FanFic.nl

poison

10

Heel de familie bekeek Teddy alsof er net twee geweien uit zijn hoofd gegroeid waren.
Alicia Mortimer dood? Maar dat kon toch niet? Ze hadden haar thuis gezien, ze was het echt.
‘Dit is echt niet grappig, Teddy,’ Zei zijn moeder zo zacht dat ze haar amper konden horen. ‘Waarom zeg je dit? Wil je nu beweren dat we allemaal gek zijn?’
‘Nee, Ginny. Ik wou echt dat ik het tegendeel kon beweren maar Alicia Mortimer is zes maanden geleden verdronken in de Thames.’
‘Ze is nooit een goede zwemmer geweest.’ Voegde de directeur er aan toe.
‘Ik zeg het je Teddy, iedereen heeft haar gezien. Het was een vrouw van vlees en bloed, en zeker geen geest.’
‘Het zijn verwarrende tijden voor u, mevrouw Potter. Het kan goed zijn dat u zich gewoon vergist heeft in de naam.’ Probeerde de directeur haar te kalmeren.
‘Hoe groot is de kans dat vier mensen onafhankelijk de zelfde verkeerde naam opgeven?’ Zei Teddy nu echt geïrriteerd. ‘Wat voor een onzin is dit nu?’
Voor het eerst kon Albus iets van emotie bij de man opmerken toen die woedend naar Teddy opkeek.
‘Alicia was niet alleen een erg bekwame heler, ze was ook nog eens een erg geliefde collega na haar door was heel het hospitaal in schok. Het komt misschien wreed over naar u en uw familie maar ik probeer vooral te bedenken hoe ik straks aan iedereen moet uitleggen hoe ze zes maanden na haar dood plots verdachte is in een moordpoging.’
Beschaamd wende Teddy zijn hoofd af, zo ver had hij nog niet gedacht.
‘Het zal hoogstwaarschijnlijk een bedriegster geweest zijn die haar naam gebruikt heeft. Hebt u anders een foto van Alicia zodat er een vergelijking gemaakt kan worden?’
Tuurlijk had de man er een, hij leidde hen meteen terug naar de inkomhal van het hospitaal.
Nu pas zag Albus dat de laatste dagen zijn moeder zodanig gesloopt hadden dat Vicky haar moest ondersteunen. Bij Merlijn ’s harige achterwerk, laat de vrouw die bij hun thuis kwam een bedriegster zijn, de gedachte dat er een geest in hun huis was binnen gedrongen zou zijn moeder wel eens kunnen laten crashen.
De directeur leidde hen naar een hoek waar het de familie nu pas opviel dat het er vol stond met bloemen en kaarten waar boodschappen op geschreven stonden.
In het midden van dit alles stond een grote foto van een jonge breed lachende vrouw in het groene gewaad van een heler.
Haar lange zwarte haar droeg ze in een losse staart en haar groene ogen blonken vrolijk, haar lach was even breed en liet haar tanden zien, net als die keer toen ze naar Albus gelachen had net voor ze zijn kamer binnen was gegaan.
‘Ze is het.’ Fluisterde Albus zo zacht dat hij amper hoorbaar was. ‘Het is die vrouw die pa onderzocht heeft.’
‘Onmogelijk!’ Riep de directeur kwaad.
‘Nee werkelijk, hij is het.’ Viel James zijn broer bij. ‘Zeg het dan, ma. Zeg dan dat hij het is…Ma?’
Zoals Albus eerder voorspeld had het aanblik van de foto het laatste beetje kracht in zijn moeder gebroken, Teddy moest zich letterlijk op zijn knieën laten vallen om de vrouw die wegzakte en hard op de grond dreigde te smakken.
‘Tante Ginny?’ Riep Vicky terwijl ze zachtjes op haar wang klopte. ‘Hey, word wakker.’
‘Ze is compleet uitgeput. Kan ze hier ergens een bed krijgen?’ Vroeg Teddy aan de directeur maar die reageerde niet meteen.
‘Dit kan niet, dit kan niet waar zijn.’
‘Haar angst is anders wel echt.’ Antwoorde Teddy terwijl hij Ginny in zijn armen nam. ‘En waar is dat bed nu?’
‘Wat? Bed…O ja, volg me maar.’
Teddy achtervolgde de man terwijl zijn verloofde bij de drie kinderen bleef.
‘Is mama nu ook ziek?’ Vroeg Lily na een tijdje te hebben gezwegen.
‘Nee, liefje. Ze is gewoon uitgeput. Na een poosje van rust zal ze wel weer opgeknapt zijn.’ Trooste Vicky haar terwijl ze haar arm over Lily ’s schouder sloeg.
‘Behalve dan als die geest weer terug komt.’
Hier had niemand een goed antwoord op.

Reacties: