FanFic.nl

When the bullet hits the costume

When the bullet hits the costume DEEL 1

HANNIBAL
,,Maar John, weet je zeker dat je deze rol aan kunt?"
Ik zat tegenover Hugh Tilcox, een regisseur van Dreamworks. Ik voelde dat mijn sollicitatiegesprek de goede kant op ging. Sollicitatiegesprek? Jep, ik probeerde de rol van Scrawinator te bemachtigen.
“Trust me Hugh, ik beloof je dat ik het aankan," zei ik.
Hij keek me eens aan en zei toen dat hij er nog over na zou denken. Ik zei dat hij geen verkeerde keus zou maken met mij.
,,Oke, ik ga het bespreken met mijn adviseur," zei Hugh, terwijl hij me doordringend aankeek.
Toen hoorden we buiten piepende remmen. Ik herkende in een oogopslag de toeter van de Van. Ik keek naar buiten en zag Murdock voor het raam staan terwijl hij wenkte dat ik moest komen. Hij leek absoluut niet gehaast, maar ik moest toch snel komen, zo leek het.
,,Uhm, Hugh, ik bel je nog, of uh, jij mij. In ieder geval, ik spreek je nog!"
Ik sliep snel naar buiten en vroeg Murdock wat er was.

MURDOCK
Ik knipperde verdacht met mijn ogen.
Ik grijnsde en zei: ”Ik heb een bezoekje gekregen van twee dames, ze wilden het A-team inhuren. Ikke heb dan maar gezegd dat ze morgen nog een keer bij me langs moest komen, want er was haast achter, zei ze. Ze heette Claire Hallowsmith.”
Ik zag Hannibal een beetje teleurgesteld kijken.
Haastig zei ik: “Maar ik kan goed Chinees hoor! Ik begreep het niet helemaal, iets met een feest. Dank je dat ik Mr. Lee over mocht nemen nu jij weg was! Kommst du mit? Wir mussen gehen!”
We stapten in de Van. Ik keek BA grijnzend aan.

FACE
In een lux appartement in een stad een paar mijl verderop luistert Face zijn antwoordapparaat af.
"Hmmm, zo te horen hebben we weer een klus. Ik zal Hannibal eens bellen."
Face tikt het nummer van de kolonel in en wacht.
"Come on, Hannibal, pick up the phone! Jongens, ik moet toch weten waar ik naar toe moet komen?" En Face belt nog eens....

CAMELEON
"Hé, Flykie! Waar zit je? Ga je mee vanavond?"

HANNIBAL
Doordat ik druk in gesprek was met Murdock, kreeg ik te laat door dat er gebeld werd. Murdock had me te lang bezig gehouden met zijn onzichtbare glazen bol, dat ik te veel afgeleid werd. Toen de telefoon een tweede keer ging, pakte ik wel vlug op.
,,Glazenwassers bedrijf 't Schone Glas," zei ik.
,,Met Face," werd er aan de andere kant van de lijn gezegd.
,,Face, eindelijk, we hebben je waarschijnlijk nodig voor een klus, kid."
,,Zeg het maar, colonel."
,,Ik ga nog niet te veel zeggen, kid. De kans dat we af worden geluisterd door Decker is te groot. Kom naar de oude loods in de haven achter Eddie's Boatrepair. Daar gaan wij nu ook naar toe. Zorg dat je niet gevolgd word!"
,,Begrepen, ik kom eraan," zei Face en ik hing op.
,,Gas B.A., Face komt eraan!"

DECKER / CRANE
Ik zat onderuit,gezakt in me bureaustoel pijltjes te gooien naar het dartbord. Hoe Smith het voor elkaar bleef krijgen om te ontsnappen was mij echt een raadsel. Maar dit keer zou ik het echt anders aanpakken, er stonden overal soldaten op de loer. Dit keer ontsnapt hij mij niet meer, zat ik in gedachte. Ik hoopte dat één van mijn soldaten snel zou bellen om te zeggen dat ze het team hadden gelokaliseerd.

FLYKIE
Ik stond in de stal en gaf mijn paard iets te eten, toen mijn telefoon plots ging. Het was Cameleon. “Hey gozer, ik ben nu mijn paard eten aan het geven. Ik kom straks wel naar je toe, dan bespreken we het plan om dat halloweenfeest te verknallen. Hopelijk nemen ze die dreigbrief wel serieus, anders zit er niks anders op.”
Na een paar minuten praten verbrak ik verbinding. Ik liet mijn paard rusten en reed met een auto naar Cameleon zijn schuilplaats toe. Toen ik daar aankwam klopte ik 2 x en wachtte tot hij open zou doen.

CAMELEON
In het huis van Cameleon....
In de gang ben ik druk bezig om verschillende attributen bij elkaar te leggen voor het halloweenfeest als er 2 keer geklopt wordt. M'n hand schiet naar m'n koppel en ik sluip naar de voordeur.
"Wie is daar!?" roep ik en als Flykie zijn wachtwoord fluistert doe ik alle grendels en sloten open en laat hem binnen.
"Zo, ben je daar eindelijk!? Man, ik dacht dat je bij je paard in het hooi in slaap gevallen was!" lachte ik en ik geef hem een joviale klap op zijn schouder. "Zeg, Flyk, moet je eens horen," ga ik serieus verder, "je mag straks bij dat Halloweenfeest alleen naar binnen als je een uitnodiging hebt. Nou, denk ik.... dat ons burgemeestertje ons die niet gaat sturen. Gaan wij uitnodigingen ‘regelen’ of maken we een flitsende entree op onze manier....?"
Bij dat laatste wrijf ik me over mijn kin en zie ik mezelf al als een Tarzan aan lianen door een lichtkoepel naar binnen zwaaien.

FACE
In het appartement van?
Ik pak m'n wapens en doosjes munitie uit de kast waar ik ze zolang opgeborgen had, kijk nog even rond en zucht: "Dit soort optrekjes passen goed bij mij. Jammer dat de gouverneur morgen al weer thuis komt."
In de parkeergarage stap ik in m'n Corvette. Hannibal waarschuwde me voor Decker, dus ik zal maar wat veiligheidsmaatregelen nemen. Als ik een paar straten door ben gereden, stop ik even. Is er iemand die ook stopt of langzamer gaat rijden?
"Hmm, die jeep daar, eens kijken of ie me volgt."
Bij het eerstvolgende stoplicht ga ik rechtsaf en rijdt een blokje om op dezelfde weg terug te komen. De Jeep is me niet gevolgd, maar als ik weer langskom zie ik dat het wel degelijk militairen zijn. Ik ga nu zo snel mogelijk naar de snelweg en geef daar plankgas. Bij een stoplicht zie ik een mooie brunette op een motor, een pittige combinatie.... Jammer dat de jongens me nodig hebben en als een boer met kiespijn rijd ik rechtdoor.
Een uurtje later ben ik bij de haven en zie de Van staan bij de oude loods achter Eddie's Boatrepair.
"Hey, guys, vertel, wat gaan we doen?"

CLAIRE
Met een enorme vaart rende ik door mijn hele huis heen.
“Waar is mijn tas nou weer?” riep ik uit.
Eerst word ik van het kastje naar de muur gestuurd door een of andere Chinees, blijkt mijn auto een lekke band te hebben en kan ik mijn tas niet vinden waar de sleutel van mijn motor in zit. Als ik vanuit de keuken de woonkamer inloop, knal ik knetterhard op de grond. Zuchtend keek ik achter me.
“Fijn,” bromde ik, “ik heb in ieder geval mijn tas gevonden.”
Ik pakte mijn sleutels en stapte op mijn motor. Nu maar hopen dat ze komen. Al die vreemde zaakjes die ik de laatste dagen heb afgelopen. Een Chinese wasserette, een vervallen supermarkt en een nachtclub. Nu had ze een afspraak achter de oude loods van Eddie's Boatrepair. Amanda is er vast allang. Ze is altijd op tijd, vaak zelfs te vroeg. Veel te vroeg zelfs. Als het aan haar lag stond ze, als ze een afspraak had om 10 uur, dan stond ze daar het liefst 2 uur van te voren. Ikzelf was totaal anders, ik deed dingen altijd op het laatste moment en kwam vaak precies op tijd of iets te laat. Nadat ik mijn bruine haren bijeengebonden had zette ik mijn helm op. Ik startte de motor en scheurde weg. Als ik nu maar op tijd kom, dacht ik bij mezelf. Toen ik moest stoppen voor een stoplicht nam ik de kans om even op mijn horloge te kijken. Nog 4 minuten. Toen ik naar links keek zag ik een mooi model corvette staan. Alleen de kleur mag anders, dacht ik grijnzend.
Ongeveer een kleine drie minuten later kwam ik bij de afgesproken plek aan. De auto van Amanda stond er al, ook een of ander zwart busje en tot mijn grote verbazing ook de corvette die ik eerder die dag gezien heb. Een groepje mannen stond met Amanda te praten.
‘Zou het.. ?’ vroeg ik me af.
Ik reed de motor langzaam naar het groepje toe en zette mijn helm af.
“Sorry dat ik zo laat ben,” zei ik.
Ik stapte af en nam het groepje mannen goed in me op. Een grijzige man met een sigaar in zijn hand keek me met zijn felblauwe ogen indringend aan. Daarnaast stond een knappe jonge man, die ik in verband kon brengen met de corvette. Een vrolijk ogende, een blauwe pet ophebbende man keek met glinsterende ogen de wereld in. En daarnaast stond een grote, donkere man. Zijn gouden kettingen leken ontelbaar.

