair te lezen.Ze had Bea en Bianca naar huis gestuurd.Van Hofkens had ze niets meer gehoord tot opeens de bel ging.Ze besloot om niet te gaan opendoen,zo laat nog.Je wist maar nooit wie er aan de deur stond.Buiten aan de voordeur bleef Hofkens maar op de bel drukken want hij wist dat Mel thuis was en hij had zijn sleutel vergeten dus kon hij net binnen.Komaan Mel!Het was koud geworden buiten.Hij stond hij nu zeker al vijf minuten en ze was nog steeds niet komen opendoen.Binnen werd Mel helemaal gek van dat gebel de hele tijd.Tegen haar zin stond ze op en liep naar de deur.Ze moest wel gaan opendoen,anders werd Thabo wakker van dat lawaai.Ze opende de deur en zag Hofkens staan.Zijn blonde haren waaiden in de wind."Mel...ik...euh.."Ze liet hem de kans niet om uit te spreken en wou de deur weer dichtgooien maar Hofkens zette zijn voet ertussen."Laat het mij uitleggen."Mel schudde haar hoofd."Er valt niks uit te leggen,Steven"antwoordde ze."Wacht even!Ik...wil gewoon...het was niet de bedoeling Mel,echt niet!Het was Sonja."probeerde Hofkens.Het was ook echt zo gegaan,Sonja had hem meegevraagd en niet andersom!Mel keek nog eens naar Hofkens die voor haar stond."Nu even niet,ik zei toch dat er niks is om uit te leggen.Jij hebt bedrogen met die Sonja Tabasco punt!"Mel stond opnieuw op het punt om de deur dicht te slaan.Hofkens keek haar aan met zijn bruine ogen om haar zo van gedacht te doen veranderen maar dat werkte niet."Laat mij gewoon gerust!"zei ze toen."Maar kan ik even naar het toilet?"probeerde Hofkens die begon te trippelen."Doe nu niet belachelijk!Als dat je manier is om binnen te komen!""Nee,maar het is echt."antwoordde Hofkens"het is koud buiten zenne!""Daar heb ik geen last van!"antwoordde Mel terwijl ze deur dicht sloeg.Hofkens kon nog net op tijd achteruit stappen om zo te vermijden dat de deur tegen zijn gezicht dichtviel.Daar stond hij dan mooi!Na tien uur s'avonds op straat,hij geraakte zijn eigen huis niet een binnen!Dan zat er maar een ding op...


Sonja keek op toen er nog een klant binnenkwam.Zo laat nog!Ze was van plan om te gaan sluiten.Toen zag ze dat het helemaal geen klant was die binnenkwam.Het was Hofkens!"Steven?Wat doe jij nu hier?"vroeg ze verbaasd."Hofkens keek haar aan."Mel....ze...ik mag thuis niet binnen!""Wat zeg je nu?Mel is zo toch helemaal niet!"antwoordde Sonja terwijl ze een stoel achteruit trok."Ga zitten.""Dat kent ge haar nog niet!"ging Hofkens verder"toen bij de adoptie heeft ze mij dat ook gelapt!Weet ge nog wat ik altijd zeg?Dat lapt ge mij geen tweede keer maar nu doet ze het wel!"Sonja ging naast hem zitten."Dat had ik nu toch niet verwacht van Mel!"Ook Harry kwam eraan."Smurf?Gij hier zo laat nog?"Sonja keek hem aan."Mel,ze is jaloers omdat we samen naar de cinema zijn geweest!Jij bent dat al gewoon he!En nu mag hij niet meer binnen!Allez dat is er nu toch echt over!""Ja en nu?"kwam Harry ertussen."Hoe bedoel je en nu?"antwoordde Sonja."Er staat nog een bed in de logeerkamer.Kom ga dat maar klaarmaken!"Zonder nog iets te zeggen vertrok Harry naar boven.Sonja liep naar de toog."Ik zal eens een goed woordje met Mel gaan praten!""Nee,doe dat vooral niet!Dat maakt het alleen nog erger!"antwoordde Hofkens onmiddellijk.Sonja pakte een glas en deed er ijsblokjes in."Hier drink iets,dat zal u goed doen!Hetzelfde als gewoonlijk?"Hofkens knikte.Sonja zette een glas whisky op de toog."Alstublieft."Ze keek naar Hofkens die er gewoon maar bij zat zonder iets te zeggen.Die Mel was toch ook een vreemd mens!Ze was altijd jaloers als hij maar iets deed!Hofkens pakte zijn gsm en zocht naar het nummer van Mel.Het belde maar ze nam niet op.Bij haar thuis in de zetel hoorde Mel haar gsm rinkelen.Ze keek op het scherm:'Hofkens belt'📞.Oproep beëindigen.Ze besloot om haar gsm uit te doen en te gaan slapen.


Ondertussen had Hofkens haar al zeker vijf keer gebeld maar steeds voicemail!"Dit is Melinda de Cock!Ik bel zo snel mogelijk terug,spreek een bericht in na de bieb"Dat had geen zin!Hofkens gooide zijn zwarte gsm op de grond.Wat had hij toch gedaan met die Sonja!Dat was eigenlijk nergens voor nodig geweest!En straks was zijn gsm nog kapot door die zo te gooien,daar kwam hij ook niet verder mee.Hij raapte de telefoon weer op en drukte op de toetsen.Hij werkte nog,maar dat had toch geen zin want Mel nam toch niet op.Misschien was het beter dat hij ging slapen maar hij wist toch dat als hij ze niet had gehoord hij geen oog dicht zou doen.

Midden in de nacht,om half drie ongeveer werd Mel wakker.Ze keek naar haar gsm die op het nachtkastje lag.Ze besloot om toch maar eens te kijken,hoewel ze dat eigenlijk niet wou want dan gaf ze toe.Maar ze deed het toch.Een nieuw bericht:Hofkens,openenorry xxx,afsluiten.Ze legde haar gsm terug.Hofkens bleef steeds maar de moeite doen om haar te bereiken.Maar dat kon echt niet.Ze draaide zich om en viel terug in slaap.

6:59,7:00!Het alarm van de wekker ging af.Hofkens werd wakker en duwde onmiddellijk op de knop van de wekker zodat deze zou stoppen met dat lawaai te maken.Zijn oog viel natuurlijk direct op zijn gsm die de hele nacht aanhad gestaan.Hij drukte op ontgrendel maar er waren geen nieuwe berichten binnengekomen.Natuurlijk niet!Hoelang ging ze nu nog zo blijven doen?

Kathy keek naar haar patiënt:Elodie Van der Veen.Op het eerste zich zag ze er niet ziek uit.Dr.Pieters keek op het dossier."Gaat u maar zitten.Wat is er juist aan de hand?"De dame keek haar aan.Nu zag Kathy pas dat haar ene oog blauw was en het andere bruin."Ik heb kleurlenzen gekocht,voor een feestje.En ik heb die erin gedaan en mijn ogen begonnen te branden en te pikken,niet te doen.Ik wou ze eruit halen en aan mijn rechteroog is dat gelukt maar links krijg ik dat daar niet meer uit."vertelde ze.Kathy legde het dossier neer en kwam dichterbij haar patiënt.Ze pakte een lampje en keek in haar ogen die inderdaad vrij rood zagen."Heeft u daarmee geslapen?""Nee,ik had ze nog geen vijf minuten in mijn oog gedaan,dokter"antwoordde Elodie."U heeft toch lenzenvloeistof gebruikt?""Moest dat dan?"antwoordde ze.Kathy keek haar aan."Ja,natuurlijk!Anders krijg je dus droge ogen.Maar wij gaan dat oplossen.""Ja,en hoe gaat u die lens daaruit krijgen?"vroeg mevrouw Van der Veen toen."Dat zal u zelf moeten doen,of wel zullen wij dat doen.Maar ik denk dat het makkelijker zal zijn als u dat zelf probeerd.Doet uw andere oog ook nog pijn?"Elodie knikte."Lies oogdruppels."


"Hofkens!"zei Bea terwijl ze een dossier in de lucht stak."Wat is er nu weer Goossens?"antwoordde Hofkens geïrriteerd.Het was vandaag echt de moment om onnozel te komen doen!"Vergeet ge niks?"zei Bea"een patiënt bijvoorbeeld?"Hofkens liep naar de balie en trok het dossier uit haar handen maar net op dat moment was er telefoon.Bea nam op."Hallo,Spoed met Bea?Wat zegt u?Een kind gevallen in de speeltuin?En waar?In de Anjerstraat,oké ziekenwagen komt eraan."Bea legde de telefoon weer neer."Kom Hofkens!Dit is belangrijker!"zei Bea terwijl ze hem het adres gaf.Hofkens legde het dossier terug en keek rond maar op de gang was er geen dokter te bekennen."Wie is er vrij?"Bea keek op haar dossier."Ik zal Peter Paul oproepen en Ellen komt mee."Ze pakte de telefoon om naar de koffiekamer te bellen.Hofkens liep naar de deur waar'verboden toegang opstond'en klopte daar hard op.Karel opende de deur en keek hem."Zeg wat is er?""Er is een oproep,Staelens!En als er een oproep is dan moet ik u oproepen!"


De ziekenwagen stopte aan de speeltuin.Hofkens stapte uit,gevolgd door Van Poel en Stekelenburgh."Het zal weer wat zijn!"Een oude vrouw kwam eraan."Oh dokter!Jullie zijn er!Kom,ons Jullie is van de schommel gevallen,haar been doet pijn."Hofkens keek naar de vrouw die helemaal in paniek was."Van Poel,kalmeer die vrouw eens!"Ellen keek hem aan"Zeg ik ben uwe hond niet he!"Hofkens keek haar aan."Wat was dat?""Doe het dan zelf!"antwoordde Ellen."Luistert he Van Poel!Ik ben niet van plan van alles twee keer te zeggen,ja!Jij gaat die vrouw kalmeren want straks krijgt die nog een hartaanval!""Inplaats van hier zo ruzie te maken zouden jullie beter dat kind gaan helpen!"kwam Peter Paul ertussen."Jij bent de nieuwe dus ik zou maar zwijgen!"Peter Paul keek hem aan."Het is niet omdat jij hier al langer werkt dat je iedereen moet commanderen!"Hij pakte de eerste-hulp -koffer en liep naar het kind."Maak dat mee!"zei Hofkens tegen niemand in het bijzonder."Je moet toch een beetje hoffelijker worden,hoor dokter Hofkens!"antwoordde Karel."Ja,lacht er maar mee Staelens!"Peter Paul knielde neer bij het meisje dat op de grond naast de schommel zat."Dag meisje,gaat het?""Mijn been doet pijn"vertelde Jullie."We gaan eens naar je been kijken."Ellen was op de bank gaan zitten met de vrouw die blijkbaar de tante van Jullie was."Waarom ben je nu zo bang?Het kom echt wel goed,ze heeft hoogstens een gebroken been."Lieve keek haar aan."Maar als Christa dat hoort dan word ze gek!""Wie is Christa?"vroeg Ellen."Mijn dochter!"antwoordde Lieve"ze is nu werken en ik moest op haar passen,en dan gebeurd zoiets!"


"Ze zal toch wel begrijpen dat dit per ongeluk gebeurd is."antwoordde Ellen.Lieve raakte nog meer in paniek."U begrijpt het niet,vandaag zou ze vroeger thuis komen."Ze keek op haar horloge."Ze gaat hier direct staan he!Oei oei oei oei!Die gaat boos worden en dan heb ik het gedaan en mag ons Jullie niet meer zien en dan....""Rustig mevrouw"antwoordde Van Poel maar het leek niet te helpen.Ondertussen waren Hofkens en Peter Paul het been van Jullie aan het spalken om haar mee naar het ziekenhuis te nemen en daar met de mobiele beeldvorming te ontdekken of haar been nu wel echt gebroken was.Maar net op dat moment stopte er een zwarte auto voor de speeltuin.Lieve had het onmiddellijk gezien."Oh nee!Daar is ze!"zei ze in paniek."Wie?""Christa natuurlijk!"Ellen keek naar de deur van de auto dat openging.Een vrouw met bruin krullend haar een een zwarte zonnebril stapte uit.Ze had een bleke jeansbroek aan en daarover een zwarte jas.Het was duidelijk dat die Christa geen simpele was.Ze keek even rond en 'merkte toen op dat haar moeder daar zat.Met grote passen liep ze richting speeltuin.Lieve was opgestaan."Wat is dit hier allemaal?"riep Christa toen ze de ziekenwagen en alle mensen zag."Niks erg"antwoordde de tante"ik kan het uitleggen hoor."Christa leek het niet te horen en keek naar Jullie die op de grond zat."Wat is er met haar gebeurd?"vroeg ze toen."Ze is gevallen,maar de dokters gaan haar helpen en...."ze liet haar moeder niet de kans om uit te spreken.Ze kwam dichter bij haar."Ik had je nog gezegd om op te passen!Maar nee jij bent blind zeker!Stom mens!"riep ze boos."Zeg wat is dat daar allemaal?"kwam Hofkens ertussen.Ellen zuchtte.Dat ontbrak er nog aan,Hofkens die zich erbij ging moeien!"Dat stom mens hier heeft ervoor gezorgd dat mijn dochter nu naar het ziekenhuis moet!"Ze keek naar Hofkens.Wat kwam die kleine er nu tussen?"Mevrouw ze heeft alleen een gebroken been,maak het niet erger!"antwoordde Hofkens."Niet erger!"riep Christa"ik durf ervoor te wedden dat dit mens hier dat expres heeft gedaan!"Hofkens keek haar verbaasd aan,maar hij zei niks.Nu beschuldigde ze haar moeder ervan dat ze haar kind opzettelijk had laten vallen.Chista liep naar de moeder."Luister he mens!Dit is de laatste keer geweest!Als Jullie dit ongeluk overleeft dan krijg je haar nooit meer te zien!Ik had je gewaarschuwd!""Alstublieft he zeg!"kwam Hofkens er weer tussen"niet overdrijven!"Chista liet haar moeder voor wat ze was en richtte zich tot Hofkens."Dit zijn jouw zaken toch niet?""Mijn zaak is wel dat alles goed komt met de patiënt!""Oh gaan we het zo spelen!"riep Christa boos"onze dokter daar,je ziet hem nog niet eens lopen!Hij haat het een keer gaan zeggen!""Hou uwe commentaar voor u!"Hofkens deed teken naar Ellen dat ze moest komen.Van Poel stond op en ging naar Hofkens."Wat?""We moeten dat kind naar de ambulance brengen en dan zijn we hier weg!"Ellen keek hem aan."Maar die moeder word gek als ze dit hoort!""Kan me niet schelen,Van Poel!Daar is nog altijd het gekkenhuis voor!Jij gaat dat kind naar de ambulance brengen!""Ik?"antwoordde Ellen verbaasd."Ja,jij...""Je hebt niet geluisterd zeker!"kwam Ellen ertussen."Nee,jij hebt niet naar mij geluisterd"antwoordde Hofkens."Jullie volgen mijn bevelen op,ik ga niet alles twee keer zeggen!"Daar mee liep hij terug naar de moeder.Die was nog steeds aan het roepen tegen Lieve."Denk je soms dat ik je niet door heb?""Maar ik heb niks gedaan!"Hofkens keek toe.Ellen had ondertussen Jullie op haar arm genomen en probeerde zo onopvallend mogelijk om haar naar de ambulance te brengen."Dit is de laatste keer geweest!"riep Christa terwijl ze op de tante afstapte."Kalmeer nu toch eens!"kwam Hofkens ertussen.Christa keek bekeek hem.Dacht die nu echt dat ze naar hem zou luisteren?Hij zag er trouwens niet uit als een dokter vond ze.Het was even stil.Christa bekeek de dokter die wat verder stond.Zijn blonde haren waaiden in de wind,hij had een zwarte bril op en bruine ogen.Verder had hij een donker blauwe broek en een fluo jas aan.Zo een jas die de dokters aan moesten doen tijden een interventie."Jij gaat mij niet de les spellen,kleine!"riep ze uiteindelijk.Hofkens zijn ogen werden groot.Wat zei die nu?Sorry,maar hij zou zich echt niet laten beledigen door zijn patiënten!Toen zag hij Peter Paul die er blijkbaar wel kon om lachen."Wat is het,Stekelenburgh?Is het voor te lachen ja?"Hofkens zijn aandacht ging nu meer naar zijn collega.Ondertussen was Ellen met Jullie in de ambulance."Zo blijf jij maar zitten,zo meteen gaan we naar het ziekenhuis."Jullie keek haar aan."Waarom maken mama en tante ruzie?""Je mama is ongerust."antwoordde Ellen in de hoop dat ze tevreden zou zijn met dit antwoord.Jullie zei niks."Ik ga even terug naar de andere dokter,oké?"Jullie knikte.Ellen liep over het nog iets natte gras naar Hofkens die weer stond te discussiëren met dokter Peter Paul."We kunnen vertrekken."Hofkens keek haar aan."Maak dat je wegkomt jij heks!"riep Christa weer."Maar Christa ik heb haar niks gedaan!"antwoordde Lieve."Oh kom!Ik ben je leugens beu!"riep ze nog.Christa liep op haar moeder af en duwde haar op de grond.Zonder nog eens om te kijken liep ze met grote passen richting haar zwarte wagen die voor de stoep geparkeerd stond.Hofkens zag het gebeuren."Krijg nu wat!Dat mens bolt het gewoon af!""Niet met mij!"antwoordde Van Poel die erachteraan ging.Maar Christa was sneller.Ze stapte in haar auto,deed de deur dicht en reed wild weg.Ellen keek de auto na.Hofkens begon te lachen."Goed geprobeerd Van Poel!Fantastisch!"Ellen draaide zich om."Ik zou het u wel eens willen zien doen!"Steven hield onmiddellijk op met lachen en keek Ellen serieus aan."Nu aandacht op de patiënt!"Hofkens gevolgd door Peter Paul met de eerst hulp koffer gingen naar de vrouw die op de grond lag.Hofkens knielde bij haar neer."Gaat het,mevrouw?"Lieve keek hem aan."Het gaat wel hoor,dokter.Christa is nu eenmaal zo."Hofkens stond versteld van haar reactie."Maar zoiets doe je toch niet,ik bedoel...."Hij kon zijn zin niet afmaken of Peter Paul kwam ertussen."Heeft u ergens pijn?""Aan mijn arm"antwoordde Lieve."Kunt u opstaan of moeten we de brancard halen?""Komaan he Stekelenburgh!Stel toch geen onnodige vragen!"zei Hofkens geïrriteerd."Kom mevrouw,doe maar rustig."Peter Paul keek hem aan."Moeten we haar niet eerst onderzoeken voor...""Ik stel de diagnose!We gaan haar arm spalken tot we in het ziekenhuis aankomen en dan word mevrouw naar radiologie gestuurd!"Hofkens en Peter Paul hielpen Lieve om recht te staan."Goed,we gaan nu naar het ziekenhuis.Komt u maar mevrouw."

Bea keek naar de stapel brieven op de balie.De post van vandaag.Zou er geen kaartje zijn van Geert?Hij was nu naar Turkije gevlogen.Bea bekeek een voor een de brieven.Een rekening voor Luc,dossiers van patiënten,nog dossiers,een brief voor een zeker mevrouw Van Staren,een brief van het lab voor.....Gijsbrecht Luc?Bea haar ogen werden groot.Een brief van het lab voor Luc?Wat zou dat zijn?Ze keek eens of er iemand in de buurt was en opende voorzichtig de brief.Gijsbrecht Luc uit de test is gebleken dat de baby inderdaad uw DNA heeft en dat u de vader bent van het nu nog ongeboren kind van Van Poel Ellen.Ondertekend dokter Vanhandenhoven.Anne Sophie kwam aan de balie staan."Wat ben je aan het doen?"Geschrokken legde Bea de brief neer waar ze hem niet kon zien."Niks,een dossier aan het controleren,niks bijzonder.Is er iets?"Anne Sophie keek haar aan."Kan ik ergens assisteren?"Bea keek op haar dossier."Bij Iris in de drie.""Oké!"Toen ze zeker was dat De Mayer weg was bekeek ze de brief nog eens en stopte ze hem weer in de envloppe.Dat kon toch niet!Ellen verwachtte een kind van Luc!


