FanFic.nl

When the bullet hits the costume

When the bullet hits the costume DEEL 3

CAMELEON
Flykie is weer helemaal uit zijn roes gekomen en samen liggen we doodstil op de zolder. Waarom moeten die lui nu uitgerekend weer de blokhut in? Zo lang als zij daar beneden rondhangen zitten wij hier als ratten in de val en dat gevoel bevalt me van geen kant. Gelukkig is het luik naar de zolder moeilijk te zien, je moet de hut kennen om het te vinden. Maar ondertussen zit er nog geen meter ruimte tussen hen en ons in en kunnen wij geen vin verroeren of zij horen het.

MURDOCK
Ik werd door mijn benauwdheid wakker. Hoestend en happend naar adem schoot ik overeind, maar Claire duwde me terug op de grond. Ze goot wat water in mijn mond en ik keek haar dankbaar aan. Het ademen ging wat beter, maar nog steeds moeizaam. Gelukkig kwam er gauw verbetering. Even later zat ik overeind en ik keek de hut door. Ik zag er niets bijzonders aan. Ik stond op en zei schor: ‘Waar zijn Hannibal en BA?'
Face haalde zijn schouders op en ik keek hem een beetje beschuldigend aan. Hij had slechts wat kleine schrammetjes.
Ik zei: 'Kon je ze dan niet zoeken? Missschien zijn ze wel in grote problemen. Maar...we hebben Bào Thù nog. Samen met zijn vriend gaat hij op pad.'
Mijn blik bleef bij Claire hangen.
Ik zei na enige tijd nadenken: 'Het is misschien beter als je niet meegaat, maar terug gaat naar Amanda. Er kunnen schietpartijen komen, het is eigenlijk gewoon te gevaarlijk voor je! Straks loop jij er ook zo bij, wil je dat?'
Ik keek haar scherp aan. Tot mijn grote verbazing knikte ze.
Ik lachte en zei: 'Dacht ik eigenlijk al. Hier heb je een pistool. Schiet alleen als het echt moet, niet onnodig. Let's go!'
We liepen de hut uit, niet wetend dat de grote vissen eigenlijk onder onze neus waren. Okee, er boven dan.

FLYKIE
We lagen op de zolder en ik begon me zorgen te maken om mijn paard. Ik wilde opstaan, maar moest stil blijven liggen. Na een tijdje hoorde ik niks meer en ik keek hem aan.
‘Ik ga even kijken.’
Heel rustig liep ik de trap af en stond weer in de hut. Ik pakte meteen mijn pistool en liep naar het raam. Ze liepen richting hun wagens. Ik haalde opgelucht adem en hoorde ze wegrijden. Even later stonden we beide in de woonkamer en keken naar de ravage van onze schuilplaats. Ik keek hem aan en wist niet hoe ik hem moest bedanken voor de redding, anders was ik er geweest. Iets wat ik normaal nooit deed, deed ik nu wel.
‘Hey, ik wil je bedanken voor de redding,’ zei ik met een glimlach.
Ik sloeg mijn arm om hem heen. Zo keken we elkaar even aan en hij knikte. Dat betekende dat het goed was. Ik liep naar mijn paard, het was duidelijk blij me te zien. Ik gaf hem een knuffel.
‘Ik was zo bezorgd, is alles goed?’
Mijn paard hinnikte.
‘Mooi.’
Ook mijn m16 en sniper lagen nog in de stal.
‘Mooier kan deze dag niet meer worden,’ zei ik.

DECKER
Ik baalde zo erg van die ontsnapping dat ik met me vuisten op me bureau sloeg.
‘Hoe kan dat nou, alles was nog wel zo goed gepland!’
Ik deed mijn pet af en gooide die naar de kapstok. Met een zucht schudde ik mijn hoofd. Ik besloot mijn soldaten bij elkaar te roepen en een spoedoverleg te houden op de MP basis.

CLAIRE
Ik was erg opgelucht toen ik hoorde dat Face zijn vertrouwen in ons had terug gekregen en gaf hem spontaan een zoen op zijn wang.
‘Ik snap heel goed dat het team je thuis is Face,’ zei ik met een zachte stem. ‘Maar.. ‘
Op dat moment begon Murdock te hoesten.
‘Laat maar,’ zei ik.
Ik stond op en begon met het verzorgen van Murdock. Toen Face een opmerking maakte over mijn gekozen hospital moest ik lachen.
‘Sorry meneer, dat ik geen vijf sterren hotel voor je heb kunnen regelen.’
Ik keek even over mijn schouder en knipoogte. Toen gaf ik Murdock wat water.
‘Hier drink maar.’
Ik deed zijn pet af en streelde hem even over zijn hoofd.
‘Gaat het zo beter?’
Toen kwam hij overeind en vroeg waar Hannibal en B.A. uithingen. Face kon er geen antwoord op geven, ik wel.
‘Ze zijn het bos in.’
Toen keek hij me even indringend aan en zei: "Het is misschien beter als je niet meegaat, maar terug gaat naar Amanda. Er kunnen schietpartijen komen, het is eigenlijk gewoon te gevaarlijk voor je! Straks loop jij er ook zo bij, wil je dat?"
Bijdehand knikte ik. Ik kon nu niet opgeven, niet na wat het team allemaal had moeten doorstaan! Ik kreeg een pistool in mijn handen gedrukt en kreeg de instructie dat ik hem alleen mocht gebruiken indien nodig. Ik hielp Murdock overeind na zijn aanmoedigende woorden ‘Let's go!’ Ik keek even naar Face en zag dat hij nog een zwarte veeg bij zijn oog had.
‘O wacht, je kan natuurlijk niet zo slordig op het vechtfestijn verschijnen.’
Ik maakte mijn duim nat en poetste de veeg weg.
‘Perfect,’ glimlachte ik lief.
Toen liepen we de deur uit.
‘Kijk, daar staat een jeep!’ riep ik van blijdschap uit. ‘Hannibal en B.A. gingen het bos in, die kunnen we wel gebruiken om een stuk het bos mee door te komen!’
Gelukkig was iedereen het met me eens en ik stapte achter het stuur. De jongens keken me even verbaasd aan.
‘Komt er nog wat van of hoe zit dat?’ vroeg ik glimlachend.
Uiteindelijk stapten ze in en we reden het donkere bos in. Ik keek af en toe in de autospiegel naar Face die op de achterbank zat. Wat een gast is het ook, dacht ik glimlachend bij mezelf.

MURDOCK
We crosten kriskras door het bos. Waar Claire rijden geleerd heeft weet ik niet, maar een formule1 coureur zou het met moeite verbeteren. Ik hield mijn scherpe blik en keek naast me. Ik dacht het getrappel van hoeven te horen. In een flits zag ik Flykie, want die was het, zijn sniper trekken. Ik knalde de deur van Claire open, duwde haar eruit zodat ze over de grond rolde, maar verder geen gevaar liep. Ik trapte op de rem en bukte weg. Ook Face kon op tijd de auto uitkomen. Uit mijn holster trok ik mijn pistool en richtte het op Flykie. Ik schoot, maar miste hem op een haartje. Hij kon echter wel vuren.

FLYKIE
Ik kon de kogel net ontwijken. Ik richtte met mijn sniper op Claire en schoot. Daarna richtte ik op Murdock en schoot. Of ik ze had geraakt kon ik niet goed zien, maar ik hoorde wel een schreeuw. Ik maakte een bocht, deed mijn sniper weer op mijn rug en trok mijn pistool. Ik schoot gericht naar Hannibal en hoopte hem geraakt te hebben. Tijd om hier een einde aan te maken. Ook gooide ik nog een handgranaat naar de wagen en bleef naar de ontploffing kijken. Ik had er genoeg van en schoot nog een paar keer naar de auto. Daarna reed ik zo snel mogelijk weg.
‘Kom op, rennen!’ schreeuwde ik tegen mijn paard.

MURDOCK
‘SHOOT! CLAIRE!!!' riep ik ontzettend geschrokken!
Ik was gelukkig niet geraakt, maar kon net op tijd de auto uitkomen. Ik dook over Claire heen en beschermde haar met mezelf tegen de brokstukken van de auto die overal heen vlogen. De brokstukken kwamen hard op mijn rug terecht.
'Dat worden wat mooie blauwe plekken en kneuzingen,' bedacht ik me.
Toen de explosie voorbij was, rolde ik van haar af. Ze was geraakt in haar arm. Samen met Face, die even later geschrokken aan kwam lopen, zette ik haar rechtop tegen een boom. Ik scheurde haar mouw kapot. Face haalde verband uit mijn rugtas. Claire was stil maar bij bewustzijn, wat geluidsloze tranen van de pijn rolden over haar wangen. Ik keek Face veelbetekenend aan.
Ik zag het paard in de verte wegrennen, al snel buiten het bereik van mijn M16. Ik keerde me weer naar Claire. Ik verbond haar zo goed ik kon, terwijl Face haar geruststelde. Ik keek af en toen schuin naar haar gezicht, met een medelijdende blik in mijn ogen.
Ik was klaar en terwijl Face alles opruimde, tilde ik haar op. Met haar in mijn armen liepen we terug naar de hut. We moesten ergens heen..!
Ze was helemaal bleek en bloed kwam al door het verband heen. Ik zag Face met een bezorgde blik naar haar kijken. Ik ergerde me eraan. Voor de eerste keer ergerde ik me eraan dat Face zo ontzettend flirtte met haar.

FLYKIE
Mijn paard rende weer eens uitstekend. Nu eens afrekenen met die klummels. Ik ging naar links, daarna weer in een bocht naar links en zag ze toen lopen. Ik pakte mijn sniper weer en richtte op Murdock zijn schouder.
‘Die tocht naar de hut ga je niet redden, sukkel,‘ zei ik terwijl ik op hem schoot.
Ik wilde ze nu eens allemaal gevangen nemen, maar dat was te riskant dus reed ik weer weg. Ze uitputten zou meer effect hebben en daarna toeslaan.

AMANDA
Ik was in de tussentijd naar huis gegaan, om wat makkelijkere kleding aan te trekken. Ik wist niets van het gevecht dat plaatsvond. Nadat ik wat makkelijke kleren aangetrokken had, wilde ik naar buiten lopen, tot ik me bedacht eerst maar eens mijn autosleutels op te zoeken. Toen ik ze gevonden had liep ik naar buiten, naar mijn jeep. Eerst had ik een veel nettere auto, maar ik had een ongeluk gehad op de snelweg en de auto was total loss. Ik stapte in mijn jeep en reed weg, richting de MP-basis. Daar aangekomen zette ik snel mijn jeep neer en rende naar binnen. In de kamer trof ik Decker aan met een hele groep andere mannen, zo te zien ook MP's. Natuurlijk stond Crane netjes naast Decker.
'Waar is Claire en waar is het team??' riep ik.
Aan Deckers gezicht zag ik al dat het niet helemaal lekker liep. Snel rende ik naar buiten, sprong weer in m’n jeep en reed er vandoor. Waar ik heen ging wist ik niet, maar ik moest Claire en het team vinden!! Misschien waren ze wel in handen van die twee criminelen. Bij die gedachte ging ik nog harder rijden. Claire was een hele goede vriendin van me, die mocht ik niet kwijtraken, en trouwens, het team en de burgemeester waren er ook nog.
Opeens hoorde ik schoten en geschreeuw, niet ver van me vandaan. Ik bedacht me niet langer en stuurde m'n jeep een klein, onopvallend zijpaadje in waar ik hem neerzette, om vervolgens door het bos richting het geluid te sluipen. Ik zag een auto staan en ik zag opeens ook wat bekende gezichten. Allereerst zag ik Claire, Murdock en Face. Ik wou blij opspringen en naar ze toerennen, tot ik zag dat ook Flykie op zijn paard in de buurt was. Gelukkig reed hij snel hard weg, maar ik zag niet goed hoe het met de anderen was. Ik zag hoe Face en Murdock zich over Claire bogen, hoe ze haar optilden en wegdroegen. Zo snel als ik kon rende ik tussen de bomen door richting de rest.
'Face, Murdock!!' riep ik.
Voordat ik bij ze was, hoorde ik stemmen achter me. Snel dook ik ineen, maar gelukkig was het Decker maar, met wat MP's.

FACE
Flykie houdt ons van afstand in de gaten en rijdt in een grote cirkel om ons heen. Murdock loopt met Claire in zijn armen terug naar de blokhut en ik volg op een paar meter afstand. Flykie komt opnieuw naar ons toegerend op zijn paard, pistool in de aanslag.
"Murdock, DOWN!" roep ik keihard en ik schiet het wapen uit Flykies hand.
Flykie tuimelt van zijn paard en er klinkt nog een schot. Als dat maar niemand geraakt heeft. Murdock is gelukkig op de grond gedoken en ligt nu bovenop Claire. Even slikken, dat is niet leuk om te zien. Flykie krabbelt op en probeert weg te rennen, hij fluit zijn paard, maar ik schiet in de lucht om het dier af te schrikken. Murdock krabbelt ook op en samen duiken we op Flykie. Eerst krijgt hij van mij een dreun en de genadeslag is van Murdock. Dan ij valt achterover in de bladeren. We kijken elkaar aan en knikken.
"Dat had ie nog van ons te goed."

