FanFic.nl

poison

12

Teddy en de twee andere Potters hadden alle moeite nodig om Albus bij te houden, het leek wel of de jongen vleugels gekregen had. Bijna zwevend rende hij de trappen op, hij leek niet eens te schrikken toen ze plots in beweging kwamen terwijl de andere bijna hun evenwicht verloren.
‘Albus, wacht nu even. Wat is er aan de hand?’ Riep Teddy naar de jongen maar nog steeds was er geen antwoord.
Ze waren ondertussen aangekomen bij de leerlingenkamer van Griffoendor waar Albus in zijn haast het wachtwoord vergat en bijna tegen het schilderij van de dikke dame aanliep.
‘Ho jochie. Vanwaar die haast.’
‘Doe nu toch open, ik moet naar binnen.’
‘Dan moet je me het wachtwoord geven, ik kan je echt geen uitzondering geven.’
‘Doe toch open, opgeblazen suikertaart. Of anders…’
De sterke greep van Teddy voorkwam dat Albus op het schilderij zou gaan inbeuken.
‘Wat heb jij toch zo plots. Het is niets voor jou om mensen pijn te doen. Levend of schilderijen.’
‘Is er een verschil dan?’ Vroeg de dikke dame nog steeds gekrenkt maar zwaaide toch open toen Lily het wachtwoord haf.
Meteen wist Albus zich uit Teddy ’s greep los te rukken en schoot als een pijl naar zijn kamer.
Teddy kon een geïrriteerde zucht niet onderdrukken, niemand had er een probleem mee dat Albus soms erg in zichzelf gekeerd was maar soms kon dit verschrikkelijk irritant zijn.



Waarom hadden ze het hem niet eerder gezegd? Hadden ze hem eerder gezegd dat ze een fles zochten dan was alles misschien al achter de rug geweest.
Hij gooide het deksel van zijn hutkoffer open en begon alle rommel er uit te gooien.
James bekeek dit alles vanuit de deur en vreesde even dat zijn kleine broer zijn verstand verloren was, tot die een glazen flesje uit zijn koffer haalde.
‘Ik wist het, ik wist dat ik het nog had.’
‘Je had wat? Albus wat is dat?’
‘De dag dat we afscheid van pa namen heb ik een van die flesjes per vergissing om gestoten. Ik had het verstopt voor ma me er van lang zou geven en ik was het vergeten.’ Ratelde hij opgewonden terwijl hij James zijn neus bijna indrukte met het flesje. ‘Kijk dan, op de bodem is er zelf nog wat drank over. Als Teddy gelijk heeft dan is dit het antwoord dat tot pa zijn genezing zal leiden.’
James nam het flesje voorzichtig van zijn broer over, op een manier alsof het gemaakt was van kwetsbaar porselein.
Met een blik wist Albus dat hij er net het zelfde over dacht als hij.
‘Teddy, Teddy dit moet je zien!’


En Teddy had wederom gelijk gehad, Ginny had duidelijk moeten vechten tegen de drang hem te wurgen toen ze van zijn stunt van die middag gehoord had.
Zelf toen hij vertelde dat dit wel misschien de oplossing voor alle problemen had opgeleverd.
‘Dan nog had je met mij moeten overleggen. Hoe vaak heb ik niet gezegd dat ik hen zo weinig mogelijk met dit alles wil lastigvallen?’
‘Ten eerste, Ginny. Waren ze dolblij dat ze eindelijk iets te weten kwamen en ten tweede…Ah meneer de directeur.’
Opgelucht over de afleiding stak Teddy zijn hand uit naar zowel de directeur als de heler die hij had mee genomen.
‘Fijn om u hier beide te ontmoeten. Ik denk dat ik goed nieuws voor u heb. Het vinden van dat flesje heeft ons echt op de goede weg geholpen. Nog even en we zullen in staat zijn om een tegengif te vinden.’
Opgewonden, dat was het enige hoe Teddy zijn gevoelens kon omschrijven.
Harry zou leven, hij zou werkelijk leven.
Ginny ’s gezicht was gevuld met zo vele emotie ‘s, blijdschap, ongeloof, hoop.
Ze huilde nog steeds niet toen ze de hand van haar echtgenoot in de hare nam maar het scheelde niet veel.
‘Ik laat u beide alleen. U hoort nog wel iets als we meer weten.’ Zei de directeur terwijl hij de kamer verliet.
De gang zelf was leeg dus niemand kon zien dat hij zijn vuist frontaal tegen de muur bonkte.
‘Verdomme, wie had ooit kunnen denken dat die snotneus er een gehouden zou hebben. Je zei dat er niets fout kon gaan.’
‘Geen zorgen, jij. Ze hebben misschien wel een kleine veldslag gewonnen maar de oorlog is voor ons.’ Zei de ‘heler’ nog steeds even kalm.
‘Kleine veldslag? Potter kan nu elk moment wakker worden! En als hij het hospitaal kan verlaten is het onmogelijk hem ongezien te ontvoeren.’
‘We hebben nog andere mogelijkheden, mijn waarde vriend. We hebben nog een hoop andere mogelijkheden.’

Reacties: