FanFic.nl

One day at a time [end]

Stranger

Ik trek mijn mintgroene jurkje aan met witte vans. Vandaag zou ik naar de stad gaan met mijn vriendin van school. Snel loop ik het huis uit richting de stad. Daar had ik echt veel geluk mee. De stad is maar 3 minuutjes van mijn huis.
Als ik bij de afgesproken plek aankomen, zie ik haar nog nergens staan. Ik whatsapp haar wel.

Waar ben je?
Hoe bedoel je??
We hadden toch afgesproken in de stad?!
Owhjaa, helemaal vergeten
Kan je nog komen??
Nee sorry, ik ben nu bij Jason thuis
Okee…

Dit flikt ze dus bijna iedere keer. We spreken ruim van te voren af en dan komt ze niet.
Ik mis mijn oude vriendin. We waren echt heel close, totdat ze ging verhuizen naar Duitsland.
Sindsdien ben ik hier alleen achtergebleven in Engeland. Op school was ik niet populair, maar ik had wel vrienden. ‘Dan ga ik maar alleen shoppen,’ mompel ik in mezelf en ik stap de Forever21 in. Mijn favoriete winkel. Ik ben echt verslaafd aan hun kleren. Na vijf minuten liggen er al 4 setjes over mijn arm heen. Iets rent langs me heen en komt achter me staan.
Ik kijk naar achter. What the hell. ‘Sorry, maar ik moet me even schuilhouden.’
‘Heb je een winkel beroofd ofzo??’ ‘Nee! Ik ben geen crimineel. Maar er zijn wat mensen die ik graag wil ontlopen.’ Dan krijg ik een ideetje. ‘Ik heb wel een idee hoe ze je niet kunnen zien.’ ‘Hoe?!’ Zijn stem klinkt meteen nieuwsgierig. Hij draagt een zonnebril en een pet.
‘Je kan mijn kleren vasthouden. Dat is zo’n grote stapel, dat ze je waarschijnlijk niet zien.’
Hij grinnikt. ‘Die stapel is te zwaar voor je hè?’ ik lach. ‘Ja, eigenlijk wel. Maar ik moet het eerst allemaal passen voor ik iets ga wegleggen.’ Hij steekt zijn handen uit. ‘Geef maar de helft. Dan kan je gaan passen.’ Verrast kijk ik hem aan. ‘Wat een gentleman.’ Ik geef hem de helft van de stapel en loop richting de paskamers. Ik loop de paskamer binnen en kijk hem aan. ‘Ik wacht hier wel voor als je iets van deze stapel nodig hebt.’ Kan hij gedachten lezen ofzo?? ‘Thanks.’ Ik doe het deurtje dicht en trek mijn eerste setje aan. Een pastelblauwe short met een wit hemdje, een doorzichtig wit blouseje en een riem met studs. Hmm… I don’t know. Normaal gesproken zou ik Tracy vragen of het leuk was. Nu ben ik in mijn eentje. En ik kan echt nooit beslissingen maken. Zal ik het die jongen vragen?? Of is dat te desperate.
Ach ja, waarom ook niet. ‘Zeg eens, hoe staat dit me?’ Ik doe het hokje open en kijk hem aan. Zijn stijl is wel nice, dus hij kan me vast wel advies geven over hoe dit me staat.
‘Vraag je dat nou aan mij?’ ‘Nee, aan mijn denkbeeldige vriend naast je. Ja natuurlijk vraag ik het aan jou.’ Ik grinnik. Hij is ook traag van begrip. ‘Het staat je echt heel leuk.’
Ik zie dat hij een beetje rood word. Echt heel schattig. Ik voel iets in mijn buik. Nee dat kan niet. Dat kan echt niet. ‘Dus zal ik het halen??’ ‘Ja ik denk het wel.’ ‘Oke!’ ik doe het deurtje weer dicht en kijk naar mijn spiegelbeeld. Hoe kan ik nou weer iets voelen voor een compleet vreemde. Misschien moet ik gewoon ongesteld worden. Maar die pijn voelt anders. Niet dat verliefd worden nou pijn doet. Nouja, soms wel. Ik trek snel mijn andere setjes aan, vraag zijn mening erover, en trek mijn normale kleren weer aan. ‘En, wat ga je halen?’ ik kijk op.
‘Het eerste, tweede en vierde setje.’ Hij geeft me de setjes en houdt de andere in zijn arm.
‘Ik ga dit even betalen. Be right back.’ Ik loop richting de kassa, betaal, en kom terug lopen met 2 tassen vol. Dit voelt zo awesome. ‘Blij??’ vraagt hij met een cheeky glimlach. ‘Jaaaa!!’
‘Zijn die mensen er nog eigenlijk?’ Hij kijkt naar buiten. ‘Ik denk het niet.’
‘Dan denk ik dat onze wegen hier weer scheiden….’ Eigenlijk wil ik nog helemaal geen gedag zeggen. ‘I guess so.’ ‘Tenzij je nog verder met me wilt shoppen met me.’ Wow, ik had niet verwacht dat ik het lef zou hebben om dat te vragen. Hij lacht. Kuiltjes verschijnen in zijn wangen. ‘Heb je niet afgesproken met vrienden dan??’ ‘Had ik, maar ze is niet op komen dagen.’ ‘Zonde dat ze zo’n dag met een geweldig meisje laat stikken.’ Zij hij nou geweldig meisje?? ‘Dus je gaat mee??’ vraag ik, proberend mijn enthousiasme te verbergen.
‘Wie moet jou anders advies geven over wat je wel of niet moet kopen?’ Yeaaahhhhh!!!
‘Jeeejjj!’ Hij hangt de kleren die ik niet wou terug, en loopt naar me toe.
‘Waar gaan we heen?’ vraag ik. ‘Maakt mij niet uit. Wherever you go, I’ll follow you.’

Reacties:

1 2 3

1Dzayn zei op 21 april 2013 - 19:03:
haha, ik denk dat ik al weet wie het is. *Smiles* En als het diegene is die ik denk dat het is, dan gaat dit een hele leuke fanfic worden.
Especially voor me (:
Geweldig begin van je nieuwe fanfic meis.
Ik wil heel graag een melding
En natuurlijk snel weer verder
xoxo