CLAIRE
Murdock liep met mij in zijn armen terug naar het hutje. Het veilige gevoel wat ik had gekregen viel snel weer weg toen Murdock opeens als reactie op het teken van Face naar de grond rijkte en half over me heen terecht kwam. Ik kneep mijn ogen stijf dicht bij het horen van het eerste schot. Toen ging het allemaal heel snel. Ik hoorde een paard wegrennen en merkte dat Murdock van me af krabbelde. Ik keek op en zag hoe Face en Murdock Flykie tegen de grond werkten. Ik kwam langzaam omhoog en zag dat Murdock en Face hem al aan het vastbinden waren en hem aan het klaar maken waren om hem te vervoeren. Staan lukte me al wel dus ik stond op en liep naar Murdock en Face toe.
‘Mijn complimenten heren!’
Zodra we hier weg zijn en weer thuis, zal ik pannenkoeken voor jullie bakken!’
Op dat moment voelde ik een enorme spanning van mij afglijden en werd het zwart voor mijn ogen.

CAMELEON
"Hè, hè, ik ben blij dat ik me weer kan bewegen," zei ik en rekte me eens flink uit.
We kwamen net van de zolder af, waar ik met Flykie naar toe was gevlucht voor het A-team.
"Wat nu?" vraag ik aan hem.
Hij gaat in de buurt kijken of ie ze terug kan pakken, zegt hij en stapt op zijn paard. Ik wil naar het dorp om wat proviand in te slaan en stap op mijn motor.

IIN HET DORP
De burgemeester is thuis gebracht, door de dokter verzorgd en als hij wat heeft uitgerust voelt hij zich weer een stuk fitter. De man wil zijn dorp toespreken en hen een hart onder de riem steken in deze spannende dagen. Hij is nog te zwak om een speech te houden op de veranda van het gemeentehuis, dus vraagt hij om zendtijd van de lokale omroep. Zijn vrouw brengt hem naar de studio en hij gaat er eens goed voor zitten. De burgemeester schraapt zijn keel en begint...
"Goede dag burgers, hier spreekt uw burgemeester. Ik ben door het A-team veilig thuisgebracht en ben herstellende van de ontvoering. Helaas zijn onze belagers nog altijd op vrije voeten, maar er wordt dag en nacht op hen gejaagd.
Burgers, wij zijn in ons dorp al vaker voor hete vuren komen te staan en telkens vochten we terug en overwonnen. Ook vandaag laten we ons niet onderdrukken!"
Hij stopt even en hoort in gedachte een denkbeeldig applaus van ontroerde burgers.
"Het Halloweenfeest waar we weken naar uit hebben gekeken, leek te gaan mislukken, maar....ook al is Halloween inmiddels voorbij, lieve mensen, ons feest gaan we vieren! Het A-team en de militaire politie zullen de bewaking op zich nemen.
Mag ik u allen uitnodigen...voor een spetterend Halloweenfeest...morgenavond in de feestzaal op het plein! Ik hoop u allen te mogen begroeten. Dank u wel voor uw aandacht."
In de supermarkt van het dorp loopt een slonzig geklede vrouw boodschappen te doen. Op de radio kondigt de lokale omroep een bericht van de burgemeester aan. De vrouw spitst de oren en gaat staan luisteren. Na de speech van de burgemeester grijnst ze tevreden en mompelt in zichzelf dat ze morgen eens flink feest zal gaan vieren. Ze gaat snel afrekenen en loopt dan via wat steegjes naar een motor.
"Ik zal eens snel gaan kijken of "mijn man" al thuis is," zegt de vrouw met een krakend stemmetje. "Ik denk dat we wel samen naar het feest zullen gaan."

FACE
Murdock en ik hadden Flykie overmeesterd en vastgebonden. Claire beloofde ons pannenkoeken voor deze overwinning en het volgende moment viel ze flauw. Murdock en ik staan op, rennen allebei naar haar toe en knielen bij haar. Ik wil haar bij laten komen en buig me over haar heen. Murdock wil hetzelfde doen. Hij kijkt me met een boze blik aan waarin ik lees: "Nu ik ook eens een keer!"

DECKER
Ik snelde met mijn soldaten naar het bos en zag allemaal brokstukken van een auto.
‘Wat is er hier gebeurd?’ zei ik vol verbazing
Ze legden het uit en ik nam Flykie over van Face en Murdock. Ik sloeg hem meteen in de boeien en Crane nam hem mee.
‘Gaat het goed zo? Of heb je verzorging nodig?’ vroeg ik vriendelijk.
Ik had mijn zin nog maar net afgemaakt of ik hoor een schot achter me en kijk naar achter. Ik zag Flykie neervallen en iemand met zijn paard er vandoor gaan. Ook al had ik Flykie geboeid, toch probeerde hij op te staan maar hij viel ook meteen weer om.
‘Schiet dan verdomme!’ schreeuwde ik.
‘Nee niet doen,’ zei Flykie ineens.
‘Rustig aan, spaar je energie,’ zei ik terwijl ik de wond probeerde af te dekken.
Flykie bleef hetzelfde zeggen en ik liet die ruiter maar gaan.
We brachten Flykie naar het ziekenhuis op de MP-basis.

FLYKIE
Ik werd in de boeien geslagen door Decker en Crane nam me over. Een halve minuut later schoot iemand me in mijn borst en ik viel neer. Decker schrok zich rot en liet zijn soldaten schieten op de man, maar ik onderbrak de kogelregen.
Ik moest me krachten sparen, maar kon het niet hebben dat iemand mijn paard had. De ruiter herkende ik uit duizenden, maar had te weinig kracht om iets te zeggen. Ik bleef proberen op te staan tot ik in de MP-jeep werd gelegd.
Ik vreesde voor het ergste, ik had echt geen zin om tijd in een ziekenhuis door te brengen. Ik werd toch naar het ziekenhuis op de MP-basis gebracht. Ik probeerde wat te slapen, want ik was echt bekaf.