Filip keek naar Kathy die naast hem in de grote onderzoekskamer met een patiënt bezig was."Dan gaan we nu even uw ogen testen."zei ze terwijl ze het dossier neerlegde."Kathy?""Ja?""Dat heb je daarnet al gedaan?"Dokter Pieters keek hem verbaasd aan."Sorry,dan ga ik u doorsturen naar de oogarts."De vrouw keek haar aan."Maar dat is het juist!Ik ben naar hier gekomen omdat ik pas over vijf maanden naar de oogarts kan!En nu stuurt u mij terug!""U kan een afspraak maken bij de oogarts van het ziekenhuis,die wachttijd is veel korter."vertelde Kathy."Oké dan!Het zal wel moeten zeker!""Ja,ga jij maar mee met Bob naar de balie dan zal Bea dat wel regelen.""Komt u maar mee mevrouw!"Toen ze weg was ging Kathy zitten en zuchtte."Is er iets?"

"Weemaes!Begeleid mevrouw eens naar radiologie!"zei Hofkens terwijl hij naar de balie liep."Komt in orde,volgt u mij maar mevrouw."zei Lies vriendelijk.Hofkens keek naar Bea."Zeg wat is dat hier voor een kuisvrouw?"Bea keek op."Een nieuwe,ze moet het nog een beetje leren.""Ik zie het,ze weet nog niet eens hoe dat ge een stofzuiger aan zet!"Hofkens keek naar de poetsvrouw die de hele tijd aan het prullen was met de stofzuiger."Gaat het niet,meiske?"vroeg Bea opeens."Nee,ik denk dat die kapot is!"antwoordde ze.Hofkens kon er natuurlijk weer goed om lachen."Zeg Hofkens in plaats van zo te lachen zou je beter helpen!"zei Goossens toen.De poetsvrouw drukte hard op de knop ,maar de verkeerde want opeens vloog het zand in het rond."Oei!Het is de verkeerde!""Zet dat af!"riep Hofkens geïrriteerd.Nu was het de buurt aan Bea om te lachen.Ze keek naar Hofkens die met zijn handen in zijn ogen wreef."Godverdomme mens!Zie men oog eens!""Wat scheelt er Hofkens?""Moeit u niet!"Bea keek nog naar Hofkens die naar de koffiekamer liep.Toen hij daar was keek hij in de spiegel.Die lenzen moesten uit want daar was zand in zijn oog gevlogen door dat dom mens daar!Straks waren ze nog kapot!Hij was net bezig toen opeens de deur openging.Peter Paul kwam binnen."Dag dokter Hofkens!""Zie je niet dat ik bezig ben!"antwoordde hij."Oh sorry!Wat doe je?""Ik doe mijn lenzen uit,Stekelenburgh en weet je waarom?Omdat die nieuwe kuisvrouw er hier een strand van heeft gemaakt!"Peter Paul keek hem aan."Ik wist niet dat jij lenzen had.""Ja z'n nu heb ik er geen niet meer wat ze zijn kapot!"antwoordde Hofkens waarna hij weer in de spiegel keek naar zijn groene ogen."Zijn die nu al bezig op radiologie?""Ja ze zijn naar daar gestuurd"antwoordde Peter Paul"daarna gingen ze hier in de wachtkamer op ons wachten.""En die moeder?""Nog altijd niks van te zien,zeg heb je gezien hoe die vertrokken is?Als ze maar geen domme dingen doet."


Filip ging naast Kathy zitten."Hoe gaat het nu eigenlijk?"Kathy zuchtte."Ik weet niet wat er met me aan de hand is maar ben zo moe!""Misschien iets minder de nacht doen?"probeerde Filip.Kathy keek hem aan."Dat is het volgens mij niet,er is meer aan de hand."Het was even stil."Je bedoelt dat je...."hij kwam niet verder want Kathy kwam ertussen."Dat ik misschien in het stadium van aids ben gekomen."Filip keek haar aan."Je hebt je medicijnen toch altijd genomen?Misschien moeten we gewoon even bloed prikken om te zien wat er nu eigenlijk aan de hand is."Kathy haar ogen werden groot."Maar wat als er nu...."Filip liet haar niet uitspreken."Ik stuur iemand om bloed te prikken."Hij liep naar de deur."En waarom doe jij dat niet?"vroeg Kathy."Sorry ik moet naar de opnames van 'Mag dat,dokter!"