MURDOCK
Grijnzend keek ik het meisje aan dat aan kwam racen. Ik grinnikte, liever laat dan nooit toch?
Ineens fladderde mijn vogeltje om me heen. Ik keek het aan en stak mijn vinger uit. Meteen ging ze erop zitten. Ik aaide haar even en zei tegen haar: “Maar jij moest in je kooitje in de Van blijven! Anders ben ik je zo kwijt!”
Verdrietig keek ik mijn vogeltje aan. Ze hield haar kopje scheef en ik glimlachte.
“Ja..je bent lief, ik geef je zo snel mogelijk een naam. Ik weet er geen, sorry meis! Nu moet ik even opletten. Stil zijn hè!”
Daarna keek ik het team, Claire en Amanda weer aan. Ze waren diep in gesprek over waarom ze ons in wilden huren. Ik ging er bijstaan en hield ter verandering mijn mond maar even dicht. Terwijl de twee dames alles even uitlegden, bekeek ik hun gezichten en gezichtsuitdrukking aandachtig. Ik had een hoop mensenkennis. Ze bevielen me wel, ze hadden vast geen kwaad in de zin.
Ineens keek Claire mijn kant uit en ik gaf haar een vette knipoog. Ik stootte Face aan, die naast me stond en ik grijnsde veelbetekenend naar hem. Amanda vertelde intussen verder, ik hoorde dat het woord Halloweenfeest viel. Meteen voelde ik het in mijn binnenste kriebelen. Ik hield me in en luisterde aandachtig.

FLYKIE
Ik begon te lachen om Cameleon, maar keek hem ook strak aan.
“We gaan gewoon naar binnen op onze manier,” lachte ik. “Vervolgens leer ik die burgemeester een lesje en we vertrekken weer. Als hij dan binnen een paar uur zijn circus nog niet heeft afgebroken, vliegt de kogel door zijn kop. Erg simpel.”
Ik pakte mijn pistool uit mijn jaszak en gooide een andere naar hem toe.
“Doe voortaan niet meer ongewapend de deur open,” zei ik tegen hem terwijl ik hem strak aankeek.

DECKER / CRANE
Ik was bijna in slaap gesuft tot de telefoon plots ging. Ik nam op en luisterde.
“Dat is mooi, blijf gereed en geen sirenes.”
Ik stond meteen op, zette mijn pet op en verliet de basis. Het team was gelokaliseerd, misschien dan nu toch eindelijk eens beet. Samen met Crane reed ik naar de soldaten die alles van een afstandje in de gaten hielden.
“Zijn er daar allemaal?”
De soldaten knikten beide.
“Omsingel het gebouw en zorg dat ze geen kant meer op kunnen.”
Met die woorden liep ik naar de jeep en pakte mijn oh zo mooie luidspreker. Door de walkietalkie werd me gezegd dat alle soldaten hun positie hadden ingenomen.
“Smith, dit is Decker, je hebt 20 seconden om met je handen omhoog naar buiten te komen, anders openen we het vuur.”

CLAIRE
“We hebben een probleem, daarom hebben we jullie ingehuurd,” begon ik te vertellen. “Twee mannen bedreigen ons kleine dorpje. Zoals jullie weten hebben we binnenkort een halloweenfeest en zijn de voorbereidingen in volle gang. Alles liep goed tot bij de voorbereidingen van het feest. Een vermomde ruiter en een vermomde bloedzuiger verschenen en zetten de hele boel op stelten. We dachten eerst dat het gewoon een grap was, maar toen vond de burgemeester deze brief op zijn mat.”
Ik gaf de brief aan de man die zich had voorgesteld als Hannibal.
“Een dreigbrief. Toen wisten we dat het goed mis was en dat ons halloweenfeest misschien wel het middelpunt kon worden van een hoop gedoe.”
Amanda vertelde verder. Ik keek even naar Murdock die er bij was komen staan. Ik moest lachen toen hij knipoogde. Op dat moment hoorde we opeens iemand door een luidspreker schreeuwen. Verbaasd keek ik om me heen.

AMANDA
Ik luisterde hoe Claire aan the A-team begon uit te leggen waarom we ze in wilden huren. Halverwege val ik in: 'De burgemeester weet niet wat hij moet doen, hij is ten einde raad! Daarom zijn wij op zoek gegaan naar mensen die ons kunnen helpen. Via via kwamen we toen bij jullie. Wij weten niet wie die mensen zijn, voor zover wij weten hebben we geen vijanden, en de burgemeester ook niet. Daarom snappen we niet waarom ze juist ons moeten hebben.'
Ik keek verwachtingsvol naar de man die zich voorgesteld had als Hannibal.
'Kunnen jullie ons alsjeblieft helpen??'
Nog voordat ik nog een woord kan zeggen wordt ik onderbroken door iemand die door een luidspreker schreeuwt. Ik draai me verbaasd om...

CAMELEON
"Thanks, Flykie, voor het pistool. Mooi ding. Nieuw? Maar ik was niet ongewapend hoor. Kijk, hier zit m'n koppel."
Cameleon houdt een stuk kostuum omhoog dat hij net aan het passen was toen er geklopt werd.
"Dat werkt dus goed als zelfs jij het niet ziet!"
Hij gaat terug naar de stapel attributen en kostuums en zegt: "Als we naar dat feest gaan in dezelfde kostuums als waarin we verschenen bij de voorbereidingen, dan herkennen ze ons meteen, Flyk! Ik ga iets anders opzoeken. En jij?"

FACE
Eén van onze klanten staat te vertellen waarom ze ons nodig heeft als er een motor aan komt rijden. Dat ziet er bekend uit! Hé, dat is die mooie meid die ik net bij het stoplicht zag! Zou dat de andere klant zijn? Als we ons voorstellen kijken we elkaar aan en ik zie dat ze mij ook herkent. Mmm, dat biedt perspectief voor de komende tijd...
"Amanda, wat willen die lui eigenlijk bereiken met die dreigbrief? Ik kan me niet voorstellen dat criminelen zich alleen druk maken om een dorpsparty? Wat zit er eigenlijk achter? Wat doen jullie of jullie burgemeester dat hen zo dwarszit?"

FLYKIE
“Daar heb je wel een punt,” zei ik.
Toen hij vroeg of dat pistool nieuw was knikte ik.
“Doe er maar voorzichtig mee. Ik heb nog wel een ander ruiterkostuum liggen. Mijn paard herkennen ze misschien wel, maar hem kan ik ook vermommen. Nou ja, in hetzelfde kostuum gaan veroorzaakt paniek en dat is ook wat ik wil zien.”
Ik keek hem aan en begon te lachen.
“Als je iemand bang wilt maken moet je het vooral zo doen. Die party is morgen, dus we hebben nog wat tijd om een plan te maken.”

CAMELEON
"Als we het nu eens allebei doen? Ik bedoel: jij gaat in je herkenbare kostuum en zorgt voor de frontale aanval. En ik ga in een nieuw pak en zorg voor de verrassingsaanval van achteren?”
Cameleon ziet het in gedachte al voor zich.
"Een grotere schok kun je zo'n mensenmassa niet bezorgen! Dat wordt me dan toch een chaos!
Als we eerst zorgen dat we weten wat voor kostuum onze burgemeester heeft, kunnen we die te midden van die chaos er mooi tussenuit plukken, ha ha ha...."

FACE
Plotseling klonk er een stem door een megafoon.
"Decker"! klinkt het uit 4 monden tegelijk.
B.A. rent naar de Van, Murdock gooit de zijdeur open, Hannibal grijpt Amanda en ik pak Claire bij haar arm en met zijn allen springen we in de Van. Beide dames krijgen de schrik van hun leven. Terwijl we wegscheuren vliegen de kogels om de Van heen. Hannibal draait zich om en begint de dames uit te leggen wat er gebeurt....

AMANDA
Ik word in de van getrokken en we rijden gelijk weg. Ik heb ze helaas nog niet kunnen vertellen dat ik een beetje wagenziek ben en ik blijf maar gewoon rustig zitten, in de hoop dat het goed afloopt. Ik zie dat Claire bezorgd naar me kijkt en ik knipoog even geruststellend naar haar. Gelukkig zijn de schoten nu opgehouden, omdat Murdock de autobanden van de MP heeft lekgeschoten. We rijden nog een stuk door totdat we in de verte een hoop politieauto's zien staan. Foute boel, denk ik bij mezelf en ik kijk even bang naar de rest van het team. Als ze nu worden opgepakt krijgen we nooit hulp.

CAMELEON
"Thanks, Flyk."
Ik pakte de communicator aan en bekeek het minuscule dingetje eens goed.
"Zijn die dingen echt zo kwetsbaar?"
Ik begon er een beetje mee te goochelen en Flykie stormde naar me toe.
"Doe niet zo stom, man! Straks valt ons hele plan in duigen!"
Ik had het apparaatje alweer goed in mijn hand gepakt en stelde m'n maat gerust.
"Goed, ik ga me omkleden. Je kent me straks niet meer terug, Flyk, en de rest van het dorp ook niet.....ha, ha, ha, ha, ha....."
Bij m'n kast met kostuums en attributen pak ik het nieuwste eruit. Het is een pak dat je razendsnel kunt omdraaien, om in een seconde totaal van gedaante te veranderen. Er zitten flink wat zakjes en vakjes in, waar ik make-up, munitie en alles wat ik nog meer denk nodig te hebben in kan verbergen. Het was flink wat werk om het te maken, maar is multifunctioneel geworden. Ik kijk eens in de spiegel en bewonder wat ik daarin zie.
"Het is nog mooi geworden ook, zeg!"
Ik pak alles wat ik nodig heb, werp nog even een vlugge blik in de spiegel en loop naar beneden.
"Flykie, ik ben er klaar voor!'

FACE
Claire kijkt me benauwd aan, terwijl Murdock in de Van gaat liggen. Als Murdock begint te schieten schrikt ze zich een hoedje en springt pardoes naar voren. Ik vang haar op en in een bocht valt ze op mijn schoot. Ik sla een arm om haar heen en zeg: "Hier zit je veilig, hoor!"
Nou, Face, dat is wat je noemt een goed begin, zeg ik tegen mezelf en krijg een tevreden glimlach op m'n gezicht.

MURDOCK
Toch wel een beetje jaloers keek ik naar Face. Ik bedacht me: 'Misschien dat ik maar een keer flirtlessen bij hem moet nemen. Anders schiet ik over...'
Ik grinnikte even bij het idee. Ineens schoot me wat te binnen. Ik keek de spierwitte Amanda aan en vroeg; 'Omdat Claire te druk bezig is, vraag ik het even aan jou.. Wanneer begint dat feest eigenlijk? We moeten ons wel voorbereiden.. Hoewel... dat is eigenlijk Hannibals pakkie-an..!'
Ik schoof weer naar achteren en liet me tegen de deur aan vallen. Ik pakte mijn bol en draaide er wat geheimzinnig omheen. Ik tuurde diep in de bol en maakte wat zoemtoontjes, zonder me druk te maken over de wegversperring.
“Zoemzoemzoem.. Zoemzoemzoen.... “
Ineens begon ik hard te zoemen en schoot overeind. Ik draaide sneller om de bol heen en zoemde steeds harder. Ik tuurde en tuurde en zei toen met een holle stem: “Ik voorzie problemen.. Niet alleen nu, maar ook vanavond. Twee gemaskerde bandieten zullen verschijnen, en twee schone jonk-vrouwen meenemen... ZoemZOEMZOEM...”
Ik tuurde nog even, maar zoemde steeds minder hard. Toen stopte het zoemen helemaal. Daarna viel ik uitgeput naar achteren en sloot mijn ogen.

DECKER / CRANE
Het team naderde één van de wegversperringen, hoorde ik van een soldaat.
“Schiet die banden lek van dat busje!” schreeuwde ik door de telefoon.
Dat deden ze.
“Blijf ze onder schot houden, dan kom ik er meteen aan.”
Ik verbrak de verbinding, sprong in de auto en reed met Crane als een gek naar de plaats. Daar aangekomen keek ik verbaasd naar de soldaten.
“Goed werk, jongens,” zei ik.
Ik trok Hannibal meteen uit het busje en drukte hem met veel geweld tegen de grond. Een soldaat doorzocht zijn kleding en pakte zijn wapens af. Ik sloeg hem meteen in de boeien en hield een pistool tegen zijn hoofd.
”Waag het niet om te bewegen,” zei ik.
De 2 meiden werden begeleid door 2 soldaten en de rest van het team werd ook gearresteerd.
“En dat zijn dan 4 vliegen in 1 klap,” zei ik tevreden.

FACE
We worden allemaal uit de Van gesleurd door Deckers soldaten en in de boeien geslagen. Ik kijk Claire en Amanda na als ze weggevoerd worden door 2 andere soldaten. Als Claire omkijkt zie ik een gezicht vol zorgen met de onuitgesproken vraag: EN VANAVOND DAN!!!!!?
Ik trek mijn meest verontschuldigende gezicht en haal als antwoord mijn schouders op, want ik weet ook niet precies hoe dit gaat aflopen. Ik hoop dat Hannibal snel bij ons tegen de Van wordt gezet, want dan kunnen we ten minste overleggen. Ik kijk ondertussen rond om zwakke plekken te ontdekken in de groep soldaten. B.A. die naast me staat trekt een gezicht als een onweerswolk.....
"Oh, nee, hè...daar zul je Decker hebben," zeg ik met een hoofdknik naar de weg tegen B.A.

DECKER / CRANE
Ik had mijn pistool nog steeds tegen Hannibal zijn hoofd. Hij stribbelde aardig tegen. Er zat niks anders op dan hem bewusteloos te slaan en hem af te voeren.
‘Rustig nou, anders zal ik je bewusteloos moeten slaan,’ zei ik. Ik keek naar de soldaten. ‘Neem die andere 3 mee, ik neem Smith onder bewaking in mijn auto mee. En breng die meiden naar een verhoorkamer.’
De soldaten deden wat ik zei en ik nam Hannibal mee naar de basis.
Eenmaal daar aangekomen zette ik hem geboeid en al in een cel. De deur deed ik op slot en liep weg. De anderen zaten ook in hun cel. Eindelijk eens succes.
‘Bewaak ze goed,’ zei ik.
Ik besloot naar de verhoorkamer te gaan. Daar zaten de dames, nogal overstuur.
‘Vertel mij eens, waarom waren jullie bij hen?’
Crane stond bij me om de boel in de gaten te houden.

FLYKIE
Het begon al wat te schemeren.
‘Ik vraag me alleen wel af, wat voor vervoersmiddel jij neemt. Ik storm binnen met mijn paard.’
Die avond was het dan zover. De Halloweenparty ging van start. Via de oorcommunicators communiceerde ik met Cameleon. Ik bekeek het feest van een veilige afstand. Er stond een hoop beveiliging, maar die kon ik zo omzeilen. De hekken waren niet hoog en goed genoeg om met mijn paard over te springen.
‘Ben je klaar om binnen te vallen? Dan storm ik als eerst naar binnen.’
Ik wachtte het antwoord van mijn maat af en stond klaar voor de start.

CAMELEON
"Ik neem vanavond m’n Harley," antwoord ik terwijl ik m'n laarzen aantrek.
"Maar hoe wil je je gijzelaar meenemen, Flyk? Ik denk niet dat ie vrijwillig en soepel bij je achterop zal springen.... Tenzij je hem zo....(ik doe net alsof ik iemand knock out sla)... meeneemt, natuurlijk."
Ja, dat is een goed idee, dat jij als eerste binnenstormt. Wacht daarmee tot je weet dat ik bij een deur of raam ben waardoor ik naar binnen kan glippen. Dan zorg ik voor de 2e verrassing. Ik zal wat spulletjes meenemen waarmee het lijkt alsof de hele meute is omsingeld. En dat terwijl we maar met z'n tweetjes zijn! Hi hi!"
Ik controleer m'n wapen en steek het in m'n koppel onder m'n kostuum.
"Flykie, waar gaan we na de party heen met onze gegijzelde "vriend"?

CLAIRE
Toen Amanda knipoogde wist ik dat het wel goed met haar ging. Pas toen merkte ik dat ik nog niet bekomen was van de schrik, maar op dat moment ging de Van door een wilde bocht heen met een behoorlijke snelheid. Deze bocht had ik niet aan zien komen en ik belandde zo op Face zijn schoot. Met een rood hoofd krabbelde ik overeind, maar was wel blij dat hij een arm om me heen sloeg. Dat voelde gelijk een stuk veiliger.
De opluchting was nabij toen we geen schoten meer hoorden en van Murdock te horen kregen dat hij de banden van de MP wagen lek geschoten had. Alles leek weer rustig totdat we in de verte een wegversperring zagen staan. B.A. was gedwongen af te remmen. Een naar gevoel borrelde in me op, dit kon nooit veel goeds betekenen. Een complete stilte viel in de bus, een ware stilte voor de storm. Deze stilte, die misschien maar een seconde duurde, leek wel een eeuwigheid.
Opeens werd deze roes ruw verstoord door een mannetje in een vaag groen pakje, die Hannibal naar buiten sleurde. Het duurde niet lang voordat andere mannen het busje in kwamen stormen om ons eruit te sleuren. Gelijk werden we gescheiden van het team. Angstig keek ik nog om en ving een blik op van de felblauwe kijkers van Face. Hij leek een gezicht van verontschuldiging te trekken. Doch straalde zijn gezicht ook iets geruststellends uit. We werden naar een verhoorkamer gebracht en daar op twee metalen stoeltjes neergezet.
‘Wow; dat zie je ook alleen maar in films,’ zei ik terwijl ik de omgeving in me op nam.
Het was een koud, kaal en bovenal kil hok. Het enigste wat er stond was een tafel met drie stoelen erom heen en een bureau lamp. Het tl-licht maakte dat de kamer een horrorachtige sfeer kreeg. Ik mis alleen nog de bloedvlekken tegen de muren grinnikte ik hardop, maar toen ik naar rechts keek merkte ik dat Amanda dit alles behalve grappig vond. Ook ik begon me een beetje ongemakkelijk te voelen.
Toen ging opeens de deur open en kwam er een legerman de verhoorkamer ingelopen. Op zijn badge stond Decker. Aan zijn insignes kon ik zien dat het een kolonel was. Zijn hulpje, Crane, volgde elke voetstap en ging aan de kant staan. Op een indringende manier keek hij ons beiden even aan, misschien was er zelfs een tikkeltje minachting in te vinden.
‘Waarom waren jullie bij hen?’ vroeg Decker nu.

MURDOCK
Ik zat in mijn cel, helaas gescheiden van de anderen. Om de ontsnapping maakte ik me niet druk, dat was voor Hannibal. Maar ik maakte me wel druk om Claire en Amanda. Die blik in hun ogen: wan-hoop, onbeantwoorde vragen...
Ik zuchtte even en ging even verzitten. Claire zocht ondersteuning..bij Face! Ik moest echt maar eens lessen in flirten gaan nemen bij hem... Hoe doet hij dat toch altijd? Ik dacht er maar over na en kwam tot deze conclusie: ik ben niet brutaal genoeg!
Ineens verstoorde Hannibal met een fluisterstem: ‘We zitten dan allemaal hier en onze handen zitten dan wel vast, maar ik heb een idee!’
Ik glimlachte even toen ik het plan hoorde en meteen begon ik aan de uitvoering. Ik liet mezelf op de grond vallen en begon te doen of ik een aanval kreeg. Verbaasd en een beetje angstig kwamen Billy en Birdie dichterbij en keken me geschrokken aan. Ik gaf ze een vette knipoog en stelde ze snel even gerust. Even later kwamen de MP's aan. Geschrokken en twijfelend keken ze naar mij. Ik besloot alles maar uit de kast te trekken..

AMANDA
Ik wist niet wat me overkwam!! Claire en ik werden opeens meegesleurd door die soldaten en in de verhoorkamer op een stoeltje geplant. De man die blijkbaar Decker heette, vroeg aan Claire waarom we bij the A-team waren. Claire antwoordde dat de politie ons niet hielp en zo. Ik merkte dat ze rustig probeerde te blijven, maar innerlijk kookte ze van woede. Ik werd langzamerhand ook boos. Wat een sukkels zeg.. Het feest is al bijna en nu worden we hier tegengehouden door wat domme MP's... Opeens hoorde ik wat rare geluiden.. Na nog geen minuut hoorde ik dat er wat MP's aan komen rennen.
'Kolonel, Murdock krijgt een aanval, wat moeten we doen??' hoorde ik ze zeggen.
Ik glimlachte in mezelf en keek even naar Claire. Ze snapte het blijkbaar niet, want ze keek me vragend en bang aan. Ik gaf haar een knipoog en fluisterde dat het wel goed zou komen. Ik keek even naar Decker en toen naar de gang. Als Decker nou de opdracht gaf om even naar Murdock te kijken, konden ze misschien wel ontsnappen. Toen bedacht ik wat. Ik kuchte even om Decker's aandacht op me te vestigen.
'Ik werk in het ziekenhuis als verpleegster, misschien dat ik kan helpen?'
Ik gaf Claire stiekem een schop, ten teken dat ze mee moest spelen.

DECKER / CRANE
Toen Claire zei dat ze geholpen werden door het team slikte ik even. Dit was de eerste keer dat ik zoiets hoorde van iemand.
Even later kwam er een soldaat naar binnengerend die riep dat Murdock een aanval zou krijgen. Amanda vroeg of ze hem kon helpen.
‘Nee sorry, dat kan ik niet toestaan,’ zei ik.
Ik ga overleggen met een generaal of we ze kunnen laten gaan voor deze uitzondering. Ik wist dat ik dit niet leuk zou vinden, maar ik kon niet anders dan te overleggen.
Een paar uur later kwam ik terug de verhoorkamer in en keek Claire en Amanda aan.
‘Met Murdock komt alles goed en ik heb toestemming om ze te laten gaan.’
Aan de ene kant was ik echt knap * maar aan de andere kant wist ik niet hoe gevaarlijk die slechteriken konden zijn.
‘Ik kijk wel toe van een veilige afstand en grijp in als het nodig is, dat beloof ik jullie,’ zei ik. ‘Loop maar mee, dan zal ik ze voor deze keer laten gaan,’ zei ik.
We liepen naar de cellen waar het team zat. Ik opende de celdeur van Hannibal, liep naar hem toe en trok hem overeind. Zijn boeien maakte ik ook los en keek hem aan.
‘Werk aan de winkel, Smith,‘ zei ik.
De andere soldaten lieten Face, Murdock en BA gaan.
‘Neem deze 2 auto's maar om naar de plaats te gaan.’
Toen ze wegreden keek ik ze na.

CLAIRE
Toen ik klaar was met mijn klaagzang keek ik Decker fel aan. Ik kookte van binnen, maar hield me zo rustig mogelijk. Toen er soldaten binnen kwamen rennen met de mededeling dat Murdock een aanval kreeg, keek ik geschrokken naar Amanda. Hoe kon zij daar zo chill over doen? Het was wel Murdock die een aanval kreeg. Toen ze knipoogde schudde ik mijn hoofd om te laten weten dat ik niet begreep waarom ze dat deed, maar op de een of andere manier vond ik toch gemoedsrust toen Amanda me vertelde dat het goed ging komen. Alsof ik alleen maar bevestiging had gezocht en nu ik dat gevonden had, tot rust kwam.
Toen Amanda op het verhaal in begon te spelen door te zeggen dat ze in een ziekenhuis werkte, keek ik haar even verbaasd aan, maar wist gelijk wat ze van plan was. Ik wou er net een schepje bovenop doen toen ik de subtiele schop onder de tafel voelde. Ik had hem al door Amanda, dacht ik lachend bij mezelf. Maar nog voordat ik ook wat wou zeggen, meldde Decker al dat het niet door kon gaan.
Hij verliet de kamer en weer zaten we twee uur lang in een verhoorkamer. Ik keek Amanda even aan. ‘Nou, dat is me het dagje wel. En ik dacht dat het alleen maar heuvelopwaarts kon gaan toen ik mijn lekke band zag.’
Uiteindelijk kwam Decker weer naar binnen. Ik was opgelucht dat het met Murdock allemaal goed kwam. Ook beloofde hij dat hij zou opletten van een veilige afstand. Dat snap ik nou niet he, zuchtte ik diep in mijn hoofd, ze zijn te beroerd om het zelf te doen, maar hebben wel de tijd om de tegenpartij te controleren.
‘Zelf achteruit gezakt zitten met een donut en koffie, terwijl anderen het vuile werk doen,’ mompelde ik een beetje mokkend.
Het team werd vrijgelaten en we kregen twee wagens waarmee we naar het dorpje konden rijden. Eenmaal daar aangekomen troffen we iets aan wat we nooit voor mogelijk hadden gehouden.

FLYKIE
Ik was het gekraak van die takken zat en keek Cameleon aan. Ik pakte mijn sniper en zette die op scherp.
‘Houd de voor en achterkant in de gaten, dan schiet ik die vent overhoop.’
Cameleon knikte en stond al snel in positie. Ik snelde naar boven, klom uit het raam en ging op het dak liggen. Het was inderdaad Decker. Hij had onze schuilplaats al bijna gevonden. Ik richtte en schoot als waarschuwing. Ik miste hem net waardoor hij zijn evenwicht verloor. Crane stond bij de jeep met een walkietalkie. Ik sprong van het dak en landde in een bladerenhoop. Langzaam sloop ik naar Decker toe en greep hem van achter. Schreeuwen kon hij niet.
‘Ik heb hem, dek me,’ zei ik door de oorcommunicator.

MURDOCK
Ik was wat kraampjes overeind aan het zetten en hielp de mensen zo goed als ik kon mee. Ik keek Birdie even aan en zei: ‘Nu even niet!’ Maar ze bleef tjilpen en ook Billy begon zich er mee te bemoeien. Hij trok aan mijn broekspijp en Birdie fladderde onrustig om me heen. Ik zuchtte. Snel liep ik naar onze auto en haalde mijn glazen bol. Ik stopte hem in mijn rugzak. Daarna wilde ik weglopen, maar besloot toen toch maar mijn M16 mee te nemen.
Ik dook de bosjes in en kwam er gekleed als Dracula weer uit. Met Hannibals make-up maakte ik wat 'bloed' op mijn gezicht en ik stopte een gebitje in. Ik sloeg een cape om, zette een masker op en plakte snel lange nepnagels op mijn handen. Birdie zat op de grond en sloeg haar vleugeltjes voor haar ogen. Billy stak zijn staart tussen zijn poten. Met hangende oortjes keek hij me angstig aan. Ik lachte en ze herkenden dat geluid. Meteen kwispelde Billy weer en Birdie kwam op mijn schouder zitten.
Ik sloop gauw weg, zonder dat de anderen dat door hadden. Achter Billy aan liep ik het bos in, steeds dieper en dieper. Het werd steeds donkerder, grimmiger en duisterder. Af en toe dacht ik naargeestig gepiep te horen. Ik stond dan stil, maar Billy trok me aan mijn cape steeds verder. Ik laadde mijn revolver, maar bedacht dan dat ik geesten en spoken toch niet overhoop kon schieten. Ik stak hem weer weg.
Overal lag mos, glibberig mos. De bomen stonden schots en scheef door elkaar. Er was geen zuchtje
wind, maar de bladeren ritselden angstaanjagend in de diepe duisternis. Ineens zag ik een minuscuul
lichtje in de verte. Ik liet mezelf op de grond vallen en maande Birdie tot stilte. Billy keek me triomfantelijk aan. Ik zag een soort van blokhut liggen, die half in de grond weggezakt was. In het begin zag ik niets, maar ineens zag ik iets tevoorschijn komen. Ingespannen keek ik toe. Zo ingespannen dat ik het geritsel achter me niet hoorde. Het was al donker, maar ineens werd het zwart. Het laatste wat ik hoorde het geblaf van Billy en het gefladder van Birdie.
Een hele tijd later kwam ik bij. Ik keek om me heen. Alles was erg wazig en bewoog om me heen. Ik lag in een donker bos en Billy en Birdie lagen te slapen. Ik kwam overeind, maar voelde me zo misselijk worden dat ik meteen overgaf en weer neerviel.
'De rest, de rest moet dit weten' bonkte door mijn hoofd.
Ik probeerde langzaam weer overeind te komen, dit maal erg voorzichtig. Ineens schoot er een enorme pijn door mijn lijf heen. Ik keek en zag dat mijn mooie Draculapak helemaal doorweekt was van bloed. Geschrokken keek ik waar het vandaan kwam. Ik had een enorme kogelwond in mijn schouder. Ik viel neer, maar zei tegen Billy dat hij hulp moest gaan halen. Hij rende weg terwijl ik weer neerviel op de grond. Ik sloot mijn ogen en zakte helemaal weg...

CAMELEON
Ik zie Flykie van het dak afspringen en worstelen met Decker. Als die bij hem wegloopt, ga ik naar buiten. Ik pak een mes en snijdt een flinke tak met veel bladeren af. Die kan ik gebruiken om ons mee te camoufleren als Decker eerder terug is dan wij bij de basis. Ik ren met de tak naar Flykie toe die nog op de grond ligt maar bij komt van de elleboogstoot van Decker.
"Kun je al opstaan?" vraag ik hem fluisterend.
Flykie mompelt dat ie sterretjes ziet, maar wel kan lopen. Hij krabbelt op en valt meteen weer tegen een boom aan, zo dizzy is ie. Ik pak hem op en leg Flyk over m'n schouder. Zo snel als ik kan loop ik terug naar onze schuilplaats. Het huis in gaan is niet slim, dus ik pak de sleutel van de kelder. Die ligt beter beschut en zal minder snel gevonden worden. Ik leg Flykie op de grond en haal het rooster omhoog, zodat de trap naar beneden tevoorschijn komt. Ik kijk of Flyk al bijgekomen is en pets een paar keer tegen zijn wangen.
"Hé, maat, wordt weer eens helder, man!. Die trap is te nauw om jouw op m'n schouders mee naar beneden te nemen. Kom op!"
In de verte hoor ik Decker met versterking het bos in komen, recht op onze schuilplaats af. Flyk hoort de mannen ook en kruipt naar de trap. Ik pak hem aan zijn kraag om hem veilig naar beneden te laten lopen en ga dan snel terug om het rooster dicht te doen. Dat had ik geen seconde later moeten doen, want Decker rent het pad op en staat voor de deur van onze basis. Ik duw heel stil het rooster een beetje omhoog, zodat ik door een spleetje zie wat er buiten gebeurt. Decker gebaart dat zijn manschappen het huis moeten omsingelen. Hijzelf loopt naar de voordeur, z'n hulpje moet hem dekken. Hij sluipt naar binnen en even later z'n hulpje. Dan blijft het een paar minuten stil. Ze sluipen natuurlijk het huis door in de hoop ons te vinden. Dan klinkt er een schreeuw van frustratie en komt Decker kwaad het huis uitgestampt.

FLYKIE
Door de harde klap van Cameleon werd ik weer helder.
‘Die gast kan slaan zeg,’ zei ik zachtjes.
Mijn oorcommunicator deed het wonder boven wonder nog. Ik liep heel voorzichtig naar boven en keek om me heen. De MP was zo te zien weg. Maar er naderde wel iemand anders. Ik pakte mijn pistool en schoot. Hij viel neer.
‘Als jij die gozer pakt, dan ga ik die MP op een dwaalspoor brengen,’ zei ik.
Ik volgde de MP, maar voor ik het in de gaten had, hadden ze mij al in de gaten. Ik zette het op een rennen. De kogels vlogen in het rond. Ik werd in me arm geraakt maar zette door. Ik hoorde Decker schreeuwen om plan B. Ik floot op me vingers en me paard kwam aangerend. Mooie timing !! Ik sprong op mijn paard en reed er vandoor. Ik kwam ook nog een wegversperring tegen, maar gaf mijn paard het commando om te springen.
‘Kom op GAAN!’! schreeuwde ik.
De MP's stonden al klaar om te vuren. Mijn paard sprong over de wegversperring en ik reed dieper het bos in. Als ik de MP heb afgeschud, rijdt ik via een hele omweg terug naar de schuilplaats en zet mijn paard terug in de stal.
‘Geweldige sprong,’ zei ik tevreden.

FACE
Een tijdje later, als Hannibal heeft uitgelegd wat we vanavond gaan doen, kijk ik om me heen om Murdock te roepen, want hij moet met ons mee.
"Waar is Murdock?" vraag ik aan een paar mensen op het plein.
Ze kijken om zich heen en halen hun schouders op, ze hebben hem eigenlijk ook al een poosje niet meer gezien. Ik loop naar een groepje aan de overkant en vraag of zij dan Murdock hebben gezien.
"Waar is die gast nu weer naar toe?"zucht ik. "Hij zal toch niet in zijn eentje Halloween lopen te vieren?"
Terug bij het team zeg ik tegen Hannibal en B.A. dat hij echt verdwenen is en dat ik het niet vertrouw.

CAMELEON
Ik hoor Flykie met zijn paard er vandoor gaan en dat de MP's hun auto's starten om achter hem aan te gaan. Ik wacht nog even met naar buiten gaan tot het helemaal stil is geworden. Met m'n zaklamp loop ik in de richting waar Flykie iemand had neergeschoten. Ik val bijna over de gast en zie dan dat het iemand is met een draculakostuum aan. Flykie heeft hem goed geraakt, zijn pak zit helemaal onder het bloed en hij is buiten westen.
"Tja, wat nu? Ik kan hem moeilijk hier laten liggen."
Ik besluit om hem mee te nemen naar de basis, daar komen ze toch voorlopig niet terug.....hoop ik....
Ik leg de dracula op een bank en maak de wond schoon....de kogel is niet te vinden, hij is er dwars door heen gegaan! Met wat schone doeken bedek ik de wond en maak dan zijn gezicht schoon, want ik wil wel eens weten wie die man is onder de draculaschminck.
Eenmaal schoon herken ik de man ergens van. Was hij niet één van die mannen die bij Claire en Amanda stonden? Ik weet niet wat ze precies komen doen hier, maar ik neem het zekere voor het onzekere en zorg ervoor dat ie nergens heen gaat voor ik weet wat die gasten in hun schild voeren.
Met touw en tape bind ik zijn voeten vast en maak zijn arm aan de gezonde kant vast aan een poot van de bank.
"Zo,"zeg ik tevreden, "die gaat voorlopig nergens heen."
Dan ga ik nu maar weer eens bij onze andere gevangene kijken.
"Flykie, je bent wel een lekkere maat, zeg! Laat je mij hier achter met 2 gevangenen!" denk ik terwijl ik de keldertrap afloop.

FLYKIE
Ik kwam buiten adem binnen en zag Cameleon naar me kijken.
‘Hopen dat ze hier niet meer naartoe komen,’ zei ik.
Ik greep naar me arm en stortte met beide knieën tegen de grond. De wond begon ontzettend te irriteren. Ik pakte een bak en vulde die met water. Daarna pakte ik een paar handdoeken en begon met het schoonmaken van de wond. Ook probeerde ik de kogel uit me arm te halen, maar die zat erg diep. Na een aantal pogingen slaagde ik er toch in om de kogel uit me arm te halen en de wond schoon te maken. Ik verbond me arm met verband.
‘Hoe is het met die gast die ik heb neergeschoten?’ vroeg ik.

DECKER / CRANE
‘Hoe kunnen jullie hem hebben laten ontsnappen!’ zei ik kwaad. ‘We hadden een wegversperring!!!’
Ik kon het maar niet geloven en schopte een steentje weg.
‘Die gast sprong met een paard over onze wegversperring, daar kunnen wij niks aan doen, kolonel,’ zei een soldaat.
‘Had dat paard dan verrot geschoten, zei ik kwaad.
‘Rustig aan, kolonel,’ zei Crane om hem te kalmeren.
‘Maar waar kwam dat paard plotseling vandaan dan?’
‘Geen flauw idee kolonel, maar laten we de weg proberen te schetsen die de ruiter nam. Of laten we naar het dorp gaan, misschien vinden we daar een spoor.’

MURDOCK
‘Auw,’ zei ik zielig toen ik bijkwam.
Ik probeerde me te bewegen, maar de pijn en een paar touwen hielden me tegen. Alleen mijn gewonde arm kon ik bewegen, maar dat deed pijn, zodat ik het maar opgaf. Ik keek even om me heen. Birdie zat op de leuning van een krakkemikkige stoel naar me te kijken. Ik grijnsde en merkte meteen dat mijn schminkt eraf was. Ik liet mijn hoofd even naar achteren vallen en berekende de consequenties: ze wisten dus wie ik was. Meteen kroop de onrust weer in mijn lijf. De rest maakte zich vast erge zorgen! Ik bewoog mijn arm. Het deed erg pijn en ik beet op mijn lip om de pijn tegen te gaan. Ik zette door en kon met enige moeite mijn andere arm ook loskrijgen. Langzaam en stijf kwam ik overeind. Ik bewoog wat en maakte snel daarna mijn voeten los. Ik stond op en met een stuk touw maakte ik een soort van mitella. Birdie keek me met glinsterende oogjes aan. Ik knipoogde.
Ik liep naar de deur en hoorde iemand aankomen. Ik grijnsde. De deur ging open en het licht ging aan. Een man met haar tot op de schouders kwam binnen. Met een fikse klap met tegen zijn hoofd sloeg ik hem tegen de grond. Met trillende benen liep ik door de gangen. Die man had ik vastgebonden zo goed als het ging met mijn zere arm.
Even later kwam ik bij een kamer en ik keek rond. Er lag een persoon op een bed. Het was een man, een gewonde man. Toen hij me hoorde keek hij op. Meteen pakte hij een pistool en richtte op mij.
Ik zei met grote ogen: ‘Oelala! Kijk eens achter je!’
Verbaasd keek de man om. Met een schop kreeg ik het pistool uit zijn handen.
Ik pakte het op en zei: ‘Standaard truc.. beter ga je een paar lessen volgen!’
Ik voelde dat de pijn me teveel aan het worden was en ik besloot hier weg te gaan. Ik knalde de deur dicht en liep zo snel ik kon richting het dorp, erg snel ging het niet. Ik had een aantal keer de neiging neer te vallen, maar Birdie kreeg me er weer bovenop.
Bij de grens tussen het woud en het dorp waren mijn krachten op. Ik viel neer in een diep zwart gat. Mijn masker viel uit mijn zak op de grond. Ook mijn masker was een beetje besmeurd met bloed..

FLYKIE
Dat standaard trucje had ik dus niet door en kreeg wat klappen. Ik had nog een m16 verstopt en pakte die onmiddelijk uit de kast. Met een aardige achterstand rende ik toch nog achter hem aan, maar hij was al te ver weg. Wederom floot ik op me vingers en mijn paard kwam aangerend. Ik sprong op me paard en hoopte hem zo in te kunnen halen.
Na een tijdje zag ik hem verderop liggen. Ik stapte heel voorzichtig van me paard en pakte zijn pistool. Ik keek naar hem. Hij was ingestort van de pijn. Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. Ik greep hem bij zijn kraag en nam hem zo weer mee naar de schuilplaats. Mijn paard zette ik weer in de stal. Ik pakte zijn wapens en alle andere dingen die hij bij zich had af en bracht hem naar de kelder. Er was nog precies 1 cel over. Ik bond hem vast en gooide hem in de cel. De celdeur deed ik op slot en liep daarna weg. Ik deed ook de kelderdeur op slot en zocht Cameleon.
‘Hey waar ben je maat,’ zei ik.
Ik opende een deur en zag hem liggen in de woonkamer.
‘What the....!’ zei ik vol verbazing.
Ik maakte hem meteen los en gooide wat water in zijn gezicht.
‘Wordt eens wakker gek,’ zei ik.

AMANDA
Ik was even met Claire mee naar huis geweest, om te kijken of daar alles in orde was. Gelukkig was er niets kapot gegaan. Ook bij mijn huis scheen er niets aan de hand te zijn. Opgelucht liepen we weer richting het plein, om weer naar het team te gaan. Toen we daar aangekomen waren, merkte ik al dat er iets mis was.
'Waar is Murdock??' vroeg ik aan de rest
Aan hun gezichten kon ik het antwoord al zien.
'We moeten hem gaan zoeken, heeft hij nog wat bij zich?'
Ik liep naar de Van en kwam tot de ontdekking dat het draculapak wat Murdock zo trots aan mij had laten zien weg was.

CLAIRE
Gelukkig bleken onze huizen in orde te zijn. Het was voornamelijk de buurt die beschadigd was en dan vooral onze versieringen. We hadden Peter ondergebracht bij zijn tante en daar ons nummer achtergelaten in het geval dat er weer iets gebeurde.
Toen we terug bij het team waren merkten we dat er iets mis was. Toen ik hoorde dat Murdock al een tijdje niet gezien was begon mijn hart sneller te kloppen. Eerst de burgemeester.. nu Murdock? Amanda liep naar de van en weer terug met de mededeling dat het door Murdock zo geliefde vampier pak verdwenen was. Vermoeid van alle gebeurtenissen leunde ik tegen Face aan.
‘Wat doen we?’ vroeg ik.. ‘En wat kunnen wij doen? Want zeker te weten dat we gaan helpen om hem te vinden! Het is immers onze schuld dat hij weg is.’

FACE
Ik ben blij als ik Amanda en vooral Claire weer terugzie. Amanda ontdekt dat Murdocks kostuum is verdwenen. Dat kan betekenen dat hij zelf is gaan feestvieren, maar voor hetzelfde geld is ie ergens die 2 bad guys tegen het lijf gelopen en hebben ze hem ook ontvoerd. Alle soort redenen voor zijn verdwijning worden besproken.
We kijken de kolonel allemaal vragend aan: "Waar beginnen we te zoeken, Hannibal?"
Claire komt dicht bij me staan, ze is moe en ontdaan door het verdwijnen van Murdock en vooral door het feit dat het onder onze neus gebeurde! Ik sla een arm om haar heen. Als Amanda en zij zeggen dat ze met ons mee willen gaan zoeken, wil ik zeggen dat dat eigenlijk te gevaarlijk is voor vrouwen. Als ik haar aankijk om haar dat te zeggen kijk ik in een vastberaden gezicht en weet dat het geen zin heeft om haar tegen te houden en ik slik mijn woorden in. Hannibal besluit om naar de schuilplaats van de 2 bad guys te gaan zoeken. B.A. gaat meteen alle wapens in orde maken. Hannibal en ik zoeken gevechtskleding op waarmee we gemakkelijker door ruig terrein kunnen komen en beter gecamoufleerd zijn.
Als B.A. klaar is neemt hij Amanda en Claire mee naar het dashboard van de Van. Hij legt hen uit hoe ze met de verschillende apparatuur kunnen communiceren met ons. Hij vraagt of ze ooit wel eens hebben gevochten of vechtsport hebben gedaan. Claire heeft judolessen gevolgd, antwoordt ze en Amanda heeft op een schietclub gezeten. Als ik me achter de Van sta om te kleden hoor ik hen dat vertellen.
"B.A., pas maar op, als het deze dames niet aanstaat wat wij doen, dan nemen ze ons nog in de houdgreep!" grap ik.

CAMELEON
Ik krijg een plens water in mijn gezicht gegooid en hoor de stem de stem van Flykie.
"Hè, wat? Waar ben ik? Wat is er gebeurd?"
Ik grijp naar mijn hoofd en voel een flinke bult. Ik wil opstaan, maar ben dizzy van de klap die ik heb gekregen. Flykie zegt dat onze gewonde gevangene ervan door is gegaan. Hij begint op mij te schelden, dat ik een stommeling ben die nog geen knoop kan leggen en niemand kan vasthouden! Dat gaat me te ver! Ik krabbel op, schud een keer met m'n hoofd om de watten eruit de gooien en ga vlak voor Flykie staan, met mijn neus tegen die van hem....
"Nou, moet jij eens goed luisteren, maat! Ik had die vent goed vast gebonden: aan zijn arm en beide voeten. Alleen niet aan zijn gewonde arm! Oké, dat had ik misschien beter wel gedaan, maar ik ben niet zo bikkelhard als jij! Je hebt hem behoorlijk geraakt, man, dwars door zijn schouder geschoten!"
Ik doe een stap achteruit nu ik m'n grootste verontwaardiging kwijt ben.
"Weet ik veel dat die vent zo taai is als een kat en dat ie zelfs gewond in staat is om te ontsnappen!"

MURDOCK
Ik hoorde wat geschreeuw en kwam bij. Wazig keek ik om me heen. Het was erg donker, maar langzaam wende ik en kon ik alles wat beter zien. Ik voelde me bont en blauw en merkte dat ik zomaar ergens in een hoek lag. Kreunend bewoog ik me wat, maar dat deed zo'n pijn dat ik bewusteloos weer neer zakte. Birdie zat met een gebogen kopje bij mij en prikte met haar snaveltje in mijn hand. Ik merkte het niet meer.

FLYKIE
Toen hij voor me stond keek ik hem kwaad aan.
‘Aan zijn arm vastbinden?’
Ik wou hem een duw geven, maar hield me in.
‘Je moet iemand niet met 1 arm vastbinden maar met beide!’ schreeuwde ik. ‘Hoe erg de situatie ook is, heb geen medelijden,’ zei ik al op de normale toon.
Toen hij een stap achteruit deed, keek ik hem verbaasd aan.
‘Ik heb hem weer kunnen pakken, dus tot nu toe nog geen zorgen. Maar communiceer voortaan, je hebt dat ding niet voor niks,’ zei ik.
Ik zuchtte en liep naar de koelkast en schonk een glas frisdrank in.
‘Wil je ook wat?’
Hij knikte. Ik schonk zijn glas ook vol en keek hem aan.
‘Hier,’ zei ik. Hij pakte het aan en dronk. ‘Je hebt nog een hoop te leren, maar dat komt vanzelf wel,’ zei ik terwijl ik hem een knipoog gaf.

DECKER / CRANE
We stonden nog altijd bij elkaar en ik keek mijn soldaten aan. Een ander team was nog achter de ruiter aangegaan, maar kwam al terug.
‘En? nog iets gevonden?’ vroeg ik.
‘Nee kolonel,’ zei de soldaat.
Ik zuchtte. Misschien moeten we maar eens aan Smith vragen of hij die gasten al op het spoor is.
Ik zag al mijn soldaten verbaasd kijken.
‘Tja ik weet niks anders jullie misschien?’
Ze schudden allemaal hun hoofden.
‘Laten we maar naar de basis gaan, dan zoek ik wat info op over die ruiter. Misschien worden ze wel gezocht door ons.’
We reden allemaal terug naar de basis.