MURDOCK
Ik keek Face nijdig aan, stond toen op en liep weg. Ik dacht in de verte een jeep te horen en ik liep daarheen met mijn geweer in de aanslag. Toen de jeep uit de bosjes kwam, hield ik de bestuurder onder schot, tot ik zag dat het Amanda was. Ik grijnsde verontschuldigend, stapte in en legde ondertussen alles uit. Amanda werd steeds bleker, helemaal toen ik vertelde wat er met Claire was gebeurd.
We waren al heel snel bij Face en Claire, maar ze was nog steeds niet wakker. Face probeerde haar bij te laten komen. Ik wist niet hoe snel ik de jeep uit moest komen, Face aan de kant moest duwen en bij Claire neerviel. Ik checkte haar hartslag, die was erg laag.
Terwijl ik Face aankeek zei ik: 'Ze heeft bloed verloren. Daardoor is ze zo zwak.'
Ik draaide me weer naar Claire en gaf haar zachtjes wat klapjes op haar wang. Ineens knipperde ze met haar ogen en ik keek haar glimlachend aan. Verdwaasd keek ze om zich heen.
'Welcome back!’ zei ik. ‘Gaat het weer een beetje?' kwam er bezorgd achteraan.
Ik keek rond en zag Amanda staan. Ik liep naar haar toe en leidde haar naar Claire. De twee vielen elkaar om de hals.
Ik fluisterde naar Face: 'Waar heb je Flykie gelaten? Hij is toch niet ontsnapt?'
Hij schudde zijn hoofd en zei: 'Decker heeft hem meegenomen.'
Ik knikte opgelucht, maar zei toen tegen Face: 'Zullen we de meiden terugsturen naar hun dorp, dan gaan wij Hannibal en BA zoeken en samen dan naar die Cameleon?'

FLYKIE
Ik lag in een bed op de MP-basis. Mijn boeien waren losgemaakt en Decker zat bij me. De wond op mijn borst was gevoelig, maar ik kon er wel mee lopen door de snelle zorg.
‘Dank je,’ zei ik vriendelijk tegen hem.
Hij keek me serieus aan en ik zuchtte.
‘Je wilt wat van me weten, hè? zei ik voorzichtig.
Decker knikte.
‘Dat team weet nog van niks, alleen Cameleon en ik weten ervan. Je herkent die vent niet terug, hij vermoordt de burgemeester tijdens die party. Aangezien jij hem niet goed hebt gezien zijn Cameleon of ik de enigen die hem kunnen stoppen.’

DECKER
Ik zat bij Flykie en hij begon een verhaal te vertellen. Hij had eigenlijk wel gelijk. Ik had die vent op zijn paard niet goed genoeg gezien om hem te herkennen tijdens die party.
‘Weet je wat, rust jij nu maar goed uit en wijs hem die avond op de party aan. Zodra je hem ziet, arresteren wij hem en zit je daarna je straf uit.’
Hij leek het er wel mee eens te zijn en we schudden elkaar de hand.

CAMELEON
Ik rijd in vermomming naar de basis terug, maar vind daar geen Flykie terwijl ik hem eigenlijk wel thuis had verwacht. Ik stop de vrouwenkleding in de tassen van de motor en loop naar de stal, maar ook daar geen Flykie en geen paard.
‘Hmmm, ik ga maar eens kijken of ie niet ergens in de problemen is gekomen.’
In de verte zie ik een Jeep staan en wagens van de MP. Ik laat m'n motor achter en sluip dichterbij. Ik zie Flykie nergens, maar zijn paard loopt een eindje bij de wagens en mensen vandaan. Dus hij moet hier ergens zijn. Ineens zie ik hem, geboeid wordt hij door Decker opgetild. Ik fluit heel zachtjes, zodat zijn paard weet dat ik in de buurt ben. Van heel dichtbij klinkt er een schot en van schrik val ik achterover tussen de varens. Ik zie nog net dat Flykie ook valt. Hij zal toch niet geraakt zijn?! Ik krabbel snel weer overeind en zie dat er iemand anders op het paard van Flykie is gesprongen. Ik knipper met mijn ogen, want ik geloof niet wat ik zie...
"Dat is...dat is... Is ie er nu al? O, nee hè, dat is echt foute boel," mompel ik.
Wat moet ik doen? In de buurt van Flykie blijven en achter de auto van de MP aan gaan of "de baas" volgen en dan maar hopen dat ie mij ook niet neerknalt? Flykie moet weten dat "de baas" in de buurt is, want hij loopt gevaar, omdat het ultimatum is verlopen. Ik besluit bij Flykie in de buurt te blijven en wacht tot iedereen gaat vertrekken. Dan loop ik naar de motor en volg op afstand de Jeep waar Flykie naar toe is gebracht. Ze gaan naar de Mp-basis en daar zie ik dat Flykie wordt gedragen, hij is dus toch geraakt. Ik kijk nog eens goed. Aan de manier van dragen te zien leeft hij nog. Gelukkig.
"Jongens, zorg goed voor m'n maat , anders krijg je met mij te doen," fluister ik tegen de mp.
Maar hoe kom ik nu bij Flykie? Ik zal de stoute schoenen maar aantrekken en het gewoon proberen: binnen via de poort. Ik kam m'n haren en doe ze netjes in een staart, ik veeg het stof en de bladeren van m'n kleren en stap op de motor. Bij de poort meld ik mij als familie van de gewonde die net is binnengebracht en ze geloven me nog ook! Waarschijnlijk vertelt Decker niet iedereen wie hij daar binnen heeft. Ik word netjes naar de ziekenbarak gestuurd en zet m'n motor in de buurt stil. Ik loop onopvallend om de barak heen om te kijken waar ze Flykie hebben liggen. Ik ben al driekwart rondgelopen als ik bekende stemmen hoor.
"Aangezien jij hem niet goed hebt gezien zijn Cameleon en ik de enigen die hem kunnen stoppen." hoor ik Flykie zeggen.
Ik kan aan zijn stem horen dat hij pijn heeft. Ik ga op de grond zitten en luister naar de rest van het gesprek. Als Decker nou eens even opstapt dan kan ik Flykie laten weten dat ik hem heb gevonden en kunnen we overleggen.
Na een minuut of 10 hoor ik wat klikken en Decker de deur uitlopen. Er staan soldaten op wacht bij de deur, want ik hoor Decker bevelen geven. Eerst kijk ik snel even over de vensterbank om te zien of de kamer verder leeg is. Dan tik ik tegen het raam en gebaar dat Flykie stil moet blijven. Ik duw het raam open en klim naar binnen.
"Flyk, het was "de baas"! Waar heeft ie je geraakt?"
Flyk wijst naar zijn borstkas en trekt een pijnlijk gezicht. Hij vraagt hoe ik hier kom.
"Da's effe niet belangrijk, man. Wat doen we nu "de baas" nu al hier is?"
Flykie heeft Decker over hem vertelt, maar Decker heeft de schutter niet goed gezien.
"Flyk, ik heb trouwens nieuws. In het dorp hoorde ik over de radio dat het Halloweenfeest toch doorgaat! Morgenavond! Wat denk je: kun je dan mee?"
Flykie wil wel, maar als hij met een van pijn vertrokken gezicht probeert omhoog te komen, zegt ie kreunend dat ie niet weet of dat zal lukken.
"Nou, stel dat je hier nog niet weg kunt, wat wil je dat ik doe, Flyk?"
"Samenwerken met Decker! Anders ben jij ook niet veilig, Cameleon."

FLYKIE
Ik was al een tijdje met Decker in gesprek. We konden overduidelijk goed praten, tot hij weg ging en zei dat ik maar moest uitrusten. Misschien kan ik er wel een baan aan overhouden bij de MP dacht ik bij mezelf. Zij zouden gaan zoeken naar mijn paard.
‘Mijn paard reageert alleen op mijn stem of die van Cameleon, niet die van jullie,’ legde ik uit.
Decker keek me raar aan en ik glimlachte. ‘Zo heb ik mijn paard getraind.’
Daarna verliet Decker de kamer. Ik wilde net mijn ogen dicht doen als ik getik op het raam hoor. Het was Cameleon. Hij gebaarde dat ik stil moest zijn en dat bleef ik tot hij naar binnen klom. Hij vertelde wat hij had gehoord. Ik keek mijn maat met een nogal hulpbehoevende blik aan.
‘Wij zijn de enigen die hem kunnen stoppen, wij moeten het doen. Aan onze opdracht hebben we al voldaan bij de baas, denk aan de burgers die kunnen sterven,’ zei ik.
Mijn borst deed nog zeer maar het ging steeds iets beter.
‘Hij heeft mijn paard. Als hij dat beest wat aandoet dan vermoord ik hem, no matter what.’
Ik liet me even gaan, maar bleef wel liggen.
‘Ook al ben ik nog niet hersteld, ik ga straks op zoek naar mijn paard. En morgenavond is de baas de klos.’

CLAIRE
Toen ik bijkwam keek ik recht in het stralende gezicht van Murdock. Hij wenste me een goede terugkomst, al kon ik niet echt begrijpen wat hij bedoelde.
‘Murdock..’ zei ik zachtjes. ‘Wat is er gebeurd?’
Toen probeerde ik rechtop te zitten en keek ik om me heen. Ik zag Face met een bezorgd gezicht mijn kant op kijken. Opeens viel mijn oog op mijn vriendin.
‘Amanda!’ riep ik zo vrolijk mogelijk uit.
Murdock hielp me opstaan en begeleidde me naar haar toe. Met een overweldigd gevoel van blijdschap viel ik haar om de nek.
‘Ik ben zo blij dat je in orde bent,’ fluisterde ik in haar oor.
Eigenlijk deed de omhelzing veel pijn, omdat ik mijn arm boog, maar ik verbeet en negeerde het. Amanda liet haar zorgen blijken over mijn arm.
‘Het is goed hoor,’ glimlachte ik. ‘Deze twee heren hebben prima voor mij gezorgd en ik voel me weer top!’
Ik knipoogde even naar Face en kwam zo tot de ontdekking dat de heren aan het fluisteren waren. Amanda en ik keken het verveeld aan.
‘Fluisteren is niet heel erg netjes in gezelschap, of wel heren?’ vroeg ik met een grijns.
Na wat aandringen vertelde Murdock waar ze het over hadden en dat het zijn idee was om ons terug te sturen naar het dorp.
‘Maar zo makkelijk kom je niet van ons of me af!’ zei ik met een verontwaardigd gezicht. ‘Die gozer die jullie geraakt heeft en ook mij neerknalde, heeft nog wat van mij tegoed! En het is immers mijn schuld dat Hannibal en B.A. nu vermist zijn. En zie: ik ben alweer bijna genezen, kan bijna alles weer.’
Ik deed mijn arm omhoog, maar trok hem van de pijn gelijk weer naar beneden.
‘Fijn,' bromde ik. 'Laat maar...’

MURDOCK
Ik keek Face vragend aan, maar hij haalde zijn schouders op.
Ik zei tegen Claire: 'Het is niet jouw fout dat ze weg zijn. Helaas heeft Hannibal vaak last van de jazz, zo ook nu.. Helaas maar waar. Niemand kan hem dan tegenhouden, ik ben in ieder geval blij dat BA erbij is..! Gesnopen?'
Ik knipoogde naar Claire. Amanda en zij stonden ondertussen te trappelen om mee te gaan. Ik zuchtte en dacht snel na. In het dorp liepen ze toch ook gevaar, ik kon ze beter bij me houden en een oogje in het zeil houden. Ik keek ze guitig aan.
'Jullie willen gewoon graag mee en zouden me nooit pannenkoeken geven als je niet mee mag. Blijf wel bij me, euh ons, en luister meteen als we wat zeggen, beloofd?'
De twee dames knikten braaf. Ik grijnsde, tot ik ineens geritsel in de struiken hoorde. Ik liep er naartoe en ineens sprong Billy op me af.
'Aaw lieve hond! Ja je bent braaf!'
Ik haalde een koekje uit mijn jaszak en voerde het aan Billy. Meteen kwam ook Birdie vanuit het niets op het koekje af. Toen de twee beestjes uitgegeten waren, zei ik: 'Let's go. Voorzichtig en luister!'
Face ging voorop, toen de twee meiden, ik sloot de groep. We liepen door het bos, turend naar de grond naar sporen van Hannibal en/of BA.