Peter Paul en Hofkens zaten in de koffiekamer."Het is daar iets ze op radiologie de laatste tijd,was dat in Nederland ook zo?"zei Hofkens opeens."Nee,daar ging dat allemaal vrij snel door ons goed personeel."antwoordde Stekelenburgh.Hofkens keek naar de televisie."Zo beste kijkers!Hier zijn we dan weer met een nieuwe aflevering van Mag dat Dokter!Zoals jullie weten is dit een interactief programma dus zonder uw inbreng staan we nergens.Ik ben Filip Driessen en werk als urgentieartsen in het algemeen ziekenhuis!Maar ons programma is een beetje aan vernieuwing toe en nu kunnen onze bellers zelf naar de studio komen met hun vragen zodat deze nog beter beantwoord kunnen worden!"Hofkens begon te lachen."Waar gaat die het toch halen!Hij zal nogal patiënten over de vloer krijgen!"Peter Paul keek hem aan."Ja die doet dat toch goed?"De deur van de koffiekamer ging open en Ellen kwam binnen."Goeie middag Van Poel!"zei Hofkens expres vriendelijk."Dag Dokter Hofkens,Peter Paul."antwoordde Ellen simpel.Ze liep naar de kast en pakte er een tas uit.Hofkens keek met grote ogen toe naar Ellen die helemaal niet in haar normale doen was.Hij wou iets zeggen maar toen ging de telefoon.Hij verwachtte dat Meter Paul zou opstaan en de telefoon opnemen maar dat deed hij niet.Tegen zijn zin stond hij dan maar zelf op en pakte de telefoon."Dokter Hofkens?""Bea hier,jullie moeten onmiddellijk komen er is een oproep!"Hofkens zuchtte."Kun je niemand anders sturen,Pieters of zo?""Nee dat gaat niet Hofkens!Vraag ook dat Peter Paul meekomt en roep Ellen ook maar!"Voor hij kon antwoordden was Bea al weg."Kom er is een oproep!"Ellen en Peter Paul volgden Hofkens mee naar de balie."Hofkens!""Wat is er nu weer Goossens!"antwoordde Hofkens geïrriteerd."Het adres!"zei Bea terwijl ze het papier vasthield.Hofkens trok het uit haar handen en liep verder."Waar is Staelens nu weer?""Al in de ambulance,Hofkens!"antwoordde Bea.Hofkens draaide zich weer om."Dokter Hofkens!"Ze stapten in de amulance en vertrokken naar de plaats van de interventie.Het duurde niet lang goor Hofkens het weer op zijn zenuwen kreeg omdat ze weer maar eens voor het rood stonden."Zo gaat dat hier nooit vooruit gaan he Stealens!""Ja wat wil je dat ik doe er over vliegen!"antwoordde Karel die het gedoe van Hofkens ook serieus beu begon te worden."Waar gaan we eigenlijk naartoe?"vroeg Ellen opeens"Naar het park"antwoordde Karel"werkmannen hebben gebeld voor een vrouw die niet reageert."Karel keek naar Hofkens die zenuwachtig met zijn voeten op de grond zat te trappelen."Is er iets.Hofkens?"Steven keek hem aan."Ja,ik...euh ik moet naar het toilet he!"Karel zuchtte."Dat gaat hier niet he!Dan gaan we veel te veel tijd verliezen!"


De ambulance stopte voor het park."Ellen,Peter Paul en Karel stapten direct uit."Allez Hofkens!"Tegen zijn zin stapte Hofkens nu ook uit waarna hij de deur hard dichtsloeg.Wat was hij weer goed gezind vandaag!En als hij dan nog naar het toilet moest was het helemaal compleet."Ik ga hier niet alles alleen doen he Dr Hofkens!"zei Ellen terwijl ze verder liep.Karel liep mee met Hofkens."Ik zou toch een beetje vriendelijker doen in het vervolg als ik van u was!"zei Karel terwijl hij naar Hofkens keek die de hele tijd stond te trippelen."Het is echt dringend he,Staelens!Als er niet snel iets gaan gebeuren dan..euh..""Ja ga dan!"antwoordde Karel."Hoe ga dan?Hier?"herhaalde Hofkens."Ja daar achter die struiken"zei Karel lachend."Als het dan toch zo dringend is....!"Hofkens zuchtte.Ja het moest wel,ze zouden toch geen toilet vinden en hij moest echt zo dringend.Hij moest eigenlijk al plassen van toen ze op spoed waren maar hij had weer de kans niet gekregen om te gaan.En daar was nu toch niemand."Ja ga al maar door ze Staelens,ik kom wel!""Goed!Veel plezier he Hofkens!"antwoordde Karel die verder ging.Hahaha!Dat was nogal grappig hoor!Hofkens wachtte tot Staelens weg was en keek nog eens goed rond.Daar waren toch geen mensen.Hij ging nog wat verder de struiken in en eindelijk kon hij plassen,gezellig was anders maar hij had geen andere keuze.Toen hij klaar was en van plan om terug naar de rest te gaan en naar de patiënt stond er een man voor hem in een donkergroen pak,hij zag er niet al te vriendelijk uit."Wat denkt u dat u aan het doen bent of heeft gedaan,meneer?"Hofkens keek hem aan."Niks,ik zal maar eens verder wandelen.""Niks van!Doe nu niet onnozel he!"antwoordde de man."Ik heb het wel gezien,u weet ook dat er een boete staat op wildplassen?""Wie bent u?""Ik ben de parkwachter!"Hofkens zijn ogen werden groot.Dat kon nu toch niet!Hij moest gewoon dringend plassen en daarvoor moest hij dan betalen?Dat was er echt over!"Wel?""Ik betaal dat niet"antwoordde Hofkens onmiddellijk."Dat kunt u toch niet maken!Als je moet dan moet je he!Ik kan er toch ook niet aandoen dat ik juist nu naar het toilet moet en als je daar ook al voor moet betalen is het helemaal ver gekomen!""Maar meneer!Het zal wel moeten!"



