FanFic.nl

De Grijze Jager, deel 12.

Hoofdstuk 2.

Laat in de ochtend hoorde Will paardenhoeven roffelen. Ook hoorde hij dat Trek het paard begroete. Het ging dus om een Jagerspaard. Het was Halt, geen twijfel mogelijk. Alyss was weg naar het kasteel, ze moest iets met vrouwe Pauline bespreken. De Jagers zouden dus met z’n tweeën zijn. Nu kon Halt hem dat ‘persoonlijke ding’ vertellen, wat het ook was.
Met zijn ogen gefixeerd op de deur wachtte hij op zijn oude leermeester. En ja hoor, daar kwam Halt al binnen.
‘Hadie Halt!’ begroette hij vrolijk. ‘Hoe is het?’
‘Goed, dankje.’ Zei Halt, nors als altijd.
Will grijnsde en gebaarde naar stoel, als teken dat Halt kon zitten.
Halt ging zitten en haalde een brief uit zijn binnenzak. Het embleem van de Jagers, en eikenblad, stond rechtsboven in de hoek.
Lichtelijk verbaasd nam Will de brief aan. Hij keek naar Halt, die gebaarde dat hij hem moest openmaken. Nieuwsgierig verbrak Will het zegel. Toen hij de inhoud las, verviel hij van verbazing, in verbijstering, en toen in trots. De inhoud luidde;

Beste Jager Will Verdrag.

In verband met het pensioen van Jager Bran, de Jager van leen Greenfield, is er weer een plaats vrij bij het korps Grijze Jagers.
Na aanleiding van dit hebben wij na overleg besloten om u een leerling toe te wijzen. U heeft voldoende ervaring om het aan te kunnen een leerling op te leiden tot een volwaardig Jager. U mag zelf de geschikte persoon zoeken die het volgens u in zich heeft om een Grijze Jager te worden. Maak uw keus goed.

Hoogachtend, Crowley.
Commandant Korps Grijze Jagers.

De boodschap was kort en duidelijk. Hij kreeg een leerling.
Will’s hart leek een slag te missen, zo overdonderd was hij door dit nieuws. Hij zou een jongen moeten zoeken die voldeed aan de eigenschappen van een Jager. Zou hem moeten opleiden en de volle verantwoordelijkheid op zich nemen. Hij was vervuld van trots, maar ook bloed en bloed nerveus bij dit vooruitzicht.
‘Jemig…’ mompelde hij. ‘krijg ik echt een leerling?’
Halt trok een wenkbrauw op. ‘Blijkbaar.’ Luidde zijn antwoord. ‘Al krijg je er in principe niet een, je moet er een kiezen.’
Halt deed moeite om zijn gezicht in plooi te houden. Er lag een lachje op de loer in zijn mondhoek. Hij was apetrots op zijn ex- leerling, die nu zelf een leerling kreeg.
Will zakte achterover in zijn stoel. ‘Jemig…’ zei hij weer.
Nu kon Halt zich niet meer inhouden. Een van zijn zeldzame glimlachjes spreidde zich rond zijn lippen.

Toen Alyss terugkwam van de markt in Wensley, zag ze Will een beetje beduusd aan de tafel zitten. Ze hoorde iemand in de kuiken rommelen, zo te ruiken iemand die (alweer) koffie was aan het zetten. Ze nam aan dat het Halt was.
‘Hallo Will.’ Begroette ze hem, terwijl ze haar mantel aan de kapstok hing. Will schrok op en begroette haar een beetje afwezig.
‘Hallo Alyss.’ Zei hij.
‘Hallo Alyss!’ klonk Halt’s zware stem uit de keuken. ‘Ook koffie.’
‘Graag!’ antwoordde Alyss. ‘Wat is er Will?’ vroeg ze. ‘Je bent zo… afwezig.’
Will glimlachte. ‘Je moest eens weten Alyss…’ zei hij.
Alyss boog zich nieuwsgierig naar Will toe. ‘Wat is er dan?’
Op dat moment kwam Halt binnen met drie dampende mokken koffie.
‘Drie koffie.’ Zei hij. Hij zette ze op tafel en schoof een stoel naar achter, waar hij op neerploft. Alyss ging nu ook zitten.
‘Geef haar de brief maar Will.’ Zei Halt, naar een envelop op tafel gebarend. Will schoof het naar haar toe. Nieuwsgierig pakte Alyss het aan en haalde het stuk perkament eruit. Ze werd warm van binnen toen ze de inhoud las. Ze werd vervult van trots op haar echtgenoot, haar Will, die nu een leerling kreeg. Een glimlach spreidde zich om haar lippen.
‘Oh Will!’ zei ze. ‘Wat fantastisch! Een leerling!’ Ze stond op en omhelsde hem innig.
Will grijnsde nu ook. ‘Ja, super hè? Ik moet toegeven dat ik hem niet aan zag komen.’
Hierop trok Halt een wenkbrauw op. ‘Tja,’ zei hij, met stalen gezicht. ‘Wie wel?’
Will en Alyss lachten. En zelfs bij Halt kon er weer een van zijn uiterst zeldzame glimlachjes vanaf.
Na een minuut of wat liet Alyss Will eindelijk los. Ze glimlachte nog steeds.
‘Maar Halt,’ zei ze, zich tot de oude Jager wendend. ‘Dit is een best belangrijke boodschap, waarom is Crowley hem dan zelf niet komen brengen?’
Halt schudde zijn hoofd. ‘Als hij kon had hij dat zeker gedaan.’ zei hij. ‘Maar hij heeft het ongelofelijk druk op Araluen. De roversbendes daar worden zo langzamerhand een regelrechte plaag. Dus stuurde hij mij deze boodschap, of ik hem aan Will kon geven.’
Alyss en Will knikten. Ze begrepen het. Will keek nu bedenkelijk.
‘Halt,’ begon hij. ‘Over die roversbendes gesproken, het zijn er hier in Redmont ook al zo veel, is dat jou ook opgevallen?’
Halt krapte aan zijn kin. ‘Nou je het zegt, ja. Ik heb de laatste drie weken er zeker twee opgeruimd. Een nieuw record.’
Will knikte instemmend. ‘Ik ook. Het worden er meer, moeten we Crowley inlichten?’
‘Ja.’ Zei Halt.
Alyss zag het gesprek tussen de Jagers aan.
‘Jongens,’ zei ze. ‘Dat rapport kan tot morgen wachten. Will krijgt een leerling! Dat moeten we vieren. Ik stel voor om vanavond bij Jenny’s restaurant te gaan eten? Dan vragen we meteen Pauline mee.’
Will grijnsde. ‘Helemaal mee eens!’ riep hij. En Halt knikte instemmend.
‘Dan ga ik maar.’ Zei Halt. ‘Treffen we elkaar om een uur of zes bij Jenny? Goed zo.’ Halt dronk het laatste beetje koffie op, zette de beker op tafel en stond op.
‘Tot vanavond.’ Bromde hij en liep naar buiten.
Ze hoorden hoe hij Abelard opzadelde en weg draafde.

Reacties: