FanFic.nl

When the bullet hits the costume

When the bullet hits the costume DEEL 4

FLYKIE
Ik had een stuk gereden en kwam aan bij de MP-basis. Mijn arrestant begon al langzaam bij te komen toen ik van mijn paard af stapte. Ik bracht hem naar binnen en zette hem in een verhoorkamer in een stoel. Twee soldaten bleven bij hem en verhoorden hem.
De majoor kwam ook nog naar me toe. Ik liep naar buiten en steeg weer op mijn paard. Ik reed weer terug naar het dorp en zocht Decker, maar vond iemand anders. Toen ik het team ineens zag viel mijn mond open van verbazing.
‘Dat kan niet,’ zei ik en slikte.
Ik liep wat rond in het dorp en zocht naar Cameleon, maar vond hem nergens. Ik bleef doorzoeken.

DECKER
Ik had de gegijzelde vrouwen ondertussen al goed opgevangen met mijn soldaten. Ze bedankten mij maar vooral Flykie.
‘Ik zal het hem zeggen,’ zei ik met een glimlach.
‘Zo slecht is hij, denk ik, niet,’ zei één van de vrouwen.
‘Morgenavond helpt hij mee met het veilig laten verlopen van de Halloweenparty. Als jullie mij willen excuseren, wij blijven voorlopig even in het dorp voor sporenonderzoek.’
Ik liep weg, samen met Crane en mijn soldaten, en keek wat om me heen.

CAMELEON
Terug op de mp-basis was Flykie te ongedurig om te gaan rusten en hij vond het prachtig om in zijn mp-pak rond te lopen.
"Als ze maar niet denken dat ze mij in zo'n outfit krijgen!" mompelde ik.
M'n maag knort en ik besluit om de mess op te zoeken. Moeilijk is dat niet, er staan op zo'n basis wegwijzers naar de belangrijkste gebouwen. Ik kijk om de hoek en zie dat er iemand in de keuken bezig is. Gelukkig is er bijna niemand en ik kan rustig aan een tafeltje een bord eten naar binnen werken. Da's lang geleden!
Met het plan om Flykie te gaan vertellen over het goede eten hier loop ik terug naar de barak waar ik hem verwacht terug te vinden. Binnen: geen Flykie! Buiten: geen Flykie! Dan Decker maar eens opzoeken. Decker staat in de verte bij de poort iemand uit te foeteren. Ik zie hem met zevenmijls-passen naar zijn auto lopen en ren naar hem toe voor hij weg kan rijden. Op mijn vraag of hij Flykie heeft gezien antwoord hij, in nog steeds verontwaardigde toestand, dat er iemand zo stom is geweest om hem voor mp aan te zien en hem op patrouille heeft gestuurd! Flykie is dus naar het dorp. Als Decker wegrijdt proest ik het bijna uit van het lachen.
‘Flykie....in een mp-pak....op reddingsactie....naar het dorp gestuurd! Ha, ha, ha, ha, ha!’
Als ik bijkom van de lachbui stap ik op m'n motor en rijd ook naar het dorp. Daar gekomen hoor ik dat er net iemand is opgepakt en afgevoerd naar de mp-basis.
‘O-oooh! Toch niet Flykie, hè?’ schiet er door me heen en ik ga eens rondvragen hoe de arrestant er uit zag. Als iemand een beschrijving geeft weet ik zeker dat het Flykie niet was, maar ergens komt het geschetste beeld me bekend voor. Even later hoor ik mensen praten en vang ik op dat het Flykie is geweest die de arrestatie heeft verricht. Ik kan m'n oren niet geloven... Flykie? Iemand arresteren? Die gast heeft ergens het licht gezien of zo, hij wordt met de dag braver!

FLYKIE
Mijn MP-pak zat onder het zand en ik probeerde het wat schoon te vegen met mijn handen door het zand eraf te slaan. Deze arrestatie voelde goed, ook al was ik geen echte MP. Een tijdje later had ik Cameleon gevonden en liep naar hem toe.
‘Hey, ik heb eens nagedacht over een plan om de baas te kunnen stoppen. Ik mag morgenavond mee met de soldaten om het feest goed te laten verlopen, maar ik kan niet alle kanten in de gaten houden. Kortom: zou jij bij de kanten willen staan als feestganger en met een oorcommunicator kunnen zeggen als je hem ziet? We blijven zo communiceren. Zo zien we de baas sneller en is hij sneller te stoppen. Mochten er dan nog problemen ontstaan, kunnen de soldaten ook sneller ingrijpen.’
Ik keek Cameleon aan en wachtte zijn reactie af.

DECKER
Ik liep samen met Crane door het dorp toen we de burgemeester tegenkwamen. Hij was het totaal niet eens met het idee dat Flykie bij het bewakingsteam zou komen.
‘Tja kijk meneer, we hebben 2 opties begon ik: 1) De Halloweenparty aflassen en 100% kans dat ze u omleggen of 2) De Halloweenparty door laten gaan en voorkomen dat u wordt doodgeschoten. Ik heb die man niet goed genoeg gezien, om hem in het donker tijdens het feest te herkennen. Flykie heeft zich tot nu toe van een goede kant laten zien. Hij heeft één van de mannen van die gast gearresteerd terwijl hij niet eens een soldaat is, dus laten we dat even volhouden. Als die baas gepakt is, verdwijnt er weer een hele last van onze schouders. Dan bent u ongedeerd gebleven.’
De burgemeester keek verbaasd naar me en liep weg.
‘Accepteer het dan toch, hij zit zijn straf echt wel uit.’

MURDOCK
''Cause I know, how I feel, about yououououuo!!!!'
Luidkeels zingend liep ik door het dorp, af en toe mensen even aanschietend om hen te vertellen dat het feest toch doorgaat. Ze reageerden erg verschillend. De één blij, de ander bang en twijfelend. Ik praatte ze om en zei dat ze vooral naar het plein moesten komen. Ondertussen hadden de mensen die het al wisten het weer doorverteld en een halfuurtje later stond iedereen op het plein. Ik zag ineens Decker met de burgemeester praten. Meteen sloegen de twijfels toe en daarmee de argwaan. Ik liep op Decker af en zei: 'Niet op eigen houtje Decker. Beter ga je met Hannibal praten, hij is op zijn kamer in het hotel. Doe even normaal en ga je eigen boeven vangen!'
Verontwaardigd liep ik verder. Ik kwam een verbaasde Claire en Amanda tegen. Ik lachtte en zei: 'Vanavond Partytime! Komen hè!'
Op het marktplein sprak ik de mensen toe en stelde commissies samen voor het eten, drinken, kleding en opbouw van de versiering. Ik hielp goed mee en al snel was het avond. Doodmoe hield ik de wacht bij de stands en apparatuur, revolver in de aanslag.

DECKER
Ik keek Murdock verbaasd aan.
‘Ik heb Smith niet nodig, wij hebben alles onder controle. Die gast gaat er niet in slagen om de burgemeester om te brengen.’
Toen hij wegliep keek ik hem na. Ik keek naar Flykie die aan het praten was met Cameleon. Ik liep naar hem toe en keek hem aan.
‘Wat hebben jullie net besproken? Ik wil op de hoogte gehouden worden van jullie plannen, niet dat we onverwacht voor verassingen komen te staan.’
Flykie zijn lach verdween daarbij al en ik keek hem heel serieus aan.
‘We hebben een afspraak Flykie. Als je je niet aan de afspraken houdt, dan sluit ik je op.’
De avond viel al snel en ik had de groepen ingedeeld. We waren al een uur aan het surveilleren en alles ging nog goed.

FLYKIE
Cameleon ging akkoord met ons plan en we gaven elkaar een high five tot Decker aan kwam lopen. Hij vroeg wat we hadden besproken.
‘Ons plan om de baas aan te pakken hè, wat anders?!’ zei ik met een glimlach.
Toen Decker zei dat hij op de hoogte gehouden wilde worden verdween mijn glimlach meteen.
‘Je vertrouwt mij nog steeds niet hè?. Wij kunnen nu ook de burgemeester neerknallen, inclusief wat burgers.’
Ik zag Decker schrikken en keek hem aan.
‘Kijk ik heb aan mijn opdracht voldaan, maar het feit dat hij mij neerschoot komt hem duur te staan. Daarom help ik, het is niet meer dan dat. Als je mij niet vertrouwt, sluit me dan nu op. Ik heb de levens van twee vrouwen voorlopig al wel gered. Kan ik er wat aan doen dat een imbeciel van jouw leger mij die opdracht geeft. Als ik later was geweest waren die vrouwen wel gewond geweest. Houdt je oorcommunicator in, dan hoor je wat wij tegen elkaar zeggen en dan zijn er geen onverwachtte verassingen.’
De avond begon al snel te vallen. Ik zat in een donkere hoek en hield alles goed in de gaten. Ik had echt geen flauw idee hoe laat hij toe zou kunnen slaan. Mijn paard stond bij het MP-kamp dat we een stukje verder hadden opgezet. Er waren een hoop mensen aan het feestvieren en de sfeer was goed. Ik hield de burgemeester goed in de gaten.

FACE
Als ik, in m'n Travolta-pak, terugkeer naar de feestzaal zie ik de fotograaf aankomen. Hij heeft ook een direktklaarcamera meegebracht, waar ik heel blij mee ben. Amanda loopt binnen als ik druk bezig ben met de fotograaf een portrethoek in te richten. Ze bekijkt me van top tot teen en zegt dat ze me er niet eng genoeg vindt uitzien. Ze pakt een doosje schmink uit haar handtas en duwt me pardoes op de stoel.
"Kom, ik zal je eens wat meer in Halloweensfeer brengen," zegt ze en maakt m'n gezicht wit, tekent een paar flinke lijnen en maakt me in een paar minuten een enge oude man. Dan zet ze een paar passen achteruit en gaat met haar armen over elkaar tevreden naar me staan kijken.
"Durf ik nu nog in de spiegel te kijken?" vraag ik haar. "Volgens mij ben ik m'n bijnaam nu niet meer waard."
Ik sta op en vraag haar of ze de fotograaf wil helpen met het ontvangen van de gasten. Ik neem haar even apart en leg uit wat de bedoeling is. Tegen de tijd dat het feest echt gaat beginnen zoek ik Hannibal, Murdock en B.A. op om te vragen of iedereen klaar is.
"Hannibal, weet jij wat Decker van plan is? Hij heeft Flykie en Cameleon aan zijn manschappen toegevoegd. Flykie loopt zelfs al in een mp-pak rond! Ik vind het maar raar hoor, Hannibal. Eerst moeten we die twee onschadelijk maken en nu helpen ze Decker om het dorp te beveiligen?! Als dat maar niet weer één van zijn vele trucjes is om ons straks in te rekenen..." zeg ik met een bezorgd gezicht.
Iedereen neemt zijn positie in en de eerste gasten worden binnen gelaten. Als de band klaar is met soundckecken begin ik met platen draaien en oefen even met het seinen van geluiden naar Hannibal en Murdock. De fotograaf maakt foto's met de direktklaarcamera. Amanda hangt ze op een prikbord en we hebben afgesproken dat ze foto's van mensen die weigeren of vreemd doen direkt aan het team laat zien. Na een kwartier komt ze al aan met een foto van een heks.
"Kijk," fluistert ze, "dit is de burgemeester, dan weten jullie wat hij draagt."
Niet lang daarna brengt ze een foto van een onbekende, die behalve een mombakkes ook helemaal geschminkt is, dubbelop vermomd dus. Ik laat tussen het aankondigen van een volgende plaat een wolvenroep horen en ik zie dat Hannibal en Murdock meteen alert opkijken. Amanda brengt hen de foto van de 'tovenaar" en gaat weer terug naar de hal. De tovenaar die nu als verdacht persoon geldt gaat naar de band toe en maakt een babbel met twee van de bandleden. Het ziet er vriendschappelijk uit tot één van de twee bandleden met zijn hoofd knikt naar z'n gitaarkoffer en vreemd grijnst. De tovenaar knikt en gaat meteen de dansvloer weer op. Midden onder een plaat laat ik een lach van een heks horen en B.A. komt meteen een drankje brengen, hij weet dat dat zijn cue is als ik hem nodig heb.
"B.A. zag je dat? De tovenaar kent een paar bandleden. Check jij de instrumentenkoffers eens snel, ik vertrouw die lui niet.'"

CAMELEON
Flykie gaf me tussendoor even tijd om me klaar te maken voor onze missie. Als ik me tussen de feestgangers moet begeven moet ik wel in "stijl" entree maken, toch? Ik trek m'n heksenkleed aan, maar heb m'n vechtkleding eronder. Zo kan ik in een seconde veranderen van heks in een zwarte kat....Maar dat hoeft niemand te weten voorlopig....'t is alleen Flykie die dat trucje van me kent.

CLAIRE
Hannibal had mij op het verkeerregelen gezet. Als ik dit van te voren had geweten had ik me niet als dode weduwe verkleed in een of ander kort bruidsjurkje zonder lange mouwen. Ik loop weer naar binnen en zie dat het feest goed bezocht is. Ik was blij te zien dat de buurtbewoners hun vertrouwen weer terug hadden gevonden in Halloween en vooral in het samenzijn. Helaas liepen hier ergens twee badguys rond, vermomd en bovenal gevaarlijk. Verbaasd keek ik naar de man die met B.A. stond te smoezen. Ik keek even goed en vroeg mezelf af: Wie is dat? Is dat Face? B.A. liep weg en ik glimlachte. Zou ik.. Even schudde ik mijn hoofd en wou doorlopen, tot ik me bedacht en me om draaide en naar de draaitafel liep. Ik leunde op de draaitafel en keek glimlachend naar het gezicht van Face. Nooit verwacht dat hij zijn gezicht zou schminken. Hij leek nogal gespannen.
"Weet je,” zei ik en Face keek op, ‘die schmink is al prachtig, erg elegant, maar dat gespannen effect op je gezicht is helemaal wat. Wat is er aan de hand Faceman?’
Ik ging achter Face staan en begon hem te masseren. Hij zat helemaal in de knoop zo te voelen.
‘Ontspan,’ zei ik zachtjes. ‘We hebben niets aan een gespannen Face.’
Even leek hij te ontspannen, toen draaide hij zich opeens om en keek me aan.
‘Wat is er?’ vroeg ik en toen hij stil bleef. ‘Doe ik iets fout?’

FACE
"Nee, Claire, je doet het heel goed," zucht ik, "misschien wel iets te goed, want je leidt me enorm af van m'n coördinerende taak. Hannibal en Murdock in de zaal rekenen op me."
Ik draai me weer naar de zaal en probeer me weer te concentreren op de kleurrijke menigte voor me.
"Lopen die hier ook verkleed tussen?"fluistert ze me in m'n oor, terwijl ze toch nog even doorgaat.
M'n ogen vliegen door de zaal, waar is die tovenaar nou gebleven? En waar is de burgemeester? Even bekruipt me een gevoel van paniek.
"Claire, stop alsjeblieft, ik ben de burgemeester kwijt!"
Ze komt nu naast me staan, vraagt hoe hij er vanavond uit ziet.
"Kijk, Face, daar, aan de kant staat een heks te kletsen met een spin. Is ie dat?"
Ik kijk en slaak een zucht, gelukkig ik heb de burgemeester tenminste weer in het vizier. Als mijn plaat afgelopen is laat ik de wolf nog een keertje huilen en kondig ik de band aan, die nu een half uur zal spelen. Hannibal en Murdock blijven tijdens het concert dicht bij de burgemeester, omdat nu veel mensen met hun gezicht naar de band staan en achter hun rug veel te veel kan gebeuren. Zonder m'n blik van de dansvloer af te halen vraag ik aan Claire wat zij vanavond voor taak heeft. Als ze zegt dat ze verkeer stond te regelen kijk ik heel even opzij en zie dat ze een minuscuul jurkje aan heeft.
"Volgens mij veroorzaak jij op deze manier alleen maar file's. Er is zo geen man die door wil rijden als ie zoiets moois op een kruispunt ziet staan!"
"Face!" zegt Claire quasi verontwaardigd en ze geeft me een dreun tegen m’n arm.

CAMELEON
Om een uur of half 10 zal de feestzaal dichtgaan en mogen er alleen nog mensen naar buiten. Ik zorg dat ik er nog in mag en ben niet zo blij met de ontdekking dat iedereen op de foto wordt gezet. Wie heeft dat nou weer verzonnen? Gelukkig heb ik me geschminkt, dus ben ik niet voor 100 % herken-baar als Cameleon. Als ik langs de prikborden met foto's loop kijk ik of ik er iemand op herken.
Ik voel dat er iemand naar me staat te kijken en draai me quasi belangstellend om alsof ik de de hal bewonder. Het is Amanda die naar me staat te staren. Die vraagt zich vast af of ze me ergens van kent. Ik buig naar haar en loop dan door, de feestzaal in.
( Amanda hoort een stem die ze kent en blijft staan kijken naar de man die net op de foto is gezet. Als hij wegloopt weet ze het zeker: Dat was hun ontvoerder, dat was Cameleon! Ze grist de foto van hem uit de fotograaf zijn hand en brengt hem naar Face...)
De band speelt en er wordt nu even niet gedanst. Flykie zei dat de burgemeester als heks rondloopt. Tja, da's leuk gezegd: met Halloween loopt de halve wereld als heks verkleed rond! Dus dat wordt zoeken. Ik loop wat kris kras door de zaal en zie beetje buiten de menigte de zoveelste heks staan. Vlak achter de heks staan een vleermuis en een mummie. Ik loop achter ze langs en ga op een afstandje staan kijken. Als de heks naar de toiletten loopt (jawel: de herentoilet!) lopen vleermuis en mummie allebei mee.
‘Dat moet 'm wel zijn, anders heet ik geen Cameleon meer!’
Ik draai me om en zeg tegen Flykie door de communicator: "Target found."
De mensen klappen en juichen als de band een hit heeft gespeeld. In het nummer dat ze vervolgens inzetten zit een dikke base en er wordt een mysterieuze sfeer mee opgeroepen. Past goed bij halloween! Tijdens de bridge, die met een vurige gitaarsolo gespeeld wordt, wordt de rookmachine aangezet door één van de bandleden. De rook is echter veel dikker dan de rook die uit een normale stage-rookmachine komt en vult al snel de zaal.

CLAIRE
Toen Face me verzocht te stoppen ging ik toch nog even door. Pas toen hij het een tweede keer, op een meer indringende toon zei, hield ik op. Hij was erg aan het zoeken en zei dat hij de burgemeester kwijt was. Op dat moment merkte ik dat ik misschien iets te luchtig met de situatie was omgegaan. Hoe kon ik het in mijn hoofd halen om hem zo af te leiden; dacht ik bij mezelf. Gelukkig zag ik de heks lopen en wees hem aan.
De band begon te spelen en de aandacht van de mensen verschoof. Ik keek over de dansvloer als Face opeens afwezig vraagt wat voor een taak ik had. Ik keek hem even aan en keek toen weer naar de dansvloer.
‘Ik moest het verkeer regelen.’
Opeens merk ik op dat Face me even snel van top tot teen bekijkt, maar ik blijf stug naar de dansvloer kijken.
"Volgens mij veroorzaak jij op deze manier alleen maar file's. Er is zo geen man die door wil rijden als ie zoiets moois op een kruispunt ziet staan!" hoor ik Face opeens zeggen.
Die opmerking had ik niet verwacht.
"Face!” roep ik quasi verontwaardigd, maar met een brede glimlach, uit terwijl ik hem een dreun tegen zijn arm geef. Ik keek hem even glimlachend aan en deed plagerig een stapje dichterbij.
‘Aangezien ik dan niet alleen een stagnatie in het verkeer veroorzaak, maar ook in je werk, zal ik er maar vandoor gaan.’
Ik keek hem nog even aan, tipte hem even op zijn neus en liep bij hem vandaan op een rustige manier. O, waar ben je mee bezig Claire? hoorde ik mezelf lachend denken. Omdat het inmiddels tien uur is geweest, mag er niemand meer in dus ook Amanda is eigenlijk klaar met haar taak. Ik liep naar haar toe en betrapte mezelf erop dat ik ervoor zorgde dat ik in het gezichtsveld van Face bleef.
Amanda en ik stonden te swingen op het nummer toen opeens een ruige gitaarsolo plaatsvond. Dat werd bovendien nog ondersteund met rook uit de rookmachines. De rook leek dikker en vulde de zaal sneller dan normaal, maar ik besteedde er geen aandacht aan. Mijn ademhaling begon steeds zwaarder te worden en opeens zag ik dat de mensen voor Amanda en mij al flauw waren gevallen.
Ik wou naar voren rennen om te helpen, maar opeens voelde ook ik mij duizelig worden. Ik keek even naar rechts naar Amanda en ook zij zag lijkbleek en was aan het wankelen. Mijn lichaam verslapte, het leek niet meer te willen. Ik stortte in en het laatste wat ik meekreeg was een hoop geschreeuw en iemand die mijn naam riep.

FACE
Tijdens een heftige gitaarsolo begint de rookmachine te blazen.
‘Ze maken er wel een mooie show van,’ denk ik tevreden.
Als echter de rook dikker en dikker wordt realiseer ik me dat dit niet was afgesproken. Ik pak de microfoon en begin als een wolf te huilen, maar halverwege moet ik hoesten. Ik grijp naar m'n keel en weet er met moeite nog wat heksen gehinnik uit te persen. Dan krijg ik het benauwd en duik naar de vloer van de draaihoek. Ik doe m'n jasje uit en houd het voor m'n neus en mond. Ik tijger tussen de flauwgevallen feestgangers door naar de plek waar ik Claire en Amanda voor het laatst heb gezien. Er is een iemand verkleed als kabouter over de dames heen gevallen en ik moet flink sjorren voor ik Claire en Amanda bevrijd heb.
Ik heb rook binnen gekregen en krijg een enorme hoestbui. Terwijl ik plat op de grond even bijkom hoor ik nog steeds muziek spelen.
Hè? Hoe kan dat? Die muzikanten moeten toch ook zo ongeveer zwaar bewusteloos zijn, die stonden als eerste vol in de rook?! Ik hoor ergens iemand lopen en een deur dichtslaan. Mooi, dan sleep ik Claire en Amanda ook die kant op....

CAMELEON
"Flykie, rookbom in zaal. Check alle in- en uitgangen. Zorg voor verse lucht en hulptroepen."
Ik krijg een hoestbui en wordt dizzy. Ik vecht om niet flauw te vallen. Ik trek de muts van m'n hoofd en duw die tegen m'n gezicht om zo lang mogelijk schone lucht te kunnen happen. Ik luister en hoor voetstappen om me heen. Er klinken een paar stemmen die vervormd lijken. Hé, die gasten hebben gasmaskers! Die wisten hiervan! Ik grijp om me heen en probeer benen te pakken te krijgen. Als ik een broekspijp vast heb wordt er naar me geschopt en laat ik met een schreeuw van pijn los. Meteen krijg ik een hoestbui. Ik tast om me heen en vind gelukkig m'n muts snel terug. De volgende voetstappen komen recht op me af, ik neem een grote hap lucht uit de heksenmuts en sla dan beide armen om de naderende benen. De man vloekt achter zijn gasmasker als hij over me heen valt. Ik kruip onder hem vandaan, gooi hem op zijn buik, bind razendsnel wat touw om zijn handen en trek dan het masker af. De man krijgt een hoestbui en valt dan flauw. Ik draai hem op zijn rug en herken....DE BAAS! Van verbazing en opwinding over deze catch haal ik te diep adem en val alsnog flauw…

FLYKIE
Ik zat nog bij de donkere struik als ik Cameleon opeens hoor zeggen dat er iets mis was. Ik snelde naar de plek en zag allemaal rook.
‘Ooookeeee,’ zei ik tegen mezelf.
Ook zag ik mannen met gasmaskers. Één lag op de grond, maar Cameleon bewoog niet. Eerst snelde ik ongezien naar de rookmachine en zette die uit. Gelukkig stond er aardig wat wind die de rook wegblies. De mannen met de gasmaskers keken om zich heen. Ik floot op mijn vingers en mijn paard kwam aangerend. Ze keken geschrokken op van het paard en ik stond met een m16 achter ze. Het waren er duidelijk meer dan ik had verwacht. Van de vijf kon ik er twee te grazen nemen. De andere drie ontsnapten.
‘Waag het niet om te bewegen,’ zei ik kwaad.
Ook Decker kwam aangesneld en arresteerde de twee mannen.
Ik liep naar Cameleon die flauw was gevallen en kon al snel constateren dat hij teveel rook had ingeademd. Er kwam een dokter die hem meteen hielp.
‘Houd vol maat,’ zei ik bezorgd.
Ik zag de laatste man bijkomen en herkende hem. Het was de baas, tenminste dat dacht ik. Hij zag mij ook en pakte zijn pistool meteen. Ik zag de burgemeester vanuit mijn ooghoek en rende op hem af. ‘DUIKEN!!!’ schreeuwde ik richting de burgemeester.
Hij keek op en dook meteen weg, maar de baas schoot meteen. Hij miste op een haar. In mijn sprint- tocht had ik mijn pistool gepakt, draaide me om en schoot gericht op de baas. Ik schoot drie keer en alle schoten waren raak. Ik verloor al snel mijn evenwicht door de draai en landde met mijn hoofd tegen de grond. Met moeite stond ik op en keek de drie mannen na die wegrenden. Daarna liep ik naar Cameleon toe en knielde bij hem neer.
‘Kom op maat, ik kan niet zonder je.’

DECKER
Er was een hele toestand gaande, totdat Cameleon iets zei over een rookbom. Ik zag dat Flykie al snel de rookmachine had uitgezet en ik had de deuren en ramen opengezet, waardoor er veel wind binnenkwam en de rook snel wegging. Toen hij op zijn vingers floot en zijn paard kwam, begon ik te lachen. Flykie zijn maat was flauwgevallen en hij redde de burgemeester zijn leven ook nog.
Ik arresteerde de twee mannen en bekeek de verwondingen van die baas.
Wat bleek nou? Aan de omschrijving die Flykie had doorgegeven van zijn baas, voldeed deze persoon niet. Het was de baas niet, maar een dubbelganger. Ik keek naar Flykie. Zou die gast hier nog zijn of juist niet? Ik besloot mijn team op te splitsen.
‘Jongens, ga achter die ontsnapte mannen aan, ik maak dit wel goed.’
Flykie zat bezorgd bij zijn maat en ik liep naar hem toe.
‘Gaat het met je?’ Ik zag een hoofdwond op Flykie zijn hoofd, maar daar scheen hij geen last van te hebben. Even later zag ik iemand aankomen met een gijzelaar.
Het was nu wel de baas met de burgemeester. Ik slikte en keek de man aan. De baas riep Flykie en hij keek naar achter. Flykie moest opstaan en weglopen bij Cameleon. Dat deed hij, totdat de baas zijn pistool op zijn maat richtte. Flykie trok meteen zijn pistool en schoot zijn baas neer. Hij liet zijn gijzelaar los en keek Flykie razend aan. Flykie had hem geraakt in zijn arm. Na die reactie schoot hij weer op Flykie, maar doordat hij afgeleid was sprongen Crane en ik bovenop hem en drukten hem met veel geweld tegen de grond. Het wapen pakten wij af en haalden alles wat hij kon gebruiken voor een ontsnapping uit zijn jas en broekzakken. De baas was gearresteerd. Als hij aan de soldaten is overgedragen, ren ik naar Flykie toe en bekijk zijn wond. Het viel gelukkig mee, hij was in zijn arm geraakt.

MURDOCK
Uiteindelijk had ik voor het feest mijn Zorropak gekozen. Mijn pak was helemaal compleet, van zwarte laarzen, zwarte hoed tot zwarte handschoenen en natuurlijk het masker toe.
Het was rustig, tot ik ineens omsingeld werd door verschillende mannen. Ik grijnsde, trok mijn scherpe sabel en begon te vechten. Helaas hadden zij pistolen, revolvers en M16's, zodat het niet eerlijk was. Ze sloegen me neer en liepen weg. Ik wist dat ik eigenlijk binnen had moeten blijven, maar ik kreeg het benauwd en voelde me down bij het zien van Face en Claire die het zo goed konden vinden samen.
Kreunend kwam ik even later bij. Mijn masker, haardoek, cape en alles had ik nog, mijn hoed lag iets verderop. Ik deukte hem uit en zette hem weer op. Meteen was ik weer onherkenbaar, niemand wist hoe ik gekleed was. Zelfs Face had ik het niet verteld. Nu voelde het of ik beter in de zaal had kunnen blijven, maar ik was snel naar buiten gegaan, ik voelde dat ze me daar nodig hadden. Mijn gevoel had gelijk, maar het liep niet als gepland. Ik voelde me toch onhandig!
Snel rende ik naar de feestzaal, ik voelde me nog wel ontzettend duizelig door die enorme klap op mijn hoofd. Overal stonden mensen hoestend op. In paniek zocht ik naar Claire, maar omdat iedereen verkleed was herkende ik haar niet. Ik kon me zelf wel voor mijn hoofd slaan. Uit het niets stond Face naast me, die me ook niet herkende. Ik begon alle mensen te helpen met overeind komen. Ik hielp een dode weduwe op en keek recht in haar ogen, door mijn masker heen. Ik herkende Claire meteen, maar zij mij niet geloof ik. Ik glimlachte maar zei niets. Ik gaf haar een knipoog en ging verder met de rest overeind helpen. Ik zag Face meteen naar Claire toelopen en kreeg er meteen spijt van dat ik niet bij haar was gebleven. Ik zuchtte en draaide me om, mijn cape zwierde alle kanten op.
Ineens stond er een gemaskerde man midden in de zaal. Hij had ook een sabel. Iedereen week geschrokken aan de kant en de ogen waren op ons gericht. Ik grijnsde, trok mijn sabel en ging in vechthouding staan. Het werd een typisch Zorro-gevecht. We draaiden om elkaar heen en deelden af en toe klappen uit. Ineens werd het heftiger. Sabels flitsten heen en weer in het kaarslicht en mijn mouw werd gescheurd. Klinkend sloeg het metaal op het metaal van de tegenstander. Het leek uren te duren. Vanonder mijn masker keek ik de man aan en zocht naar zijn zwakke plek. Met een snelle beweging van mijn sabel sloeg ik zijn sabel uit zijn hand, de lucht in. Ik ving het zelf op. Ik zette de punt van mijn sabel loodrecht op zijn keel. Ik lachtte hardop. De man stond ondertussen met zijn rug tegen de muur. Ik krastte een Z in zijn pak, op zijn buik. Daarna trok ik mijn sabel terug, de man wist niet hoe snel hij weg moest komen.
Ik draaide me om en liep naar Claire toe terwijl ik mijn sabel terugstak. Ik pakte haar hand nadat ik op de vloer neerknielde op mijn ene knie, drukte een kus op haar hand terwijl ik haar diep in haar ogen keek. Ze glinsterden schitterend in het donker. Daarna sprong ik soepel op een tafel, maakte een buiging met mijn hoed in mijn hand en zette de hoed weer op. Met veel zwier kerfde ik een Z in de muur en maakte een groet met mijn hand tegen mijn hoed. Ik grijnsde en rende toen achter de man aan naar buiten, floot schel op mijn vingers en het zwarte paard van Flykie kwam aanrennen met een leeg zadel. Ik had precies het fluitje van hem nagebootst. Ik gallopeerde achter de man in de auto aan, het donker in, nagekeken door verschillende mensen.

FLYKIE
Decker stond bij me en glimlachte tevreden, maar ik had pijn aan me arm. Ik keek om me heen. Waar is me paard in godsnaam? De wond op mijn arm begon erg te irriteren, maar ik wou weten waar mijn paard was.
‘Blijf liggen,’ zei Decker tegen me.
Ik bleef maar liggen terwijl Decker me wond verzorgde. De hele tijd moest ik denken aan mijn paard en duwde Decker opzij.
‘Ik ga mijn paard zoeken,’ zei ik terwijl ik naar een vervoersmiddel zocht.
Ik besloot een MP-jeep te gebruiken en pakte wat wapens. Decker en Crane kwamen naar me toe gelopen.
‘Ik wil even met je praten,’ zei Decker plots.
‘Kan dat niet later? Ik moet mijn paard zoeken,’ zei ik ongerust.
Decker knikte en ook Crane stapte in de jeep. We scheurden weg, het donker in, en ik hoopte dat mijn paard ongedeerd was.
Na een grote scheurtocht hoorde ik schoten en gehinnik. Dit is niet goed dacht ik bij mezelf. We kwamen langzaam dichterbij en zag iemand in een Zorro-kostuum op mijn paard rijden.
Er reed een auto voor ons. Ik bleef sturen en Decker en Crane schoten de banden lek. Daarna haalden we ze in en ik zette de wagen dwars op de weg. De man in de auto bleef zitten. We stapten gewapend uit en ik keek de gozer met dat Zorrokostuum kwaad aan.
‘Ga verdomme van mijn paard af,’ zei ik kwaad.
Ik lette niet meer op de auto en rende meteen naar mijn paard toe. Het was mij nog steeds een raadsel hoe hij het voor elkaar had gekregen om mijn paard te roepen.
‘Gelukkig ben je in orde,’ zei ik opgelucht tegen mijn paard.
Hij begon blij te hinniken.

MURDOCK
Met een grote sprong jumpte ik van het paard af. Ik had twee sabels en één gooide ik naar Flykie toe, die hem ving. We stonden tegenover elkaar. Met een glimlach rond mijn mond keek ik hem met glinsterende ogen aan.
'Het is MIJ een raadsel wat jij aan het doen bent. Eerst tégen die dorpbewoners en nu vóór ze? Daar! Klopt! Niets! Van!'
Bij elk woord maakte ik een aanval naar Flykie, die hen een beetje onwennig weerde. Ik zette mijn linkerhand in mijn zij en hield mijn sabel een eindje van Flykie vandaan. Ik keek hem met een schuin hoofd aan.
'Nou?' zei ik vragend.
Ik viel weer aan, maar nu leek Flykie in vorm gekomen te zijn. Hij weerde ze af en maakte weer een aanval. Steeds sneller draaiden we om elkaar heen en steeds heviger sloegen de sabels tegen elkaar. Flykie wist me tegen een boom te duwen en met mijn rug tegen de 'muur' weerde ik alle slagen af. Mijn hoed viel af en ik was blij te weten dat ik nog een haardoek had. Met moeite wist ik de rollen om te draaien en viel ik Flykie aan. Dit keer kreeg ik de kans zijn sabel uit zijn hand te slaan. Ik raapte hem op en gaf hem terug. En verder ging het gevecht. Ik kerfde een Z in zijn blouse en grijnsde. Verbaasd keek Flykie naar zijn blouse en van die gelegenheid maakte ik gebruik. Met een laatste felle aanval werkte ik de sabel uit zijn hand en ving hem zelf op. Ik drukte Flykie tegen een boom en zette mijn sabel weer tegen zijn keel. Strak keek ik hem aan en ik vroeg dreigend: 'wat ben je van plan, Flykie? Laatste keer!'
Door mijn masker keek ik hem strak aan en de blik in mijn ogen vertelde dat ik geen tegenspraak duldde. Hij bracht zijn hand razendsnel naar mijn masker en wilde die wegtrekken, maar dat verhinderde ik.
Grommend zei ik: 'Pootjes thuis, amigo. Geef antwoord!'

