FanFic.nl

poison

11

Het grote meer zag er zo rustig uit, zo kalm.
Het maakte Albus alleen maar kwader, hij greep een steen en keilde die met een grote zwaai het water in en voor hij het besefte gooide hij al zijn frustratie naar buiten in een hartverscheurende schreeuw.
Het was nu al weer drie maanden geleden sinds zijn vader in een coma was beland na dat een dode heler bij hem was langs gekomen en nog steeds was er geen verbetering in zijn vader ’s toestand of hadden ze ook maar een antwoord in het mysterie van Alicia Mortimer.
Waarom? Waarom werd zijn vader niet wakker? Waarom gebeurt dit alles? En bovenal, waarom werd er niets tegen hem of James en Lilly gezegd?
Teddy en een team van schouwers hadden de hele zaak binnenstebuiten gekeerd maar het beetje informatie dat ze vonden werd meteen doorgegeven aan zijn moeder en alle volwassenen in de familie maar hen lieten ze maar in het duister. Ze werden gewoon weer naar school gestuurd en er werd van hen verwacht dat ze gewoon verder gingen met hun leven.
‘Albus?’
Geschrokken keek hij op toen hij besefte dat Tori Dunham hem blijkbaar genaderd bleek te zijn.
‘Ik hoorde je schreeuwen? Is alles in orde?’ Vroeg ze terwijl ze bezorgd naast hem neer knielde.
‘Ik weet het niet, Tori. Ik weet het gewoon allemaal niet meer. Ik raak mijn vader kwijt en ik…’
Ondanks het feit dat ze elkaar amper kende vertelde Albus haar alles, ze onderbrak hem niet een keer, geen opmerkingen, het enige wat hij deed was luisteren en hij besefte dat dit alles hem echt opluchtte.
‘Ik vond al dat jij en je familie de laatste tijd erg raar deden. Fijn dat je het met mij hebt willen delen.’ Zei ze na dat hij alles verteld had. ‘Al verbaast het me wel een beetje dat je het uitgerekend tegen mij verteld.’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Het verbaast me ook, blijkbaar mag ik je echt wel.’
Hij had het er uit geflapt nog voor hij besefte wat zijn zin nu eindelijk betekende en verlegen draaide hij zijn hoofd weg.
Of ze besefte het allemaal niet of het leek haar niet te deren maar zonder schroom sloeg ze haar armen om zijn hals en trok hem dichter tegen zich aan.
‘Ik mag jou ook wel, weet dat je altijd bij me terecht kan als je nog eens wil praten.’
Albus voelde zijn hart een paar keer te veel slaan en het zweet brak hem uit.
Rustig Al, mompelde hij tegen zichzelf. Dit is gewoon vriendschappelijk.
Na vijf minuten-vijf minuten die veel te snel voorbij gingen-liet Tori hem weer los maar slaagde hij er maar niet in zijn blik die van de hare te lossen.
Wat waren ze prachtig, verdorie waarom waren ze zo prachtig?
‘Eeuh, stoor ik?’
Eindelijk lukte het, Albus ontsnapte eindelijk uit haar blik maar zijn verbazing was compleet toen het Teddy bleek te zijn die hen betrapt had, langs beide kanten geflankeerd door Lily en James en die laatste vond het hele tafereel voor hem natuurlijk erg amusant.
‘Ik wil niet storen maar mag ik mijn kleine broertje even lenen?’ Vroeg Teddy terwijl hij James een discrete stomp in de maag haf.
‘Geen probleem, ik ging net vertrekken.’
Bloosde ze nu? Nee hij zal het zich gewoon ingebeeld hebben.



Na dat Tori verdwenen was ging Teddy met zijn rug tegen een boom zitten en de Potter ’s gingen in een kring rond hem zitten.
‘Ik denk dat jullie moeder me na dit alles mij hoogstwaarschijnlijk zal vermoorden want het was haar wens dat ik jullie met rust zou laten. Maar professor Anderling heeft me verteld dat jullie allemaal, en vooral Albus het net ontzettend moeilijk hebben omdat jullie niet weten wat er aan de hand is. Daarom heeft ze me gevraagd of ik jullie wil uitleggen hoe ver we staan.’
Opgewonden rechte Albus zijn rug, antwoorden eindelijk.
‘Al moet ik toegeven dat het onderzoek naar Alicia Mortimer niet veel verder staat. Het enige wat we nu zeker zijn is dat de persoon die jullie huis binnen gekomen is een bedrieger was die wisseldrank op had.’
‘Hoe zijn jullie daar achter gekomen?’
‘Het was niet makkelijk, het geeft ook lang geduurd voor we er toestemming voor kregen maar vorige week hebben we dan eindelijk het lichaam van Alicia kunnen opgraven. Haar hoofd was kaal geschoren en al haar nagels waren uitgetrokken. Genoeg materiaal om er maanden wisseldrank mee te maken en onder haar identiteit te doen wat er gebeurt is.’
Hij zweeg even zodat het allemaal tot hen kon doordringen.
‘Dus als ik het goed begrijp dan kan het iedereen zijn. Het kan zelf een man zijn?’
‘Die mogelijkheid zit er inderdaad in. Dit maakt het ook zo moeilijk, het enige wat we kunnen doen is zoeken naar getuigen en bewijs naar wat Alicia Mortimer de laatste zes maanden heeft uitgespookt maar hij of zei kan evengoed zijn eigen identiteit gebruikt heeft of wie weet heeft die persoon nog de beschikking over andere identiteiten.’
‘Wie het ook is, ik snap gewoon niet waarom ze dit doen. Waarom heeft pa dit allemaal verdient?’
‘Ja, hij is niet alleen de man die heer Voldemort verslagen heeft maar ook in zijn verdere carrière als schouwer heeft hij er een hoop vijanden bijgekregen. Grote kans dat een van hen ham vergiftigd heeft uit wraak.’
‘Wacht, vergiftigd. Hoe komen je daar nu bij?’
‘Na vele onderzoeken zijn de helers er in geslaagd te achterhalen dat het medicijn dat ze had achtergelaten eigenlijk gif zou zijn. Maar het probleem is dat het zo een zeldzaam gif is dat niemand kan achterhalen wat precies, en jullie moeder heeft alle flesjes weg gehooid dus kunnen we die ook niet meer onderzoeken.’
‘Dus als we zo een flesje hadden konden ze een tegengif achterhalen?’ Vroeg Albus plots erg opgewonden.
‘Die kans is er, maar…Al!’
Voor iemand hem kon tegen houden sprong Albus recht en rende terug naar het kasteel.
Kon het echt zo makkelijk zijn? Zou alles binnenkort eindelijk voorbij zijn?

Reacties: