Hoofdcategorieën
Home » One Direction » stand alones, crying and laughing » ontvoerd
stand alones, crying and laughing
ontvoerd
Harry styles pov,
Ik weet niet wat hij precies van haar wil, maar ik weet wel dat het niets goeds is. Erger dan dit kan het niet zou je denken, maarja bij hem weet je maar nooit. Al 2 weken lang is ze verdwenen, allemaal door mij. Ik had bij haar moeten blijven, ik had haar thuis moeten brengen. Sinds 3 dagen heeft Philipe een camera opgehangen, wij, dus de politie de jongens haar vriendinnen en ik kunnen precies zien wat hij met haar doet. Hij slaat haar, hij vekracht haar en ik heb haar nog geen een keer zien eten. Ik wil het helemaal niet zien, ik wil er naar toe, haar bevrijden uit de handen van die verschrikkelijke klootzak. Maar het kan niet, we weten niet waar. Ze kan overal zijn, het hoeft niet een hier in engeland te zijn. Ik ben ontroostbaar, overal waar ze zouden kunnen zijn ben ik geweest. Nou ja in londen dan, en geloof me dat is veeeeeel werk, de politie zegt dat het geen zin heeft om alles af te zoeken, ze kunnen echt overal zijn. De jongens proberen me wel te troosten maar dat is gewoon een kansloze poging, ze zijn er immers zelf ook helemaal kapot van. We hebben 2 concerten en een stuk of 20 intervieuws voor afgezegt. Niemand van ons kan zich nog concentreren, het is gewoon een grote hel waarin we beland zijn. Ik loop nog een rondje door de huiskamer, iets wat ik de hele week al doe. 3 dagen lang hebben de jongens er over gezeurd maar nu houden ze zich stil, wanhopig smijt ik mijn handen in de lucht. Waarna ik mezelf als een net geslagen meisje in het hoekje van de bank druk, waarna ik luidruchtig begin te snikken. Ik kijk naar de laptop die op tafel staat, ik zie Cherley. Ze ligt op de grond en leunt een beetje tegen de muur aan, ze is verschrikkelijk mager. In haar ogen is angst af te lezen, in combinatie met verdriet. Haar armen zitten helemaal onder de blauwe plekken en schaafwonden, ineens verstijft ze. ik zie Philipe de kamer in komen lopen, met een gemene lach op zijn gezicht. Hij smijt een stapel post op de tafel. Even kijkt hij recht de camera in, hij kijkt me vuil aan. Dan geeft hij Cherley een klap in haar gezicht, half huilend werk ze zichzelf nog dichter naar de grond toe. Ik huiver, waarom doet die idioot dit? Ik weet dat hij ons niet mag maar dit gaat echt heel ver. Dan pakt hij haar vast bij haar arm, hij trekt haar omhoog. Ik schrik me dood als hij een mes achter zich vandaan haalt, hij trekt haar shirt omhoog, waardoor je haar ribben kan zien. Eerst schopt hij een keer in haar maag waardoor ze ineen klampt. Haar rug is nu open en bloed, Philipe lacht terwijl hij drie dikke diepe sneeën in haar rug maakt, ik hoor haar geschreeuw. De tranen stromen over mijn wangen, het rode spul loopt over haar rug heen. dan laat hij haar los en valt ze huilend op de grond. Ik schreeuw en sla dan alles wat op tafel ligt van tafel af, godverdomme dadelijk vermoord hij haar nog. Ik hoor dat er iemand de kamer inloopt, ik blijf naar het scherm kijken. Cherley ligt nog steeds kermend van de pijn op de grond, naast haar ligt een grootte plas bloed. Ik voel hoe er iemand naast me komt zitten,
‘holy shit’ hoor ik Louis mompelen. Hij slaat zijn arm om me heen,
‘het komt wel goed’ fluistert hij. Jajaja dat zeggen ze altijd, het komt helemaal niet goed. Hij ziet toch zelf ook wel dat dit niet goed komt, ze ligt daar, en ik ziet hier. Geen idee wat ik moet doen, met een ruk draai ik mijn hoofd naar Louis.
‘wat nou het komt wel weer goed, je ziet toch zelf ook wel dat dit niet goed komt!!!’ schreeuw ik in zijn gezicht. Louis kijkt me met grootte ogen aan, helemaal verstijft door mijn plotselinge aanval.
‘godverdomme’ schreeuw ik terwijl ik keihard tegen de tafelpoot aan schop, een pijnscheut trekt door mijn voet.
‘AU’ schreeuw ik, dan laat ik me huilend op de grond vallen. Na een tijdje voel ik een hand op mijn schouder, langzaam kijk ik op. Liam zit gehurkt naast me, en de rest staat er achter.
‘Hazz, ik denk dat we dit het beste bij de politie kunnen melden’ zegt de zachte stem van Zayn dan, de rest kinkt instemmend. Langzaam en nog trillend sta ik op, Louis staart me een beetje ongemakkelijk aan. Ineens heb ik spijt dat ik zo tegen hem ben uitgevallen, hij kan er ook niets aan doen, hij wilde me alleen maar troosten.
‘sorry Lou’ zeg ik zachtjes,
‘is okay Harry’ zegt hij terwijl hij me een zachte klopje op mijn schouder geeft. Ik glimlach geforceerd en loop dan naar de gang, even kijk ik in de spiegel en fatsoeneer mijn haar een beetje. Hopeloze poging want ik heb wallen tot aan mijn kin, ik zucht terwijl ik mijn jas aan trek. Liam pakt de laptop terwijl wij naar buiten lopen, snel kruipen we met zijn allen in het busje. Louis kruipt achter het stuur, hij geeft flink gas op naar het politie bureau.
De secretaresse brengt ons naar het kamertje waar we moeten zijn, er zit een vrij dikke vrouw achter een computer. Ze gebaart naar de stoelen die er staan, het zijn er welles waar maar 2. Liam, Niall en Zayn blijven staan terwijl wij plaats nemen, Liam geeft de laptop aan Louis die hem vervolgens voor haar neus op tafel zet. Ze bekijkt het filmpje een paar keer, en dan lichten haar ogen op. Ze krijgt een enorme glimlach op haar gezicht, ik kan niet begrijpen waarom dit is echt niet grappig. Dan begint ze te praten,
‘als ik nou even goed inzoom, zouden we het adres kunnen zien op de post. Wooww wat een geniaal idee, meteen spring ik op. Ze zoomt in op het stapeltje post, Canebary street 132. Zo zegt ze tevreden, vanavond stuur ik er wat mensen op af. Zegt ze terwijl ze de straatnaam noteerd,
‘WAT?’ schreeuwen we alle vijf tegelijk.
‘ja sorry er is nu niemand beschikbaar’ zegt ze, van binnen klapt er iets in me, hoe kunnen ze nou niet beschikbaar zijn? Ze zijn toch altijd beschikbaar. Ik kijk haar vuil aan waarna ik het bureau uitloop, met de rest achter me aan. ‘nou dat word lang wachten dan’ zeg Niall,
‘ben je helemaal gek geworden’ schreeuw ik.
‘ik ga godverdomme echt niet wachten, ik ga zelf’ roep ik er achter na, ik smijt de deur van het gebouw dicht en dan loop ik weg, op weg naar de Canebary street. Dan pakt Liam ineens mijn hand,
‘dat lijkt me geen goed idee hazz’ zegt hij op een zachte maar toch doordringende toon.
jaa uhh wat dacht jij dan, ik ga haar daar echt niet nog langer laten zitten hoor’ zeg ik,
‘dat begrijp ik wel maar je weet tot wat die in staat is, hij steekt je zo neer’ zegt de stem van Liam nu een beetje bezorgt.
‘Li luister ik ga haar daar niet nog langer laten zitten, wat julie er ook van vinden ik ga haar daar nu weg halen’ schreeuw ik nu half.
‘dan gaan we wel met je mee hoor, je gaat niet alleen’ zegt Louis dan ineens. Ik glimlach terwijl ik mijn pas voort zet, we stappen de auto in op weg naar cherley.
Trillend sta ik voor de deur, tot mijn verbazing staat die al op een kier. Voorzichtig open ik de deur verder, een zacht gepiep drinkt mijn gehoorgang binnen. Langzaam loop ik naar binnen, in de hoop dat er niemand is behalve Cherley. Ik hoor hoe de jongens zachtjes achter me aanlopen, ik vind het lief dat ze met me mee willen. Ze geven blijkbaar best wel veel om me, ik voel mezelf trillen. We lopen door een vrij donkere gang, de eerste de beste deur die ik tegen kom open ik. Nope een hele lege kamer, aan de andere kant zit ook een deur ook deze open ik. Nope weer geen Cherley, de zenuwen gieren door mijn lijf, dadelijk leeft ze al niet meer. Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden, ik zou eht mezelf noooit vergeven, in een snelle pas loop ik door. Ik open de volgende deur, en daar ligt ze. op de grond, verstijft kijkt ze naar me. De angst in haar ogen is enorm, naast haar ligt nog steeds bloed, heel veel bloed. Ik ren naar haar toe, voorzichtig neem ik haar in mijn armen.
‘het is over Cherley, je bent veilig nu’ fluister ik in haar oor, ik voel haar hele lichaam trillen. Voorzichtig til ik haar op, we moeten hier weg. Ik loog ze is nog niet veilig, ik hoor haar kreunen als ik haar optil.
‘sorry’ zeg ik zachtjes, met een stevige pas loop ik naar buiten. Louis opent het portier van de auto, heel voorzichtig leg ik haar erin. Ik ga ernaast zitten, ik zie dat ze moeite heeft haar ogen open te houden. Ik pak haar vasten druk haar stevig tegen me aan, ik wil haar nooit meer loslaten.
‘we gaan naar het ziekenhuis Cherley, alles komt goed’ zeg ik haar,
‘ik hou van je Harry’ zegt ze met haar zwakke schorre stem.
‘ik ook van jou’ zeg ik terug, het is waar ik hou meer van haar dan van wie dan ook. Ik heb haar terug en vanaf nu bescherm ik haar met mijn leven!
Reacties:
WHHUUUUUUTT???!!!
Dit is erruuuggg!
Fuck de paashaas!
(Sorry, verslaafd aan die zin XD)
Snel nieuwe hoor!
Leuk idee voor de verhaallijn.
Waar ik een beetje van baal, is dat ik best wel wat moeite doe om jou te helpen. Maar ik het gevoel krijg dat je het gewoon negeert.
Ik heb nu al enkele keren dezelfde tips gegeven, maar ik zie niet dat je ze veranderd. Het blijft hetzelfde. Zo heb ik geen zin meer om er nog moeite voor te gaan doen als je er niet naar kijkt.
Het klinkt gemeen, en dat is het misschien ook. Maar ik vind het gewoon jammer dat ik wel moeite doe, maar het niet terug zie.
O.M.F.G
Mirandaaaa!! Waarom???!!!! En je doet dit met Harry notabene!
ik dacht dat je van Hazza hield Dit is echt heel mooi geschreven. Ik dacht bij dat piepen even aan een bom ofzo.
Tja, dat krijg je als je een te grote fantasie hebt
Snel nog een meis
Xoxo
Wow!
Melding please?