FACE
Voor ik de dames naar de deur kon slepen viel ik flauw.
Hoe lang ik daar lag weet ik niet, maar op een moment voelde ik wind en zag dat de rook ver opgelost was. Murdock vond ons en hielp ons overeind. Het pak dat ik voor vleermuis had aangezien bleek een Zorropak te zijn en hij had zich weer eens helemaal ingeleefd in zijn vermomming. Murdock ging op zijn knieën voor Claire en kuste haar hand. En dan neemt hij het mij kwalijk als ik soms op een goed moment een meisje versier?!
Na een paar fikse zwaaien met zijn sabel hoorde ik een bekend fluitje en keek of ik Flykie zag. Toen zijn paard bij Murdock stopte en hij erop vandoor ging keek ik hem verwonderd na. Claire stond nog dromerig te kijken nadat ze die handkus kreeg....
‘Het zal toch niet waar zijn, hè? Gaat Murdock opnieuw achter Claire aan?’ mompelde ik.

CAMELEON
Flykie werd woest toen hij iemand anders op zijn paard zag wegrijden en ging er achteraan.
Ik keek om me heen en liep naar de bar om te vragen of de burgemeester veilig was. Het podium was verlaten, de bandleden hadden alles laten staan en toch klonk er nog steeds hun muziek! Die baas van ons is wel een heel doortrapte knakker, zeg! Hij komt dubbel vermomd naar het feest, zorgt voor een dubbelganger zodat wij denken dat we hem in de gaten houden en dan laat ie weer anderen ons te grazen nemen met een onschuldige rookmachine!
"Nou wil ik toch wel eens weten wat ie daar in heeft gestopt voor troep," zeg ik tegen mezelf.
Ik koppel de rookmachine los. Buiten staan er nog wat mp's en die geef ik de machine, die weten vast wel hoe ze zoiets moeten onderzoeken.
Tja, wat zal ik nu eens gaan doen? Ik loop naar de feestzaal terug. In de hal staan een paar groepjes mensen te praten. Bij het eerste groepje dat ik passeer staat Amanda en weer kijkt ze me helemaal na. Als ik in de feestzaal aan de bar wat te drinken bestel staat zij ineens voor me en in haar kielzog lopen drie mannen van het A-team, die me vervolgens insluiten. Ik slik en voel me niet meer op z'n gemak. Amanda's ogen schieten vuur en ze vaart tegen me uit over de ontvoering van haar en Claire en dat wij daar voor zullen boeten.

CLAIRE
Toen Murdock voor me op zijn knieën ging en me een handkus gaf, nadat hij soepel allerlei fratsen had uitgehaald, wist ik eigenlijk niet waar ik moest kijken. Tegelijk voelde ik me ook schuldig, hoe kon ik dit toelaten? Wat moest Face wel niet denken? Murdock was er, voor ik het überhaupt door had, al snel weer vandoor. Ik schudde mijn hoofd even om uit de sprookjesachtige sfeer wakker te worden en keek om me heen.
Opeens valt mijn oog op een boze Amanda die op een verkleedde man af liep. Je kon zien dat ze woest was. Mijn oog viel daarna op B.A., Hannibal en Face die in haar voetstappen volgden. Ik liep snel naar het groepje toe en hoorde al van ver Amanda razen. Want als zij boos is, berg je dan maar! Dat wil je niet meemaken! Ik ging bij de mannen staan en luisterde.
‘Ik wist niet dat ze die woorden in haar woordenboek had staan,’ fluister ik verbaasd.
Ik merkte dat Face nu pas doorhad dat ik naast hem was komen staan. verschrikt keek hij mij aan.
‘Zeg, ben ik zo afschrikw..’
Verder kwam ik niet, want op dat moment zei de man iets terug tegen Amanda. Ik verstarde. Het was de man die ons ontvoerd had, ik herkende hem duidelijk aan zijn stem. Die stem… Ik voelde een rilling door mij heen gaan. Ik maakte aanstalten om naar Amanda toe te stappen, om haar bij te staan, als Face opeens zijn hand op mijn schouder legt. Verbaasd kijk ik hem recht in zijn blauwe kijkers. Ik haalde mijn schouders op als teken dat ik het niet begreep.

FACE
Amanda keek midden in het gesprek strak naar iemand die langs liep.
"Dat is hem!" zei ze zacht. "Die heeft nog wat te goed van me..."
Hannibal, B.A. en ik volgden haar en sluiten Cameleon in als hij bij de bar staat. Terwijl Amanda Cameleon uitfoetert komt Claire erbij staan en ik schrik even, ik had haar niet meer gezien na het voorval met Murdock. Als ze aanstalte maakt om haar vriendin bij te staan houd ik haar tegen en schud m'n hoofd, dat ze dat beter even niet kan doen.
"Laat Amanda maar even haar gang gaan," fluister ik terug. “Mocht het uit de hand lopen, dan is ie van ons.”

CAMELEON
Amanda staat tegenover me en gaat flink te keer tegen me. Ik kan er geen speld tussen krijgen. Dan komt die andere gijzelaar er ook nog aan. Als die nou ook maar niet mee gaat doen, schiet het door me heen. Stilletjes komen er steeds meer mensen op de herrie af en de zaal in. Op afstand gaan ze staan kijken. Als dat zo doorgaat kan ik zometeen geen kant meer op! Ik hoop dat Flykie zo langzamerhand z'n paard heeft gevonden en terugkomt, want dit gaat de verkeerde kant op!

FLYKIE
Murdock sprong van mijn paard en ik werd langzaam rustiger, tot hij met twee sabels kwam en er één naar mij gooide. Hij probeerde door te dreigen achter mijn plan te komen. Ik glimlachte na zijn eerste vraag. Ondertussen speelde ik het spelletje mee en kreeg Murdock het al wat moeilijker. Even later sloeg hij de sabel uit mijn handen, duwde me tegen een boom en zette dat ding zelfs tegen me keel. Ik keek hem kwaad aan en draaide de sabel met mijn arm weg van me nek.
‘Opzouten met dat ding,’ zei ik nog vriendelijk.
Vanuit mijn ooghoek hield ik de wagen in de gaten, waar Murdock achteraan was gegaan. Hij bleef maar dreigen en ik zag de man uit de wagen stappen. Ik draaide mijn hoofd en keek naar wat hij deed. Maar de man richtte ondertussen een pistool op Murdock. Ik slikte, maar Murdock scheen het niet door te hebben. Ik moest mijn mond houden, zodat de man Murdock neer kon schieten. Ik duwde hem nog net op tijd op de grond en de kogel raakte de boom. Hij rende meteen weg na het schot. Decker en Crane renden achter hem aan.
‘Dat gaat mooi niet door!’ schreeuwde ik terwijl ik naar de MP-jeep rende en er een sniper uithaalde.
Ik richtte en schoot twee keer. Ik raakte hem in zijn schouder en been, waardoor hij niet meer kon rennen en neerviel. Mijn paard kwam meteen. Ik haalde het zadel uit de jeep en maakte dat goed vast. Ik steeg op en reed naar Decker en Crane. Decker stak zijn duim omhoog en ik knikte. Ze voerden hem af met de jeep naar de MP-basis. Daarna reed ik terug naar Murdock die ondertussen alweer stond.
‘Ik ben niks van plan, mijn job heb ik al voltooid. Mijn geld heb ik er al voor gehad. Jullie wisten al niet wie hij was of hoe hij eruit zag. Dus hij kon al die moorden zo hebben gepleegd. Ik wou alleen niet tig moorden op mijn geweten hebben, als jullie mijn baas zouden pakken. Ik wou er al eerder uitstappen, tot ik Cameleon aan mijn zijde kreeg. Mijn baas zou me vermoorden als ik hem niet zou trainen. Dus heb ik hem getraind en ben er vervolgens uitgestapt toen ik achter zijn moordplannen kwam. De burgemeester ontvoeren was mijn laatste job. Cameleon is niet zo hard, het was mijn opdracht hem te trainen om te worden zoals ik. Decker wou nog met me praten, dus ik zie wel wat mijn straf werkelijk gaat worden,’ zei ik serieus tegen hem.
Ik reed met Murdock achterop terug naar de party en Murdock sprong van mijn paard af. Ik keek naar de zaal en zag een grote menigte staan. Ze waren zo te zien razend op Cameleon. Er stonden allemaal mensen om hem heen. Met mijn paard reed ik de zaal in. Ik keek de mensen aan en dreef ze weg bij Cameleon. Ook Decker stond erbij en herstelde de chaos.
‘Had je hulp nodig?’ zei ik heel zachtjes tegen mijn maat.

CAMELEON
Ik weet niet hoelang Amanda tegen me heeft staan razen, maar eindelijk is ze klaar.
"Zo, dat wou ik even kwijt," besluit ze haar tirade met haar armen over elkaar.
Dan kijkt ze opzij naar de mannen van het A-team en commandeert ze: "Arresteer hem."
Die grote met al dat goud om z'n nek pakt me bij m'n kraag en tilt me half van de vloer. Amanda draait zich om en loopt weg door de ruimte die de menigte voor haar maakt als ze langskomt.
Een ogenblik later beginnen de omstanders te roepen naar mij en komen dreigend dichterbij. De mannen van het A-team houden hen echter tegen. Dan komt er ineens een paard binnengereden en springen mensen geschrokken opzij. Gelukkig, Flykie is terug en er gaat golf van opluchting door me heen.
Flykie zit echter niet alleen op zijn paard, hij heeft Murdock bij zich! Hè?! Sinds wanneer zijn die twee zulke vriendjes? Ik vind deze situatie maar verwarrend en snap er helemaal niets meer van.
Nou, maat, help me uit de knuisten van mister big en laten we er vandoor gaan, denk ik, terwijl ik Flykie met m'n ogen vertel dat ik klaar ben voor de grote ontsnapping.

DECKER
Toen Flykie en ik de menigte wat hadden teruggedrongen keek ik hem aan. Hij was heel geschikt om in aanmerking te komen als MP soldaat, alleen zijn verleden zat me wat dwars. En wat moesten we met die Cameleon doen? Alsof hij bij de MP wou... hij had in ieder geval niets daarvan laten merken. Ik nam Flykie mee naar buiten en een stuk van de party verwijderd begon het gesprek.
‘Je hebt zeer goed werk verricht Flykie, alleen zit ik wel met je verleden. Als je zou kunnen kiezen tussen MP-soldaat of de bak in, wat zou je dan kiezen? Maar besef wel dat je je paard in beide situaties gedag moet zeggen,’ zei ik serieus. ‘Mocht je kiezen voor de bak, krijg je geen strafvermindering en zit je je gehele straf uit.’
Ik had mijn boeien al gereed.

FLYKIE
Ik was aangekomen in de zaal en Cameleon haalde opgelucht adem. Toen hij het over zijn ontsnappingsplan had, slikte ik. Toen hij die blik toonde, stapte ik van mijn paard af en keek hem aan.
‘We hebben de baas gestopt, maat. Een massamoord voorkomen.’
Toen de mensen dat hoorden deinsden ze nog meer achteruit.
‘Ik kan het niet aanzien dat hij terugkomt en alsnog zijn plan uitvoert. Je hebt al die tijd gezegd dat je uit dit circuit wilde stappen. Dit is je kans om dat te laten zien. Ik heb je getraind en hard aangepakt.
Voor die slechte dingen moet ik boeten niet jij. Ga en wees vrij man.’
Na mijn opmerking kwam Decker naar me toe en wilde me meteen spreken. Ik keek verbaasd.
’Wat is er?’
Na die vraag begon het gesprek meteen. Ik schrok van wat hij vertelde. Toen hij me de keus gaf: de bak in of een soldaat worden, keek ik hem ongelovig aan.
‘Een MP-soldaat zie ik op zich wel zitten, alleen laat ik mijn paard daarvoor niet los, dan sterf ik liever.’
Decker schrok duidelijk door mijn opmerking.
‘Hij is vanaf het begin van mijn carrière al bij me. Ik kan hem niet loslaten ‘
Met die woorden liep ik terug naar de zaal en dacht na over Decker zijn woorden. Ik kon het gewoon niet. De tijden die ik had met mijn paard kwamen naar boven en ik ging even zitten. Hij kwam meteen naar me toe en begon te hinniken. Ik glimlachte.
‘Zonder jou kan ik niet leven,’ zei ik zachtjes.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.