FLYKIE
Ik lag nog steeds in het bed met Cameleon bij me. De wond begon steeds beter te herstellen en ik besloot op te staan. Het begin ging even moeilijk, maar ik stond uiteindelijk wel. Ik deed een paar passen naar voren en bleef in evenwicht. Op een gegeven moment liep ik alweer. Ik haalde diep adem en trok een nieuw outfit aan. Cameleon keek me verbaasd aan. Ik glimlachte.
‘Laten we samen mijn paard gaan zoeken.’
Ik nam alleen mijn pistool en een paar magazijnen mee. Ik liep even naar Decker om te zeggen dat ik mijn paard ging zoeken. Hij ging akkoord.
We reden op zijn motor naar de plek waar ik was neergeschoten. Ik keek om me heen en zag hoefsporen. We volgden de sporen en ze hielden op bij onze blokhut. Ik rende naar de stal en schrok me dood toen ik de baas daar aantrof. Hij wilde mijn paard iets geven, maar daar stak ik een stokje voor.
‘Dat dacht ik niet!’ schreeuwde ik terwijl ik op hem afrende.
Ik gaf hem een harde trap. Hij vloog door het raam naar buiten. Vervolgens stond hij op en rende weg. Buiten adem trok ik mijn pistool en schoot naar hem maar miste. Ik keek hem na. Daarna liep ik naar mijn paard en glimlachte.
‘Ik heb je zo gemist.’
Mijn paard hinnikte vrolijk. Ik keek hem helemaal na, kon geen verwondingen vinden. Ik haalde hem uit de stal en we liepen naar Cameleon zijn motor. Het MP-pak begon ik nog leuk te vinden ook en het zat lekker. Een paar minuten later kwam Decker aangereden.

DECKER
Ik wou even bij Flykie kijken maar zag hem al naar me toe lopen. Hij ging zijn paard zoeken met zijn zogezegde familielid en daarmee ging ik akkoord. Ze waren al een tijdje weg toen ik schoten hoorde. Ik riep wat soldaten bij elkaar en scheurde met hen naar de plaats waar de schoten vandaan kwamen. Ik trof Flykie aan, in een MP-pak en dat stond hem nog goed ook. Flykie keek op toen wij uit de jeeps stapten.
‘Je hebt je paard gevonden zo te zien,’ zei ik met een glimlach.
Ik zag Flykie knikken en ik keek naar zijn paard.
‘Je zult hem nodig hebben voor morgenavond als je je baas gaat stoppen. Je mag meehelpen met het beschermen van de burgers tijdens de party, maar wel op de voorwaarde dat je je gedraagt.’

MURDOCK
We liepen door het bos tot Billy ineens stokstijf bleef staan. Ook Birdie fladderde onrustig heen en weer. Face wenkte me en ik gaf een wapen aan Claire.
'Down!' fluisterde ik.
Ik tijgerde naar Face toe en keek mee door de bladeren. Daar stond Flykie met die Cameleon voor een hut en DECKER stond ernaast. Met grote ogen keek ik Face aan die ook niet wist wat hij ervan moest denken. Flykie droeg nog een MP-pak ook!
'Alle kamelen op een rijtje! Wat heeft dit te betekenen!?' fluisterde ik.
Ik tijgerde terug naar de twee dames en zei: ''Decker heult met de vijand geloof ik. Ze staan voor een hut en Flykie heeft een MP-pak aan!'
Claire werd nijdig en wilde overeind komen. Samen met Amanda belette ik dat.
'Down zei ik, remember!? We moeten Hannibal en BA zoeken en daarna kunnen we jullie goed beschermen. Lopen maar, Face. Ik blijf in de achterhoede.'
En zo liepen we weer door de bossen, op de voet gevolgd door Billy en Birdie. Ik keek eens naar Claire en moest lachen. Ik had zelden ZO'N ondernemende vrouw gezien. Birdie keek me aan met haar glinsterende oogjes en ik grinnikte.

HANNIBAL
BA en ik liepen door het bos op zoek naar Cameleon en Flykie, maar we hadden nog niets gevonden. We hoorden schoten en explosies en ik begon me zorgen te maken over het team. Daarna was het ineens stil. Na de explosie in de hut had ik niets meer gezien. Ineens hoorden we gelijk iets.
'Duck duck!' siste ik naar BA en we lieten ons vallen op de grond. We hoorden voetstappen van een grote groep. Ineens kwam er een geweer door de struiken zetten, gevolgd door onze vriend Face, Amanda, Claire en Murdock als hekkensluiter. We stonden op en wisten niet hoe snel we de honderd meter tussen ons moesten overbruggen. Ik keek eens goed naar ze, ze zagen er een beetje gehavend uit. Ik stond stil, haalde een sigaar uit mijn binnenzak, stak hem in mijn mond en liep op Face af, die zich het apenzuur schrok.
'Vuurtje?' vroeg ik.
Face haalde zijn aansteker tevoorschijn en ik inhaleerde diep.
'Okee, we hebben elkaar gevonden. We gaan nu naar het dorp, voorbereidingen treffen voor vanavond. Vertel me onderweg maar wat er allemaal is gebeurd.'
Zo liepen we naar het dorp. Ik was blij het team gevonden te hebben, nu konden we aan 'the plan' beginnen. Ik peinsde en nam af en toe en trek van mijn sigaar.

DECKER
Gelukkig dat Flykie in orde was, alleen die vent was wel weer ontsnapt.
‘Onderneem nou nooit met zijn tweeën actie, wij doen dat wel. Flykie, neem rust. Je bent nog gewond. Ga nou niet achter je baas aan.’
Ook Crane kwam aangerend, dat de man die Flykie neerschoot was gesignaleerd.
Ik knikte naar Crane.
‘Ik wil dat er een soldaat meegaat naar de basis. Dan zoeken wij verder naar die man.’

FLYKIE
Ik keek Decker aan met me paard naast me. Ik wist niks te zeggen en steeg op. Toen Decker zei dat ik rust moest nemen knikte ik.
‘Ga ik doen, dat beloof ik je. Morgenavond grijpen we hem.’
Samen met Cameleon reden we naar de MP-basis. Ik zuchtte. Ik had geen zin om rust te nemen.