MURDOCK
Ik kwam weer bij en voelde me beroerder dan eerst. Ik haalde even diep adem en keek weer even om me heen. Birdie keek me met doffe oogjes aan. Ik begon me weer onrustig te voelen, ik zat hier maar en de rest wist niet waar ik was. Hoe had ik zo STOM kunenn zijn! Ik kon mezelf wel voor mn kop slaan. Ik dacht aan de twee meiden en voelde me schuldig. Die twee hadden me nodig, het hele dorp zelfs, en ik lag hier me maar een beetje beroerd te voelen. Met moeite kwam ik half zittende. Ik begon te roepen.
‘HE! Half Gekookte Aardappels! Kom is hier als durft! Stelletje Slaplanten! Half volgroeide tomaten!’
Ineens werd de deur met een smak opengegooid.

FLYKIE
‘Had je wat?’ zei ik met een pistool in mijn handen. Ga je bezig houden met die wond op je schouder mafkees,’ zei ik kwaad. ‘Anders schiet ik er nog 1 bij.’
Hij keek me aan alsof ik dat niet meende.
‘Ik meen het niet? Hier !!!’
Ik schoot en raakte hem in zijn arm. Hij viel meteen om en ik maakte een foto met mijn toestel. Met die woorden liep ik weg, deed de kelderdeur weer op slot en liep naar Cameleon.
‘Ik ga even iets bezorgen, blijf hier en bewaak hem goed. Als er iets misgaat, geef een gil door de oorcummunicator.’
Ik gaf hem een schouderklop en haalde mijn paard uit de stal. Ik reed naar het dorp en zag het busje staan. Daar zullen ze vast wel langskomen. Ik deed de foto en een briefje in de envelop en deed dat onder de ruitenwisser. Daarna reed ik als een speer terug naar de basis, waar alles oké leek te zijn.
‘Zie je nou wel. Je leert het al maat.’
Verbijsterd hield ik mijn mond en keek ze nijdig aan.

MURDOCK
Ik viel om en merkte diep in de verte dat er een foto gemaakt werd. Ik zuchtte. Meteen besloot ik dat ik die wond moest verbinden en hier wegmoest. Met mijn handen draaide ik wat rondjes en het touw ging wat losser zitten.
‘Hihi die sukkel kan geen eens knopen leggen.’
De touwen gooide ik op het bed neer. Als een speer verbond ik de wond en hoopte dat het niet ging ontsteken. Ik bedacht een tactiek, en besloot die maar uit te voeren. Meteen ging ik voor dood op de grond liggen, hopend dat er eentje binnen zou komen. Die Cameleon leek me de slechtste nog niet.
‘Ik moet en zal terug gaan naar de rest,’ fluisterde ik tegen mezelf
Ik zocht een comfortabele postitie en liet me slap vallen.

CAMELEON
Flyk kwam al snel terug uit het dorp en kwam even alles controleren in de kelder. Als hij ziet dat alles nog hetzelfde is gaat hij naar de basis terug.
Ik blijf de wacht houden bij de cellen. Als ik een geluid hoor ga ik even bij de cel van de burgemeester kijken. Hij ligt nog gewoon zoals daarnet, dus het zal wel een muis of een rat zijn geweest die hier zijn nest heeft. Als ik weer op m'n krakkemikkige stoel ga zitten valt het me op dat die dracula uit het dorp van zijn bed is gevallen. Hij ligt er vreemd, slap bij. Ik ga bij de tralies staan en roep een keer hard: "Hé, jij, Dracula, ga eens recht zitten!"
De gast blijft doodstil liggen. Als ie maar niet dood is, want dat kunnen we niet hebben! Ik roep Flyk op via de oorcommunicator en vertel hem wat ik hier zie.
"Volgens mij heeft die gast te veel bloed verloren en piept ie er zo meteen tussenuit, Flyk. Willen we hem in leven houden, moet er nu iets gebeuren."
Flykie zegt dat ie wat verbandspullen zal pakken en dat ie er aan komt.
"Als je de cel ingaat, houd hem dan wel onder schot. Je weet inmiddels waar die Dracula toe in staat is. LAAT JE NIET OVERMEESTEREN!"

FACE
Het loopt tegen middernacht als we met z'n drieën het bos in lopen. De dames volgen in de Van en kijken langs de bosweg of ze Murdock ergens zien. Hannibal is erg bedreven in het spoorzoeken en vindt ondanks het nachtelijk duister, langs gebroken takjes, voetsporen en gekneusde blaadjes het pad dat Murdock heeft gelopen. B.A. zoekt links van ons en ik rechts, in de hoop dat er ergens stukjes stof van zijn kostuum zijn blijven haken in een boom of struik.
Nadat we een kwartier hebben gelopen zie ik iets glinsteren...
"Hannibal, B.A., kom eens kijken, volgens mij is dit een handschoen van Murdock. Daar zaten toch van die opzichtige knopen aan?"
Hannibal hurkt en ziet dan ook bloedspatten op het gras en bladeren. We kijken elkaar aan en zien op elkaars gezicht de onuitgesproken zorgen om onze teamgenoot. We zijn in ieder geval in de goede richting aan het zoeken, maar zullen snel moeten zijn, anders zien we onze Murdock misschien niet meer levend terug. Hannibal vertelt door de walkie-talkie aan de dames dat we Murdocks handschoen hebben gevonden. Over het bloed zwijgt hij nog maar even, om ze niet onnodig overstuur te maken.
De natuur staat vannacht aan onze kant: de maan komt achter een grote wolk vandaan en staat vol en helder aan een donker blauwe hemel.
Zo snel als het dichte bos en de sporen het toelaten gaan we verder.
"Ssst!" B.A. houdt ons plotseling tegen. "Ik hoorde een deur..."
We luisteren gespannen of we nog meer geluiden horen. Als het stil blijft kerft Hannibal een A in een Berkenstam en laten we het spoor voor wat het is en gaan op het geluid af. Als we Murdock daar niet vinden, kunnen we teruggaan om het spoor alsnog te volgen.
Na een minuut of 5 zien we een streepje licht door een raam schijnen. We sluipen naar het huis toe, het is een blokhut, die behoorlijk verzakt is, maar blijkbaar nog wel bewoond kan worden.

FLYKIE
Als Cameleon Murdock aan het behandelen is, hoor ik mensen rondlopen in de blokhut. Ik hield me hand voor Murdock zijn mond, zodat ie niks kon zeggen. Vervolgens plakte ik zijn mond dicht met tape. Ik legde hem op zijn buik neer en bond zijn handen ook nog vast.
‘Blijf bij hem en behandel hem,’ zei ik.
Gewapend met m16 ging ik terug naar binnen. Ik zag een grijze man met een sigaar meteen op me schieten en rende weg. Als hij naar de kelder wil lopen schiet ik vlak voor zijn voeten. Ik rende op hem af en gaf hem een harde trap tegen zijn hoofd, waardoor hij door een raam viel.
‘HANNIBAL !!’ hoorde ik iemand schreeuwen.
Zo te zien waren ze nu weg. Ik haalde opgelucht adem en keek naar beneden. De 2 mannen stonden bij de grijze man.
Ik kwam weer naar de kelder en zag dat Cameleon de celdeur ondertussen al had gesloten.
‘We moeten weg hier, anders zijn we de klos man.’

DECKER / CRANE
Onderweg naar de basis zag ik Smith liggen en een kapotte ruit.
‘Wat is hier gebeurd?’ zei ik vol verbazing.
BA begon uit te leggen wat er was gebeurd en ik schrok me dood. Ik ging naar binnen en keek rond. ‘Doe dat nou niet kolonel!’ schreeuwde Crane.
Op het laatste moment bedacht ik me en bekeek de wond op het hoofd van Hannibal. Zo te zien had hij overal pijn door de val.
‘Ga mee naar de MP basis, dan verzorg ik je daar,’ zei ik. ‘Ik zal jullie niet arresteren, dat zweer ik,’ zei ik. ‘Blijkbaar moeten we samenwerken om die gasten te pakken.’

MURDOCK
Ik hoorde stemmen in de buurt en met wanhoop kwam ik overeind.
'Mmmmm mmm MMMMM!!!! '
Probeerde ik woorden uit mijn keel te krijgen door de tape heen. Ik liet me vallen tegen de deur, wat een enorm gerammel veroorzaakte. Weer en weer gooide ik me zelf tegen de deur aan. Mijn voeten waren gebonden en mijn handen ook, maar toch lukte het me enorm veel herrie te veroorzaken. Ik hoopte dat de rest het ook zou horen. Mijn schouder en arm begonnen weer te bloeden, dwars door het verband heen. Ik beet mijn tanden op elkaar en gooide me met mijn laatste kracht tegen de deur. Ik hoorde wat opgewonden stemmen buiten en liet me toen krachteloos op de grond vallen. Ik hoorde wat gerommel aan mijn deur en een stem die in de verte door de watten in mijn hoofd mijn naam riep. Ik trapte voor de laatste keer tegen de deur en weer was er een enorme herrie. Toen viel ik weg. Slap lag ik op de grond.

CLAIRE
We kregen de opdracht om te waken over het busje en over de apperatuur die in het busje aanwezig was. De vraag of we ooit hadden gevochten of geschoten maakte me, ondanks mijn zwarte band bij judo, toch een beetje zenuwachtig. Toen Hannibal even later meldde dat we Murdock zijn handschoen gevonden hadden, was ik en opgelucht, want we zaten op het goede spoor, en ik schrok een beetje. Het kan betekenen dat hij ontvoerd is. We reden door en kwamen bij een soort van ingezakt hutje. Amanda en ik bleven in het busje zitten en wachtte geduldig af op nadere instructies. Opeens was daar een schot en een hoop geschreeuw.
"Hannibal" riep iemand keihard.
Geschrokken keek ik Amanda aan en vastbesloten liep ik naar buiten. Hier stonden B.A. en Face te praten met de man die mij en Amanda al eerder verhoord had, Kolonel Decker. Toen zag ik Smith op de grond liggen en ik snelde naar het groepje toe. Op dat moment klonk er een harde bonk vanuit het huisje, toen was er nog wat gerommel, waarna een laatste harde boink klonk. Mijn instinct leidde mij het huisje in. Ik hoorde nog geroep van: Blijf hier, het is veel te gevaarlijk, maar dat vervaagde in de verte en door mijn rennende voetstappen. Als een gek rende ik door het huis, de kamers doorzoekend, tot ik bij de deur van de kelder kwam. Deze beukte ik open met een karateslag. Ik snelde naar beneden en riep Murdock. Ik hoorde niets meer. De celdeur voor me was gesloten. Het was een grote zware deur, met en een sleutelgat en cijfercombinatie slot. Toen ik zo naar die deur stond te kijken, merkte ik dat Face en B.A. naast me kwamen staan.

FACE
B.A. slaat een keer hard op de deur en roept: "Hé, Murdock, ben jij daar? Laat eens wat van je horen, fool!"
B.A. bekijkt de deur eens goed en ook het hang- en sluitwerk. Hij zet een paar passen achteruit om zich vervolgens tegen de deur aan te gaan gooien. Ineens schiet me te binnen dat Murdock wel eens vlak achter de deur kan liggen. Blijkbaar dacht Claire hetzelfde en tegelijk roepen we "NIET DOEN, B.A.!" en gaan voor de deur staan. Hij kijkt ons kwaad aan. Als we uitleggen waarom, is hij het er wel mee eens.
"Heb jij je inbrekersset bij je?"vraagt B.A. aan mij.
Ik check alle zakken van het camouflagepak, maar vind niets.
"Ooooh!"zeg ik met een sneu gezicht, "dat zit in m'n jasje en dat ligt in de Van..."
B.A. kijkt nog eens naar de sloten en loopt naar buiten. Hij gaat zijn gereedschapkist uit de Van halen. Claire blijft bij de deur en probeert alvast combinaties van het cijferslot uit. Ik ga kijken hoe Hannibal het maakt. Decker, Crane en Amanda hadden zich ontfermt over hem en hij knapt al wat op. Decker zei daarnet dat hij Hannibal op de mp-basis zou gaan verzorgen. Het idee alleen al! Nee, Decker, onze Hannibal neem jij niet mee! Wat voor samenwerkingsplannen je ook voorstelt.
Plotseling klinkt er een opgetogen kreet uit de kelder. Claire heeft de cijfercombinatie gevonden en het eerste slot geopend.

CAMELEON
In de chaotische minuten nadat Flykie iemand door een raam geschopt heeft, haal ik snel de burgemeester uit zijn cel en vluchten we de duisternis in...

FLYKIE
Gelukkig waren we nog op tijd weggekomen, alleen moesten we Murdock achterlaten. We kwamen niet veel later aan bij onze 2de schuilplaats en ik zette mijn paard in de stal. Ik keek hem helemaal na en kon geen verwondingen constateren.
‘Pffew gelukkig ben jij in orde,’ lachte ik.
Ik gaf hem een knuffel en zag het moment dat ik Hannibal die trap gaf nog even voor me. Ik slikte en zuchtte. We hadden de burgemeester weer opgesloten in de kelder. Ik liep naar de woonkamer en plofte neer op de bank. Ik vond het achteraf geen goed idee om Murdock achter te laten, ik was nog wel degene die hem had neergeknald. Ik boog me hoofd en streek wat door mijn haren. Gelukkig hadden we nog wat wapens mee kunnen nemen.

MURDOCK
Langzaam trokken de wolken weer weg. Ik hoorde gemorrel aan de deur en ik begon weer te mmmm-en. Met moeite kroop ik bij de deur vandaan en kon door het hele kleine hoge raampje in de deur kijken, ik zag een glimp van BA's mohawk. BA zag mijn voeten en wist dat ik ver genoeg bij de deur vandaan was. Hij duwde wat anderen opzij, ik verwachte Face en Hannibal. Ik sloot mijn ogen, ik voelde me zo moe. De wond bloedde door, maar het werd wat minder. BA beukte niet veel later door de deur heen. Net op dat moment verloor ik het bewustzijn weer. Zo vonden ze me: bewusteloos, vastgebonden, met besmeurde draculakleren, terwijl mijn cape half gescheurd om me heen lag.

DECKER / CRANE
Hannibal zag er niet goed uit en ik keek het team aan.
‘Hij moet echt verzorgd worden bij een arts, want dit ziet er niet goed uit. Ga maar naar Murdock, dan blijf ik bij Smith.’
Ik knikte naar Crane die naar de jeep liep en met een EHBO doos aankwam. Een soldaat kwam aan met een kussen.
‘Dank je soldaat, zeg tegen de anderen dat ze het gebied afzetten en zoek naar eventuele sporen.’
De soldaat gaf me een groet en rende meteen weg.
Het A-team keek moeilijk naar me.
‘Ik arresteer hem niet, je hebt mijn woord,’ zei ik.
Uiteindelijk liepen ze toch maar de blokhut binnen en ik verzorgde Hannibal. Hij had een grote wond op zijn achterhoofd en wat schaafwonden op zijn armen. Ik begon met het behandelen van de wond op zijn achterhoofd.
‘Ga op je zij liggen, Smith en leg je hoofd maar op dit kussen.’
Ik begon met de behandeling.

FACE
B.A. komt al snel terug met zijn gereedschapkist, maar kijkt nog even door het gat in de deur.
"Ik zie Murdock liggen, hij ligt niet meer vlak achter de deur. Op zij allemaal!" en hij duwt ons ook direkt bij de deur vandaan.
B.A. zet een paar stappen achteruit en beukt de deur uit zijn voegen. Hij knielt bij Murdock en kijkt waar hij gewond is. Claire en ik komen achter B.A. aan de cel binnen. B.A. pakt Murdock op. Claire rent naar de blokhut om ruimte te maken en verbandspullen klaar te leggen en ik maak de weg vrij tot het trapgat. Dat trapgat is te klein, daar kan B.A. met Murdock in zijn armen niet doorheen. Ik neem Murdock half over en ondersteun zijn schouders en hoofd en ga eerst de trap op. B.A. houdt zijn benen vast en komt achter mij aan. We brengen Murdock naar binnen en nu mag Decker een tweede A-teamlid verzorgen.
Als ik hem bezig zie fluister ik tegen B.A. : "Dat zet hij vast niet op zijn C.V., dat hij het leven van 2 A-teamleden heeft gered op 1 dag!"
Als Decker met het zoeken naar de tweede kogel begint, in Murdocks arm, en het een bloederig uitzicht wordt, gaan B.A. en ik naar buiten.
We zijn door de consternatie om Murdock even vergeten dat er buiten 2 boeven rondlopen, die misschien nog wel in de buurt rondhangen. Samen met een paar soldaten beginnen we wacht te lopen. Ik voel me opgelucht dat we onze mafkees hebben gevonden, maar dat we door 2 rotzakken nu met 2 gewonde teamleden zitten, maakt me ook kwaad. Die boeven zijn groter tuig dan we met z'n vieren tot nu toe hadden ingeschat.
Ineens realiseer ik me dat ze nog een cel in die kelder hebben. Ik roep zacht naar B.A. en vertel hem waar ik net aan dacht: dat in die andere cel misschien de burgemeester zit. We melden ons tijdelijk af bij de soldaten en gaan opnieuw de kelder in.
Tot onze verbazing is de deur van de andere cel niet op slot. B.A. schijnt met zijn zaklamp rond.... Geen mens te zien, wel een rol tape en stukken touw. De burgemeester krijgt zo te zien een niet veel luxere behandeling dan Murdock. Onder de omgevallen stoel, waar de arme man waarschijnlijk op heeft gezeten, ligt iets wits....B.A. loopt de cel binnen en pakt het stuk opgevouwen papier.
"Hier, lees jij maar," bromt B.A. als hij het heeft opengevouwen.
Ik houd het papier vast en B.A. schijnt er met zijn zaklamp op.
"Het is een document, volgens mij, een soort kontrakt of zo.... Eens kijken wat voor namen er opstaan....Direkteur wegenbouw Dhr. Stone..... Bosbeheer Dhr. Waldo....Burgemeester dhr. Vandeburger."
Ik kijk B.A. aan en vraag: "Denk jij wat ik denk?"
B.A. knikt en zegt: "Volgens mij wil de burgemeester een weg laten aanleggen die te dicht bij het boevenhol van die 2 komt!"
We zoeken nu snel de anderen weer op en vragen aan Claire en Amanda of ze hier meer van weten....
Hannibal is inmiddels ook bijgekomen en loopt weer wat rond. Als wij binnenkomen heeft hij alweer een sigaar in zijn mond: een goed teken.
"Zeg, B.A....Jij en Murdock hebben toch dezelfde bloedgroep? Hij kan wel wat gebruiken van dat van jou.”

Reacties:

Sharey zei op 3 mei 2013 - 1:03:
Ja, het leest heel anders, dat ben ik met je eens, maar als je de personages begint te kennen en de verhaallijn doorhebt, is het volgens mij best te doen.

missxangel zei op 2 mei 2013 - 19:03:
Ik ben nu op mijn werk, maar dit leest eigenlijk niet lekker.. (a) Het is anders dan je normaal schrijf je soepel maar omdat dit natuurlijk door meerdere mensen is geschreven, is dat anders.. Maar ik zal het later lezen!