"Mevrouw,kunt u mij horen?"vroeg Ellen terwijl ze naar de vrouw keek die op de bank lag.Geschrokken opende ze haar ogen en keek verbaasd rond naar alle mensen die voor haar stonden."Wat heeft dit te betekenen?""U bent buiten bewustzijn geweest,'mevrouw!"vertelde Van Poel.Maar nee!Ik was moe en ik ben inslaap gevallen!"antwoordde de vrouw.Peter Paul keek naar Ellen."Ja die hebben weer veel te vroeg gebeld he!""Ja maar beter te vroeg dan te laat!"kwam Karel ertussen.Ellen keek hem aan."Waar is Hofkens nu?"Karel begon te lachen."Die moest dringend een plasje gaan doen!"Ellen draaide met haar ogen."Ook altijd hetzelfde he!"Ze zag dat Peter Paul naar een vrouw keek die met een man hand in hand door he park liep."Waar kijk je naar?"vroeg Ellen.Peter Paul antwoordde niet en bleef naar de twee staren.Dit kon niet waar zijn!"Dat kan niet!""Wat kan niet?"antwoordde Van Poel die het niet begreep."Dat is Anneke!"riep Peter Paul verbaasd."Anneke?"herhaalde Ellen."Ja Anneke!Mijn vriendin met een ander!"Ook Ellen keek nu naar de twee mensen die voorbij liepen."En ze moest werken vandaag,in de praktijk!"zei Peter Paul"en nu loopt ze hier!"Ellen keek naar Hofkens die er nu ook aankwam."Dat kon ook niet rapper zeker!"zei ze geïrriteerd.Hofkens luisterde niet."Waar is de patiënt?""Die is er niet"antwoordde Karel"die vrouw lag gewoon te slapen en die werkmannen hebben gebeld."Hofkens kon er helemaal niet om lachen."Nu lapt ze mij dat weer maar mij niet meer gezien he!"Hij pakte zijn gsm en belde onmiddellijk naar de spoed."Hallo,spoed met Bea"klonk het vriendelijk."Hallo,Goossens!"antwoordde Hofkens."Zou ge in het vervolg eens willen luisteren wat die mensen zeggen?In plaats van ons op te sturen voor stommiteiten!""Maar Hofkens...."kwam Bea ertussen."Het is dokter Hofkens!We komen terug he zonder patiënt!"




"Mevrouw,kunt u mij horen?"vroeg Ellen terwijl ze naar de vrouw keek die op de bank lag.Geschrokken opende ze haar ogen en keek verbaasd rond naar alle mensen die voor haar stonden."Wat heeft dit te betekenen?""U bent buiten bewustzijn geweest,'mevrouw!"vertelde Van Poel.Maar nee!Ik was moe en ik ben inslaap gevallen!"antwoordde de vrouw.Peter Paul keek naar Ellen."Ja die hebben weer veel te vroeg gebeld he!""Ja maar beter te vroeg dan te laat!"kwam Karel ertussen.Ellen keek hem aan."Waar is Hofkens nu?"Karel begon te lachen."Die moest dringend een plasje gaan doen!"Ellen draaide met haar ogen."Ook altijd hetzelfde he!"Ze zag dat Peter Paul naar een vrouw keek die met een man hand in hand door he park liep."Waar kijk je naar?"vroeg Ellen.Peter Paul antwoordde niet en bleef naar de twee staren.Dit kon niet waar zijn!"Dat kan niet!""Wat kan niet?"antwoordde Van Poel die het niet begreep."Dat is Anneke!"riep Peter Paul verbaasd."Anneke?"herhaalde Ellen."Ja Anneke!Mijn vriendin met een ander!"Ook Ellen keek nu naar de twee mensen die voorbij liepen."En ze moest werken vandaag,in de praktijk!"zei Peter Paul"en nu loopt ze hier!"Ellen keek naar Hofkens die er nu ook aankwam."Dat kon ook niet rapper zeker!"zei ze geïrriteerd.Hofkens luisterde niet."Waar is de patiënt?""Die is er niet"antwoordde Karel"die vrouw lag gewoon te slapen en die werkmannen hebben gebeld."Hofkens kon er helemaal niet om lachen."Nu lapt ze mij dat weer maar mij niet meer gezien he!"Hij pakte zijn gsm en belde onmiddellijk naar de spoed."Hallo,spoed met Bea"klonk het vriendelijk."Hallo,Goossens!"antwoordde Hofkens."Zou ge in het vervolg eens willen luisteren wat die mensen zeggen?In plaats van ons op te sturen voor stommiteiten!""Maar Hofkens...."kwam Bea ertussen."Het is dokter Hofkens!We komen terug he zonder patiënt!"

Peter Paul was tijdens de middag naar huis gegaan.Hij had namelijk een plan om Anneke te betrappen met die nieuwe vriend van haar!Op internet had hij een verbogen camera kunnen kopen en die had hij in de woonkamer geïnstalleerd en aangesloten op zijn laptop die hij daarna mee naar spoed had genomen.Ondertussen zaten Jullie en Lieve in de wachtkamer van de radiologie te wachten op Dr Hofkens die hen zou komen halen."Mevrouw Van de Broek?"Lieve stond op."Dag dokter!Het is toch niet te erg hoop ik!Is Christa al teruggekomen?"Hofkens keek haar aan,ze was blijkbaar nog altijd niet gekalmeerd."Rustig maar mevrouw.Uw arm is niet gebroken maar verstuikt en het been van Jullie is wel gebroken dus we gaan dat gipsen.U mag meekomen met de lift naar beneden."Lieve volgde met Jullie in een rolstoel Hofkens naar de lift.Ze stapten in en vertrokken naar beneden.De lift kwam aan en de deuren gingen open."Weemaes!Assistentie in de 1!"zei Hofkens terwijl hij met Lieve en Jullie naar de onderzoekskamer ging.Al snel kwam Lies eraan."Ik ben er dokter."Hofkens keek haar aan."Ja goed,we gaan dat been gipsen,materiaal klaarleggen en dan kunnen we beginnen."Lies knikte en pakte het materiaal uit de kast.

