Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Irresistible~Harry Styles [END] » Deel 3: Help me !
Irresistible~Harry Styles [END]
Deel 3: Help me !
Ik doe mijn ogen open. Ik kijk om me heen. Ik lig op een afgedankt matrasje dat waarschijnlijk uit een vuilnisbak komt. Ik lig in een lege ruimte, het stink er vreselijk. Ik hoor voetstappen en een man komt aanlopen, ik kan hem me vaag herinneren. ik probeer te bedenken wat er allemaal gebeurt is. Het doet pijn aan mijn hoofd om zo hard te denken. De man komt dichterbij. 'Wat is dit? Waar ben ik? Laat me alsjeblieft gaan!' roep ik. Opeens weet ik het allemaal weer, ik was op stap met 1D, en toen werd ik zomaar ontvoerd. Het klinkt allemaal nogal heftig als ik het in mijn hoofd opnoem. 'Hahaha, dus jij denkt dat ik je zomaar laat gaan! Dan heb je het goed mis!' lacht hij. Ik ben bang. Ik probeer op te staan, maar ik voel dat ik vastgebonden zit. Overal zitten touwen en er geen kans om weg te glippen. 'Straks maak ik je los, en dan breng ik je naar de drogist, en dan zorg jij er maar voor dat je het allerduurste sieraad in de winkel te pakken krijgt!' zegt de man. 'Je bedoelt jatten?' vraag ik zachtjes. 'Ja tuurlijk bedoel ik jatten, wat denk je anders!' Ik slik de brok in mijn keel weg. Ik moet maar gewoon doen wat hij zegt, anders zal het vast niet goed met me aflopen! denk ik in mezelf. 'Begrijp je dat?!' schreeuwt hij. Ik knik. Zoals beloofd maakt hij me los en duwt me hard vooruit naar de auto. Een pijn steekt door mijn hele lijf, maar ik moet doorzetten. Ik bijt hard op mijn lip. De man drukt me achterin de auto en hij stapt ook in en in topsnelheid rijden we weg. Tranen rollen over mijn wangen. Ze rollen, en rollen en rollen. Het lijkt wel of het nooit ophoud. Zodra we stoppen, veeg ik snel mijn tranen weg. De man kijkt me aan en zegt: 'Luister kleintje, zodra jij dat mooie glinsterdingetje hebt zie ik je om de hoek bij de H&M, begrepen?' Ik knik weer.'Mooi. En als jij niet doet wat ik zeg of wegglipt uit de winkel en wegrent weet ik waar je woont en volg ik je, de rest weet je wel.' Ik stap uit en loop de winkel in. Ik ben serieus nog nooit zo bang geweest. Wat bedoeld hij met 'de rest weet je wel'? Ik loop langs de rekken met sieraden. Mijn blik valt op een ketting met echt goud en zilver en veel diamanten. Ik kijk op het prijskaartje. €5070. Mijn knieën knikken en ik krijg zweetoksels. Mijn hand gaat naar de ketting en voordat ik het weet, ligt het in mijn jaszak. Wat ik niet merk, is dat een kassajuffrouw mij zit te begluren. Ze loopt naar me toe en pakt me stevig bij mijn arm vast. Ik schrik zo erg dat ik wel 20 meter in de lucht zou kunnen springen. 'Mag ik even in jouw zakken kijken?' vraagt de dame. Voordat ik kan antwoordden heeft ze de ketting al in haar handen. Alweer rollen de tranen over mijn wangen, en weer lijkt er weer geen einde aan te komen. De mevrouw zegt:'Kom jij maar even mee.' En ze sleurte me mee aan mijn arm. Ze neemt me mee naar een kamertje. Ik ga op een stoel
zitten terwijl zij iemand belt. Er komen 2 mannen binnen en de vrouw laat ze de ketting zien en daarna wijst ze naar mij.
Na vele vragen beantwoord te hebben, is er al een uur voorbij. Ik heb uitgelegd wat er gebeurd is. Alles eigenlijk. Over dat ik ontvoerd was en dat ik voor een onbekende man moest jatten. Ik kreeg geen straf, omdat het niet mijn schuld was. Ik had veel gehuild, maar ik was blij dat ze het nu wisten. De vrouw liep weer naar de telefoon en belde iemand.
10 minuten ging de deur open. Harry stapte binnen. Ik had geen idee hoe de vrouw aan zijn nummer kwam, maar het maakte me allemaal niks meer uit. Ik stond op, en rende naar Harry toe. Ik omhelsde hem. Hij sloeg zijn armen om me heen en zo bleven we bijna een minuut staan. De vrouw vroeg ons of we wilden gaan zitten en ze vroeg mij hoe we de man die mij ontvoerd had konden vinden.
Ik vertelde haar dat hij om de hoek bij de H&M staat. Toen vertrokken Harry en ik. Harry had een nieuwe auto gekocht, want hij had natuurlijk geld genoeg. Toen we in de auto zaten, gaf hij me nog een troostende knuffel.
Ik legde alles aan hem uit, alles wat er gebeurd was. Hij keek me aan en zei geruststellende woordjes. Zodra hij uitgepraat was, keken we
elkaar aan. We wisten niks meer te zeggem. Onze gezichten kwamen steeds dichterbij elkaar en ik voelde zijn zachte lippen op de mijne. We kusten 5 seconden, maar het leek 3 uur. Hij nam me weer mee naar zijn huis waar ik nog weken bleef.
Op een ochtend zat ik naast Harry op de bank.
Ik twitterde op mijn iPod en Harry las de krant. Opeens schrok hij en hij stootte me aan. Ik keek naar de krant. Er stond een foto in van de man die me ontvoerd had. Ik schrok me dood. Maar ik schrok nog meer van wat eronder stond: GEVANGENE ONTSNAPT UIT GEVANGENIS
Reacties:
omg gelukkig is harry er