B.A.
We liepen met het hele groepje naar het dorp, maar ik kwam erachter dat ik een gouden ketting was verloren. Het was er één die een speciale betekenis had, van mijn vader die was overleden.
Ik zei: ‘Hannibal, k ga terug naar het bos. Ik ben een ketting kwijtgeraakt.’
Ik vertelde het hem kort en bondig. Hij stond erop dat hij meeliep, maar ik zei: ‘Dat hoeft niet, ik ben zo sterk, mij kan niets gebeuren in ieder geval niet snel.’
Ik had een M16 mee voor de zekerheid, zo ging ik op weg. Na 20 minuten kwam ik in het bos aan en liep naar de plek waar we de anderen vonden. Daar ging ik in de buurt lopen zoeken en na 10 minuutjes vond ik hem weer. Ik zag dat de sluiting kapot was. Die laat ik meteen maken in het dorp! dacht ik. Opeens hoorde ik voetstappen achter me…

HANNIBAL
'WOW BA!' Easy my friend!'
Met moeite kon ik de vuist van BA ontwijken.
Ik lachte breeduit en zei: 'Ik heb liever niet dat een teamlid alleen rondloopt. Het gevaar ligt hier overal op de loer.'
BA knikte en samen liepen we terug, geweer in de aanslag.
Even later waren we in het dorp aangekomen. Als eerste gingen we een hotel boeken. Ik friste me op en haalde daarna de plattegrond van het dorp en de omgeving tevoorschijn. Ik legde hem op tafel om hem te bestuderen. Ik stopte een sigaar in mijn mond, maar vergat hem aan te steken. Ik probeerde een plan te bedenken.

MURDOCK
We waren een hotel ingegaan, nadat we zeker wisten dat de twee meiden veilig waren. Ik haalde mijn koffer uit de VAN en zocht naar een nieuw draculapak, die ik niet had. Ik besloot een nieuwe te kopen, meldde me af bij Hannibal en ging het dorp verkennen.

FLYKIE
Ik liep op de MP-basis wat rond als een majoor me plots aanspreekt. In het dorp was een man gesignaleerd die mensen gegijzeld zou houden.
‘Maar ik...’ zei ik.
‘Geen gemaar,’ zei de majoor kwaad.
Ik keek hem verbaasd aan. Ik wou nog zeggen dat ik helemaal geen soldaat was maar ik kreeg de opdracht om de chaos te herstellen.
‘Nah lekker, heb ik weer,’ dacht ik bij mezelf.
Een andere soldaat gaf me een communicator en ik deed die in. Ook kreeg ik meteen een wapen in mijn handen geduwd. Nou ja oké dan. Ik haalde mijn paard en ging naar het dorp. Onderweg zag ik het team, maar ik reed door naar het dorp.
Eenmaal daar aangekomen keken de mensen me verbaasd aan. Voor het eerst zagen ze mij in een MP-pak.
Ik liep naar een inwoner toe en vroeg: "Waar worden de mensen vastgehouden?"
Ze wees bibberend naar een loods. Ik gaf haar een knipoog en liep naar de loods toe. Als ik de deur net open doe, wordt ik van achter gegrepen en tegen de grond gesmeten. Die stem herkende ik. Het was de beste maat van de baas. Ik sloeg hem van me af, drukte hem tegen de grond en arresteerde hem op mijn manier. Daarna sloeg ik hem bewusteloos met mijn pistool en ging de loods binnen. 2 vrouwen lagen vastgebonden in de loods. Ze waren ongedeerd. Ik slikte, maar maakte ze los. Na ze beide overeind te hebben geholpen herkenden ze me. Ze bedankten me en ik glimlachte voorzichtig. Als ik de orde heb hersteld en net wil vertrekken met de bewusteloze arrestant komt Decker aangescheurd.

DECKER
Ik kwam terug op de MP-basis en zag dat Flykie weg was. De majoor kwam naar me toe om te vertellen dat hij een soldaat een opdracht had gegeven. Hij gaf een omschrijving en ik gaf hem uit woede een klap.
‘Jij bent ook zo waardeloos hè, een gewond iemand een opdracht geven. En trouwens, hij herstelt hier van een wond op zijn borst.’
Met die woorden rende ik naar de MP-jeep die al klaarstond. We scheurden naar het dorp en troffen Flykie daar aan met een bewusteloze vent die hij in de boeien had geslagen. Mijn mond viel open van verbazing. Die Flykie is goed, dacht ik bij mezelf.
‘Neem hem maar mee en zorg ervoor dat hij in een cel gezet wordt,’ zei ik tevreden.
Flykie knikte en wees naar de vrouwen. Daarna reed hij naar de MP-basis terug. Ik bleef nog even in het dorp met wat soldaten om de mensen te verhoren en de gegijzelde vrouwen op te vangen.

FACE
Eindelijk zijn we weer met z'n vieren en in een wat luxere omgeving. Het dorpshotel heeft maar 2 sterren, maar het is in ieder geval beter dan een mp-basis. Het eerste wat ik doe is douchen en weer eens een goed pak aantrekken. Ik zie Hannibal over een plattegrond gebogen zitten, diepe denkrimpels op zijn voorhoofd. Hij vergeet zelfs zijn sigaar aan te steken, nou, dat zegt wat! Ik kijk m'n wapens na en vul m'n munitie aan.
"Hannibal, wat je plan ook is...ik hoef toch niet zo'n ....eh....kostuum aan hè? Jij vindt het leuk om je te vermommen en Murdock heeft alter-ego's genoeg voor alle kostuums ter wereld, maar laat mij voorlopig maar gewoon...eh...mezelf. Oké?"
Hannibal bromt wat terug maar luistert niet echt, geloof ik.
"Zeg, Decker wilde toch met ons samen die 2 gasten pakken? En nu stond ie nota bene met ze te babbelen alsof het zijn beste maten waren. Zie ik iets over het hoofd of wil hij nu met hen een plan smeden om achter ons aan te gaan?"
Als Hannibal stil blijft trek ik m'n jasje aan en loop het dorp in.
"Hé, Faceman, waar ga jij naar toe?" hoor ik halverwege de straat achter me en ik hoor iemand aan komen rennen. Dat loopje ken ik....
"Murdock. En? Ben je geslaagd voor het feest? Mooi kostuum kunnen vinden? Toch niet weer Dracula, hè?!"
"Nee," grijnst Murdock, "ik heb nu iets anders bloederigs gevonden, maar dat zie je straks wel. Waar ga jij naar toe? Ook een kostuum uitzoeken?"
Murdock bekijkt me van top tot teen en heeft dan een vermoeden...
"Ahaaaa! Faceman gaat de dames opzoeken. Oké, ik ga mee."
Ik zucht. Ze kennen me te goed of ik ben te voorspelbaar. Samen lopen we naar het huis van Claire. Ze heeft net koffie gezet als de telefoon gaat en Hannibal ons terugroept. Hij heeft een plan....