Peter Paul zat in de koffiekamer en keek naar zijn laptop.Er was nog steeds niemand thuis maar hij deed de nacht vandaag dus het zou hem niet verbazen als ze zometeen met die nieuwe thuis zou komen!Dan zou er wat zwaaien!Hij begreep er niks van!Ze hadden het zo gezellig gehad samen en nu deed ze zoiets!Ae moest niet afkomen met die smoes dat het een collega was want ze had nooit vertelt over een leuke man die daar werkte in de praktijk en een patiënt kon het al helemaal niet zijn want ze was kinderarts!Nu wist hij wel waarom ze altijd belde dat ze langer op het werk zou zijn!Wie weet hoe lang was dat spelletje al bezig?Van sinds ze in Antwerpen woonden zeker!Hij keek naar de deur die openging.Evi kwam binnen."Hallo!"zei ze vrolijk."Hallo."antwoordde hij simpel.Evi keek nieuwsgierig naar de laptop die op tafel stond."Wat ben jij aan het doen?"Peter Paul zag dat ze mee keek en klapte de laptop dicht."Niks speciaals."Evi lachte."Het is hier nog vrij rustig vandaag,maar ik zou wel opletten dat Gijsbrecht dat niet ziet."Ze liep naar de kast en pakte er een tas uit."Koffie?""Ja,zonder suiker.""Komt in orde!"Evi keek hem aan."Zeg werkt Anneke vandaag,heb je geen zin om nog eens iets te gaan drinken?""Dat zal niet gaan."antwoordde Peter Paul."Ik doe de nacht vandaag.""Jammer."Evi zette de tassen op de tafel."Alstublieft!""Dank je."Evi had al wel door dat hij niet in de stemming was."Is er soms iets?""Anneke"begon hij."Ik haar van deze ochtend in het park gezien,met iemand anders."Evi haar ogen werden groot."Wat?Maar....dat doe je toch niet?Je bent er toch naartoe gegaan!""Ik heb iets veel beters...."


"Kom geef mij nog maar een rode wijn!"Christa kwam aan de toog zitten en keek naar de ober die de glazen pakte."Doe er maar twee!"De man keek haar aan."Zeg Christa,je moet wel zo rijden he!Dit is het laatste!""Zeg!Gaat gij ook al beginnen!"riep Christa"eerst men ma en nu hier ook al!"De ober zette het glas op de toog."Wat scheelt er met uw ma?"Christa begon te lachen."Dat is een heks!Een heks is ze!Ze heeft Jullie van mij afgepakt!Expres om mij een beetje op zenuwen te werken!"riep ze boos waarna de mensen haar vreemd bekeken.Ze pakte het glas en dronk ervan."En nu,nu weet ik niet waar ze naartoe is!Ze heeft mijn kind meegenomen en is het afgetrapt!"De vrouw van de cafe baas kwam er ook aan."Ze bedoelt dat allemaal wel goed.""Allez Sandra!Die doet het er gewoon om!"riep Christa.Sandra zuchtte."Jij zou beter naar huis gaan,ik zal een taxi bellen."Nee,niks van!Geef mij nog een whisky kom!""Nee,Christa het is genoeg geweest!"Sandra liep naar de telefoon en wou een nummer intoetsen maar Christa stond op."Dan breng ik u naar huis!"zei Sandra die haar sleutels probeerde af te pakken."Zo gaat gij niet de baan op!""Och mens!"riep Christa die verder liep."Laat mij gerust!"Sandra keek naar Christa die al wankelend verder ging.De deur vloog daarna met een klap dicht.


"Jullie mogen nog even naar de wachtkamer gaan"zei Hofkens terwijl hij de deur van de onderzoekskamer opendeed.Lieve keek hem aan."Maar dokter en Christa dan?Er zou toch niks gebeurd zijn zeker!""Maakt u zich maar geen zorgen"antwoordde Hofkens."Weemaes begeleid hen eens!"Lies liep mee met Lieve en Jullie naar de wachtkamer.Hofkens keek hoe ze vertrokken en deed deur dicht.Hij zuchtte en ging op de stoel zitten waarna hij het dossier nog eens bekeek.Als die Christa niet kwam opdagen moesten ze de politie inschakelen!En die tante was nu al zo bezorgd!Aan de balie keek Bea naar Kathy die vertrok."Awel meiske wat gaat gij doen?"Kathy keek haar aan."Ik ga naar huis,ik ben op ziekteverlof gestuurd."

"Juffrouw!Hallo!Juffrouw hoort u mij!"Een dame die toevallig met haar auto voorbij kwam zag dat er iemand met haar auto tegen een boom was gereden.Die vrouw reageerde niet!Ze besloot om een ambulance te bellen."Hallo,spoed met Bea"hoorde ze."Hallo,er is hier een ongeval gebeurd,een vrouw met haar wagen tegen een boom gereden.""Oke en waar?""Op de autosnelweg,een gewonde.""Goed de ziekenwagen komt eraan!"Bea legde de telefoon weer neer."Hofkens en Ellen!Er is een oproep,een vrouw met haar wagen tegen een boom gereden een zwaar gewonde!"Hofkens trok het papier uit haar handen."Ja we zijn we

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.