FanFic.nl

Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

Hoofdstuk 24

Silvanita POV
Ik schud hem door elkaar, maar hij antwoord niet meer. De ambulance is ondertussen gearriveerd.
Liam stapt over ons heen en gaat bij de balustrade staan. ‘HEEY HIER!’ roept hij. Daarna loopt hij naar beneden. Ik blijf naast Louis zitten, Harry en Niall zitten nog steeds naast me. Mijn gezichtsveld word gedomineerd door tranen. Mensen komen aanlopen, vaag hoor ik ze praten, maar ik blijf naar Louis kijken. ‘Louis, wordt wakker alsjeblieft.’ Smeek ik. ‘U moet opzij.’ Zegt een stem. Ik kijk op, maar zie niks door mijn vele tranen. ‘Silvanita, kom.’ Ik herken de stem van Zayn en laat me overeind trekken.
Ik veeg mijn tranen weg en zie twee mannen naast Louis zitten. Ze checken alles snel en leggen hem dan in razend tempo op de brancard. ‘Wie van jullie gaat mee?’ vraagt een van de twee mannen.
’Ik!’ zeg ik meteen fel. Hij kijkt me even aan. ‘Een van de jongens moet dan ook mee.’
Zayn steekt zijn hand op. De man knikt. ‘Loop maar mee.’ ‘We rijden achter jullie aan.’ Hoor ik Liam zeggen. Ik knik vaag en kijk alleen maar naar Louis. Hij ligt stil en ademt nauwelijks.
Snel rijden ze hem in de lift en daarna in de ambulance. Zayn helpt me de ambulance in en ik ga achter Louis zitten. Nerveus leg ik mijn handen op elkaar, Zayn zit naast me en houdt een van mijn handen vast. Het is fijn, zijn hand is warm en bied me troost. De ambulance begint te rijden en de sirenes gillen hard. Ik ben bang en Zayn merkt het, hij slaat een arm om me heen. Ik leun tegen hem aan en laat mijn tranen weer de vrije loop. De man is nog steeds bezig met Louis, hij krijgt een snel verband wat het ergste bloeden moet tegen houden en plakkertjes waarmee hij zijn hartslag in de gaten kan houden. Ik kijk even naar Zayn en zie dat hij geen shirt aanheeft.
‘Zayn.’ ‘Hm?’ hij kijkt me aan. ‘Je hebt geen shirt aan.’ Hij kijkt snel naar beneden. ‘O’
De man glimlacht. ‘Geeft niks hoor. Je hebt er goed aangedaan om de wond zoveel mogelijk dicht te houden.’ Hij houd Zayn’s, ooit witte, shirt omhoog. ‘Ik ben bang dat je shirt naar de vuilnis kan.’
Zayn haalt zijn schouders op. ‘Dat shirt kan me niets schelen. Zolang Louis het maar red.’
Verdrietig kijk ik naar Louis. Hij mag me niet verlaten. ‘Zayn?’ vraag ik, ‘Als Louis het niet red. Mag ik dan met jullie mee?’ Zayn kijkt me verbaasd aan. ‘Hoezo?’ Ik slik ‘Jullie zijn de enigste die me zullen begrijpen.’ Hij knikt en geeft me een knuffel. ‘Je mag altijd met ons mee.’ Fluistert hij.
Dan begint een apparaat te piepen en ik raak in paniek ‘Wat gebeurt er?!’ roep ik uit.
De man blijft kalm en pakt van die shock dingen, ik heb ze wel eens op tv gezien.
‘Zijn hart houd er mee op.’ Zegt hij ernstig. ‘NEE!’ gil ik. ‘Louis! niet weggaan, alsjeblieft. Alsjeblieft!’
Zayn heeft zijn arm nog steeds om me heen en houdt me stevig vast. ‘Sst sst, Silvanita. Het komt wel goed.’ Ik snik. ‘Louis, toe. Je mag niet weg!’ Ik leg mijn handen aan weerskanten van zijn hoofd.
‘Clear.’ Snel trek ik mijn handen weer weg. De man zet de ijzers op Louis borst. Het gaat lastig, want er is veel bloed, maar uiteindelijk gaat er een schok door Louis’ lichaam. Ik geef een klein gilletje en Zayn pakt me stevig beet. ‘Het komt goed.’ Blijft hij zeggen. Ik kijk gespannen naar de man die naar een apparaat kijkt. Zijn gezicht betrekt. ‘Wat?! Wat?!’ vraag ik in paniek.
‘Zijn hart reageert niet.’ Hij wrijft de ijzers tegen elkaar en maakt zich klaar om ze nog een keer op Louis’ borst te zetten. Ik houd mijn adem in en de man zet de ijzers weer op Louis’ borst.
Snel draai ik mijn hoofd weg. Uiteindelijk klinkt er weer gepiep. ‘Louis!’ roep ik. Ik draai mijn hoofd en kijk de man aan. ‘Hij is terug.’ De man glimlacht lichtjes en ik omhels Zayn. ‘Hij gaat het redden, dat weet ik zeker.’ Zegt Zayn in mijn oor. Ik snik en begin weer te huilen. Dit keer sust Zayn me niet, hij houdt me alleen stevig beet, maar dat bied voor mij al genoeg troost.

We hebben een half uur op topsnelheid door Doncaster gescheurd, dan zijn we bij het ziekenhuis.
De deuren van de ambulance gaan open en er staat een heel team klaar. Louis wordt snel uit de ambulance gehaald en ze lopen naar binnen, Zayn en ik volgen.
Uiteindelijk lopen ze een operatiekamer in en worden Zayn en ik tegengehouden.
‘Jullie zullen hier moeten wachten.’ Zegt een zuster. Daarna loopt ze ook de operatiekamer in.
Ik heb het gevoel alsof ik instort. Mijn knieën trillen en ik laat me vallen.
Zayn vangt me gauw op en begeleid me naar een bankje. Hij plant me op het bankje en komt dan naast me zitten. Ik voel dat de tranen weer beginnen te lopen en ik laat me tegen Zayn’s schouder vallen. Hij legt zijn armen om me heen en houdt me stevig vast. ‘Ik kan dit niet meer Zayn. Ik hou het niet meer vol.’ Zeg ik huilend. ‘Ik weet net dat hij me leuk vindt en dan gebeurt er dit.’
Hij wrijft over mijn arm. ‘Het komt echt wel goed, Silvanita.’ Zegt hij. Ik snik. ‘Ik weet het niet meer.’
Luidde voetstappen klinken door de hal en ik kijk op. Liam, Harry en Niall komen aansnellen.
Liam draagt een simpele tas. ‘Wat zit daar nou weer in?’ vraag ik. Liam houd de tas omhoog.
‘Een shirt voor Zayn en een broek voor jou.’ Ik trek een wenkbrauw op. ‘Een broek?’
Liam kijkt veelbetekenend naar mijn benen. Ik kijk naar beneden en dan pas zie ik dat mijn hele panty en short vol met bloed zitten. Ik slik. ‘Geef die broek hier.’ Liam pakt snel de broek uit de tas. Ik zie dat het één van mijn favoriete joggingbroeken is. Hij geeft de broek aan mij en ik loop snel naar het toilet. Daar trek ik mijn short en panty uit en schiet ik in mijn joggingbroek.
Als ik het toilet weer uitkom zie ik dat Zayn het shirt aan heeft getrokken. Ik pak de tas van Liam af en stop daar mijn short en panty in, daarna gooi ik de tas in de prullenbak.
Trillend ga ik weer op het bankje zitten. ‘Wat is er nog gebeurd?’ vraagt Harry. Ik slik als ik aan de ambulance rit denk. Zayn kijkt me aan en vertelt het. ‘Louis’ hart stopte ermee.’
‘O nee.’ Zegt Niall. Hij komt naast me zitten en geeft me een knuffel. Harry schud verdrietig zijn hoofd en Liam staart verdrietig voor zich uit. Zayn bijt op zijn lip. ‘Hij moest twee schokken krijgen voordat zijn hart weer op gang kwam.’ De jongens slikken en ik begin weer te snikken.
Het is raar, ik heb het afgelopen uur veel gehuild, maar mijn tranen zijn nog lang niet op.
Niall knuffelt me weer, net zoals Zayn. Harry en Liam leggen allebei een hand op mijn benen.
Ze geven me warmte en ik voel me veilig. ‘Wat als hij het niet haalt?’ snik ik.
‘Hij haalt het wel.’ Zegt Zayn. De anderen knikken. ‘Louis wil nog niet weg, dat weet ik zeker.’ Zegt Harry. ‘Niet nu hij jou heeft.’ Doet Liam er een schepje boven op. ‘Nee, niet nu hij jou heeft.’ Bevestigd Niall. Ik geef ze een glimlachje. ‘Jullie zijn geweldig jongens.’
Ze grijnzen. ‘Weten we.’ Zeggen ze in koor, dan geven ze me een groepsknuffel.

Reacties:

1 2

lilovelou zei op 25 april 2013 - 19:23:
ok, ik kon aan 2 dingen merken dat jij dit hebt geschreven:
1. het is echt supergoed geschreven!
2. zayn... (shirtless naast sil zitten, shirtless sil knuffelen... )

xoxo
ps. ben super happy, ( ) dat lou het waarscchijnlijk overleeft!!!

Malikaa zei op 25 april 2013 - 19:18:
Awwwhhhhh Ik moest echt bijna huilen
Als Louis het maar haalt.....
Snel verder!! I love it
Nu ga ik ff je schrijfwedstrijd verhaal lezen
xXx