MURDOCK
Zucht. Claire heeft net koffie, moeten we weer weg!
'Call of duty, I'm afraid,' zei ik zuchtend tegen Face.
Hij knikte, hij had er ook niet veel zin in. Ik stond op, pakte mijn pet en zei: 'Koffie houden we tegoed. Face, Billy, Birdie, komen jullie mee?'
We liepen weg, de straat op, nagekeken door Claire.
Even later kwamen we aan bij het hotel. Ik glipte weg, de kamer op. Ik friste me op en trok een nieuw shirt aan. Bào Thù always turns back!' stond erop.
Mijn nieuwe pak had ik op bed gelegd. Liefkozend pakte ik het op en legde het in mijn koffer. Hannibal riep me alweer, hij werd ongeduldig. Huppelend liep ik de kamer binnen, pakte een banaan van tafel en ging op het bed liggen. Ik keek Face aan en zei: 'We zijn door het eten heen! Alleen nog maar... BANANAS!'
Ik pakte er nog één en begon een toneelstukje op te voeren. Romeo en Julia. Ze zaten in de sterfscene (Romeo had net ontdekt dat Julia zelfmoord wil plegen (erg dramatisch, altijd weer)) toen BA geïriteerd op me af kwam en Romeo uit mijn handen trok. DE BARBAAR stopte Romeo met huid en haar naar binnen en keek de arme Julia kwaad aan. Julia zag het gebeuren en barstte in huilen uit. Ze was ontroostbaar. Ze ging slaphangen en stierf even later in mijn handen. Ik pinkte een traantje weg, pelde Julia voorzichtig en at haar toen met smaak op.
'What's up kolonel?' vroeg ik en keek hem smakkend aan.

HANNIBAL
Ik keek Murdock lachend aan. Ik stopte een nieuwe sigaar in mijn mond, haalde de plattegrond van de tafel en spreidde hem uit op de grond. Ik begon met het uiteenzetten van mijn plan.
'We nemen de organisatie van het feest over. Alles moet snel, want morgenavond wordt het feest gehouden. Wij begeven ons zo onherkenbaar mogelijk onder de gasten, zodat we voor hun veiligheid in kunnen staan. Wij houden alles goed in de gaten en als we wat verdachts zien, gaan we er met z'n tweeën op af. Niet meer, niet minder.'
Ik zag Face' gezicht betrekken. Ik ging verder.
'Voor Face heb ik wat speciaals: jij doet de coördinatie. Murdock en ik begeven ons onder de gasten, BA doet de catering en Face doet de muziek, aan de rand van de dansvloer. Hier. En hier wil ik de kar met drinken hebben en hier de band.'
Ik wees wat plaatsen aan op de kaart die mij het meest strategisch leken.
'We nemen kleine wapens mee, zoals een revolver. Iedereen neemt een paar extra patronen mee. De M16's leggen we hier.' Ik wees een plaats onder de bosjes aan. ‘Dan hebben we ze bij de hand mocht dat nodig blijken. Nog vragen?'
Ik keek de kring rond en stak voldaan mijn sigaartje aan.

FACE
Het hotel is niet zo ver bij het plein vandaan en ik besluit eerst een kijkje te nemen in de feestzaal om te kijken welke voorzieningen de eigenaars al hebben aangebracht. B.A. gaat ook die kant op en ik vraag of hij me wil helpen bij het aanleggen van elektrische draden die we nodig kunnen hebben, ikzelf ben namelijk niet zo technisch aangelegd. De draaitafel staat standaard bij de dansvloer op een verhoging en er blijken ook genoeg boxen aanwezig te zijn. Een mooie mengtafel erbij voor livemuziek, dat is een goed begin. Voor onze eigen communicatie ga ik nog een set boxen plaatsen, waarmee ik aanwijzingen kan geven aan Hannibal, Murdock en B.A. als ze in de zaal tussen de mensen lopen. Ik loop even langs B.A. om te vragen of ik de Van mag lenen.
In de stad, een paar mijl verderop, babbel ik een aantal geluidsboxen bijna gratis de winkel uit in ruil voor flink wat reclame en als ik onderweg een feestartikelenshop zie, ga ik daar ook nog even naar binnen. Ik steek mezelf in een John Travoltapak en probeer nog wat Italiaanse maskers uit. Als ik de perfecte combinatie heb gevonden ga ik terug naar het dorp. Van het team is niemand in velden of wegen te zien, dus begin ik zelf maar de boxen uit de Van te sjouwen. Bij de draaitafel zoek ik een microfoon op. Als B.A. uit de catacomben van de feestzaal komt, vraag ik of hij de boxen en de microfoon wil aansluiten. Tien minuten later kunnen we soundchecken en probeer ik uit welke geluiden en woorden boven de muziek uit herkenbaar zijn voor Hannibal, B.A. en Murdock, zodat we een aantal signalen kunnen afspreken als ik onraad zie in het feestgedruis.
Tevreden kijk ik even rond en dan schiet me iets te binnen... Aan de eigenaar van de feestzaal vraag ik of er een fotograaf in het dorp is. Die blijkt er te zijn en na even nadenken legt hij me uit waar hij woont. De fotograaf is niet moeilijk te vinden: hij heeft een etalage vol met trouwreportages en amerikaanse bezienswaardigheden hangen. Ik vraag de man of hij van plan is naar het halloweenfeest te komen.
Het wordt me snel duidelijk dat hij, ondanks zijn beroepsmatig bezoeken van feesten, zelf niet zo'n partyanimal is. Ik speel in op de mans verantwoordelijkheidsgevoel als burger en vraag of hij bereid is om mee te helpen om de veiligheid van het Halloweenfeest te bevorderen.
"Hoe kan ik dat dan doen, als ik alleen maar foto's kan maken?! Ik ben absoluut geen vechtersbaas, hoor!"
Ik leg uit dat we juist zijn kwaliteiten nodig hebben en dat hij zo veel mogelijk bezoekers moet zien te fotograferen in hun kostuum zonder masker. Ik beloof hem een speciale hoek in te zullen richten bij de ingang, in Halloweensfeer, waar hij portretten moet maken van alle bezoekers. Iemand die zijn masker niet af wil doen, is meteen verdachte en wordt geschaduwd. De rolletjes die hij vol zal schieten, moet hij in een wandelstok stoppen, die wij hem zullen geven. De man is ervan overtuigd dat hij een belangrijke rol zal vervullen bij het feest "met een speciale opdracht van de burgemeester" en hij brengt me vervolgens buigend en bedankend naar de deur. Daar vraag ik hem nog even of hij een extra camera mee wil brengen. Misschien wil Murdock er ook wel één, die mafkees loopt soms met een wc-rolletje hele reportages te "filmen" tijdens onze opdrachten. In gedachte zie ik hem al bezig en met een glimlach loop ik naar de feestzaal terug.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.